Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 22
 
“ดีกันแล้วเหรอ”เมื่อออกมาจากห้องก็เจอเพื่อนชายยิงคำถามใส่ ชายหนุ่มกำลังจะตอบ แต่แฟนสาวกลับไวกว่า
“ไม่!”คำตอบที่ได้รับทำเอาชายหนุ่มหน้ามุ่ยเลยทีเดียว
“ทำไมอ่าที่รัก T0T”หน้าชายหนุ่มทำหน้าอย่างนั้นก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้
“โอ๋!~ เค้าล้อเล่นเอง อย่าโกรธนะ นะๆๆๆๆ”ขี้อ้อนเหมือนลูกแมวขนาดนี้มีหรือที่ชายหนุ่มจะอดใจไหว(?)
“โมะไม่โกรธที่รักหรอก ที่รักน่ารักขนาดนี้ใครจะไปโกรธลงล่ะ”ทั้งคำพูดบวกกับท่าทางที่แสนจะหวานเวอร์! ทำเอาคนที่ยืนดูยืนฟังถึงกับจะอ้วก ไม่อายกันบ้างเล๊ย! - -
“นี่ๆจะทำอะไรก็อายพวกฉันหน่อยนะ หวานกันจนมดมากัดฉันแล้วเนี่ย = =;”
“ไหนๆๆๆ! มดตัวไหนกัดฟาง เดี๋ยวป๊อปจะขยี้มันให้ตายคามือเลย!”เธอแค่พูดเปรียบเทียบประชดนิดหน่อยเองนะ - - แต่เค้ากลับทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ พูดนิดพูดหน่อยเป็นเรื่องหมดเลย -*-
“ฟางพูดประชด!”แต่ก็ยังดีที่ได้คู่รักคู่ใหม่ร่วมใจกันประสานเสียงตะโกนบอกให้เค้ารู้ตัวว่าหวงเวอร์เกิ๊น! พอได้ยินอย่างนั้น ก็ยิ้มเหยๆ แล้วหัวเราะกลบเกลื่อนความผิด(?)
“ก็ป๊อปเป็นห่วงฟางนิ ยิ่งท้องอยู่ด้วย ไม่ให้ห่วงได้ยังไง”เหตุผลที่ทำเอาคนฟังเกือบกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่ หน้าตาที่แสดงอาการงอนบวกกับเหตุผลที่ฟังไม่ค่อยจะขึ้น กะไอ้แค่พูดเปรียบเทียบที่มีมดตัวเดียวมาเกี่ยว? จะห่วงอะไรหนักหนา - -
“เฮ้อ~ ถามจริงๆนะ โกรธกันเรื่องอะไรอ่ะ ฉันงงไปหมดแล้ว จู่ๆก็ไม่คุยกัน พอยังไม่ทันข้ามวันก็เป็นแฟนกันซะแหละ แถมยังหวานกันซะจนมดขึ้นอีก”เมื่อคุยกับอีกคนไม่รู้เรื่อง ก็หันมาคุยกับคู่รักน่าจะดีกว่า ไถถามถึงเรื่องที่ทะเลาะกัน แต่ก็ได้คำตอบที่เธออยากรู้ม๊ากกกกกกกกกก มาก!
“ก็........เรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยอ่ะฟาง แกไม่ต้องรู้หรอกนะ ^^”เดี๋ยวนี้หญิงสาวมีลับลมคมในกับเธอมากเกินไปแล้วนะ - -
“ก็ได้ๆ”จำยอมไปก่อนเพราะถึงจะเซาซี้เพียงใดก็คงไม่มีคำตอบออกมาจากปากหญิงสาว
จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกก!~
“เสียงอะไรอ่ะ - -^”
“เสียงท้องฉันเองแหละ แหะๆ ^///^”เธอตอบพร้อมกับกุมท้องที่เพิ่งร้องไปเมื่อกี้ สงสัยจะหิวน่าดู
“เฮ้ย! ยังไม่ได้กินข้าวเลยนิ ไปกินเดี๋ยวนี้เลย ลูกหิวแล้ว”ลืมไปเลยว่าสองสาวยังไม่ได้กินข้าว ทั้งยังมีเด็กในท้องที่กำลังรออาหารจากคนเป็นแม่อยู่
“5555555”พูดคุยไปหัวเราะไป ทำให้สามารถลืมเรื่องร้ายๆไปได้ชั่วขณะ คู่รักหนึ่งคู่กับอีกคนสองคนที่ฐานะยังไม่ชัดเจน ใครที่ไม่รู้ พอหันมาเจอก็คงจะอิจฉา แต่หารู้ไม่ว่าพวกเขานั้นต้องเจอกับเรื่องราวร้ายๆมากมาย เพราะฉะนั้นความสุขที่เกิดขึ้นในวันนี้ เมื่อนำกลับมาสู่โลกของความเป็นจริง มันชั่งน้อยนิดเหลือเกิน...........
 
[Fang talk](17.30 น.)
สายลมยามเย็นทำไมมันถึงหนาวอย่างนี้นะ ไม่น่าใส่เสื้อแขนกุดมาเลยฉัน - - บรื๊อ!~ หนาวเว้ย!(หมดมาดผู้หญิงเรียบร้อยเลย - -^) ตอนนี้ฉันกำลังเดินเล่นอยู่ชาดหาดใกล้ๆกับบ้านพัก มองไปทางทะเลก็เห็นแสงพระอาทิตย์สีส้มกระทบกับน้ำทะเลสีคราม พร้อมกับลมที่พัดมากระทบกับใบหน้าฉัน............มันทำให้ฉันรู้สึกโล่ง สมองปลอดโปร่ง สบายใจขึ้นเยอะเลย แต่มันจะดีกว่านี้นะ ถ้าฉันใส่ผ้าคลุมไหล่หรือเสื้อแขนยาวมา -0-  พอมองไปทางบ้านพักก็เห็นคู่รักข้าวใหม่ปลามันกำลังหว๊านนนนนนนนนนกันจนน้ำทะเลจากที่เค็มกลายเป็นหวาน น้ำผึ้ง น้ำตาลเรียกพี่ - -+ เห็นแล้วอิจฉาคู่นี้จริงๆเล๊ย!(หวานกันขนาดนี้ ไม่อิจฉาก็แปลกแล้วล่ะ - -)...
“อ๊ะ”จู่ๆก็มีคนเอาสิ่งแปลกปลอม เฮ้ย! ไม่ใช่ๆ เอาผ้าคลุมไหล่มาคลุมให้ฉัน เขาคนนั้นก็ป๊อปนั้นแหละ
“ทำไมตอนจะมาไม่ใส่ล่ะ เดี่ยวก็ไม่สบายหรอก”
“ก็มันไม่คิดว่าจะหนาวขนาดนี้นิ -3-”พูดยังกะเป็นพ่อฉันงั้นแหละ
“............นั่งสิ”จู่ๆเขาก็นั่งลงกับพื้นทราย ไม่พอนะ ยังชวนฉันนั่งอีก ถ้าฉันนั่งลงไปแล้วมันมีพวกเศษแก้วหรือเปลือกหอยจะทำยังไง - -+ ...................แต่ก็ชั่งเถอะ เพราะฉันขัดป๊อปไม่ได้ - -
“แล้วป๊อปไม่หนาวหรอก?”เมื่อฉันนั่งลงแล้วก็ถามป๊อป เพราะเขาใส่เสื้อยืดสีเทาบางกางเกงสามส่วนและรองเท้าแตะ - -
“ป๊อปเป็นผู้ชายนะ ไม่เหมือนฟางหรอก”
“เป็นผู้หญิงแล้วผิดหรอ - -”
“ไม่ผิดหรอก แต่ที่เขาพูดกันว่าเพศหญิงมักเป็นเพศที่อ่อนแอ...........คงจะจริงมั้ง”
“…………ฟางอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ”พูดอย่างนี้มันทำร้ายจิตใจกันนะ มันทำให้ฉันรู้ตัวว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาฉัน...................ชอบอ่อนแอให้เขาเห็นเสมอ
“มะ ไม่ใช่นะฟาง”เมื่อป๊อปเห็นฉันเริ่มมีน้ำตาคลอ ก็รีบแก้ตัว แต่มันคงไม่ทันแล้วมั้ง - -
“ถ้าฟางอ่อนแอมากขนาดนั้นป๊อปก็ไม่ต้องมาดูแลฟางก็ได้นะ”
“......ฟาง……”ตอนนี้สายตาของฉันมองไปยังทะเลสีส้ม(?) สายลมที่พัดมาไม่ช่วยให้น้ำตาที่เพิ่งไหลแห้งได้ แต่มันกลับเป็นเหมือนแรงกระตุ้นทำให้น้ำตายิ่งไหลด้วยซ้ำ
“ฮึก.....ฟางคิดไว้แล้ว ว่าสักวันป๊อปต้องพูดเรื่องนี้ ฮึก ฟางรู้อยู่แล้วว่าฟางทำให้ป๊อปลำบากใจ มันก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ป๊อปจะเบื่อฟาง ฮึกๆ..........ฮึก”
หมับ!
“ไม่ใช่นะฟาง ป๊อปแค่พูดเฉยๆ ป๊อปไม่คิดว่าฟางจะคิดมากขนาดนี้”ป๊อปคว้าฉันมากอดไว้ มันทำให้ฉันอุ่นใจขึ้นมานิดนึง
“…………”ฉันไม่พูดอะไรนอกจากพยายามข่มตัวเองให้หยุดร้องไห้
“ฟางไม่ต้องร้องนะ ป๊อปไม่มีวันเบื่อฟางหรอก แล้วฟางก็ไม่ต้องคิดมากด้วย เดี๋ยวลูกออกมาไม่น่ารักนะ”นั้นสิ ถ้าฉันคิดมากเกินไปมันจะส่งผลต่อลูกแน่ๆ ยัยฟางท่องไว้ เข้มแข็งๆๆๆๆๆๆๆๆ!
“ระ เหรอ? 55555555”หัวเราะไปงั้นแหละ ฉันไม่อยากให้เขาต้องเป็นห่วง เขาเอามือมาเช็ดน้ำตาฉันเบาๆ สายตาของฉันกับเขาประสานกัน มันเหมือนโดนมนต์สะกดให้ริมฝีปากเข้าหากันได้ทุกเมื่อ รวมถึงครั้งนี้ด้วย............ จูบที่แสนอ่อนโยน นุ่มนวล อ่อนหวาน ความรู้สึกที่เขามีอยู่ในต่อนี้ถูกส่งต่อมาทางปาก ฉันรับรู้ได้ว่าเขาเป็นห่วงฉันและลูก แต่ความรู้สึกที่ยังไม่แน่ใจคือความรัก..........ความรู้สึกมันบอกว่าเขารักฉัน แต่เขายังมีจินนี่อยู่ เขาจะมารักฉันได้ยังไง…
“อ๊ะ”และสุดท้ายความคิดของฉันมันก็ตีกันเอง ฉันจึงต้องผละเขาออกเพื่อที่จะได้หยุดคิดและรับออกซิเจน
“รู้สึกยังไงบ้าง?”อายสิ ถามได้!
“เอ่อ...................-///-”
“555 หน้าแดงมากเลยรู้ไหม?”ตายแล้ว!หน้าอายที่สุด ><
“อย่ามองสิ ชิ!”ฉันหันหน้าไปอย่างงอนๆ ฉันได้ยินป๊อปหัวเราะในลำคอในท่าทางที่เหมือนเด็กของฉัน ทั้งที่ฉันจะเป็นแม่คนแล้วด้วยซ้ำ - -
“โอ๋ๆ~ อย่างอนนะครับคนสวย รู้ไหมทำอย่างนี้มันน่ารักนะ”พูดอย่างนี้หวั่นไหวก็เป็นนะ...
“………ถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
“???”ฉันตัดสินใจถามในสิ่งตัวเองอยากรู้
“ป๊อปรักฟางไหม?”พอฉันถาม เขาก็นิ่งเหมือนกำลังคิดอะไรบ้างอย่าง
“ทำไมฟางถามอย่างนั้นล่ะ?”สายตาที่มีแต่ความสงสัยของเขาทำให้ฉันใจสั่นน้อยๆ
“......ฟางแค่ไม่แน่ใจเลยถาม ป๊อปตอบมาสิ”
“รัก........เพราะรักไงป๊อปถึงเป็นห่วง”
“แล้วจินนี่........”ฉันไม่อยากเป็นมือที่ 3 นะ
“เฮ้อ~ มันมีเรื่องที่ฟางยังไม่รู้นะ เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งมาคิดตอนนี้เลย ทำใจให้สบายเถอะ”
“แล้วฟางจะแน่ใจได้ยังไง? ว่าป๊อปรักฟางจริงๆ”
“ก็........................”แล้วเขาก็คว้าใบหน้าฉันไปจูบอย่างแผ่วเบา......................อะไรนะ! จูบหรอ?! O_o  นี้เขาทำอะไรอีกแล้วเนี่ย
“0x0!”ฉันตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนี้
“ป๊อปรักฟางจริงๆนะ เอาจูบนี้เป็นประกันเลย แต่ถ้าฟางยังไม่เชื่อเอาอีกจูบก็ได้”อ๊าย!นี้เขากลายเป็นคนหื่นตั้งแต่เมื่อไร!ต้องติดมาจากโทโมะแน่ๆเลย - -+
“ไม่ต้องๆๆๆๆ! ฟางเชื่อแล้ว”
“555 ฟางต้องเชื่อใจป๊อปนะ ว่าป๊อปรักฟาง แล้วฟางล่ะ...........รักป๊อปไหม?”เจอเขาถามสวนกลับซะแล้ว....
“……รักสิ แล้วก็รักมากด้วย”เขาคว้าฉันไปกอดอีกครั้ง มันยังอบอุ่นเหมือนเดิม ถึงว่าแหละ ใครๆก็อย่างได้เขามาครอบครอง เพราะเขาเป็นแบบนี้นี่เอง........ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนจากกอดมาเป็นซบไหล่ เขาเอามือมากอดเอวไว้ราวกับว่าไม่อยากให้ฉันไปไหน แล้วนั่งมองพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน ลมเย็นๆที่พัดมาแรงแต่ฉันกลับรู้สึกไม่หนาว มันอาจจะเป็นเพราะมีเขาอยู่ข้างๆก็ได้..................ฉันรักนายนะ   ป๊อปปี้
.
.
.
.
.
“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!”
“พิม! พิม แกเป็นอะไรพิม!”เมื่อได้ยินเสียงเพื่อนสาวที่สติไม่อยู่กับตัวหลังจากได้รับรู้ความจริงวันนั้น ก็รีบวิ่งออกมาจากครัวก็พบเธอกำลังกรีดร้องอย่างทรมาน เธอเข้าใจหญิงสาวดี
“ระ เรื่องนั้น เรื่องนั้น มันไม่เป็นความจริงใช่ไหมหวาย ไม่จริงใช่ไหมๆ!”
“แกใจเย็นๆนะพิม เรื่องทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริง”ใจนึงก็ไม่อยากบอกหญิงสาวแต่อีกใจก็จำต้องบอกอย่างเสียมิได้ บางทีการที่บอกความจริงไปอาจทำให้เธอยอมรับได้บ้าง....
“ไม่จริง ไม่จริง! ฉันไม่เชื่อ! ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีป๊อป แกก็รู้! ว่าฉันรักพี่ชายแก”หลังจากที่เจอพิมในวันนั้น ก็พอกลับคอนโดแล้วเล่าเรื่องทุกอย่างให้หญิงสาวฟัง
“ใจเย็นๆนะ ............เอางี้ไหม เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปเที่ยวทะเลกัน ไปไหม?”
“ทะเล ทะเลหรอ? ไปๆๆ! อยากไปทะเล”สงสัยจะสติแตกไปแล้วจริงๆ บทโมโหก็ร้าย บทดีก็ทำตัวเหมือนเด็ก เธอได้แต่ส่ายหัวกับอาการของเพื่อนสาว แต่เธอก็ช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ.....
-----------------------------------------------------------------------------------------
มันไม่หวานเลยเนอะ - - สมองมันตันคิดไม่ออก(เฉพาะบทหวานๆนะเออ)
มีอะไรอยากให้แก้ไขปรับปรุงบอกนะค่ะ ฟ้องร้องมาได้เลย! ~