Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 21

[Poppy talk]

“งั้นรีบขนของเลยดีกว่านะ จะได้ไม่เสียเวลา”ฟางพูดแล้วเดินไปที่กระเป๋าใบโตของตัวเอง เฮ้ย! ไม่ได้นะ

“หยุดเลย! ป๊อปถือเอง”

“อีกแล้วนะป๊อป - -”ก็ผมเป็นห่วงเธอนิ ผมผิดหรอ?

“ก็บอกแล้วไงว่าป๊อปเป็นห่วง งั้นฟางไปดูแก้วก็ได้ ท่าทางจะไม่ค่อยดี”ผมกระซิบบอกเธอ พร้อมกับหันไปมองแก้วที่ตอนนี้ยืนนิ่งอยู่ตรงบันได

“เอางั้นหรอ ก็ได้ๆ”แล้วเธอก็เดินไป

“แล้วแกเป็นอะไร? หน้าเหมือนไม่ได้ถ่าย”ปกติพอเข้ามาจะต้องเดินไปหาแก้วเลยไม่ใช่หรอ แต่วันนี้พอมาถึงก็เอาแต่ยืนมอง หน้าตาก็เหมือคนไม่ได้ถ่าย ผิดปกตินะเนี่ย???

“นี่คือคำทักแกหรอ - - ………………เฮ้อ~”ก็มันจริงไม่ล่ะ -.- แล้วมันก็มาช่วยผมขนของ

“แล้วแกไม่ไปหาแก้วหรอ”ผมถามมันในขณะที่ช่วยกันขนของ

“ไม่รู้สิ มีอะไรบางอย่างบอกว่าอย่าเพิ่งไปใกล้แก้วตอนนี้ ”อะไรที่ว่านี่ หมอดูใช่มะ? - - (คิดได้ไง)

“ทำไมว่ะ?”

“เหมือนแก้วโกรธ หรือ น้อยใจฉันอะไรสักอย่าง”

“เอาน่า แกอาจจะคิดไปเองก็ได้ ทำใจให้สบายเถอะ ฉันเชื่อว่าคนอย่างแก้วน่ะ โกรธง่ายหายเร็ว(มั้ง)”

“ขอบใจว่ะ...............ว่าแต่ทำไมของเยอะจัง ไปแค่ไม่กี่วันเอง ขนยังกะจะไปอยู่เป็นเดือน - -”

“ก็ของบำรุงฟาง แล้วก็อะไรอีกหลายๆอย่าง เอาไปเผื่อไว้”

“นี่เสร็จยังอ่ะ รอนานแล้วนะ!”เสียงฟางนั้นแหละ ส่วนแก้วก็ยิ้มหน่อยๆแล้ว

“เสร็จแล้วๆ ขึ้นรถได้เลย”พอขึ้นรถ ฟางกับแก้วก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้ สงสัยเป็นเรื่องของผู้หญิง(ที่ผู้ชายอยากรู้ - -)

“ใครขับล่ะ?”ในที่สุดแก้วก็พูด

“เดี๋ยวโทโมะขับเอง”พอไอ้โมะพูด แก้วก็เงียบทันที แล้วไม่พูดอีกเลย

“งั้นออกรถเลย”หลังจากนั้นพวกเราก็มุ่งตรงไปยังทะเล..............

@โอ้ ทะเลแสนงามมมมม~~ (11.00 น.)

“สาวๆตื่นได้แล้ว”แต่ละคน หลับเป็นตาย = =; เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไงกัน

“อืออออ ถึงแล้วหรอ?”

“ถึงแล้ว ถ้าใครยังง่วงอยู่ ก็ไปนอนต่อที่บ้านพักแล้วกัน”

[Fang talk]

 “ป๊อป แล้วฉันกับแก้วนอนห้องไหนล่ะ?”เมื่อเข้ามาในบ้านพักที่ป๊อปจ้องไว้ ก็เห็นมี 2 ห้อง

“ห้องไหนก็ได้”ป๊อปบอก

“งั้นห้องนี้แหละกันเนอะแก้ว”ฉันชี้ไปที่ห้องที่ติดกับประตูทางเข้าเพราะสามารถมองเห็นทะเลได้ชัดๆ ยัยแก้วพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับถือกระเป๋าของตัวเองและของฉัน(เนื่องจากป๊อปไม่ให้ฉันถือ - -)เข้าไปด้วย

“งั้นฉันฝากเก็บของหน่อยนะฟาง ฉันง่วง อยากนอน”พูดเสร็จก็ล้มตัวนอน หัวถึงหมอนก็หลับเลย = =; ฉันยืนมองยัยแก้วที่หลับอย่างสบายด้วยความเห็นใจเพราะไม่รู้ว่าไปอดหลับอดนอนมาจากไหน แต่ฉันควรเห็นใจตัวเองมากกว่า! ดูสิ!ต้องมาจัดข้าวของให้ยัยแก้ว ของตัวเองก็มีตั้งเยอะ ของยัยแก้วมีเป็นภูเขา!(โอเวอร์เพื่อความสมจริง อิอิ ><) แต่ฉันก็ต้องจำใจทำ เพราะถ้ายืนคิดอยู่อย่างนี้ แล้วมันจะเสร็จไหม? - -

“เฮ้ออออ~ เหนื่อยจัง”ในที่สุดฉันก็จัดของเสร็จ แต่ก็ปาเข้าไป 3 ชั่วโมง!(ของฉันเก็บชั่วโมงเดียว ของแก้ว 2 ชั่วโมง - -) นี่ก็บ่าย 2 แล้ว ป๊อปกับโทโมะอยู่ไหนเนี่ย? ฉันออกมาจากห้องแล้วมองหารอบๆบ้านพัก แต่ก็ไร้วี่แววของทั้งสองหนุ่ม เข้าไปดูในห้องที่ตอนนี้ถูกจัดให้เป็นระเบียบก็ไม่เห็น ฉันเลยกลับเข้าห้องไป

“หายไปไหนกัน?”บ่นไปงั้นๆแหละ ฉันนั่งลงที่เตียง(มี 2 เตียงนะเออ)จนป่านนี้แล้ว ยัยแก้วยังไม่ตื่นเลย - - ตกลงเมื่อคืนได้นอนรึเปล่าเนี่ย

~ ผิดก็ตรงที่เผลอใจ ไปรักเธอ ผิดแค่คนที่รักเธอ เขารักเธอก่อนนะ ~

“ป๊อป! ฮัลโหล ป๊อปอยู่ไหนอ่ะ? ทำอะไร อยู่กับใคร แล้ว......”

“เอ่อ ฟางๆ ทีละคำถามดิ ป๊อปตอบไม่ทัน”

“แหะๆ ขอโทษ แล้ว......”ฉันกำลังจะถามต่อ

“ตอนนี้ป๊อปมาตลาด กำลังซื้อของอยู่ แล้วป๊อปมากับโทโมะ อีกสักพักจะกลับ ฟางมีอะไรจะถามอีกรึเปล่า?”รู้ทันอีกว่าฉันจะถาม - -

“ไม่มีแล้ว ว่าแต่ป๊อปโทรมาทำไม?”

“แค่จะถามว่าอยากได้อะไรรึเปล่า จะได้ซื้อไปให้”

“ไม่หรอก”

“หรอๆ งั้นแค่นี้นะ”แล้วป๊อปก็วางสายไป เฮ้อ~ จะว่าไปแล้วฉันนอนบ้างดีกว่า............zZzZzZzZ

[Tomo] talk

ผมกับไอ้ป๊อปมาตลาดเพื่อมาซื้อของให้พวกเธอทาน จนของเต็มไม้เต็มมือไปหมด

“ไอ้ป๊อป เดินเร็วๆหน่อย หนักนะเว้ย!”

“เร็วแล้วววว ฉันก็หนักเหมือนแกนั้นแหละ!”พวกผมซื้อเสร็จแล้วล่ะ ของแต่ละอย่างนี้เยอะมาก จนแม่ค้าถามว่า ซื้อไปกินหรือไปดอง? - - ผมรีบเดินไปที่รถแล้วรีบเก็บ(ยัด)ของทุกอย่างที่ซื้อมา แล้วรีบกลับบ้านเพราะกลัวสาวๆจะรอ...

@บ้านพักริมทะเล (14.55 น.)

“ไอ้โมะ เราไปนานเกินไปรึเปล่าว่ะ”ไอ้ป๊อปถาม พอมาถึงบ้านพัก ก็เดินเข้าไปดูในห้องของสาวๆ ภาพที่เห็นคือหลับเป็นตาย - -

“ไม่นานหรอก ไม่ถึงชั่วโมงด้วยซ้ำ”ขนานไม่ถึงชั่วโมงยังได้ของมาเต็มรถ

“อืมมม~ อ้าว มากันแล้วหรอ?”ฟางตื่นแล้ว

“อืม ซื้อของมาเยอะเลย”

“หรอ งั้นเดี๋ยวฟางช่วยนะ”

“ไม่ได้ๆๆๆ มีแต่ของหนักๆฟางยกไม่ได้”จะหวงอะไรกันนักกันหนา - - อิจฉา วุ้ย!

“- -^”ส่วนฟางก็เซ็งไปตามระเบียบ

“อืมมมมมม~”เฮ้ย!ที่รักผมตื่นแล้ว

“นึกว่าจะไม่ตื่นซะแล้วนะแก้ว เล่นหลับไปหลายชั่วโมงเลย”ฟางพูด

“คำทักแกหรอยัยฟาง - -”

“5555 ฉันไปหาอะไรกินดีกว่า”แล้วฟางก็เดินไป

“ฟาง รอป๊อปด้วย ไอ้โมะเคลียร์ให้จบนะเว้ย”ไอ้ป๊อปกระซิบบอกผมแล้วเดินตามฟางไป ตอนนี้ก็เหลือแค่ผมที่ยืนอยู่ใกล้ๆประตูกับแก้วที่นั่งอยู่บนเตียง แก้วไม่ยอมสบตาผมเลย เอาแต่ก้มหน้าไม่พูดไม่จา แต่จู่ๆเธอก็ลุกจากเตียงแล้วจะเดินผ่านผม แต่ผมมือไว จับไว้ก่อน

“แก้วเป็นอะไร”

“…………”

“อย่าเงียบได้ไหม”

“…………”

“ก็ได้”หลังจากนั้นผมก็ดึงแล้วผลักเธอลงกับเตียง แล้วรีบเดินมาล็อคประตู เธอทำหน้าตกใจแล้วลุกจะไปเปิดประตู แต่ผมไวกว่า ดึงเธอให้ลงมานอนกับเตียงอีกครั้ง แล้วคร่อมไว้

“นายทำอะไรของนาย! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!”

“แก้วเป็นอะไร! ทำไมถึงไม่ยอมพูดกับผม”

“ฉันก็พูดกับนายแล้วไง ปล่อยฉันสิ”เอ่อ...........จริงว่ะ - -

“ไม่ปล่อย แก้วต้องบอกมาก่อนว่าแก้วเป็นอะไร”

“ฉันเป็นอะไรก็เรื่องของฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้หื่น!”หน้าผมแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอ -0- (มากกกกกกกกก)

“ไม่ปล่อย!”

“ปล่อนฉานนนนนนน!”

“ไม่ปล่อย”

“ปล่อยฉะ.......อุ๊บ  0x0”ผมทนไม่ไหวเลย.....ใช้ปากของผมเก็บเสียงของเธอไว้ เธอพยายามดิ้นให้หลุด จนเธอเริ่มหายใจไม่ออก

“อ๊ะ”ผมเลยปล่อยให้เธอได้หายใจบ้าง

“ทีนี้บอกผมได้รึยัง”

“ไม่บะ.........อุ๊บ”ผมประกบปากเธออีกครั้งด้วยความโกรธ

“อืออออๆๆ .....................................ฮึก ฮึกๆ”ตอนแรกเธอพยายามดันผมออก แต่ก็ทำไม่สำเร็จจนหมดแรง แล้วสักพักเธอก็ร้องไห้เพราะสู้แรงผมไม่ได้ พอผมเห็นก็สงสาร ค่อยๆถอนจูบ แล้วเช็คคราบน้ำตาให้เธออย่างเบามือ

เพี๊ยะ!

“ฮึก......นายทำแบบนี้ทำไม!”เธอถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่หยุดร้องไห้

“คือ..........”

“ฉันไม่ใช่ที่ระบายอารมณ์ของนายนะ!”แก้วผลักผมออกแล้วจะลุก แต่ผมรีบดึงเธอมากอดไว้

“ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ……”

“ไม่ได้ตั้งใจหรอ! ฮึก......แล้วเมื่อกี้ล่ะ ”

“ผมขอโทษจริงๆ ที่ผมทำไปเพราะว่าผมโกรธ..........ที่แก้วไม่ยอมบอกว่าแก้วเป็นอะไร”

“…………”

“คนดีบอกโทโมะได้ไหม? ว่าเป็นอะไร”

“…………”

“…………”

“……นายอย่ามายุ่งกับฉันเลย”

“ทำไม!”ผมเผลอขึ้นเสียงกับเธอ

“นายมีหวายอยู่แล้วไม่ใช่หรอ!”เหอ??? หวายเกี่ยวอะไรด้วย หรือว่า...............

“หึ คิกๆ  ฮาๆ 55555555”

“หัวเราะอะไรของนายห๊ะ!”

“ก็ 555 ที่กะ แก้วไม่คุยกับผม 55555.....เพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ”นี่ผมบ้ารึเปล่าเนี่ย พูดไปหัวเราะไป - -

“ตลกนักหรอ!”เธอจะร้องไห้อีกแล้ว

“เปล่าๆๆๆ แต่เรื่องหวายน่ะ ผมว่าแก้วเข้าใจผิดแล้วล่ะ”

“เข้าใจผิดอะไร?”

“ผมกับหวายเราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย”

“แต่ตอนนั้นฉันได้ยินหวายบอกว่าชอบนาย แถมกอดกันอีก แล้วอย่างนี้มันหมายความว่ายังไง”

~ย้อนกลับไปเมื่อวาน~ (Kaew talk ชั่วคราว)

“มีอะไรหรอ?”ฉันกำลังเดินไปหาสองคนนั้น แต่ดูเหมือนเค้ากำลังคุยอะไรกัน ฉันเลยไปแอบฟังอยู่หลังต้นไม้

“คือ.............หวายมีเรื่องจะบอก”

“เรื่องอะไรล่ะ?”

“แต่ถ้าหวายบอกไป หวายกลัวว่าพี่จะโกรธ จะไม่ยอมคุย ไม่ยอมอยู่ใกล้ๆหวายอีก”

“55 พี่ไม่โกรธหวายหรอก ก็หวายไม่ได้ทำอะไรผิดนิ”

“พี่สัญญาแล้วนะ”

“อืม ^^”

“คืออออ....................”

“?????”

“หวายชอบพี่!” อะไรนะ............

“หวาย! ละ ล้อเล่นรึเปล่า?!”

“หวายไม่ได้ล้อเล่นนะ หวายพูดจริงๆ”พอฉันได้ยินอย่างนั้น ก็นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินไปห้องน้ำ มองตัวเองที่กระจกแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ

“ฉันควรทำยังไงดี”ฉันยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก ก่อนจะตัดสินใจเดินกลับไป แต่ภาพที่ฉันเห็นคือภาพที่ทั้งสองคนกำลังกอดกันอย่างมีความสุข มันทำให้คำถามที่ฉันตั้งไว้เมื่อกี้ มีคำตอบ คือ.......................ฉันควรอยู่ห่างเข้า ฉันมองภาพนั้นอยู่นาน พอสองคนนั้นกอดกันเสร็จ ก็คุยกันอย่างสนุก แต่ฉันไม่ได้ยินหรอกเพราะฉันอยู่ไกลไป ฉันตัดสินใจเดินเข้าไปหาเพราะฉันไปนานแล้ว เดี๋ยวจะสงสัย

“บ่นอะไรห๊ะ!”แกล้งทำเป็นอารมณ์เสียงั้นๆแหละ

“เปล่าาาาา ว่าแต่ทำไมไปนานจัง”

“ก็.....ฉันปวดท้อง เลยไปเข้าห้องน้ำก่อนถึงมา นี่ก็เย็นแล้ว กลับกันดีกว่า”

“ป่ะ! แล้วหวายพักอยู่ที่ไหนล่ะ?”

“พักอยู่คอนโดกับพิมค่ะ”

“หรอ งั้นนายไปส่งหวายแหละกัน”

“อ้าว!แล้วพี่แก้วล่ะ?”

“คือ.....พี่จะไปธุระก่อนนะ”

“แต่ว่า....”

“นายไปส่งหวายเถอะ มันได้เวลาฉันแล้ว ถ้านายไปส่งฉัน พอดีฉันไปสาย”

“ก็ได้ๆ ไปกันหวาย”แล้วน้ำตาที่ฉันกลั้นไว้ไหลมาอย่างไม่มีสิ้นสุด ..........

~กลับมาปัจจุบัน~ (Tomo talk ต่อ)

“หึๆ เข้าใจผิดไปใหญ่แล้วนะ เดี๋ยวผมจะอธิบายให้ฟัง เอาไหม?”

“……………ก็พูดมาสิ”เด็กดื้อจริงๆ

“ที่หวายบอกว่าชอบผม เป็นเรื่องจริง”พอผมพูด แก้วก็ทำหน้าจะร้องไห้อีกแล้ว

“…………”

“แต่.............”

“…………”

“เพราะหวายรู้ไง ว่าผม.........รักแก้ว”หน้าเธอเริ่มขึ้นสี คนอะไรไม่รู้ น่าจับกดเสียจริง(?)

“…………”

“เลยอยากบอก แค่นั้น ไม่ได้มีอะไรเลย”

“แล้วที่......กอดกันล่ะ”

“ก็กอดกันแบบพี่น้องไง หวายเค้าเข้าใจเราสองคน เลยขอเป็นแค่พี่น้องที่ดีต่อกัน หวายน่ะเค้าไม่เหมือนพิมหรอก ถึงจะเป็นเพื่อนกันก็เหอะ - -”

“…………แล้วไงล่ะ มันก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย”อ้าว! -[]-

“โธ่~ แก้วจ๋า เลิกเก๊กได้แล้วนะ”

“ใครบอกว่าฉันเก๊ก แล้วไอ้มือปลาหมึกของนายน่ะ เอาออกไปได้แล้ว กอดอยู่ได้ -////-”จริงสิ ตอนนี้ผมกอดเธออยู่ งั้นก็.............

“ว๊าย! ลงไปเดี๋ยวนี้นะไอ้หื่น”ผมไม่ได้ทำอะไรนะ ก็แค่จับเธอให้นอนแล้วขึ้นคร่อมแค่นั้นเอง ไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ(หน้าด้าน! - -* / แก้ว )

“แก้ว”น้ำเสียงที่จริงจังของผม ทำให้เธออยู่นิ่งๆ สายตาของเราทั้งสองคนประสานกัน เธอหน้าขึ้นสีจนผมแทบจะอดใจไม่ไหว

“อะ อะไร”

“………”

“………”

“……เป็นแฟนกันนะ”เยส! ในที่สุดผมก็พูดมันออกไป

“ไม่!”อ้าว!ทำไมตอบเร็วนักล่ะ

“ทำไมล่ะ?!”

“ก็…………”

“…………”

“......เป็นอยู่แล้วไม่ใช่หรอ >/////<”

“รักแก้วที่สุดเลย!”หลังจากนั้นผมก็ระดมจูบไปทั่วใบหน้าสวย

“ไอ้บ้า! ไอ้หื่น ลามก โรคจิต ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”ทีอย่างนี้มาเป็นชุด - -

“รักแก้วนะ”ผมค่อยๆก้มลงไปจูบเธอ ซึ่งเธอก็จูบตอบ มันชั่งเป็นอะไรที่หวานที่สุด >< แต่มือของผมก็เริ่มไม่อยู่สุข เลื่อนไปปลดกระดุมทีละเม็ด ทีละเม็ด จนเกือบถึงเม็ดสุดท้าย แต่..................

   หมับ!

“โทโมะอย่า”แก้วเป็นคนผละออก แล้วจับมือผมไว้ ประมาณว่าให้หยุดการกระทำ

“ทำไมล่ะ?”

“คะ คือ แก้วยังไม่พร้อม............นายคงเข้าใจนะ”

“……ผมเข้าใจ ”

“……………”

“แต่ถ้าแก้วยังไม่ติดกระดุม ผมอาจจะห้ามใจไม่ไหวนะ”พอผมพูดแก้วก็รีบลุกขึ้นแล้วหันหลังติดกระดุมทันที บราสีดำกับผิวที่ขาวผ่องยังติดตาผมอยู่เลย

“ไอ้หื่น! นายนี่มันหื่นตัวพ่อจริงๆ”

“แล้วรักไหมล่ะ?”ผมลองถามเธอ

“ก็...................”เธอไม่ตอบนะ แต่เธอเดินเข้ามา........จูบผม ><

“จูบเมื่อกี้........คือคำตอบ ;)”ผมรักเธอที่สุดเลย!

------------------------------------------------------------------------------------------

แหะๆ เราแต่งหวานไม่ค่อยจะเป็นอ่ะนะ ตอนนี้ก็จัดให้ TK ก่อน

ส่วนตอนหน้าๆอาจจะเป็น PF ไม่รู้จะหวานถูกใจรึเปล่า - -

...แต่งมาตั้ง 21 ตอนแล้ว หลายคนอาจจะยังไม่รู้จักเรา(ใครอยากรู้จักแก! -*-)

เราชื่อ แฟง นะ อายุ ไม่บอก -x- (ไม่อยากบอกมากกว่า TT') 

ใครที่เล่นบอร์ดไอเลิฟคงจะรู้จักเราอยู่หรอก(มั้ง?)

นิยาย มีชื่อเต็มว่า Love Sad ครั้งหนึ่งต้องเสียน้ำตา ครั้งต่อมาต้องเสีย...เธอ

..................เราบอกแค่นี้แหละ(เพราะหลายๆคน คงไม่อยากรู้ -0-'')....................