Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 11

@บ้านฟาง

[Tomo talk]

ตอนนี้แก้วกำลังพาฟางขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ในระหว่างนั้นไอ้ป๊อปก็มองผมเหมือนกำลังต้องการคำตอบ

“มองอะไรว่ะ?”ผมถามไอ้ป๊อป

“เรื่องมันเป็นยังไง”ผมว่าแล้วเชียวมันต้องถามเรื่องนี้

“ก็...........”แล้วผมก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง

“พิมทำถึงขนาดนี้เลยหรอ! 0_0”พอผมเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟัง ไอ้ป๊อปถึงกับตาโต

“ฉันก็ไม่รู้หรอก แต่ที่รู้วันนี้พิมทำหนักกว่าเมื่อวาน”

“เฮ้อ! ฉันเป็นคนทำให้ฟางเดือดร้อนใช่ไหม?”

“…………”ผมก็ไม่กล้าบอก กลัวมันเสียใจ

[Kaew talk]

ฉันพาฟางมาที่ห้อง สภาพของฟางดูไม่ค่อยได้เลย

“ฟางกินข้าวหน่อยไหม”หลังจากที่ฟางอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เอาแต่นั่งเหม่อมองออกไปทางหน้าต่าง

“ไม่หรอกแก้ว ฟางยังไม่หิวเลย”

“แต่ฟางยังไงได้กินข้าวเที่ยงเลยนะ”เท่าที่ฉันรู้ นายโทโมะบอกว่าฟางไม่ยอมกินข้าว

“แต่.........”

“ขอร้องแหละฟาง แก้วรู้นะว่าฟางกำลังคิดอะไรอยู่ แต่คนอื่นๆเขาเป็นห่วงฟางนะ”

“…………”ฟางเงียบไปสักพัก

“ว่าไงฟาง”ฉันถามฟางอีกครั้ง

“ก็ได้ แต่ขอฟางนอนก่อนนะ ฟางไม่ไหวแล้ว ปวดหัวมากเลย”

“ก็ได้ แต่ถ้าตื่นแล้วก็ลงไปข้างล่างนะ เดี๋ยวแก้วจะทำอาหารไว้ให้”

“จ้า”ฉันจำต้องเดินออกจากห้องฟาง ทั้งที่ในใจอยากจะอยู่ดูก่อน แต่เพื่อความสบายใจของฟาง ฉันก็ต้องทำ

“ฟางเป็นไงบ้างแก้ว”พอลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก็เจอกับสองหนุ่มที่กำลังรอคำตอบจากฉันอยู่

“เห็นบอกว่าปวดหัว อยากนอนก่อน แล้วค่อยกินข้าว”

“งั้นหรอ”ป๊อปพูด

“นายเล่าเรื่องให้ป๊อปฟังแล้วใช่ไหม?”ฉันหันไปถามนายโทโมะ

“เล่าแล้ว แต่ผมคิดว่าที่รักควรเล่าให้ฟังอีกทีนะ เพราะผมก็ไม่ค่อยรู้”

“เออๆ ก็ได้ คือ...................”แล้วฉันเล่าทุกสิ่งที่ฉันรู้ออกไป.............รวมถึง เรื่องที่ฟางชอบป๊อปด้วย

“จริงหรอแก้ว”เมื่อฉันเล่าเสร็จป๊อปก็ถามด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยเชื่อ

“ฉันจะโกหกนายทำไม”นายโง่รึเปล่าหะป๊อป - -

“ฟางบอกที่รักหรอ?”

“ใช่! ฟางอ่ะ เวลามีเรื่องทุกข์ใจก็จะโทรหา ฟางไม่เคยมีความลับกับฉัน”บอกกี่ครั้งแล้วห๊ะว่าอย่าเรียกที่รัก - -+

“หรอ”ป๊อปคงจะเครียดสินะ

“ป๊อป ฉันว่านายกลับไปก่อนดีกว่านะ ด้วยฉันดูแลฟางให้”

“ใช่ๆแกกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะอยู่กับที่รัก”ใครบอกย่ะ! - -*

“นายก็ไปด้วย!”ไม่อยากให้อยู่นักหรอก รำคาญ!

“โห!ที่รักอ่ะ -3-”ทำหน้าตาน่าถีบอีกแล้ว - -

“ไม่ต้องเลยไอ้โมะ งั้นฉันกลับก่อนนะแก้ว  ฝากดูแลฟางด้วยนะ”

“จ้าๆ จะดูแลอย่างดีเลย ^^”

“ผมกลับก่อนนะจ๊ะ ที่รัก !^3^ ~” - -++++

“เอ่อ! ไปเลย ไปให้ไกลส้นฉันเลยนะ - -”

“-0-^”

“555555 ไปได้แล้วไอ้โมะ”แล้วป๊อปก็กอดคอโทโมะออกจากบ้าน ฉันล่ะอยากรู้ จริง จริ๊ง! นิสัยต่างกันลิบลับเป็นเพื่อนกันได้ไงฟ่ะ - -

[Fang talk]

หลังจากที่แก้วลงไปแล้ว น้ำตาของฉันก็ไหลอีกครั้ง.................ตั้งแต่เกิดเรื่อง ฉันคิดว่าฉันร้องไห้ทุกวัน ทำให้คนอื่นเป็นห่วงตลอด ฉันนี้มันแย่ชะมัดเลย    ฉันตัดสินใจไปแอบฟังทั้งสามคนคุยกัน พอยัยแก้วพูดถึงเรื่องของฉัน เรื่องที่ฉัน......ชอบป๊อป ฉันถึงกับทำอะไรไม่ถูก ยัยเพื่อนบ้า! แล้วทีนี้ฉันจะมองหน้าป๊อปยังไงล่ะ? คิดไปก็แค่นั้น ฉันเลยกลับขึ้นห้องแล้วนอนร้องไห้ ความอ่อนแอคงเป็นอีกเหตุผลนึงสินะ......ที่ไม่ใครรักฉันเลย

   ปริ๊ด! แบรรรรร~ <<< คิดซะว่าเป็นเสียงรถเน้อ - -

“ไปแล้วสินะ”ที่จริงฉันไม่ได้ปวดหัวหรอก แล้วก็ไม่อยากนอนด้วย ฉันแค่ไม่อยากเห็นหน้าเขา แต่หลังจากนี้ฉันจะต้องสดใสเข้าไว้ !

“อ้าว!ฟางไหนบอกว่าปวดหัว? แล้วไม่นอนหรอก?”หลังจากที่ฉันล้างหน้าล้างตาเสร็จก็ลงไปข้างล่าง เมื่อฉันลงมายัยแก้วก็ยิงคำถามใส่ทันที

“ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ แล้วฉันก็นอนไม่หลับด้วย ว่าแต่มีอะไรกินมั้ง”ฉันพยายามเลี่ยงไปเรื่องอื่น

“ก็มีหลายอย่างนะ แต่แกควรกินข้าวต้ม”ฉันกินข้าวต้มมากี่วันแล้วเนี่ย - -

“กินอย่างอื่นไม่ได้หรอ - -^”

“ไม่ได้!กินข้าวต้มนี่แหละดีแล้ว” สรุปแกเป็นเพื่อนหรือแม่ฉัน - -+

“เออๆก็ได้ ว่าแต่แกซื้อมาหรอ?”ที่ถามเพราะไม่เคยเห็นแตะแม่แต่ตะหลิว - -

“ดูถูก!ฉันทำเองย่ะ”ไม่น่าเชื่อ!ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นเข้าครัว

“0.0! แกเนี่ยนะทำเอง! เป็นไปได้หรอ”

“เป็นไปได้สิ”ฉันคงต้องมองยัยแก้วใหม่แล้ว

“หรอๆ ว่าแต่.....มันกินได้???”ฉันต้องพูดผิดแน่ๆเลย หน้ายัยแก้วเหมือนจะหักคอฉันเลย T-T’

“แกไม่อยากกินก็ไม่ต้องกิน ฉันไม่ได้ห้าม คนอุตส่าห์ตั้งใจทำให้”ยัยแก้วยกถ้วยข้าวต้มขึ้นแล้วเดินไปที่ถังขยะ ยัยบ้า!ฉันหิวอยู่นะ

“โอ๋ๆๆๆ ล้อเล่นๆ เอามา ฉันกำลังหิวเลย ขอบใจนะ”ฉันแย่งถ้วยข้าวต้ม(ที่ไม่รู้จะกินได้รึเปล่า - -)ออกจากมือแก้ว แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ

“ฟาง กินเสร็จแล้วอย่าลืมกินยานะ ยาอยู่บนโต๊ะหน้า ทีวี”ฉันเห็นยัยแก้วสะพายกระเป๋าเหมือนจะไปที่ไหนสักแห่ง?

“อ้าว แล้วแกจะไปไหนอ่ะ?”

“ฉันจะไปส่งงานพี่กบน่ะ แกอยู่คนเดียวได้ใช่ไหม?”

“สบายมาก!”ฉันตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ทั้งที่ในใจก็คิดอยู่ว่า จะไหวไหมเนี่ย Y^Y

“อืมๆ งั้นเดี๋ยวฉันจะรีบมานะ”แล้วยัยแก้วก็ออกจากบ้านไป~ ฉันก็นั่งกินข้าวต้มต่อ อื้ม! อร่อยดีนะ ผิดกับที่คิดไว้เยอะเลย อย่างนี้ต้องให้ยัยแก้วทำให้กินบ่อยๆแล้ว อิอิ !~ :D

[Poppy talk]

หลังจากที่ผมออกมาจากบ้านของฟาง ผมก็รีบขับรถมาที่บ้านทันที ผมไม่รู้จะไปไหน พอมาถึงบ้าน ผมก็เดินขึ้นห้องอย่างเหม่อลอย พอเดินมาถึงเตียงผมก็ล้มตัวนอนทันที พลางคิดอะไรไปเรื่อย~ ผมกำลังจะหลับ แต่..........

ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ

ใครโทรมาอีกเนี่ย ดีนะที่ผมตั้งระบบสั้นไว้ ไม่งั้นผมคงจะตกใจและอารมณ์เสียแน่ๆ ว่าแต่ใคร? โทรศัพท์ของผมโชว์เบอร์ของ........จินนี่

“ฮัลโหลครับ”ผมพยายามทำเสียงให้ปกติ

“ป๊อปค่ะ พรุ่งนี้ป๊อปว่าไหมค่ะ?”

“ว่างครับ ทำไมหรอครับ?”

“พอดีพรุ่งนี้จินนี่มีนัดกับเพื่อนที่หัวหินอ่ะค่ะ แล้วคนขับรถก็เกิดป่วย ถ้าไปคนเดียวคุณแม่ก็เป็นห่วง จินเลยอยากจะให้ป๊อปพาไปหน่อย จะได้ไหมค่ะ”

“ก็ได้ครับ ว่าแต่ก็โมงครับ”

“จินนัดกับเพื่อนบ่ายโมงค่ะ”

“ok ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะไปรับนะครับ”ตู๊ดดดๆๆๆๆ~ เฮ้อ!ผมรู้สึกเหนื่อยจริงๆเลย แต่มันก็ไม่เท่ากับสิ่งที่ผมกำลังคิดอยู่หรอก ผมกำลังคิดอยู่ว่า ผมเป็นแฟนกับจินนี่................................................เพราะอะไร?

.

.

.

.

.

“ฮึ่ย!”หญิงสาวที่เพิ่งกลับมาถึงคอนโด นั่งลงที่โซฟาอย่างแรง จนเพื่อนสาวที่กำลังทาเล็บอย่างตั้งอกตั้งใจมองด้วยความสงสัยว่าไปอารมณ์เสียที่ไหนมา

“พิม แกเป็นอะไรอ่ะ”เพื่อนสาวถาม

“เป็นคน!”

“อ้าว!นี่ฉันถามแกดีๆนะ ตอบกวนชิบ”ประโยคหลัง พูดเบาๆ

“นี่แก”พิมเรียกเพื่อน

“?”หันมาหา ตามที่เพื่อนเรียก

“แกว่าแย่งแฟนคนอื่นนี่.....ยากมะ?”

“แกอย่าบอกนะว่า!.....”เพื่อนสาวตกใจทันที ที่พิมถาม

“แล้วแต่แกจะคิด”พิมทำเป็นไม่สนใจ

“ใครไปเตะตาแกอีกแหละ?”

“ไม่บอก.......ว่าแต่แกเหอะ เมื่อไรจะไปหาพี่แกสักที”

“โอ๊ย!ถ้าไปหานะ ฉันว่าพี่คงจะให้อยู่แต่ในบ้านไม่ยอมให้ออกไปไหนแน่ๆเลย ฉันอยู่กับแกดีกว่า!”

“อยู่ได้ แต่ไม่ตลอด”

“ขอบใจจ๊ะเพื่อนเลิฟ! >3< งั้นฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ”กำลังจะออกจากห้อง

“ซื้อของมาฝากฉันด้วยนะหวาย!” พิมตะโกนบอกเพื่อนสาวที่มีนามว่า ‘หวาย’

----------------------------------------------------------

พิมพ์ตรงไหนขอโทษนะค่ะ

ปล.จากที่เห็นคือมีหวายเพิ่มเข้ามา ยังไงก็ไปอ่านบทของหวายด้วยนะ