Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 26
[Poppy talk]
ตอนนี้ผมเป็นห่วงฟางมากๆ ผมไม่น่าหลับเลยจริงๆ คิดแล้วอยากต่อยตัวเองตาย - -
“ไอ้ป๊อป เดี๋ยว ไอ้ป๊อป แฮกกกๆ! แกจะไปไหนว่ะ โอ๊ยเหนื่อย!”
“ตอนนี้ฟางอยู่ที่จอดรถ ไปเร็ว”ผมเร่งฝีเท้าเต็มที่ ต่อให้มีอะไรมาขว้างผมก็จะข้ามผ่านมันไป ผมจะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้ในใจของผมมีแต่ฟาง ......ฟางเท่านั้น!เมื่อผมวิ่งมาถึง ก็ทำให้ผมรู้ว่า.......ผมมาช้าไป แต่เสียงจากทางด้านซ้ายมันทำให้ผมต้องหันไปมอง
“ป๊อป! ช่วยฟางด้วย!!!”ผู้หญิงที่ผมรักถูกพวกมันลากขึ้นรถแล้วใช้ผ้าปิดปาก ถ้าเธอไม่ตะโกนออกมา ผมก็ไม่รู้ว่าเธอถูกลักพาตัวไปแล้ว
“ฟาง!........ฟาง! ฟางงงงงงงงงงงง! โธ่เว้ยย!”ผมวิ่งตามรถ ถึงแม้ผมจะรู้ว่ายังไงก็ตามไม่ทัน แต่ผมก็หวัง.......หวังว่ามันคงจะทัน ได้แต่นั่งคุกเข่าระบายอยู่ตรงนั้น น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง....
“มั่วแต่นั่งร้องไห้อยู่นั้นแหละ ร้องแล้วมันได้อะไรขึ้นมา ทำไมไม่รีบขับรถตามไปล่ะ!”คำพูดของแก้วทำเอาผมนิ่ง....ใช่สิ ผมเอาแต่กลุ้มจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว แต่ตอนนี้ไม่.......ผมต้องรีบไปช่วยเธอ!
“จริงด้วย......ไอ้โมะ แก้ว รีบขึ้นรถเร็ว!”รอก่อนนะฟาง......ป๊อปจะต้องไปช่วยฟางให้ได้! ผมรีบขึ้นรถแล้วขับออกจากห้างโดยเร็ว......แต่รถพวกมันไปทางไหนล่ะ
“แต่รถไอ้พวกนั้นมันไปไกลแล้ว ทำไงดี?”ไอ้โมะพูดถูก
“ที่รักจ๋าาาาา~ จะมาโง่อะไรตอนนี้! GPS มีไว้ทำไม ใช้สิ!”ใช่! ทำไมผมถึงคิดไม่ออกเนี่ย ดีนะที่แก้วพูดขึ้นมา แต่ก็สงสารไอ้โมะเหมือนกันนะ - -
“เดี๋ยวนะๆ”ผมรับจัดการทันที
“งั้นเดี๋ยวแก้วโทรแจ้งตำรวจให้” สักพัก ผลก็ออกมา....
“เฮ้ย!”พวกมันอยู่แถว........................................................ใกล้ๆบ้านพัก?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
@ .....ที่ไหนสักแห่ง?
“ลูกพี่ มันฟื้นแล้ว เอาไงดี?”เสียงคนพูดออกมา และภาพร่างๆ ทำให้หญิงสาวรู้ตัวว่าเธอฟิ้นแล้ว
“ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละ ตอนนี้มันยังไม่มีฤทธิ์หรอก”ตอนนี้เธอยังไม่ได้สติมากสักเท่าไร แต่ก็พอรู้ว่าตัวเองกำลังตกอยู่ในอันตราย เธออยู่ในห้องๆหนึ่ง ร่างกายที่ถูกผูกกับเก้าอี้ทำให้เคลื่อนไหวได้ยาก  เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากภาวนาให้คนที่เธอรักมาช่วย
 
   ‘ปะ ป๊อป............ป๊อปอยู่ไหน ช่วยฟางด้วย’
 
“ว่าแต่ไอ้คนที่จ้างเรามา เค้าให้เราทำอะไร?”
“เห็นบอกว่าทำให้นังนี่........แท้ง”เมื่อหญิงสาวได้ยิน หัวใจก็หล่นไปอยู่ตาตุ่ม สติสตางค์กลับมาอย่างรวดเร็ว........ใครเป็นคนจ้าง? คำถามนี่วนเวียนอยู่ในหัวเธอ เธอมีศัตรูแค่พิม..........แต่พิมสติไม่ดี จะจ้างคนมาทำร้ายเธอได้ยังไง?
“งั้นแสดงว่านังนี่ท้องอ่ะดิ........ลูกพี่ งานนี่ผมไม่ทำนะ”
“มึงจะบ้าหรอ! เงินก็เอามาแจกให้ไอ้พวกนี้จะหมดแล้ว จะเอาที่ไหนไปคืน!”
“แต่ลูกพี่.....แบบนี้มันบาปนะ งานที่ผ่านมาเราแค่จับมาเป็นตัวประกัน แล้วเรียกค่าไถ่ แต่นี่........ไม่! ยังไงผมก็ไม่ทำ”
“มึงคิดว่ากูอยากทำรึไง! ถ้าไม่ทำ แล้วพวกมึงกับครอบครัวจะเอาอะไรยาไส้ห๊ะ!!”บทสนทนาดังไปถึงพวกที่อยู่ข้างนอก พวกเค้าเงียบกันสักพัก หญิงสาวที่นั่งฟังก็พอเข้าใจ..........ยังไงครอบครัวก็ต้องมาก่อน
[Fang talk]
“ใครจ้างพวกนาย?”ฉันถามออกไปด้วยแรงที่เหลืออยู่น้อย
“แกจะรู้ไปทำไม?”
“ฉันช่วยพวกนายได้นะ ขอแค่นายบอกว่าใครจ้างมา ฉันจะช่วยนาย...”
“หึ ฉันบอกไม่ได้หรอก เค้าจ้างฉันมาทำงาน ไม่ใช่จ้างให้มายุ่งเรื่องคนอื่น”………มันว่าฉันใชไหม!?! - -+
“- -+……แล้วพวกนายก็ต้องทำงั้นหรอ?”
“ใช่!”ขึ้นเสียงกับฉันงั้นหรอ! หืม!อุตสาห์เย็นแล้วนะ ไอ้พวกไม่มีสมอง! บอกว่าจะช่วยๆ ยังจะมาโหดใส่ฉันอีก.....ได้! โหดมา ฉันก็โหดกลับ! - -+
“ถ้าพวกนายทำไปแล้วได้อะไร! เงินงั้นหรอ? โง่รึเปล่า! ฉันรู้ว่าพวกนายมีครอบครับ มีภาระที่ต้องดูแลรับผิดชอบ แต่เงินพวกนั้นน่ะใช้ได้ไม่ถึงสัปดาห์ก็หมด นอกจากจะไม่คุ้มพวกนายก็ยังจะได้บาป แล้วจะเป็นบาปที่จะติดตัวพวกนายทุกชาติไป!”ฉันร่ายยาวจนพวกนั้นนิ่ง คำพูดของฉันถูกใช่ไหมล่ะ?
“…………ฉันไม่มีทางเลือก”“มีสิ! แค่พวกนายปล่อยฉันไป แล้วพวกนายต้องการเท่าไรบอกมา ฉันให้พวกนายได้ แต่อย่าทำอย่างนั้น......อย่าทำให้ฉันต้องเสียลูก”“…………”ความเงียบเข้ามาปกคลุมไปทั่วห้อง ฉันก็สงสารพวกนั้นนะ แต่จะทำยังไงได้ล่ะ
    ปัง!!!!
จู่ๆก็มีเสียงดังขึ้น คาดว่าน่าจะเป็นเสียงถีบประตู ถ้าเป็นลูกน้องของไอ้นี่ ก็คงจะเปิดเข้ามาปกติ.............รึว่า!!
“ฟาง!”“ป๊อป!”เค้ามาจริงๆด้วย.........ลูกน้องที่อยู่ข้างนอก ตอนนี้นอนชักอยู่ที่พื้นแล้ว จะว่าไปก็น่าสงสารนะเนี่ย - -“เฮ้ย! มาได้ไงว่ะ พวกแกจัดการ!”ส่วนไอ้ลูกน้องที่เหลืออยู่(มีกี่คนกันแน่ว่ะ -*-) ก็เข้าไปสู้กับป๊อปและโทโมะ....แล้วยัยแก้วล่ะ?“ฟางๆ”“เฮ้ย!”“ชู่ววววววว! เบาๆสิ”แกเล่นโผล่มาไม่ให้สุ่มให้เสียง ฉันตกใจก็เป็นนะ  -..- ระหว่างนั้นยัยแก้วก็แกะเชือกที่มัดฉันไว้กับเก้าอี้ แล้วรีบพาฉันออกไปจากห้องนั้น
“ที่นี่มัน....”บ้าน ใกล้ๆบ้านพักของพวกเรานิ“ใช่ พวกมันจับแกมาที่นี้ เดี๋ยวอีกสักพักตำรวจจะมา แกไม่ต้องห่วงนะ”“แล้ว.....”
“2 คนนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เค้าเอาตัวรอดได้ ^^”
“แต่.....”
“แกนั่งอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปดูก่อนว่าตำรวจมายัง”แกให้ฉันพูดมั้งสิ! TT’“เอ่อ.....”
“ฉันรู้ว่าแกเป็นห่วงฉัน แต่ไม่เป็นไรหรอก ฉันดูแลตัวเองได้ ไปนะ”ยัยแก้วแตกกกกกกกก ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย! >[]<
       วี๊วอ วี๊วอ วี๊วอ! (คิดซะว่าเป็นเสียงไซเลนนะ - -)
“เฮ้ย! ฟางตำรวจมาพอดีเลย”งั้นพวกนั้นก็ต้องถูกจับสิ..................ไม่ได้นะ!  เค้าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายฉัน
“อย่านะแก้ว! คนพวกนั้นเค้ามีเหตุผล เค้าไม่ได้ตั้งใจ!”ยัยแก้วทำหน้าเหมือนไม่ค่อยจะเชื่อ
“คุณแก้วรึเปล่าครับ?” จู่ๆก็มีนายตำรวจคนหนึ่งเดินเข้ามาหาแล้วคุยกับยัยแก้วเรื่องคนร้าย
“งั้นเชิญไปให้ปากคำต่อที่โรงพักด้วยนะครับ ตอนนี้เราจับคนร้ายได้ยกแก๊งเลย”โธ่ T-T
“ฟาง ไปหาป๊อปกับโมะกัน”ฉันลืม 2 คนนั้นไปได้ยังไง! ฉันเดินตามแก้วไป พอเห็นสภาพแล้ว....................แต่ละคนดูไม่ได้เลยอ่ะ ( _ _^)
“ฟะ ฟางงง~”
“ป๊อปเป็นยังไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม?”
“ป๊อปไม่เป็นอะไรหรอก ฟางล่ะ มันทำอะไรฟางรึเปล่า”
“ไม่......พวกเค้าไม่ได้ทำอะไรฟางเลย”ระหว่างนั้นตำรวจก็พาคนพวกนั้นขึ้นรถเพื่อไปโรงพัก แต่กลับมีคนนึง วิ่งหนีออกมาแล้ว.......
“โอ๊ย!!!”วิ่งมาชนฉันล้มลงกับพื้น แล้วพยายามหนีตำรวจแต่ก็ไม่พ้น ความเจ็บเริ่มมีมากขึ้น สติฉันเลือนร่างอีกครั้ง สิ่งสุดท้ายที่ฉันเห็น.........เลือด
“ฟาง!!!”.......ลูกจ๋า........อย่าทิ้งแม่ไปนะ...
.
.
.
.
.
“ไอ้เลว!!!”เมื่อชายหนุ่มเห็นกับรีบวิ่งไปชกคนๆนั้นอย่างไม่มีปรานี
“ไอ้ป๊อป! พอก่อน แกรีบขึ้นรถไปกับฟางเร็ว”ตอนนี้สถานการณ์เริ่มวุ่นวาย มีทั้งรถตำรวจ รถพยาบาล คนร้ายคนนั้นก็ต้องนำไปส่งโรงพยาบาลก่อนจึงนำไปสอบสวนอีกที ส่วนทั้งสามคนก็รีบขึ้นรถพยาบาลไปพร้อมกับฟางที่ตอนนี้หมดสติไปแล้ว...
@โรงพยาบาล
[Kaew talk]
“ป๊อป พอเถอะฉันเวียนหัว”เดินวนไปวนมาหลายรอบแล้วนะ - -
“ก็ฉันเป็นห่วงฟางนิ”
“แกอยู่เฉยๆดีกว่า เดี๋ยวหมอก็ออกมาแล้ว”โทโมะช่วยพูดให้ เฮ้อ~ ยัยฟางจะเป็นอะไรไม่เนี่ย.....ไม่ใช่ว่าฉันไม่ห่วงนะ ฉันอยากให้หมอออกมาใจจะขาด!
     แอ๊ดดดดดดดดดดด~
เฮ้ย! หมอออกมาแล้วววววววววว
“คุณคือ..............”
“ครับ! ผมเป็นแฟนของฟาง”หมอเค้ายังไม่ได้ถามเลย -*-
“เอ่อ............ครับๆ ตอนนี้คุณฟางปลอดภัยแล้วนะครับ ต่อไปนี้ต้องระวังหน่อยเพราะท้องยังอ่อนอยู่ ถ้าวันนี้มาส่งโรงพยาบาลไม่ทันลูกคุณอาจจะไม่รอดนะครับ  เดี๋ยวทางเราจะย้ายไปห้องพิเศษให้.......งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”
“ค่ะ / ครับ”เฮ้อออออออ! ค่อยยังชั่วหน่อย - -^
@ ห้องพิเศษ
ตอนนี้ยัยฟางยังไม่ฟื้นเลย ตำรวจก็ยังไม่ติดต่อมา ป๊อปปี้นั่งเฝ้าฟางอยู่ไม่ห่าง โทโมะนั่งหลับที่โซฟา(มาหลับอะไรตอนนี้ - -*) ส่วนฉันนั่งเซ็งอยู่ ไม่มีอะไรทำ -0-
“อืออออ~” ยัยฟางฟื้นแล้ว
“ฟาง! ฟางเป็นไงบ้าง”
“ปะ ป๊อป................ลูก! ลูกฟาง”พอฟื้นมาก็ถามถึงลูกเลย
“เค้ายังอยู่ฟาง..........เค้ายังไม่จากเราไป”
“ฮึก....จริงนะ”
“จริงสิฟาง”
   ก๊อกๆๆ!
“ขอโทษนะครับ”ใครมา?........................อ๋อ ตำรวจมานั้นเอง
“มีอะไรรึเปล่าค่ะ?”
“ตอนนี้กลุ่มคนร้าย ยอมสารภาพแล้วนะครับ แต่พวกมันบอกว่าต้องการจะบอกกับคุณแค่คนเดียว”พูดเสร็จก็มองไปที่ฟาง..........แล้วจะบอกยังไงล่ะ ยัยฟางยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้
“แต่แฟนผมยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้นะครับ”
“ผมทราบครับ ผมเลยพาหัวหน้ามันมาสารภาพคุณถึงที่เลย”ว่าแล้วก็พาไอ้คนนั้น(ไม่รู้คนไหน - -)เข้ามา ป๊อปปี้พยายามสงบสติอารมณ์ ฟางจับแขนป๊อปปี้ไว้แน่น ส่วนโทโมะเพิ่งตื่น -*-
“นาย”ฟางพูดออกมา
“ผมขอโทษแทนไอ้ยอดด้วยนะครับ ที่มันหนีตำรวจแล้ววิ่งไปชนคุณ”
“มะ ไม่เป็นไร..................คุณตำรวจออกไปก่อนได้ไหมค่ะ”
“เอ่อ.......”
“เดี๋ยวผมกับเพื่อนจะช่วยดูให้ครับ”
“งั้นก็ได้ครับ”แล้วก็เดินออกไป
“ฉันขอโทษนะ ที่ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้เลย”ฟางพูดขึ้นพร้อมทำหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่จริงถ้าผมไม่รับงานนี้ เรื่องก็คงไม่เกิด”
“แล้วครอบครัวพวกนายล่ะ?”
“เค้าชินแล้วล่ะครับ”
“แล้วใครเป็นคนจ้างแก”ป๊อปพูดขึ้นมาบ้าง ฉันหวังว่าคงไม่มีสงครามเกิดขึ้นนะ  -.-^
“เอ่อ..........”
“……………”
“คือ...........”
“เว้ย! บอกมาสักทีสิว่ะ!”ป๊อปอารมณ์เริ่มร้อน จะวิ่งเข้าไปชกหน้า ดีที่โทโมะจับไว้ได้ทัน
“ใจเย็นๆไอ้ป๊อป”ไอ้คนนั้นคงตกใจไม่น้อยเลยรีบสารภาพ........
 “เค้าชื่อ..........”
 
----------------------------------------------------------------------------------------
ในที่สุดเราก็ได้มาอัพตอนที่ 26 T^T หลังจากหายไปนานแรมปี (ไม่ถึงโว้ยยยยยยยยยยย! >[]<)
งานเยอะมากกกกกก ไหนจะการบ้าน เข้าค่าย เรียนพิเศษ  @!#$^*%#)(*&^%(#$*  ~~~~~  - -^
เหนื่อยอ่ะ -3- ขอสลบไปสัก 2 วินาที ............คร่อกกกกกกกกกก !~