รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

Session 9 เช้าวันต่อมา “วันนี้วันหยุดราชการ เธอจะไปไหน ?”โทโมะถาม “อ้าวหรอ ? ลืมไปเลยนะเนี้ย ก็ดีเลยจะได้อยู่บ้าน”แก้วพูดแล้วเดินเข้ามาในครัว “ปันปันล่ะ ?”แก้วถาม “ไปต่างจังหวัดกับแม่ฉันน่ะ”โทโมะพูด “อ้ออ แล้วใครทำข้าวต้มอ่ะ ?”แก้วถาม “ฉันนี้แหละ”โทโมะพูด “ว้าวว ได้กินข้าวต้มฝีมือนายอีกแล้ววว”แก้วพูดพร้อมกับหยิบถ้วยมาตักข้าวต้ม สักพักที่ห้องรับแขก “ทำอะไร ? นี้หยุดอยู่บ้านแท้ๆ ยังเอางานมาทำอีกหรอ ?”โทโมะถาม “ก็ไม่มีอะไรทำนี่หน่า ถ้านายว่างก็มาช่วยกันเลย”แก้วพูด จากนั้นโทโมะก็นั่งลงข้างๆแก้ว “คดีนี้เป็นไง ?”โทโมะถาม “ไหนๆ ตาถึงเหมือนกันนะนาย”แก้วพูดแล้วอ่านคดี “ชนหวังเงินประกัน ? โห! ได้เงินประกันตั้ง 10 ล้านแหนะ”แก้วพูด “แถมพึ่งทำประกันไปเมื่อ 3 เดือนก่อนอีกต่างหาก”โทโมะเสริม “อย่างกับรู้แหนะ ว่าภรรยาตัวจะตาย”โทโมะแก้วพูดพร้อมกัน “ตื่นเต้นๆๆ”แก้วพูดออกมา เธอชอบนักแหละ คดีที่มันมีเงื่องำบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้คดีธรรมดาๆ “ของโปรดเลยล่ะสิ”โทโมะถาม “แน่นอน”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม “นายกับฟางเป็นไงบ้าง ?”แก้วถามขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน “ก็เรื่อยๆอ่ะ”โทโมะตอบ “ฟางเหมือนพิมดีนะ ว่ามั้ย ?”แก้วถามโทโมะ “ใช่ เหมือนมาก”โทโมะพูด “...............”และแล้วความเงียบก็เข้าครอบงำ ตกเย็น “ปันปันไม่กลับหรอ ?”แก้วถาม “อื้ม ไปอยู่ประมาณสัก 3 วันอ่ะ”โทโมะพูด “อ๋อออ งั้นไปนอนแล้วนะ ฝันดี”แก้วพูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป เช้าวันต่อมาที่ห้องทำงานแก้ว “อัยการพรปวีณ์ ช่วยสืบหาประวัติผู้ตายในคดีนี้ให้หน่อยนะ”แก้วพูดพร้อมกับวางแฟ้มคดีให้เฟย์ “ค่ะ”เฟย์พูด “คุณภัทรดนัย ช่วยสืบประวัติคนที่ชนมาให้ด้วยนะ”แก้วพูด “ครับ” “ขอประวัติการโทร.ของทั้งสองฝ่ายให้ด้วยนะ”แก้วพูด “ค่ะ/ครับ” สักพัก “นี้เป็นประวัติคุณเจนผู้เสียชีวิตและสามีของเธอค่ะ”เฟย์พูด “ส่วนนี้เป็นประวัติคุณพริ้งครับ”เขื่อนพูดแล้ววางเอกสารลงบอกโต๊ะแก้ว “ส่วนนี้เป็นประวัติการโทร.ของทั้งสองคนค่ะ/ครับ”เขื่อนเฟย์พูดพร้อมกัน “ขอบคุณมากค่ะ”แก้วพูดแล้วรับเอกสารมา “แต่งงานกันแต่ไม่มีลูกสักคน ผู้ตายมีอาชีพเป็นแม่ค้า ส่วนสามีมีอาชีพเป็นกรรมกรก่อสร้าง คุณพริ้งมีอาชีพเป็นพยาบาล”แก้วอ่านประวัติ “ทำไม โทร.ไปเบอร์นี้บ่อยจัง”แก้วพูดขณะที่กำลังดูประวัติการโทร. “แต่อยู่ๆ ก็หยุดโทร.ไปเมื่อสามเดือนก่อน ทำไมกัน ?”แก้วสงสัย “โทร.หาคุณพริ้งให้หน่อยนะค่ะ อัยการพรปวีณ์”แก้วพูด “ได้ค่ะ”เฟย์ตอบรับ ผ่านไป 3 ชั่วโมง ได้เวลาพักเที่ยง “อัยการจริญญาค่ะ คุณพริ้งมาแล้วค่ะ”เฟย์พูด “เชิญนั่งค่ะ”แก้วพูด “ค่ะ”พริ้งตอบ “อัยการจริญญา ไปทานข้าวกัน อ้าว! ขโทษครับไม่ทราบว่ากำลังทำงานอยู่”โทโมะพูด “ไม่เป็นไรค่ะ อัยการวิศวะ เชิญไปทานก่อนเถอะค่ะ”แก้วพูด จากนั้นโทโมะก็เดินไป “ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยได้มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม “ค่ะ พอดีว่าวันนั้นดิฉันพึ่งกลับจากทำงานตอนประมาณ ตี 5 น่ะค่ะ พอถึงทางโค้งอยู่ดีดีผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกมาจากไหนไม่รู้ค่ะ ฉันจะเหยียบเบรกแต่ดันเหยียบผิด ไปเหยียบคันเร่งแทน เลยไปชนเธอเข้าน่ะค่ะ คุณอัยการ”พริ้งพูด “คุณรู้จักผู้ตายมาก่อนมั้ยค่ะ ?”แก้วถาม “ไม่ค่ะ ดิฉันไม่รู้จักเธอเลย”พริ้งตอบ “แล้วยังไงต่อค่ะ ?”แก้วถาม “ดิฉันก็พาเธอไปโรงพยาบาล เพราะตอนนั้นเธอยังหายใจอยู่ แต่พอไปถึงโรงพยาบาลเธอก็เสียชีวิตไปแล้วน่ะค่ะ”พริ้งพูด “ตอนเกิดเหตุเป็นเวลากี่โมงค่ะ ?”แก้วถามต่อ “ประมาณ ตีห้าสิบนาทีค่ะ”พริ้งตอบ “ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”แก้วพูดจากนั้นพริ้งก็เดินออกจากห้องไป “แก้วจะไปไหน ?”โทโมะถาม “ไปดูที่เกิดเหตุน่ะ ไปด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม “ได้หรอ ?ไปสิ อ่ะ! ข้าวกล่องเดี๋ยวเป็นลมไป”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นข้าวกล่องให้แก้ว “ขอบใจนะ ไปกันเลยมั้ย ?”แก้วถาม “ไปสิ”จากนั้นโทโมะแก้วก็ขับรถไปยังที่เกิดเหตุ