Love Sad (PF TK)
Fakfaeng_love_TK
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 19
“หวาย กลับมานี่!”
“ป๊อป! กลับไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านก่อนดีกว่านะ”
“แต่ว่า......!”
“ป๊อป!”ต้องให้หญิงสาวขู่ถึงจะยอม
“แกทำตามที่ฟางบอกเถอะ ถ้าฟางโกรธขึ้นมาจะแย่นะ”ถ้าเธอโกรธเมื่อไรอย่าหาว่าไม่เตือนนะ
“งั้นรีบกลับกันเลยดีกว่า ”ป๊อปเดินไปที่รถอย่างไม่เต็มใจแล้วขับไปที่บ้านฟาง หลังจากนั้นโทโมะก็เดินไปที่รถ เป้าหมายที่จะไปก็บ้านฟางเหมือนกันนั้นแหละ แต่ยังไม่ทันจะขึ้นรถ สาวห้าวก็บอกว่า....
“นายอย่าเพิ่งไป”
“อ้าว ทำไมล่ะ???”ชายหนุ่มเกิดอาการงง?
“ฉันว่าเราไปตามหาหวายกันเถอะ”
“แล้วเราจะไปตามหาที่ไหน?”
“แล้วนายคิดว่าที่ไหนล่ะ?”แล้วเธอคิดหรอ ว่าเขาจะรู้ - -+
.
.
.
ตัดมาที่ PF บ้าง
.
.
.
@บ้านฟาง
[Fang talk]
พอมาถึงบ้าน ป๊อปก็เดินไปนั่งตรงโซฟา หน้าตาเขาบ่งบอกถึงความเครียดเรื่องของหวาย ฉันเองก็เพิ่งรู้นะ ว่าหวายเป็นน้องของป๊อป ปกติเขาไม่เคยเป็นถึงขนาดนี้ แต่ฉันคิดว่าคงเป็นเพราะความรู้สึกของคนเป็นพี่มากกว่า เพราะถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงเครียดเหมือนกันแหละ ที่จู่ๆวันหนึ่งมาเจอน้องสาวสุดรักสุดหวง เที่ยวอยู่กับเพื่อนทั้งๆที่น่าจะอยู่กับพ่อแม่ ที่จริงเรื่องนี้มันน่าจะใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์นะ แต่ป๊อปนี่ สงสัยจะคุมไม่อยู่ บทจะโหดก็โหดใช่เล่นเลย - -*
“ป๊อปไม่น่าจะพูดกับหวายอย่างนั้นเลยนะ อย่างนี้น้องเขาก็เสียใจแย่สิ”ฉันนั่งลงข้างๆแล้วพูดกับเขา
“ถ้าฟางไม่ช่วยก็อย่ามาย้ำได้ไหม ป๊อปรู้ว่าป๊อปพูดอะไรออกไป แต่ตอนนั้นป๊อปคุมตัวเองไม่ได้”ว่าแล้วเชียว
“ฟางเข้าใจป๊อปนะ งั้นเดี๋ยวฟางโทรบอกหวายให้มาคุยกัน ป๊อปมีเบอร์หวายอยู่ใช่มะ?”
“มี แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งโทร”เป็นอะไรอีกเนี่ย?
“ทำไมล่ะ?”
“..............ป๊อปยังไม่พร้อม”
“……………”สงสัยจะเครียดมาก
“ฟางรู้ไหม ตั้งแต่ที่ป๊อปเกิดมา ป๊อปคิดอยู่เสมอ ว่าพ่อกับแม่รักป๊อปมากที่สุด”
“……………”
“แต่พอป๊อปอายุได้ 4 ขวบ ยัยหวายก็เกิด พอถึงตอนนั้นพ่อกับแม่ก็เอาแต่สนใจหวาย ตามใจหวายทุกอย่าง เหมือนไม่เห็นป๊อปในสายตาเลย ”
“……………”
“จนบางที ป๊อปก็อิจฉาน้อง รู้สึกน้อยใจ อยากจะระบายออกมา แต่ก็ทำได้แค่เก็บไว้ในใจ พยายามอดกลั้นความอิจฉาไว้ เพื่อทำให้ใครๆเห็นว่าป๊อปเป็นพี่ชายที่แสนดี ทั้งที่ความจริงแล้วมันไม่ใช่เลย”
“……………”ป๊อปเขามีความรู้สึกแบบนี้ด้วยหรอ
“พอป๊อปขึ้น ม.ต้น ป๊อปก็เริ่มเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง แต่ความรู้สึกน้อยใจ ก็ยังคงมีอยู่บ้าง .......ฟางคงรู้ใช่ไหม ว่าการที่ต้องยอมเสียสละของที่รักให้กับใครสักคน มันยากแค่ไหน ถ้าหวายอยากได้อะไรที่เป็นของป๊อป ป๊อปก็ต้องยอมให้ ไม่งั้นพ่อกับแม่ก็จะว่า บางวันไม่ให้เงินไปโรงเรียนเลย แล้วสุดท้ายก็ต้องให้หวายอยู่ดี”
“……………”ฉันก็เข้าใจนะ เพราะถ้าฉันเป็นป๊อป ฉันอาจจะเป็นมากกว่านี้ก็ได้
“แต่ก็ไม่ใช่ว่าป๊อปไม่รักหวายนะ แค่ในบางครั้งยังแอบน้อยใจอยู่ ที่พ่อกับแม่ยังให้ความสนใจหวายมากกว่าป๊อป .........พอป๊อปเข้ามหาลัย ก็ขอพ่อกับแม่มาซื้อบ้านอยู่ที่นี้ แล้วนานๆทีก็กลับไปเยี่ยมท่านที่เชียงใหม่ แต่ทุกครั้งที่ไปหา ก็มักจะได้ยินท่านพูดเรื่องหวายเสมอ มีทั้งกลับบ้านดึกบ้าง สอบตกบ้าง จนพวกท่านเป็นห่วง แล้วในที่สุด พ่อกับแม่ก็สั่งห้ามหวายไม่ให้มากรุงเทพ เพราะกลัวจะเกเร กลัวจะเกิดอันตราย เว้นแต่จะมาอยู่กับป๊อป แต่หวายกลับโกหกพ่อกับแม่ แล้วฟางลองคิดสิ ถ้าท่านรู้ ท่านคงจะโกรธป๊อปจะไม่ดูแลน้อง เพราะเหตุนี่ไง ป๊อปถึงพูดออกไปแบบนั้น ”
“เฮ้อ~ ok เอาเป็นว่าถ้าป๊อปพร้อมเมื่อไร ก็บอกฟางแล้วกันนะ”ฉันลุกจากโซฟาแล้วจะเดินไปที่ห้อง แต่ป๊อปกลับดึงให้ฉันล้มลงไปนั่งบนตัวเขา ไอ้บ้าเอ๊ย! ถ้าฉันแท้งขึ้นมาทำไง - -+ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือ...........ปากของฉันกับเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงมิล!
“…………”ต่างคนต่างไม่พูด แต่เหมือนมีแรงดึงดูดให้ปากเข้าใกล้กัน จนในที่สุดก็........>x< จากที่แค่ประกบกัน กลับเป็นจูบที่อ่อนหวานบวกกับความเร่าร้อน จนทำให้เคลิ้มตาม
“...........! เอ่อ......”แต่ความคิดของฉันทำให้ฉันได้สติ ฉันผลักเขาออก แล้วหันหน้าหนี
“…………?”เขาทำหน้างงนิดๆ แต่ไม่ได้ถามอะไร เวลาผ่านไปสักพักจนฉันอึดอัด เลยเป็นฝ่ายพูดออกไป
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ”
“ทำไม?”แล้วฉันก็หันมาเผชิญหน้ากับเขา
“ฟางรู้ว่าสิ่งที่ป๊อปทำมันเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ที่ป๊อปทำทุกอย่างเพราะแค่ต้องการจะรับผิดชอบเท่านั้น”
“……………”
“ฟางรู้ว่าป๊อปไม่ได้รักฟาง เพราะฉะนั้นอย่าให้มันเกิดขึ้นอีก”พอฉันพูดจบก็รีบเดินขึ้นห้องทันที ส่วนป๊อปก็นั่งนิ่ง ฉันไม่รู้นะว่าความคิดเหล่านี้มันมาได้ยังไง แต่มันคงจะอยู่กับตัวฉันตลอดเวลา.............เมื่อไรกัน ฉันถึงจะหลุดพ้นจากกรรมนี้สักที!
.
.
.
@สวนสาธารณะ
[Kaew talk]
“ทำไมถึงมาที่นี้ล่ะ”นายโทโมะถาม
“ก็ฉันรู้สึกว่าหวายต้องมาที่นี้”
“แล้วหวายอยู่ไหนล่ะ”
“แล้วฉันจะไปรู้หรอ ก็มาด้วยกันเนี่ย - -+”
“เออๆ นั้นสิเนอะ (ช่วยกันมองหาหวาย) ที่รักๆ!นั้นใช่หวายรึเปล่า!”
“จริงด้วย ”ความรู้สึกฉันนี้แม่นจริงๆเล๊ย! หลังจากนั้นฉันก็เดินไปหาหวาย ป่านนี้แล้วยังไม่เลิกร้องไห้อีก น่าสงสารจัง
“ฮืออออออออ ฮึก ฮึกๆ …………ฮือออออ”
“หวาย”ฉันตัดสินใจเรียกหวาย
“ฮึก.......พะ พี่แก้ว!~”พอหวายหันมาก็ดึงฉันเข้าไปกอดทันที โห! ตาบวมแดง สงสัยร้องไห้หนักนะเนี่ย
“เอ่อ.....หวายใจเย็นๆนะ”
“ฮึกๆ ฮืออออออออ”อ้าว ทำไมร้องไห้หนักกว่าเก่าล่ะทีนี้ - - .......เวลาผ่านไปสักพักหวายก็หยุดร้องไห้ แต่กลับนั่งนิ่ง เหม่อมองดอกไม้ที่อยู่ในสวน
“โทโมะๆ เดี๋ยวนายอยู่เป็นเพื่อนหวายนะ”ฉันกระซิบบอก
“แล้วที่รักจะไปไหนล่ะ?”
“ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีนาย -..-”รำคาญเต็มทนแหละ เรียกอยู่ได้ที่รักๆเนี่ย บอกก็ครั้งแล้วห๊ะว่าฉันไม่ใช่ที่รักนาย! - -
“ที่รักอ่ะ -0-”
“ถ้านายยังไม่เลิกเรียกฉันว่าที่รัก นายได้เจ็บกว่านี้แน่ - -+”
“โห! ก็ได้ๆ แล้วแก้วจะไปไหนล่ะ?”รู้อย่างนี้ใช้ไม้นี้ตั้งนานแล้ว!
“ไปซื้อน้ำมาให้หวาย นายจะเอาอะไรไหม?”
“ถ้าผมจะเอาหัวใจของแก้ว แก้วจะให้ได้รึเปล่า”………- -+
“นายอยากโดนอีกใช่ไหม ได้!”ฉันยกมือเรียวเล็กที่แสนจะบอบบาง(ตรงไหน - -)ขึ้น เตรียมจะตบคนตรงหน้า
“เฮ้ยๆๆ! อย่า! Okๆ ไม่พูดแล้วๆ ผมไม่เอาอะไรหรอก เดี๋ยวผมจะอยู่กับหวายเอง”
“แค่เนี๊ย ก็จบ!”ฉันลดมือลง แล้วเดินไปซื้อน้ำทันที...
[Tomo talk]
ตอนนี้ผมนั่งอยู่กับหวาย ผ่านไปประมาณ 5 นาทีแล้ว ที่รัก เฮ้ย!ไม่ใช่ๆ แก้วยังไม่มาเลย(ถ้าพูดอีกเดี๋ยวจะโดนครับ T^T)
“พี่โทโมะ”เฮ้ย!หวายพูดแล้ว
“หวาย นี่เราเป็นอะไรมากรึเปล่า เห็นนั่งเงียบอยู่ตั้งนาน”
“เปล่าค่ะ หวายคิดอะไรไปเรื่อย”
“หวายทำใจได้แล้วล่ะค่ะ ที่จริงเรื่องนี้หวายเป็นคนผิดเอง มันก็ไม่แปลกที่พี่ป๊อปจะโกรธ”
“ไม่เป็นไรนะหวาย พี่คิดว่าไอ้ป๊อปมันคงโกรธหวายได้ไม่นานหรอก มันรักหวายจะตาย”
“ค่ะ............พี่โทโมะคะ”หลังจากคุยกันได้นิดนึงแล้วก็เงียบไปอีก จู่ๆหวายก็เรียกผม
“มีอะไรหรอ?”
“คือ.............หวายมีเรื่องจะบอก”
“เรื่องอะไรล่ะ?”
“แต่ถ้าหวายบอกไป หวายกลัวว่าพี่จะโกรธ จะไม่ยอมคุย ไม่ยอมอยู่ใกล้ๆหวายอีก”นี่หวายเป็นอะไรเนี่ย?
“55 พี่ไม่โกรธหวายหรอก ก็หวายไม่ได้ทำอะไรผิดนิ”
“พี่สัญญาแล้วนะ”
“อืม ^^”มันต้องสำคัญมากแน่ๆเลย - -+
“คืออออ....................”
“?????”ผมรอฟังอยู่นาน จนทนไม่ไหวหันหน้าไปมองวิวทางอื่น
“หวายชอบพี่!”อ๋อ!นึกว่าอะไร........................ห๊ะ!หวายชอบผม 0_0! แค่นั้นแหละ ทำให้ผมหันควับเลย
“หวาย! ละ ล้อเล่นรึเปล่า?!”
“หวายไม่ได้ล้อเล่นนะ หวายพูดจริงๆ”เอาแล้วไง ผมทำตัวไม่ถูกแล้ว
“…………”
“หวายรู้นะว่าพี่อ่ะชอบพี่แก้ว ไม่ใช่ชอบสิ! รักเลยต่างหาก”
“…………”
“แล้วที่หวายมาบอกพี่เนี่ย เพราะหวายแค่อยากจะบอกให้พี่รู้เฉยๆ”
“…………”
“แต่เรายังเป็นพี่น้องกันได้ใช่ไหม?”หวายหันหน้ามาทางผม
“…………”
“…………”
“………ได้สิน้องรัก”หวายทำท่าจะกอดผม ผมก็อ้าแขนรับอ้อมกอดของหวาย
“ขอบคุณนะ ที่พี่เข้าใจหวาย”
“ต้องเข้าใจสิ เราเป็นพี่น้องกันไง”
“ขอบคุณอีกครั้งนะค่ะพี่ชาย 55555”
“จ๊ะ น้องสาว 555555”ทั้งผมและหวายหัวเราะกันจนคนแถวนั้นมอง - - อายเหมือนกันนะเนี่ย -///-
“555 แล้วพี่แก้วไปไหนล่ะค่ะ?”
“เห็นว่าจะไปซื้อน้ำนะ แต่ป่านนี้ทำไมยังไม่มาอีก”
“บ่นอะไรห๊ะ!”พูดถึงก็มาพอดีเลย
“เปล่าาาาา ว่าแต่ทำไมไปนานจัง”
“ก็.....ฉันปวดท้อง เลยไปเข้าห้องน้ำก่อนถึงมา นี่ก็เย็นแล้ว กลับกันดีกว่า”
“ป่ะ! แล้วหวายพักอยู่ที่ไหนล่ะ?”
“พักอยู่คอนโดกับพิมค่ะ”
“หรอ งั้นนายไปส่งหวายแหละกัน”
“อ้าว!แล้วพี่แก้วล่ะ?”
“คือ.....พี่จะไปธุระก่อนนะ”
“แต่ว่า....”
“นายไปส่งหวายเถอะ มันได้เวลาฉันแล้ว ถ้านายไปส่งฉัน พอดีฉันไปสาย”
“ก็ได้ๆ ไปกันหวาย”หลังจากนั้นผมก็ไปส่งหวาย แต่เมื่อกี้ผมเห็นเหมือนเธอ............................ร้องไห้
------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วนะค่ะ มีอะไรอยากให้แก้ไข ปรับปรุง บอกได้นะ ~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
