Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 35

 

[Kaew talk]

“โอ๊ย! โทโมะปล่อยนะ แก้วเจ็บ! >[]<”จะไม่ให้เจ็บได้ไง ก็โทโมะน่ะ บีบข้อมือฉันแล้ว

ลากออกมาเนี่ย หุหุ สงสัยล่ะสิ๊~ ทั้งๆที่โทโมะโดนลากไปกินแล้ว(?) ทำไมถึงมาหาฉันได้

มาๆจะเล่าให้ ก็คือ หลังจากที่โทโมะโดนลากไปห้องข้างๆแล้ว ฉันกับพี่กบก็ดื่มกันปกติ คุย

กันไปเรื่อยๆ ประมาณ 10 นาทีเอง จู่ๆโทโมะก็เข้ามาหาฉันแล้วลากออกมา ฉันไม่รู้นะว่ารอด

มาได้ไง - -  แต่ตอนนี้ฉันก็อยู่ในรถแล้ว TT

“เจ็บก็ดี! จะได้จำ!”

 

“โทโมะเป็นอะไรง่ะ T-T”

 

“..............................”ทำไมไม่พูดอ่ะ?

 

“โกรธแก้วหรอ?”

 

“.............................( -3-)”ไม่ได้โกรธหรอก งอนแน่ๆเลย - -

 

“โอ๋~~ ขอโทษ แก้วกับพี่ๆเค้าแกล้งเล่นๆเฉยๆ *-*”

 

“แล้วแก้วคิดว่าโมะเล่นด้วยหรอ”เค้าพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

 

“...........................”แงงงงงงงงงงง โมะใจร้าย T^T

 

“ไม่ต้องมาเงียบเลยนะ”

 

“แล้วโมะจะพูดเย็นชาใส่แก้วทำไมล่ะ!”อะไรกัน! ฉันแค่แกล้งเล่นๆเองนะ ตอนนี้ฉันน้ำตาคลอ

 

หันหน้าหลบก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถ

 

“เดี๋ยว! โมะแค่อยากให้แก้วรู้เฉยๆว่าโมะไม่ชอบ ไม่ร้องนะคนดี”พูดแล้วก็ข้ามมานั่งกับฉัน ไอ้

บ้า! อึดอัดนะเฟ้ย! >^<

 

“แล้วโมะรอดมาได้ไงอ่ะ?”

 

“ก็....................นี้แหละ โมะถึงลากแก้วออกมาไง - -”

 

“ห๊ะ! นี่โทโมะทำพี่เค้าขนาดนั้นเลยหรอ o[]O”ไม่ต้องตกใจหน้าฉันนะ -*- โทโมะเล่าให้ฟัง

 

ว่า โทโมะทั้งฟัดทั้งเหวียง เตะ ถีบ เพื่อนพี่กบจนสลบ เลยลากฉันออกมาจากผับเพราะกลัวพี่

 

เค้าฟื้นแล้วจะมาลากโทโมะเข้าห้องอีก - - อ๊ายยยยยย! ฉันต้องจุดธูปขอโทษพี่เค้าชุดใหญ่

 

เลยยยยยย ~ >0< 

 

“อะ เออ.........อืม (_ _)”

 

“โทโมะทำอะไรลงไปเนี่ย!”

 

“ก็โมะกลัวเสียตัวให้เพื่อนเจ๊กบแกอ่ะ TT”

 

“โหหหหหห - - งั้นกลับบ้านกันเถอะ”แล้วโทโมะก็ออกรถไป.....ระหว่างทางฉันโทรบอกพี่

กบพร้อมกับขอโทษเพื่อนๆพี่เค้าด้วย พี่แกก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก ขอแค่ค่ารักษาพยาบาลคน

ละร้อยสองร้อย - -

 

@บ้านโทโมะ(22.05 น.)

 

“ดึกแล้ว งั้นแก้วไปนอนก่อนนะ”พอลงจากรถฉันก็รีบตรงไปยังห้องนอนทันที เหนื่อยจริงๆเลย

 ดื่มไปตั้งเยอะ มันเพิ่งจะมาออกฤทธิ์ -0-

 

“เดี๋ยวสิๆ โมะยังไม่ได้ลงโทษแก้วเลยนะ”

 

“ลงโทษ? ลงโทษอะไร(. . )”ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนล่ะฉัน -^-

 

“ไม่ต้องมาทำเป็นลืมเลย คืนนี้ไม่ต้องนอน! -.,-”

 

“จะทำอะไร?... อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!~ ไอ้หื่นปล่อนฉานนนนะ >[]<”อี

ตาบ้านี่! หูหนวกรึไง! บอกให้ปล่อยๆๆๆๆๆ เค้าอุ้มฉันพาดบ่าแล้วเดินขึ้นห้อง...........

กริ๊ดดดดดดดด! แก้วใจจะโดนทำร้ายอีกแล้ววววว ช่วยด้วยยยยยยยยยย T^T (กรรมตาม

สนอง ..... -3-)

 

.

.

.

.

.

 

วันต่อมา

 

[Fang talk](11.10 น.)

 

@บริษัท

 

~ ผิดก็ตรงที่เผลอใจ ไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ~

 

“ฮัลโหล.............หรอ..........อืมๆ งั้นฝากยัยแก้วด้วยนะ”

 

“ใครหรอฟาง?”ป๊อปที่กำลังนั่งทำงานให้บอสถามขึ้น

 

“โทโมะน่ะ โทรมาบอกให้ลางานให้”เดือดร้อนฉันอีก - -

 

“ลางาน? มันจะลาไปไหน”

 

“เห็นบอกว่าแก้วไม่สบาย จะอยู่ดูแลก็เลยโทรมาลางาน”

 

“อ๋อๆ งั้นเราไปทานข้าวกันเถอะ”

 

“ยังไม่เที่ยงเลยนะป๊อป เหลืออีกตั้ง 50 นาที - -”

 

“เถอะน่าาาา~ ไปกัน..........จินนี่”ป๊อปเดินมาจับมือฉันแล้วพยายามจะดึงไป แต่พอหันไป

อีกทาง กลับเห็น...จินนี่

 

“เอ่อ.......”ฉันพูดไม่ออกเลย ฉันไม่คิดว่าจะเจอจินนี่เร็วขนาดนี้ มันไม่ทันตั้งตัว

 

“สวัสดี ป๊อปปี้ ฟาง”เธอพูดเรียบๆ แต่ดูแล้ว.....น่ากลัว - -

 

“จินมีอะไรหรอ?”

 

“จินแค่จะมาเชิญป๊อปกับฟางไปงานเลี้ยงบริษัทของจิน ในฐานะ...คนรู้จัก”

 

“.........................”

 

“ที่โรงแรม xxxx อีก 2 วัน....ต้องไปให้ได้นะค่ะ จินมาแค่นี้แหละค่ะ”เธอพูดแล้วเดินออก

ไป จินนี่เปลี่ยนไปเยอะเลย ฉันได้แต่ยืนใบ้กินอยู่อย่างนั้น..

 

“ฟาง ฟาง”

 

“.........................”

 

“ฟาง!! ฟางๆๆ!”

 

“ห๊ะ? อะไรหรอ?”

 

“ไปทานข้าวกันเถอะ”ตอนนี้ฉันเหมือนร่างไร้วิญญาณ ป๊อปจะดึงไปไหนฉันก็ไปด้วย เวลาทำ

งานก็ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไร เฮ้อออ~ เมื่อไรฉันจะผ่านเรื่องนี้ไปได้นะ..

 

.

.

.

.

.

 

@บ้านป๊อปปี้

 

ตอนนี้ฉันมาอยู่ที่บ้านป๊อป เพราะจะมาทำความสะอาดและเก็บของบ้างส่วนย้ายไปบ้านฉัน

 

“อ๊ะ!”ฉันเดินไปบนห้องของเขา แต่ก็เห็นรูปจินนี่ถ่ายกับเขาเต็มไปหมด ความรู้สึกหลายอย่าง

เริ่มเข้ามาในหัว รู้สึกผิด......รู้สึกสงสาร......รู้สึกอาย

 

“เก็บมันไปเผาทิ้งเถอะ”ป๊อปเดินเข้ามาแล้วพูดพร้อมกับเก็บรูปพวกนั้นลงถุงดำ....เค้าคงเห็น

ฉันยืนมองสินะ

 

“แต่มัน.......”

 

“มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ ฟางลงไปรอข้างล่างเถอะ เดี๋ยวป๊อปเก็บเสื้อผ้าแป๊ปเดียว”ฉันจำ

ต้องเดินลงไปรอข้างล่าง พลางนึกถึงตอนที่จินนี่มาที่บริษัท เธอเปลี่ยนไป ฉันไม่อยากเชื่อ

เลย..

 

 

2 วันต่อมา

 

“ฮึ่ย!....ทำไมชุดมันคับอย่างนี่นะ”ฉันว่าฉันหาตัวที่ใหญ่ที่สุดแล้วนะ มันยังใส่ไม่ได้เลย เฮ้อ

ออ~ ลูกทำพิษกับแม่ซะแล้ว - -

 

“ฟาง”ป๊อปเดินเข้ามาแล้วยื่นชุดเดรสสีขาวให้ฉัน ฉันทำหน้างงๆ เขาเอามาจากไหน?

 

“ป๊อปไปเอามาจากไหน?”

 

“เมื่อวานป๊อปเห็นฟางรื้อเสื้อผ้าใหญ่เลย ป๊อปเลยคิดว่าเสื้อผ้าของฟาง ฟางคงจะใส่ไม่ได้

เหมือนแต่ก่อน เลยขับรถไปยืมชุดของหวายมาให้”ก็จริงนะ ฉันอ้วนขึ้นมากเลย นี่ก็เริ่มเข้า

เดือนที่ 3 แล้ว

 

“อ๋อ ขอบคุณนะ”แล้วป๊อปก็เดินออกไปข้างนอก ฉันรีบแต่งตัวเพราะมันใกล้จะได้เวลา

แล้ว......วันที่ฉันต้องเจอกับผู้คนมากมาย ฉันพร้อมแล้วที่จะเผชิญหน้า! ฉันแต่งหน้าอ่อนๆ

 ผมก็ปล่อยตามธรรมชาติ มันคงไม่ฟูหรอกเนาะ - -

 

“เป็นยังไงบ้าง พอใส่ได้ไหม?”พอฉันลงมาข้างล่างก็เจอกับป๊อปที่กำลังนั่งดูทีวีรออยู่

 

“ก็ใส่พอดีเลย รีบไปกันเถอะ”.....

 

 

@โรมแรม xxxx

 

นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาที่นี้ ผู้คนมากมายกำลังพูดคุยกันอย่างออกรส ผิดกับฉัน......ที่กำลัง

หลบหน้าหลบตา สายตาที่ดูถูก เหมือนฉันเป็นคนชั้นต่ำ!

 

“สวัสดีค่ะพี่ป๊อป เอ่อ.....สวัสดีค่ะพี่ฟาง”ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาฉันกับป๊อป เธอใส่ชุด

เดรสสีเขียวอ่อน ผมยาวของเธอถูกเก็บเรียบร้อย

 

“สวัสดีครับน้องขนมจีน เอ่อ พี่....ขะ ขอโทษ เรื่อง.....”

 

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป๊อป จีนเข้าใจ ความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ จริงไหมค่ะพี่ฟาง :D”เธอ

พูดแล้วยิ้มให้ฉัน สายตาและน้ำเสียงของเธออ่อนโยนจนทำให้ฉันรู้สึกโล่งขึ้นมานิดนึง แต่ฉัน

ก็ไม่ได้พูดอะไรหรอก ฉันยิ้มตอบเธอเฉยๆ

 

“เดี๋ยวอีกหน่อยงานก็จะเริ่มแล้ว จีนว่าพี่ 2 คนไปยืนทางด้านโน่นดีกว่าค่ะ ตรงนี้มันไม่ค่อยจะ

ดีเท่าไร”ก็จริงอย่างที่เธอพูด พวกคุณหญิงคุณนายกำลังซุบซิบนินทากันอยู่ เผลอๆอาจมีเรื่อง

ของฉันอยู่ด้วยก็ได้... ฉันเดินตามขนมจีนมาในมุมที่ไม่ค่อยจะมีคน แล้วสักพักเธอก็ขอตัวไป

เตรียมงาน

 

“ฟาง ไหวไหม?”ป๊อปเห็นฉันทำหน้าเครียดเลยถาม

 

“ไหว.......ฟางยังไหว”ถึงจะตอบไปอย่างนั้น แต่คำพูดกับสีหน้าของฉันมันไปคนละทาง

เลย.........และแล้วงานเลี้ยงก็เริ่มต้นขึ้น

 

“สวัสดีค่ะแขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ดิฉันนางสาว มีนาพร รับหน้าที่เป็นพิธีกรในวันนี้นะค่ะ เนื่อง

จากว่าวันนี้เป็นวันครบรอบ 80 ปีของบริษัท โชติวิจิตร ทางเราจึงจัดงานเลี้ยงฉลอง……”แล้ว

พิธีกรก็พูดไปเรื่อยๆ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนฟังอยู่อย่างนั้น เฮ้อออ งานเลี้ยงน่าเบื่อแบบนี้ ทำไม

คนถึงชอบมากันจัง -3-

 

“งั้นขอเชิญคุณเขริกา ขึ้นมากล่าวความรู้สึกหน่อยค่ะ”เสียงปรบมือดังขึ้น ทำให้ฉันตื่นจาก

ภวังค์ สายตามองไปบนเวทีโดยอัตโนมัติ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นมาบนเวทีอย่างสง่า ชุดราตรี

สีครีมยาวถึงตาตุ่มมันทำให้เธอดูโดดเด่น ผมยาวของเธอถูกม้วนเป็นล่อนสวย หน้าตาเธอ

สวยอยู่แล้ว พอมีเครื่องสำอางอยู่บนใบหน้าก็ทำให้สวยยิ่งขึ้นไปอีก เป็นใครไม่ได้หรอกนอก

จาก...จินนี่

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------

มันอาจจสั้นหน่อยนะค่ะ พอดีกลุ้มใจเรื่องนึง(หลายคนคงรู้เนาะ) เลยไม่ค่อยมีอารมณ์แต่ง

 

 มันใกล้จบแล้วนะ ไม่สนุกเท่าไรหรอก -0- แต่เราก็ขอบคุณทุกคนนะที่ติดตาม (_ _)