Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 34
 
“คือ......”
“?????”
“เราเลิกกันเถอะ”แล้วผมก็พูดมันออกไป เธอช็อกไปชั่วขณะ ขอโทษนะจินนี่...
“ปะ ป๊อปพูดว่าอะไรนะ อย่ามาล้อเล่นสิ ป๊อปแค่จะหลอกจินเล่นๆใช่ไหม 55 จินไม่เชื่อหรอก”เธอพูดเหมือนไม่ยอมรับความจริง
“ป๊อปพูดจริงๆ เราเลิกกันเถอะ”ผมพูดออกไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“..................ทะ ทำไม”
“ความจริงแล้ว ผม..................ไม่ได้รักจิน ที่ผมเป็นแฟนกับจินเพราะกวิน”
“................................”
“กวินมันชอบจิน มันอยากเห็นจินมีความสุข เลยขอให้ป๊อปช่วย แล้วอีกอย่าง.....”
“................................”
“ป๊อปรักฟาง แล้วตอนนี้ฟางก็กำลังท้องอยู่”
“มะ ไม่จริง แล้วที่ป๊อปพูดคำว่ารักกับจิน ตั้งแต่ตอนที่อยู่มหาลัยจนถึงปัจจุบัน ก็เพราะเหตุนี้ใช่ไหม”
“................................”
“ใช่ไหม!”
“ชะ ใช่ ถึงแม้ว่าตอนอยู่มหาลัย ป๊อปจะเคยชอบจิน แต่พอป๊อปได้ลองคบกับจิน ป๊อปก็รู้ว่า........”
“อย่าพูด!........ฮึก........ออกไป! ไปให้พ้นเลยนะ! ออกไป!!!”
“................................”
“บอกให้ไปไง! ฮึกๆ ออกไปปป!!!!!”
“..............ผมขอโทษ”ผมรีบเดินออกมาจากที่ตรงนั้น เดินขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ผมสงสารเธอ แต่ผม.........ทำไงได้ล่ะ ยังไงสักวันเธอก็ต้องรู้ ผมไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า.....ขอโทษ
[Fang talk]
@บ้านฟาง (18.12 น.)
ฉันนั่งรอป๊อปอยู่ที่ห้องรับแขก นี่ก็ชั่วโมงกว่าแล้ว ยังไม่มาเลย จะเกิดอะไรขึ้นรึเปล่าก็ไม่รู้ จะว่าไป ไม่มียัยแก้วมันก็เหงานะ ป่านนี้คงไปสวีทกับโทโมะแล้วแหละ แต่ป๊อปล่ะ? นั้นไง! มาพอดีเลย
“ปะ ป๊อป! เป็นยังไงบ้าง”ฉันวิ่งออกมาหาป๊อปที่หน้าบ้าน แล้วถามทันที
“ฟาง! อย่าวิ่งเร็วสิ ตัวเองท้องอยู่นะ”อย่ามาดุฉันนะ TT
“อะ เออ......ขอโทษ ฟางตกใจจนลืม แล้วตกลงเป็นยังไง”
“จินนี่ ก็.........เหมือนจะรับไม่ได้นะ พอป๊อปพูดออกไป จินนี่ก็นิ่ง แล้วก็ไล่ป๊อปออกมา”
“......เราทำถูกแล้วใช่ไหมป๊อป”ฉันถามเค้าในขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน
“ป๊อปก็ไม่แน่ใจ”ใจของฉันเริ่มหวั่นๆ กลัว......กลัวมากเลย
“ฮึก......ฮึกๆ ปะ ป๊อป ฟางกลัว ฟางกลัวจินนี่เกลียดฟาง”ฉันโผเข้ากอดป๊อปอล้วร้องไห้ออกมา ฉันกลัวจริงๆนะ
“จินนี่เค้าคงเข้าใจ อย่าคิดมากเลยฟาง มันไม่ดีต่อลูกนะ”เค้ากอดฉันตอบแล้วพูดปลอบฉัน แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก...
“ละ แล้วหลังจาก ฮึกก ก...นี้เราจะทำยังไง”
“ก็ใช้ชีวิตเหมือนปกติ เปลี่ยนก็แค่.........”ป๊อปหยุดพูดแล้วทำหน้าเหมือนคิดอะไรบ้างอย่าง แต่มันทำให้ฉันหยุดร้องไห้ไปเลย เพราะยืนลุ้นอยู่ว่าเค้าจะพูดอะไร -0-
“....???”บอกเร็วๆสิ! ลุ้นอยู่นะ - -
“ความคิดของคนในบริษัทไง”หมายความว่า.......!!
“ป๊อปจะบอกคนที่บริษัทหรอว่าเรา...”
“เปล่า ไม่ได้บอก --”
“อ้าว! แล้วที่ป๊อปบอกเมื่อกี้ คืออะไรล่ะ?”
“เอ้า! เค้าก็จะได้เลิกคิดว่าป๊อปกับจินนี่คบกันอยู่ ”
“แค่เนี่ย?”ฉันน่าจะร้องไห้ต่อนะ -..-
“อืม!”ตอบได้อย่างภาคภูมิใจ -0-
“- - งั้นฟางไปทำกับข้าวก่อนนะ”ฉันผลักเขาออกเบาๆ แล้วรีบเดิน(หนี)ไปที่ห้องครัว
“ฟางงงง สอนป๊อปทำด้วย!”ป๊อปรีบเดินตามมา หวังจะให้ฉันสอนทำอาหาร นั้นคือ.........!! ต้มยำ - - ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคนท้องกินต้มยำได้รึเปล่า แต่ฉันอยากกินนี่นา แล้วป๊อปก็อย่าทำด้วย -0- เราใช้เวลาอยู่ในครัวไม่ถึงชั่วโมง(ที่จริงไม่ถึงครั้งชั่วโมงด้วยช้ำ แต่เพราะมีป๊อปอยู่เนี่ยแหละ - -)อาหาร ออกมาน่าทานดีนะ แต่..........ทำไมครัวฉัน(เกือบ)เละอย่างนี้!!! มีทั้งคราบซีอิ้ว น้ำปลา  ผงเกลือกระจายเต็มพื้น ไหนจะมีจานแตกอีก! เฮ้อออออ~ ฉันจะเป็นลม! >[]<
“ป๊อป วันหลังถ้าป๊อปอยากให้ฟางสอนทำอาหาร ป๊อปอย่ามาทำบ้านฟางนะ - -”ครัวแสนรักของฉัน T^T
“แหะๆ ^//^”ยังจะมายิ้มอีกกก กก!!
“ - -+”
“มาๆๆ ทานข้าวดีกว่าเนาะ ป่านนี้ลูกคงหิวแล้ว ^0^”วันนี้ฉันกินข้าวเย็นไม่ค่อยอร่อยหรอก เพราะว่าไอ้ภาพห้องครัวที่ฉันรักมันโผล่ขึ้นมาในหัวน่ะสิ T-T แต่ก็ดีไปอย่างนะ มันทำให้ฉันลืมบางเรื่องไปได้ชั่วขณะ ถึงมันจะเป็นเวลาสั้นๆ แต่ฉันก็คิดว่ามันไม่ต่างอะไรกันหรอก - - ลืมเรื่องนั้นแล้วมาทุกข์เรื่องครัวแทน - -^ มันต่างกันตรงไหน! TT
.
.
.
@ผับ Aholic
[Kaew talk]
หุหุ ในที่สุดก็มาถึงผับสักที ฉันเดินเข้ามาในผับก็เห็นผู้คนมากมายกำลังโยกย้ายส่ายสะโพกเต้นตามเพลงอย่างเมามันส์ แต่ละคน.....สุดๆอ่ะ ฉันขอยอมแพ้ (_ _)
“แก้ว โต๊ะพี่กบอยู่ไหนล่ะ?”โทโมะถามขึ้นหลังจากที่เราเดินหนีมาอยู่ในที่ลับตาคน ไม่ใช่มาจู๋จี๋กันนะ! มาหลบคนต่างหาก คนมันเยอะ ขืนอยู่แถวนั้น มีสิทธิ์โดนลวนลาม 90% เชียวนะ
“แก้วก็ไม่รู้........อ่ะ! พี่กบโทรมาพาดีเลย”ฉันรีบรับโทรศัพท์แล้วเดินห่างจากโทโมะพอให้เขาไม่ได้ยิน
“น้องแก้วววว มาถึงยังจ๊ะ พี่กับเพื่อนๆกำลังสนุกเลยนะ”
“ถึงแล้วคะ ว่าแต่พี่กบนั่งอยู่ไหนค่ะ?”
“อ๋อ! ขอโทษน่ะที่พี่ลืมบอก พี่นั่งอยู่ชั้น 2 ห้อง VIP จ๊ะ พอดีเพื่อนพี่เค้าต้องการความเป็นส่วนตัวน่ะ แล้วก็พอมาถึงจะเห็นเด็กยืนเฝ้าห้องอยู่นะ”
“อ๋อค่ะ!”ฉันต้องพูดดังๆหน่อย เดี๋ยวพี่กบไม่ได้ยิน ใครเปิดเพลงเนี่ย เปิดดังจริงๆเลย - -+
“เออแก้ว! แล้วชวนพ่อหนุ่มลูกครึ่งของเรามาได้รึเปล่า?”
“ถ้าไม่ได้ก็ไม่ใช่แก้วสิคะ ;D  แค่ได้ยินว่าจะไปผับ อาการหวงก็กำเริบเลย”
“ปกติของผู้ชายแหละ มาเร็วๆแหละกัน เพื่อนๆพี่อยากเห็นหน้าพ่อหนุ่มลูกครึ่งคนนั้น”
“ค่าาา บอกเพื่อนพี่กบเลยนะคะ ว่างานนี้แก้วไม่หวง อนุญาต เต็มที่!!”
“55555 แก้วไม่บอก พี่ก็พอเดาเราออกนะ กะจะแก้เผ็ดแฟนรึไง”
“ทำนองนั้นแหละคะ 5555”
“เอาเป็นว่ารีบขึ้นมานะ ขอแบบ 1 นาทีต้องมาถึง”
“รับทราบคะ!”ฉันวางสายแล้วหัวเราะคิคิอยู่คนเดียว พอหันไป
“ว๊ายย! โทโมะ ตกใจหมดเลย มาทำไมเนี่ย ;(”
“ก็เห็นคุยโทรศัพท์กับเจ๊แกตั้งนาน แถมหัวเราะตั้งหลายครั้ง โมะสงสัยก็เป็นนะ -0-”
“ไม่ต้องสงสัยอะไรแล้ว! ไปกันเถอะ พี่กบเค้ารออยู่”ฉันเดินนำโทโมะขึ้นไปชั้น 2 ของผับ เดินชนคนนั้นคนนี้บ้าง ก็นะ คนเย๊อะเยอะ!  จะหายใจไม่ออกอยู่แล้ววววววว >0<
“นี่คุณแก้วรึเปล่าครับ”อ้าว! รู้จักฉันได้ไงเนี่ย พอเดินขึ้นมาก็เจอผู้ชายอายุประมาณ 20 กว่าๆยืนอยู่หน้าห้องๆหนึ่ง แต่หล่อนะ >< (ระวังโทโมะด้วย - -)สงสัยพี่กบบอกไว้มั้ง? แต่ก็ดีมาถูกห้องแล้ว
“ค่ะ พี่กบอยู่ข้างในใช่มั้ยค่ะ?”ฉันถามเขา แต่......ไอ้หมอนี่มองฉันทำไมย่ะ! - -+
“ครับ เชิญครับ”เขาเปิดประตูให้ แต่ก็ยังทำสายตาหื่นๆมาหาฉัน ฉันล่ะเกลียดที่สุดเลย! ;(
“มองไร! แฟนกู อย่า-ยุ่ง!”โทโมะที่เหมือนจะเห็นสายตาของไอ้หมอนั้น จึงพูดด้วยความหวง + หึง ฉันเดินเข้าไปก็พอกับ...
“อ้าว แก้ว! / อ๊ายยยยยยยยยยย!! หล่ออ่ะแก”เท่าที่ฉันฟัง คงจะมีพี่กบคนเดียวที่ทักฉัน นอกนั้นให้ความสนใจโทโมะทั้งหมด! - -
“พ่อรูปหล่ออออ ชื่ออะไรจ๊ะ! สนใจไปอยู่กับพี่มั้ยยยย~”อยู่ๆพี่แกก็วิ่งกรูเข้ามา  ฉันเลยจำต้องหนีไปนั่งกับพี่กบ ปล่อยให้โทโมะยืนรับกรรมอยู่อย่างนั้นคนเดียว! -..-
“หลีกๆๆๆๆไปเลยนังผีขนุน!.......พ่อหนุ่ม พ่อแม่อยู่ไหนหรอ? เดี๋ยวพี่จะไปขอ~”
“อีผีตานีหลีกไปไกลๆเลย! คนนี้ฉันจองย่ะ!”
“ไม่ได้! พ่อหนุ่มคนนี้ฉันเห็นก่อนนะย่ะ!”
“พออออออออออ!~ พวกเธอนั่งลงก่อนๆเดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จัก”พี่กบตะโกนออกไป พี่ๆเค้าก็ยอมมานั่งแต่โดยดี แต่ก็ยังแอบกัดกัน(เรื่องผู้ชาย -0-) โทโมะที่หลุดออกไปจากนรได้ ก็รีบวิ่งมานั่งข้างฉันเลย
“พวกเธอคงรู้จักแก้วกันอยู่แล้วนะ งั้นแก้ว ช่วยแนะนำคนข้างๆให้พวกผีๆนี่หน่อย!”
“แหมมมม! ยัยกบ เดี๋ยวนี้เล่นแรงนะย่ะ!”
“เออ......นี่ โทโมะ คะ เป็นแฟนแก้วเอง”
“โทโมะหรอ คนอะไรชื่อน่ารักจังเลย อ๊ายยยยยย~”
“ยัยกล้วยหุบปากก่อน!”
“ชิ ก็ได้ๆ -^-”
“เป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น คะ ทำงานเป็นพนักงานบริษัท”ฉันพูดต่อ
“อ๊ายยยยยย ลูกครึ่งซะด้วย”
“ครึ่งคนครึ่งเทพบุตรน่ะสิแก คนอะไรไม่รู้หล๊อหล่อออออออออ!”
“อ๊ายยยยยยยย! บอกให้หุบปากไง - - อะ เอ่อ.....งั้นพี่จะแนะนำ 4 คนนี้ให้รู้จักนะ คนนี่ที่วิ่งมาหาโทโมะคนแรกชื่อว่า บันลัย เอ๊ย! บันนี่จ๊ะ”
“นังกบ เดี๋ยวเถอะ! พี่ไม่ใช่ผีขนุนนะจ๊ะ แต่พี่อร่อยนะ ;D”
“- -^ ส่วนคนนี้ชื่อกล้วย คนข้างๆกล้วย ชื่อผีตานี!”
“นังบ้า! ฉันชื่อเชอรี่ย่ะ! ยินดีที่ได้รู้จักนะพ่อหนุ่ม ;)”
“คะ ครับ ^^;”ฉันหันไปมองหน้าโทโมะนิดนึง ว๊ากกกกกกกก! ฮ่าๆๆๆ ตลกชะมัดเลย >[++]<
“ส่วนคนสุดท้ายชื่อ ปู จ๊ะ”
‘ชื่อแต่ละคนไม่เข้ากับหน้าเล๊ย! - - โทโมะเอ๊ยยยยย มึงจะรอมั้ยว่ะเนี่ย!’
“เดี๋ยวแก้วไปเข้าห้องน้ำก่อนนะค่ะ”
“แก้ว! ไปดะ....”
“อยู่นี้แหละโทโมะ! ห้องน้ำอยู่ข้างๆนี่เอง แป๊ปเดียวนะ”ฉันรีบเดินออกมาจากห้อง คิดภาพโทโมะโดนพี่ๆเค้ารุมไม่ออกเลย คิค >< 555
 
[Tomo talk]
นี่มันอะไรกันเนี่ย! ที่จริงผมต้องมานั่งดูแลแก้วไม่ใช่หรอ?  แต่ทำไมตอนนี้ผมต้องเอาตัวเองให้รอดก่อนล่ะ ไม่เข้าใจเลยยยยย T^T ดูเพื่อนเจ๊แกแต่ละคนดิ บรื๊อออออออ!~ ขนลุก - -
“โทโมะจะดื่มอะไรไหม? เดี๋ยวพี่สั่งให้”รู้สึกว่าในห้องนี้ เจ๊กบแกดีที่สุดแล้ว -0-
“ผะ ผมเอาอะไรก็ได้ครับ”
“แหม! น้องโมโกะ ไม่ต้องอายหรอก อยากดื่มอะไน สั่งเลย มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง”พี่ผีขนุน(พี่เค้าชื่อ บันนี่ -0-)เอ่อ นั้นแหละ เรียกผมเอาซะสยิวเลย - - แต่พี่จะมาเปลี่ยนชื่อผมทำไหมมม!
“นังบันนี่ แกมายุ่งอะไรกับคนของฉัน ฉันบอกแล้วไงคนนี้ฉันจอง!”ผมไปเป็นของพี่ตอนไหน -_-
“แกจองมากี่คนแล้วย่ะนังปู! เด็กในสต๊อกของแก แกก็ยังกินไม่หมดเลยไม่ใช่หรอก”
“ฉันไม่สน! เดี๋ยวค่อยกินก็ได้”
“ไม่ต้องๆ! พ่อรูปหล่อคนนี้เดี๋ยวฉันกินเอง”พี่กล้วย(เน่า - -)พูดขึ้น แล้วลุกเดินมาทางผม จ๊ากกกกกกกกกก! ไม่นะ! ผมจะทำยังไงดี!!! TT
“พอ! ฉันชวนพวกแกมาฉลองนะ ไม่ใช่ให้มาแย่งผู้ชาย! -^-”พี่กบลุกขึ้นห้าม(รอดแล้วตรู -.,-)
“แหมมมมม~ กบ ของดีใครๆเค้าก็ต้องอยากได้เป็นธรรมดา ”
“แกอยากได้ทุกคนแหละนังเชอรี่! ไม่ต้องมาทำเสียงหวานเลยนะ ฉันกำลังกินอยู่เนี่ยเห็นไหม เดี๋ยวอาหารฉันไม่อร่อย”
“ใครบอกของแกย่ะนังกบบบบบบบ”
“อ้าว! แล้ววันนี้ใครจ่ายเงินจ๊ะ?!”
“ก็แกนั้นแหละ”
“(*&^%$#@”
“J&@#$%^&*_)(*&%”
“M&$#CRH($(*&”แล้วพี่แกก็คุยกัน(หรือกัดกันก็ไม่รู้ - -)ไปเรื่อยๆ ผมต้องขอบคุณเจ๊กบจริงๆ ไม่งั้นผมฝันร้ายไปนานแล้ววววววววว
“เป็นไงบ้างโมะ”แก้วววววว ผมคิดถึงคุณณณณ~  T3T
“แก้วทำไมไปนานจัง รู้ไหม โมะเกือบตายเพราะเพื่อนพี่กบเนี่ย ”
“โอ๋ๆๆ! ขอโทษษษ พอดีแก้วท้องเสียอ่ะ แต่โมะก็ไม่ได้เป็นไรนิ”
“ไม่เป็นแต่มันก็เกือบ เรากลับกันเถอะนะ *-*”
“ได้ไงโมะ! เรามายังไม่ถึงชั่วโมงเลยนะ แล้วอีกอย่างแก้วยังไม่ได้กินอะไรเลย”
“โธ่แก้ว! TT”
“นะๆ แป๊ปเดียวเองงงงง”ผมเถียงกับเธอผมเคยชนะมั้ย?............ไม่เลย - -  ผมแพ้ลูกอ้อนเธอตลอด คนอะไรไม่รู้ น่ารักได้ตลอดเวลา น่าค้นหาทุกวินาที -////- ....ตอนนี้ก็ผ่านไปไม่รู้นานเท่าไรแล้ว(จะพูดเพื่อ? -_-) ผมก็นั่งดูพี่ๆเค้าคุยกัน มีส่งสายตามาให้ผมบ้างแหละ - - แก้วก็ดื่มไป แต่ไม่เมา ที่รักผมคอแข็งใช่เล่นนะเนี่ย!
“ว่าแต่ โมโกะจะกลับตอนไหนหรอกจ๊ะ ให้พี่ไปส่งมั้ย?”แก้วที่ได้ยินชื่อผมถึงกับต้องกลั้นเสียงหัวเราะไว้ - - บอกแล้วไงว่าอย่าเปลี่ยนชื่อให้ผม!
“เอออออออ.....”
“นี่! พ่อรูปหล่อเค้าบอกว่าจะไปกับฉัน ไม่ต้องมาชวนเลยยยย”บอกตอนไหนว่ะ
“บอกแกตอนไหนย่ะ! พ่อรูปหล่อนั่งอยู่กับน้องแก้วไม่ได้ลุกไปไหนเลย”
“ไม่รู้แหละ ยังไงฉันก็จะไปส่ง!”มีความรู้สึกเหมือนหายนะมาเยือน -*-
“งั้นเธอสองคนไปส่งหลังจากที่ฉันกินเสร็จนะ นังบันนี่ นังเชอรี่!”ว่าแล้วก็ลุกขึ้นมาดึงแขนผมไปทางประตู
“นังปู! แกจะไปไหน”
“ฉันก็จะพาสุดหล่อไปทำอะไรสนุกๆสิ! ไปเถอะพ่อเทพบุตร พี่เปิดห้องไว้แล้ววว! ;D”ช่วยด้วยยยยยยยยยย!
“หึ! ถ้ามีแกก็ต้องมีฉัน”แล้วพี่ๆแกก็ช่วยกันลากผมออกจากห้องยกเว้นพี่กบ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก แก้วช่วยด้วยยยยยย!
“เฮ้ยย! กะ แก้วววว.....!”
“โชคดีนะโทโมะ ^^”มาบ๊าย บายผมอีก !
“สุดหล่อไม่ต้องกลัวนะ งานนี้สนุกแน่ ;)”
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!”ช่วยยยยยยยยยยยยยยยยยผมมมมมมมมมมมมมมด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! >[]<
 
------------------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดก็โผล่มาอีกตอน - -'  สมองเริ่มตันเข้าทุกที๊ ทุกที
 
ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก แค่ป๊อปบอกเลิกจินนี่ (ที่ใครหลายคนต่างรอคอย -0-)
 
ขอตัวไปอาบน้ำก่อนน๊าาา จุ๊บบบบบๆ >3<