i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 

 

The Other Side I [Pause Part]

 

 

หน้าใสๆที่กำลังบึ้งไม่สบอารมณ์ ตัวขาวๆเปรอะเปื้อนจากการรับน้องแบบเบาๆที่ป้ายห้อยคอเขียนไว้ว่า ‘N’Grand’ ซึ่งในหมู่ปี2กำลังเห่อกับเจ้าเด็กนี่ เห็นว่าหล่อนักหล่อหนา เลยต้องตามมาดูข่าวลือด้วยตนเอง

 

มองมันจากมุมไกลๆ ยังไม่อยากเผยตัวก็พอจะดูนิสัยออกได้คร่าวๆว่า

 

ไอ้ปี1นี่กร่าง ท่าทางจะปากดีซะด้วย

 

นี่เป็นความคิดแรกเมื่อผมได้เห็นมัน เลยกะจะแกล้งมันสักหน่อย มีอย่างที่ไหน รุ่นพี่เรียกแต่ไม่ยอมลุก ให้ทำอะไรก็ไม่ค่อยจะทำ หึหึ สุดท้ายนั่งมองมันอยู่นานก็ทนไม่ไหว ผมเลยเดินมาตรงแถวๆที่จัดกิจกรรมและอาสาเป็นตัวแทนขอเล่นเกมด้วย

 

เป็นเกมเสื่อมๆที่น้องปี2คิดขึ้นมา ไม่รู้ว่าใช้อะไรคิด เป็นเกมทอยลูกเต๋าที่ผลออกมาต้องทำตามนั้น โดยครั้งแรกมันต้องเป็นฝ่ายกระทำผมก่อน .. คลำต้นขาด้านใน

 

สีหน้ามันเมื่อเห็นสิ่งที่ต้องทำยิ่งทำให้ผมอยากแกล้งมันเข้าไปใหญ่ .. สีหน้าไม่ยอมคนแบบนั้น หึ

 

มันก็ยอมคลำนะ แถมมีการสั่งให้ผม ‘อ้าขา’ ที่มันเน้นอย่างจงใจอีก ผมเลยสนองมันด้วยการอ้าซะเต็มที่ แต่มันกลับนิ่ง

 

“ยืนอึ้งไร คลำดิ”

 

แต่มันกลับดูกล้าๆกลัวๆยังไงก็ไม่รู้ เอาแต่ลูบๆแถวๆหัวเข่า จนผมทนไม่ไหว เห็นแล้วอยากแกล้ง

 

“น้องผิดที่เปล่า? มันต้องตรงนี้” ไม่ว่าเปล่าคว้ามือมันขึ้นมาให้สูงอีกด้วย

 

“หึ” เห็นแค่นี้ก็รู้แล้วว่าอ่อน เก่งแต่ปาก

 

แต่ที่ไหนได้ จู่ๆมันกลับเล่นคลึงคลำ เฉียดจะโดนมังกรน้อยของผมตั้งหลายรอบ เหมือนกับยั่วให้อยากแล้วจากไป กลายเป็นว่ามังกรน้อยของผมเริ่มตื่นตัวขึ้นมาจนได้

 

แต่แล้ว .. . มันกลับหยุดดื้อๆ

 

“พี่ครับแค่นี้ใช่มั้ยครับ ผมจะได้ไปนั่งกับเพื่อน”

 

“เอ่อ...ค่ะ น้องกลั...” พิธีกรปี2กำลังจะอนุญาตให้มันกลับไปนั่งที่ แต่ผมขัดไว้ก่อน

 

 

“เดี๋ยว”

 

คิดเหรอว่าจะกลับไปนั่งที่ได้ง่ายๆ?

 

“เกมนี้มันต้องผลัดกันทำไม่ใช่เหรอไง?”

“ใช่ค่ะใช่...น้องแกรนด์อย่าเพิ่งไปนั่งนะคะ ต้องเป็นฝ่ายโดนกระทำบ้าง คิกคิก” พิธีกรรีบสมทบ เข้าทางผมละสิ

 

สีหน้ามันดูเซ็งๆ แต่มันก็ยอมทอยลูกเต๋า ผมเองก็โยนลูกเต๋ายักษ์เช่นกัน

หวังจะให้มันออกมาเป็น ‘เลีย’ อะไรสักอย่าง แต่ดูเหมือนฟ้าจะยังเข้าข้างไอ้เด็กปี1นี่

 

“ผลออกมาก็คือให้พี่พอส ‘หอมอกและท้อง’ ของน้องแกรนด์นะค่ะ”

 

แต่ดูเหมือนพิธีกรสาวจะรู้ใจผม ช่วยให้สมหวังโดยการสั่งให้ไอ้เด็กนี่มันถอดเสื้อ มันอิดออดไม่ยอมถอด สงสัยผมต้องกระตุ้นซะหน่อยแล้ว

 

“พี่ช่วยถอดมั้ยครับ?”

 

“กูไม่ต้องการ”

 

สวนกลับมาทันทีแบบไม่ต้องคิดให้ยาก แต่ผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร ไม่ถอดก็ไม่ถอด หัวรั้นแบบดีซะอีก อยากรู้ว่าจะดื้อไปได้สักกี่น้ำ

 

“ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย ถอดเลย”

 

แล้วผมก็ไม่ต้องทำไรอีกนั่นแหละ เพื่อนๆมันเองส่งเสียงเชียร์ให้ถอดโดยที่ผมยืนมองมันสบายใจเฉิบ แต่สุดท้ายมันก็ทนกระแสกดดันเรียกร้องไม่ไหว จนต้องถอดเสื้อ เผยให้เห็นผิวขาวๆ ตัวไม่บางมาก ช่วงบ่าไล่ลงมาเป็นวีเชฟเข้ากับเอวอย่างสวยงาม ผมเดินเข้าไปประชิดตัวมันทันที เริ่มปฏิบัติการตามที่ลูกเต๋ายักษ์บัญชา

 

ทันทีที่ปลายจมูกผมของกับบริเวณท้องของมัน มันก็ทำท่าจะเขยิบตัวหนี จนผมต้องดันตัวมันให้เข้ามาใกล้มากยิ่งขึ้น ไล้ไปเรื่อยๆ หายใจช้าๆเป็นไปตามกลไกธรรมชาติ โดยไม่ต้องใช้อย่างอื่นช่วยจนมาถึงยอดอก แอบมองหน้าคนถูกกระทำครู่หนึ่ง ก็เห็นว่ามันกำลังเคลิ้มได้ที่ หัวนมชมพูแข็งเป็นไต บ่งบอกอารมณ์ได้เป็นอย่างดี แต่ซ่าส์ๆ กร่างๆบวกกับปากดีไม่ยอมคนแบบนี้ทำให้ผมเลือกที่จะงับด้วยฟันลงไปเต็มแรง!

 

“โอ๊ยยย!!!” มันผลักหัวผมออก ก่อนจะด่าตามอย่างไม่เกรงว่าผมคือรุ่นพี่มัน “ไอ้เหี้ย มึงกัดหัวนมกูทำไม!? เป็นหมาเหรอวะ แม่งเอ๊ยยยย”

 

“หา? เอ่อ พี่พอสกัดเหรอค่ะ?” พิธีกรถามอย่างงงๆ

 

“พี่จะไปถามมันทำไม ดูรอยฟันไหมครับ?”

“เอ่อ เอาเป็นว่าพี่ขอโทษแทนพี่พอสด้วยนะคะ แหะๆ น้องแกรนด์กลับเข้าไปนั่งที่ได้แล้วคะ” พิธีกรพยายามที่จะขอโทษแทนผม ที่ยังไม่ปริปากอะไร มองดูมันเฉยๆ

 

“มึงต้องขอโทษกู”

 

หึ นี่ละที่กูต้องการ สุดท้ายมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด คนอย่างมันไม่ยอมจบง่ายๆแน่

ซึ่งผมก็ต้องการให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว...

 

 “ไม่”

 

.

.

 

.

 

 

.

ผมได้แนะนำตัวยังอะ? ยังใช่มะ? งั้นแนะนำเลยละกัน ผมชื่อ พอส แม่ตั้งให้เพราะว่าอยากปิดอู่แล้ว ให้ผมเป็นลูกคนสุดท้อง โดยมีพี่ชายคนโตชื่อ พีท กับพี่สาวคนรองชื่อ เพลย์ แต่ 2 คนนี้ก็เรียนจบแล้วครับ ช่วยพ่อดูแลกิจการอยู่ตามสาขาที่ต่างประเทศ ครอบครัวอย่าเรียกว่ารวยเลยครับ เรียกว่าเศรษฐียังจะเหมาะกว่า อะๆ อย่าเพิ่งหมั่นไส้ผม ผมไม่ได้กล่าวเกินจริงเลยแม้แต่น้อย พ่อผมเป็นเจ้าของสายการบินในประเทศแห่งหนึ่ง มีหุ้นอยู่ในโรงพยาบาลJKLซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนที่ผมว่ามันแพงเกินไป อีกทั้งยังเปิดอู่รถเล็กๆที่มีสาขาไปทั่วประเทศ

 

ส่วนคุณแม่ของผม ผมรักท่านมากถึงแม้ว่าจะมีโรคประจำตัวอย่างโรคหัวใจก็เถอะ แต่แม่ผมก็ยังขยันไม่ยอมอยู่เฉยๆตามที่หมอสั่ง ชอบทำโน่นนี่ บางครั้งก็แอบเป็นเลขาพ่อคอยเช็คตารางงาน นัดลูกค้า เจรจาต่างๆ โปรดปรานที่สุดก็คือการทำอาหารเนี่ยละ พูดถึงแล้วก็คิดถึงฝีมือแม่อยากกลับไปทาน ได้แต่ภาวนาให้ผมเรียบจบเร็วๆเพื่อที่จะได้ถ่ายรูปปริญญาบัตรกับแม่ก่อนที่แม่ผมจะไม่อยู่แล้ว อดีตแม่ผมเคยเป็นข้าราชการระดับสูง รับสอนตามมหาวิทยาลัยต่างๆ แต่สุดท้ายก็ต้องเลิกไปเพราะพ่อขอร้อง

 

ผมเลือกที่จะใช้ชีวิตอยู่ในคอนโดเพราะมันสะดวกสบายและใกล้มหาวิทยาลัยที่ผมกำลังศึกษาอยู่ พ่อซื้อให้เนื่องในโอกาสที่ผมสอบติด ส่วนรถออดี้สีขาว พี่พีทกับพี่เพลย์ก็มอบให้เป็นของขวัญ แต่บีเอ็มนั้นผมซื้อเอง มันเป็นรถที่ผมรักมากที่สุด แต่รถใหญ่บางทีมันก็ไม่คล่องตัวเวลาเร่งรีบหรือลัดเลาะไปตามซอกซอยต่างๆ โดยเฉพาะในมหาลัย ผมเลยซื้อมอไซน่ารักๆไว้อีกคัน เพราะผมเป็นเด็กกิจกรรม เห็นหน้าตาหล่อๆแบบนี้ก็ใช่ว่าจะทำประโยชน์ให้สังคมไม่ได้นะครับ มีอะไรในมหาลัยที่ผมพอจะช่วยได้ก็ช่วยหมด อันที่จริง...มันเป็นเพราะว่าตอนปี1ผมกลัวชั่วโมงกิจกรรมไม่ครบแล้วไม่ได้รับพระราชทานปริญญาบัตรมากกว่า กลายเป็นว่ามารู้ตัวอีกทีผมก็กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วซะแล้ว เรียกได้ว่าถูกจองตัวไปช่วยงานค่ายโน่นนี่นั่นจนแทบจะไม่มีเวลาเรียนเลยล่ะครับ

 

และเพราะสาเหตุนี้เอง...มีคนรักก็ย่อมมีคนเกลียด หมั่นไส้ อิจฉา ผมไม่อยากจะพูดถึงหรอกไอ้พวกดีแต่ลอบกัดหลังน่ะ หึหึ ไอ้คนที่จะเล่นงานผมแบบไม่ให้รู้ตัวมันไม่รู้จัก ‘อำนาจมืด’ ซะแล้ว ผมเป็นเด็กกิจกรรม รุ่นพี่ อาจารย์ รู้จักหมดอะพูดอะไรนิดหน่อย เติมเชื้อไฟเข้าไปเล็กน้อย...มันก็เด้งแล้ว แหม อีกอย่างแม่ผมเคยเป็นอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัยนี้จนเป็นที่นับหน้าถือตาซะด้วย

 

เอาละครับพอๆ เดี๋ยวผมจะกลายเป็นคนเลวไป ตอนนี้ผมกำลังประชุมกับพวกสโมเพื่อหารือเรื่องการ ‘ประชุมเชียร์’ หรือเรียกง่ายๆว่าการว๊ากนั่นแหละครับ

 

ประชุมไปคุยเล่นไป ดูท่าจะไม่จบง่ายๆ จนผมต้องลากกลับมาเข้าเรื่องบ่อยครั้ง ก็เงี้ยแหละครับ นิสิตนักศึกษาวัยรุ่น เอาไรกับการจริงจัง เป็นการเป็นงาน พวกผมไม่ค่อยจะถูกกับไอ้คำนี้เท่าไหร่

 

แต่สรุปสุดท้ายแล้ว ทำไมกูต้องเป็น ‘เฮดว๊าก’ วะ? งี้น้องปี1ก็เกลียดกูแย่ เห้ออออ แต่ตอนนี้ที่แน่ๆก็มีคนเกลียดผมไปแล้ว1คน หึหึ เพิ่มอีกสักหน่อยจะเป็นไร

 

เมื่อมติที่ประชุมเห็นต้องตรงกันเลยทำการปิดประชุมและมุ่งหน้าไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง...ที่ประกอบไปด้วยเหล้า เหล้า เหล้า และเหล้า

 

ก็แหม...วิศวะมันก็ต้องคู่กับเหล้าสิ จริงมั้ย?

 

.

.

 

.

 

 

.

 

“น้องคนนั้นน่ารักวะ” ไอ้โอหรือโอเชี่ยนมันสะกิดเรียกผมให้หันไปมองตามที่มันชี้

“ก็ดี”

“โห่ยยย แค่นี้เองเหรอวะ ดาวคณะนิเทศ มDEFG เลยนะมึง” มันพยายามยุยงผม “ดาวแบบนั้นไม่สนจะสอยมาให้ร่วงติดดินเหรอวะ ระดับพอสแล้ว...” ผมยักคิ้วขึ้นเล็กน้อย ซึ่งพอดีกับที่สาวคนนั้นหันมามองผมพอดีพลางยิ้มให้หน่อยๆ

 

แค่นี้ก็ติดกับแล้วเหอะ

 

ผมลุกขึ้น เดินตรงไปอย่างไม่มีลังเล

 

“สวัสดีครับ”

“ดีค่ะ”

“ชื่ออะไรเอ่ย พี่ชื่อพอส”

“นิวคะ”

“สนใจมานั่งด้วยกันมั้ยครับ?” น้องนิวเค้าไม่ตอบแต่กลับยิ้มให้ผม แล้วลุกขึ้นเดินตามมาอย่างว่าง่าย

 

 

เมื่อกลับไปถึงโต๊ะไอ้พวกเพื่อนๆผมก็แซวกันใหญ่ แต่ผมหน้าหนา ไม่แคร์หรอกครับ คนถูกแซวอย่างนิวยังไม่แคร์เลย ดูเหมือนจะชอบใจด้วยซ้ำ ปกติของพวกผมแหละครับ หาสาวเอาแถวนี้ ซึ่งส่วนใหญ่ผมจะได้ไป จนเพื่อนๆมันก็แอบบ่นว่าไม่อยากมาร้านเหล้ากับผมแล้ว เพราะมาทีไรผมก็แย่งหญิงที่พวกมันเล็งไว้ทุกที

 

พวกผมยังคงเฮฮา ดื่มกันไปเรื่อยๆ ถ้าอาบแล้วมันซึมเข้ากระแสเลือดได้มันคงทำไปแล้ว (เห็นว่าตอนนี้ไอ้แซคบ้ามากขนาดจะทำวิจัยวิธีการดื่มเหล้าโดยไม่ต้องกระดกเข้าปาก อยากให้แอลกอฮอล์ออสโมซิสเข้าสู่สายเลือดโดยตรง ไม่ผ่านการกรอง...มันบ้าครับ) ส่วนผมกับน้องนิวก็เรื่อยๆ ลูบไล้ปลุกอารมณ์กันไปมา เสียงน้องเค้าเริ่มอ้อแอ้ๆ นั่งไม่ค่อยระวัง หรือตั้งใจยั่วผมก็ไม่รู้

 

“หึหึ มึงก็ช่วยน้องเค้าหน่อยสิวะ” เสียงไอ้เติ้ลมันแนะนำผม ด้วยความที่ผมเป็นคนว่าง่าย เลยทำตามที่มันบอก โดยการตรงไปยังห้องน้ำ ซึ่งที่ร้านแห่งนี้ถือได้ว่าเป็นสถานที่ที่คนชอบมามีอะไรกันแบบไม่แคร์สายตาใคร

 

จะว่า ‘มั่ว’ ก็ได้ .. .

 

ร้านนี้ส่วนใหญ่มีแต่คนแรงๆละครับ ขึ้นชื่อเลย ผู้หญิงนี่ไม่ต้องพูดถึง ยางอายคงไม่รู้จักกัน

 

ผู้หญิงให้ท่ายังไม่ค่อยน่ากลัว ผู้หญิงมั่วไปทั่ว น่ากลัวมากกว่า

 

 

ขณะเดินไปน้องนิวก็ยังตัวเป็นปลิงที่ดีเกาะผมไม่มีหลุด ผู้หญิงเสนอมาแล้วผมไม่สนองก็ดูจะกะไรอยู่ ผมลองคุยๆกับนิวเมื่อสักครู่ เห็นนิวบอกว่ามาที่นี่ครั้งแรก อยากรู้ว่าเป็นยังไง .. ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่ผิดอย่างแรง แต่เมื่อมาถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็อยากให้นิวได้เห็นความโหดร้ายจากสถานที่แบบนี้ซะบ้าง ผมก้มหน้าลงไปซุกไซร้คออย่างรุนแรง ไม่มีคำว่าอ่อนโยนหรือทะนุถนอม

 

“คิกๆอย่าสิค่ะพี่พอส”

 

อ่าว .. กลับกลายเป็นว่าชอบซะงั้น ?

มาโคซิสก็ไม่บอก

 

 

ขณะที่ผมกำลังคลอเคลียจัดการปลุกระดมความเสียวให้กับน้องนิวนั้น ขาก็พาเดินไปยังห้องน้ำ แต่แล้วผมก็ต้องผงะ...ไม่ใช่เพราะตกใจที่มีคู่กำลังมีอะไรกันหรอกนะครับ...แต่เป็นเพราะฝ่ายชายนั้นคือ น้องแกรนด์ ปี1 นั่นเอง             

 

หึหึ เอาหญิงได้โดยไม่อายฟ้าดินแบบนี้ .. . มึงแน่มาก

 

เสียงครางเรียกร้องจากคู่ขอมันดังไม่หยุดหย่อน เพิ่มอารมณ์ดิบได้เป็นอย่างดี ผมจัดการกระแทกน้องนิวเข้ากับผนังแล้วเริ่มปฏิบัติการอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อเห็นว่าน้องเค้าเริ่มได้ที่ น้ำรักถูกผลิตออกมามากมาย ช่วยหล่อลื่นให้กับช่องทางผมก็สอดนิ้วเข้าไปทักทายก่อน

 

อื้ม ... . ยังฟิต แน่น รัดใช้ได้

 

ผมหันไปมองคู่ด้านข้าง ไอ้เด็กปี1เริ่มทำการเอาแกนกลางตัวมันสอดใส่เข้าสู่ช่องทางที่เตรียมไว้สำหรับมันแล้ว

 

“อ๊ะ .. อา .. .”

 

ที่แก่นกลางลำตัวผมก็เริ่มพองขยายอย่างน่ากลัว จนต้องปลดปล่อยมันออกมาสู่โลกภายนอก เตรียมที่จะมุดถ้ำของสาวตรงหน้า ถุงยางอะไรตอนนี้ผมไม่สนแล้วยังไงซะก็คงไม่มีใครออกไปซื้อตอนนี้ ผมจับมังกรที่ใกล้พ่นพิษเข้าสู่ถ้ำพรวดเดียวอย่างไม่กลัวว่าน้องเค้าจะเจ็บ

 

ผมจัดการซอยถี่ไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบฟังดูน่ากลัว แต่มันกลับสร้างความเสียวได้เป็นอย่างดี

 

“แฮ่กๆ พะ..พี่..พอสขา..มะ..ไม่...ไหวแล้ว”

 

 

ช่องทางที่บีบรัดแน่น ร่างอวบตรงหน้าทำให้ผมรู้ว่าน้องเค้าถึงที่หมาย แต่ผม..ยังไม่ถึง ผมเลยจัดการเค้นคลึงหน้าอกใหญ่เกินตัวพร้อมทั้งดูดดึงริมฝีปากอีกครั้ง

 

ไอ้คู่ข้างๆคงเสร็จไปแล้ว ผู้หญิงเดินไปไหนไม่รู้ไม่ได้สนใจ ส่วนผู้ชายนั้นแอบชำเลืองเห็นว่ามันเข้าไปในห้องน้ำ มันเข้าไปทำอะไรไม่รู้ นานทีเดียว จนน้องนิวเสร็จไปอีกรอบ ผมก็เสร็จตามน้องเค้าไป จัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ผมจึงไล่น้องเค้ากลับไปนั่งที่ก่อน ส่วนผมน่ะเหรอ .. ยืนรอใครบางคนให้โผล่หัวออกมาจากห้องน้ำไง

 

สักพักมันก็ออกมา ท่าทางตกใจราวกับเห็นผี

 

“หึ”

“ยืนขวางทำเชี่ยไร หลบดิวะ”

 

หน้ามันแดงๆ .. . ดูก็รู้ว่าเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำ

 

“เห็นของกูแล้วอารมณ์ขึ้นจนต้องไปว่าวอีกรอบรึไง?”

“พ่อมึงสิ กูเห็นผู้หญิงของมึงหรอก น่ารักเหี้ยๆ”

“ไม่มีปัญญาหาได้แบบกูอะสิ หึ” ผมดูถูกมัน อันที่จริงมันก็หล่อใช้ได้นะ แต่เสียดาย เตี้ยไปหน่อย

“เหอะ! กูหาได้ เพียงแต่วันนี้กูอยากได้แบบเปรี้ยวๆหรอก มึงอะสิ หาไม่ได้แบบกู เลยต้องเอาหญิงน่ารักแก้ขัดไปก่อน” ผมเลิกคิ้ว ฟังแล้วมันขัดๆหู เหมือนมันจะแถยังไงก็ไม่รู้

 

“หึหึ เดี๋ยวกูหาให้แบบน่ารักน่าเอาอะ...เป็นการขอโทษเรื่องเมื่อตอนรับน้องวันนี้แทนที่กูไปกัดหัวนมมึง”

 

บอกแล้วว่าผมเป็นคนรักเพื่อน ใจดีกับน้องนุ่ง

 

“แล้วมึงมากัดหัวนมกูทำไม แม่ง! กูขายหน้านะไอ้เหี้ย” แต่มันก็ยังคงด่าผมหน้าดำหน้าแดง ไม่ได้มีความเคารพในตัวผมเล้ยยยยยย งี้ต้องโดนสั่งสอนซะให้เข็ด ไม่งั้นเด็กแบบนี้ไม่หลาบจำหรอก

 

แล้วไอ้ประเภทเนี้ย .. ผมชอบ ยิ่งพยศมากๆ ก็ยิ่งอยากควบคุมมันให้ได้

 

“กูอยากกัด มีไรมะ?”

“หึ้ยย เดี๋ยวเหอะมึง วันหลังกูจะกัดหัวนมมึงคืน” มันคาดโทษผมไว้

“กูจะรอวันนั้น หึหึ”

 

แล้วไอ้เด็กปากดีก็เดินจากไป ผมเลยเดินออกมาจากห้องน้ำ ผิวปากอย่างอารมณ์ดีมาที่โต๊ะ

 

“ได้เอาน้ำออกแล้วตัวเบาอารมณ์ดีเชียวนะมึง” ไอ้โอมันแซวผม แต่บนอกมันมีน้องนิวซบอยู่ ผมเห็นแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร อยากได้ก็เอาไปเถอะ ผู้หญิงมีเยอะ หาใหม่เมื่อไหร่ก็ได้ แต่ไอ้ที่ดื้อๆ ปากดี กร่างๆนั่นน่ะ .. หายาก มันน่าสนใจกว่ากันเยอะ!

 

ผมมองหามันทั่วร้าน จนในที่สุดก็เจอ รู้สึกว่ามันจะมากับเพื่อนแค่ 2 คน ผมนั่งมองมันไกลๆ ไม่นานนักมันก็รู้สึกตัว หันกลับมามองผมเช่นกัน แต่ต่อจากนั้นมันก็แดกเอาๆ อย่างกับกลัวว่าเหล้าจะหมดไปงั้นแหละ ผมเลิกสนใจมันคว้าแก้วมาดื่มต่อเรื่อยๆ สาวหน้าใหม่ก็เข้ามาทักทายผมเป็นระยะๆ ทั้งที่เคยนอนด้วยและยังไม่เคย

 

 

โครมมมมม!!

 

แต่จู่ๆก็มีเสียงเหมือนโต๊ะล้ม พวกผมหันไปมองทางต้นเสียงทันที ก็เจอกับคู่อริไอ้เติ้ลที่มาพร้อมกับเพื่อนมันสัก 4-5คน

 

“นั่นมันไอ้เชี่ยไม้นี่หว่า แม่งมาหาเรื่องไอ้เติ้ลอีกแล้วเหรอวะ”

 

ไอ้ไม้มันเป็นเด็กอีกม.ชอบมีเรื่องทะเลาะวิวาทไปทั่ว โดยเฉพาะกับคู่อริมันอย่างไอ้เติ้ล ที่เคยไปแย่งแฟนไอ้ไม้มา แต่จะพูดว่าแย่งมาก็คงไม่ถูก แฟนไอ้ไม้มันเบื่อบอกเลิกแล้ว แต่ไอ้ไม้ยังคงดื้อด้าน ไม่รับฟัง แฟนมันเลยมาหาไอ้เติ้ล ขอร้องให้เป็นแฟนกำมะลอๆ ไอ้เติ้ลก็เสือกโง่ยอมรับ โดยที่ไม่รู้ว่าไอ้ไม้น่ะมันรักแฟนมันมาก ตามหาเรื่องจนไม่เป็นอันเรียน นี่ขนาดเฉลยไปแล้วว่าเป็นแฟนกำมะลอๆ แกล้งคบกันเพื่อให้ไม้ตัดใจ แต่ดูเหมือนว่าไอ้ไม้จะยังคงสนุกกับการไล่ต่อยไอ้เติ้ล วันนี้ก็เช่นกัน

 

พลั่กกก!!

 

ไอ้ไม้ไม่พูดพร่ำทำเพลง เมื่อมันเห็นไอ้เติ้ลก็กระโจนเข้าหายังรีรอ ผมรีบกระโดดเข้าไปขวาง หวังว่าจะคุยให้รู้เรื่อง แต่พวกเพื่อนผมมันไม่ได้คิดแบบเดียวกัน พวกมันรักเพื่อน จนต้องเข้าไปต่อยเพื่อนไอ้ไม้คืนบ้าง สถานการณ์ชุลมุนวุ่นวาย ตอนนี้ใครต่อยใครไปบ้างแล้วก็ไม่รู้ รู้เพียงอย่างเดียวว่าอย่าหลงมาต่อยกันเองก็แล้วกัน ผมก็ได้แต่ตามน้ำ เพื่อนเข้าไปตะลุมบอนแบบนั้นจะให้นิ่งดูดาย ยืนอยู่เฉยๆ มันก็ไม่ใช่

 

พลั่ก!

 

“เหี้ย ใครต่อยหน้ากูวะ” ผมหันไปมองชัดๆ ..

 

 

ไอ้เด็กปี1นี่หว่า

 

มึงจะเข้ามาเสือกทำพ่องเหรอ? ไม่ได้เกี่ยวกับมึงเลยไอ้สัด

 

ผมผลักมัน หวังจะให้มันไปยืนห่างๆ ไว้ค่อยเคลียร์ แต่เพื่อนมันก็เสือกเข้าใจผิด คิดว่าผมจะเข้าไปซ้ำ

 

“พี่ๆ เพื่อนผมมันเมา ผมขอโทษแทนเพื่อนด้วย ขอโทษด้วยจริงๆครับ อย่าถือสาคนเมาเลยพี่” เพื่อนมันรีบกันตัวไอ้เด็กปากดีไว้ข้างหลังพร้อมกับปากก็พูดว่าขอโทษๆ

 

“แม่งงง เหี้ยเหอะ เมาแล้วมาต่อยกูเนี้ยนะ เวรเอ๊ยยย”

“ขอโทษจริงๆพี่”

ผมเห็นแล้วรำคาญ ตอนนี้เพื่อนผมกำลังแย่ เลยคาดโทษมันไว้ก่อน

 

“ครั้งนี้พี่จะไม่เอาเรื่องน้องเพราะน้องไม่ได้เป็นคนต่อยพี่ ส่วนไอ้คนที่ต่อยพี่ มันโดนแน่ แต่ถ้าครั้งหน้ายังมีอีกพี่จะถือว่าน้องดูแลเพื่อนไม่ได้พี่ก็จะเอาเรื่องน้องด้วยเหมือนกัน”

 

เพื่อนมันรีบขอบคุณ แล้วลากตัวไอ้เด็กปี1นั่นออกไป

ผมหันมาจัดการกับพวกไอ้ไม้ต่อ

 

สุดท้ายแล้วแต่ละฝ่ายก็เจ็บตัวกันไปตามอัตภาพ ตัวผมน่ะ ไม่ค่อยมีร่องรอยไรหรอก จะมีก็แต่บนหน้าเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะฝีมือพวกไอ้ไม้ด้วยนะ ดันเป็นเพราะฝีมือไอ้เด็กปี1ปากดีที่เพื่อนมันบอกว่าเมา เหอะๆ

 

นี่แค้นกูขนาดนี้เลยเหรอวะ

แม่ง ไม่รู้จักเจียมกะลาหัวซะแล้ว

 

มึงได้เห็นดีแน่ ไอ้แกน

.

.

 

.

 

 

.

“เห้ยไอ้พอส มึงโดนเด็กปี1ต่อยมาเหรอวะ” คนที่ใส่แว่นเหลี่ยมกรอบหนาสีดำถามผม ไอ้นี่มันชื่อฟิวส์ครับ เป็นเพื่อนอีกคนในกลุ่มเหมือนกัน ขณะนี้พวกผมกำลังนั่งอยู่หน้าห้องสโม ซึ่งเป็นสถานที่สิงสถิตของพวกผม ใครเดินผ่านไปผ่านมาก็รู้ทั้งนั้นแหละว่ามีแต่กลุ่มผมที่มานั่ง เสียงดังเอะอะโวยวายแบบนี้ ไม่มีใครกล้ามาด่าหรอกครับ บอกแล้วพวกผมน่ะเส้นใหญ่

“เออ เชี่ยแม้ง กูกำลังช่วยไอ้เติ้ลอยู่ดีๆ มันก็เข้ามาต่อยกูซะงั้นน่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ ใช่ไอเด็กปากดีปี1นั่นป่าววะ?” เพื่อนอีกคนถามผม มันนั่งอยู่เยื้องๆ ชื่อว่า บ่าย  

“เออ”

“สมกะมึงดีวะ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้โอพูดแล้วหัวเราะ ทำให้คนอื่นๆหัวเราะตาม

“สมกะกูเหี้ยไร ไว้กูเจอมันก่อน กูเอาคืนแม่งแน่”

 

ปากแต่ละคนนี่ .. ถ้าไม่ได้เป็นเพื่อนผมต่อยมันไปละ

 

“เห็นว่าชื่อแกรนด์ หล่อน่ารักน่าฟัดน่าเอา”

“หล่อน่ารักน่าฟัดน่าเอาขนาดไหน แต่ปากหมาแบบนั้นก็ไม่ไหววะ ต้องให้พี่พอสจัดการ ฮ่าๆๆๆๆ”

“แล้วไม่ทราบว่าคุณพี่พอสจะจัดการยังไงกับน้องแกรนด์สุดน่ารักเหรอคะ?” ไอ้เติ้ลกระแดะดัดเป็นเสียงผู้หญิง ฟังแล้วขนลุก

 

ผมยิ้มเหี้ยม นึกวิธีการในใจไว้แล้ว

“อันดับแรก กูขอต่อยแม้งคืนก่อน เอาให้ไม่กล้าออกไปไหนเลยสัด”

 

“เอ่อ...พี่พอส” อยู่ดีๆก็มีคนมาขัดจังหวะการคิดแก้แค้น

 

หืม? หน้าคุ้นๆ เพื่อนไอ้โกเม่ ที่เป็นน้องรหัสผมรึเปล่าวะ?

นั่นไงใช่เลย ไอ้โกมันโผล่หัวตามมาทีหลัง

 

พวกผมหยุดคุย หันไปมองคนที่มาใหม่

 

“อย่าเอาเรื่องเด็กปี1ที่ชื่อแกรนด์ได้มั้ยครับ?” เสียงโหดๆของมันไม่ได้เข้ากับประโยคที่เอ่ยออกมาเลย

 

อะไรนะ ผมคงฟังผิดไป

 

“คือไอ้วอร์มนี่มันเป็นพี่รหัสของไอ้เด็กนั่นอะพี่พอส มันคะยั้นคะยอให้ผมพามาหาพี่เนี้ย” ไอ้โกน้องรหัสผมรีบอธิบาย

 

ผมมองคนที่ขอร้อง ดูท่าทางแล้วมันไม่น่าจะเป็นคนที่ยอมอะไรง่ายๆนี่หว่า

แค่น้องรหัส มึงถึงขนาดต้องมาขอร้องกูเลยเหรอวะ?

 

“แต่น้องรหัสมึงต่อยกู จะให้กูทำไง?”

 

แต่คำตอบของมันทำเอาผมอึ้ง

 

“ต่อยผมคืนได้มั้ยครับ”

 

อื้อหือ แมนสัดๆ กูอยากจะรู้จริงว่าไอ้เด็กปากดีนั่นมันจะรู้มั้ยว่าพี่รหัสตัวเองต้องมาก้มหัวขอร้อง แถมยังยอมให้กูต่อยคืนแบบนี้?

 

ผมยิ้มเยาะ อยากให้กูต่อย ก็ไม่ขัดศรัทธา

 

พลั่ก!!!

ผมเงื้อมหมัดเข้าไปที่มุมปากมันเต็มๆ ไม่มีออมแรง ไม่มียั้งมือ

 

พี่มันเสนอตัวมาถึงขนาดนี้แล้ว ต่อยพี่แทนน้องไปก่อนก็ได้ กำลังคันไม้คันมือพอดี หึหึ

 

“ขอบคุณครับ แล้วขอความกรุณาอย่ามายุ่งกับน้องรหัสผมอีกนะครับ” ไอ้วอร์มมันไหว้ผมแล้วเดินไปกับไอ้โกอย่างง่ายๆเหมือนกับตอนที่มา

 

ท่าทางไอ้วอร์มมันดูเป็นห่วงเป็นใยเกินกว่าแค่ พี่รหัส น้องรหัส

ต้องคอยดูกันต่อไป

 

“เห้ยมึง ง่ายๆงี้เลยเหรอวะ?” ไอ้เอกเพื่อนผมอีกคนมันหันมามองผมแบบตะลึงๆ ที่ผมยอมปล่อยมันไปง่ายๆ

“แล้วจะทำให้ยากทำไมว่ะสัด”

“มึงจะไม่เอาคืนไอ้เด็กปากดีนั่นแล้วเหรอไงวะ”

“เปล่า”

“อ้าววววว” เพื่อนผมแต่ละคนร้องเป็นเสียงเดียวกัน

 

 

“เหี้ยได้ใจจริงๆเพื่อนกู”

“เลวบัดซบไม่มีใครเกิน”

“หึหึ กูว่าละ ยอมง่ายๆก็ไม่ใช่ไอ้พอสสิวะ”

 

ขอบคุณสำหรับคำชมครับผม ^^

 

 

 

 

หลานรหัสผมชื่อ แทน หน้าตาโอเคใช้ได้ ไม่ทิ้งเชื่อลุงรหัสมันอยู่ แต่กว่ามันจะรู้ตัวว่าผมคือลุงรหัสมันผมก็แทบทนไม่ไหว จนวันที่มันมาแนะนำตัวนั่นแหละ เลยด่ามันออกไปนิดหน่อย

 

“ห่า กว่าจะตามเจอนะมึง ที่บ้านเลี้ยงด้วยหญ้ารึไง”

ก็จริงอะ ไอ้โกใบ้ไปขนาดนั้น ยังไม่รู้ว่าเป็นผมอีก

“เอ่อ โทษครับพี่”

“ชั่งมัน ..” ไอ้แทนมันเป็นเด็กปี1ภาคเครื่อง เห็นว่าไอ้แกนปากหมามันก็อยู่ภาคเครื่องเหมือนกันนี่หว่า..ลองถามมันดูหน่อยแล้วกัน “มึงรู้จักแกรนด์ไหม?”

“ใช่ที่ขาวๆเตี้ยๆปะพี่”

“เออนั่นแหละ”

“ทำไมเหรอครับ”

“แม่งซ่า กร่าง ปากดี ปากหมาไปทั่ว แถมยังมาต่อยกูอีก ฝากไปเตือนมันด้วยละกันว่าให้ระวังตัวไว้ให้ดี หึหึ”

“โห ต่อยพี่เลยเหรอ”

“เออ” ผมตอบ แต่ใบหน้าไอ้แทนเหมือนกับจะดูถูกผม ว่าผมเป็รพี่ปี3แต่ถูกน้องปี1อย่างมันต่อยได้ยังไง “ไม่ต้องมามองกูแบบนั้นสัด” แล้วผมก็อธิบายเรื่องวันนั้นให้มันฟัง

“ครับๆ ไว้ผมจะเตือนมันให้ แต่พี่ก็เบาๆหน่อยละกัน เดี๋ยวหมาในปากไอ้แกนมันจะมาแว้งกัดพี่ได้นะ” มันเตือนด้วยความหวังดี แต่ขอโทษเถอะ ..

“กูรออยู่แล้ว”

.

.

 

.

 

 

.

วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังสรวลเสเฮฮาหาสาระไม่ได้กับเพื่อนอยู่ที่โต๊ะประจำก็มีน้องปี1หน้าตาคุ้นๆเข้ามาแนะนำตัว ผมไม่ได้สนอะไรเท่าไหร่หรอก เพราะช่วงนี้มันคือเทศกาลล่าลายเซ็นรุ่นพี่ คนไหนสั่งอะไรยังไงมาก็ต้องทำตาม พวกผมก็มีแกล้งๆคืนไปบ้าง เพื่อที่รุ่นน้องจะได้จดจำพวกผม

 

“เอ่อ...”

“แนะนำตัวเองก่อน” ไอ้เอกพูดขัดด้วยน้ำเสียงโหดๆ มันแอ๊บครับ - -*

 

“ผมชื่อนาย กรกฎา  นามสกุล สิทธิศักดิ์โสภณ ชื่อเล่นชื่อ แกรนด์ ภาควิชาวิศวกรรมเครื่องกล”

 

เอ๊ะ ใช่ไอ้เด็กปากหมานั่นรึเปล่าวะ? อยู่ภาคเครื่อง แถมชื่อเล่นชื่อแกรนด์อีก .. .

 

“แล้วจะมาทำอะไร” เสียงไอ้เติ้ลถาม

 

“มาขอเงินคนที่สูง187เซ็นต์ หนัก74กิโล อะครับ”

คนที่สั่งพิสดารแบบนี้ มีคนเดียว..น้องหรัสผมเอง มันชอบใช้เด็กปี1มาขอตังไอ้โอเชี่ยน

 

แต่คือพวกผมมันกวนตีนในกมลสันดานครับ ทำใจๆ

 

“อยากขอเงินก็มาวัดส่วนสูงกับน้ำหนักเองสิน้อง ฮ่าๆๆๆ”

“มีปากก็ถามสิวะ”

 

 

 

ผมรู้สึกว่าไอ้เด็กนั่นมันก้าวตรงมาที่ผม แล้วก็ใช่จริงๆเมื่อมันสะกิดที่หลัง

“พี่ครับขอโทษนะครับ สูงเท่าไหร่เหรอครับ”

 

เสียงมัน .. ผมจำได้เพราะมันปากหมาไม่เหมือนใคร

 

ผมหันหลังกลับไปยิ้มให้

“พี่สูง187”

 

สาบานจริงๆนะว่าไม่ได้โกหก หึหึ เพียงแต่ไม่ได้บอกว่าลบไป1เซนต์ก็เท่านั้นเอง

แต่มันไม่โง่ มันไม่เชื่อผม กำลังจะเดินไปถามคนอื่นต่อ ผมเลยรีบขัด เห็นแล้วอยากแกล้ง เอาให้อายม้วนไปเลย

 

“ไม่อยากรู้เหรอว่าพี่หนักเท่าไหร่”

“ไม่!”

“แต่พี่อยากบอก...พี่หนัก...74...”

 

ตอแหล คำๆนี้ผู้ชายก็ใช้เป็นนะครับ ฮ่าๆๆๆๆ

 

“กูไม่เชื่อ”

“ไปวัดมั้ยละ? หึหึ”

“ไปวัด? ไปงานศพมึงอะเหรอ? ไปดิ”

 

อ่าว ไอ้เหี้ยนี่ ปากหมาแล้วมึง

กะว่าจะแกล้งเล่นๆ แต่แบบนี้ ... ไม่ต้องเล่นแล้วมั้ง เอาจริงเลยดีกว่าสัด

 

“อ่าวน้อง ไมพูดจาหมาๆแบบนี้อะ นั่นรุ่นพี่น้องนะ ตั้งแต่ไอ้ทำที่เรียกแทนตัวเองว่า ‘กู’ ละ ... อยากโดนทำโทษเหรอน้อง?”

“ว่าแต่ไอ้เด็กนี่หน้าคุ้นๆวะ...เหมือนเคยเจอที่ไหนมาก่อน”

“กูนึกออกแล้ว คนที่ชกไอ้พอสที่ร้านเหล้านั่นไง”

“จริงด้วยวะ เอาไงดีวะพอส เล่นแม่งเลยมะ?”

 

นี่อย่าไปบอกใครเค้านะว่ากูเป็นเพื่อนมึงอะ - -* คือคนเค้ารู้กันทั้งบ้านทั้งเมืองแล้วสัดว่าไอเด็กนี่มันต่อยกู

 

เอ๊ะ หรือเพราะผมจำหน้ามันขึ้นใจ?

 

 

“ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอก ไว้เคลียร์ทีหลัง” แค้นนี้ต้องชำระอีกหลายขุมวะไอ้น้อง เอาคืนวันพรุ่งนี้ก็ยังไม่สวย “แล้วนี่มึงมาขอเงินกูไม่ใช่เหรอไง? เอาเท่าไหร่ละ”

“กูไม่เอา” มันปฏิเสธทันที แล้วเดินดุ่มๆออกไป ไม่สนว่าจะชนใครหรือเปล่า

 

 

“เห้ย ชนแล้วไม่คิดจะขอโทษเหรอไงวะไอเด็กเวร”

 

“ปล่อยมันไป ... ไว้คิดชำระรวบยอดกับที่มันต่อยกูทีเดียว ...”

 

 

 

 

Talk

เม้นหน่อยน้า หมดกำลังใจลงแล้วว T T