รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

session 8
เช้าวันต่อมา
“ไง พี่ฟาง ได้ข่าวมามีคนมาอาศัยอยู่ด้วยหรอ ?”เฟย์น้องสาวฟางทักขึ้น
“อย่าพูดได้มั้ย ? พูดแล้วมันแค้น”ฟางพูดพร้อมกับหักข้อมือตัวเอง
“ยัยเฟย์ แกทำฟางโกรธแล้ว”แก้วพูด
“แล้วเมื่อวานใครไปช่วยเธอ ?”แก้วถามต่อ
“ป็อปปี้น่ะ”ฟางพูด
“อ๋ออออ...”แก้วพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ
“ฉันยังกลัวๆอยู่เลยอ่ะ กลัวว่าจะมีอีก”ฟางพูด
“ก็เธอน่ะ เวลาออกจากห้องแบบรีบร้อนก็ไม่ยอมปิดประตู มันถึงได้เข้ามาได้ไงล่ะ”ป็อปปี้พูด
“ก็มันรีบนิ”ฟางพูด
“รีบแค่ไหนก็ต้องปิดสิ โชคดีที่ไอ้นั้นไม่คิดจะทำร้ายเธอ ถ้ามันคิดจะทำร้ายเธอ เธอคงตายไปแล้ว”ป็อปปี้พูด
“ก็จริงอ่ะเนอะ มันไม่ทำร้ายฉัน แต่..ฮึ๋ยย์ คิดแล้วขนลุก”ฟางพูดพร้อมกับทำท่าขนลุกปนขยะแขยง
“ทำไม ? มันทำอะไรแก ?”แก้วถาม
“ก็มันอ่ะ..ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกับฉัน เท่านั้นยังไม่พอ! มันยังใช้แปรงสีฟันอันเดียวกับฉันอีกอ่ะ
ขยะแขยงอ่ะ แหวะ”ฟางพูดพร้อมกับทำท่าขยะแขยง
“ฮ่าๆๆๆ แล้วพี่ฟางไปซื้อของใช้มาใหม่ยัง ?”เฟย์ถาม
“ยังเลย พี่กะว่าจะย้ายกลับไปอยู่บ้านอ่ะ ไม่ไหวๆ”ฟางพูด
“ก็ดีนะ เฟย์อยู่คนเดียวเหงามากก”เฟย์พูด
“เม้าท์พอล่ะ ไปทำงานกันได้แล้ว”แก้วพูด
จากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปทำงาน

พักกลางวัน
ก๊อกๆ
“อัยการจริญญาไป ทานข้าวกันครับ”โทโมะเรียก
“ทานกันไปเถอะ ฉันไม่หิวน่ะ”แก้วพูดขณะที่กำลังดูแฟ้มคดีอยู่
“เอางั้นก็ได้”โทโมะพูดแล้วปิดประตูลง

ตกเย็น
“แย่จริง ทำไมยางแบน ?”แก้วพูดเมื่อเดินมาถึงรถของเธอ ปรากฏว่ายางแบนอยู่
“เป็นไรไปแก้ว ?”
“อ้าว! ป็อป ยางแบนอ่าดิ”แก้วพูดพร้อมชี้ไปที่ยางรถ
“กลับด้วยกันมั้ย ?”ป็อปปี้ถาม
“รบกวนด้วยแล้วกัน”แก้วพูด
จากนั้นทั้งคู่ก็พากันขึ้นรถถ
“เดี๋ยวป็อป ขอแวะซื้อเค้กให้ปันปันก่อน”แก้วพูด
“ได้ๆ”ป็อปปี้พูดก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปที่ร้านเค้ก

“เธอทำตัวเหมือนแม่ปันปันเข้าไปทุกทีแล้วนะ”ป็อปปี้พูด
“งั้นหรอ ไม่รู้ตัวเลย”แก้วพูดพร้อมกับเดินเข้ามาในร้าน Bakery
“ถ้าฉันไม่เป็นเพื่อนแกสองคน คงจะคิดว่าแกสองคนเป็นสามีภรรยากัน เอาใจใส่กันตลอดเลย
แถมยังรู้ด้วยว่าเจ้าตัวเล็กชอบกินอะไร อยากกินอะไร มากกว่าโทโมะอีก”ป็อปปี้พูด
“บ้าน่า”แก้วพูด
“เธอรู้แล้วใช่มั้ยว่าฟางกับโทโมะคบกัน ?”ป็อปปี้ถามด้วยใบหน้าที่เศร้า
“อื้ม”แก้วตอบพร้อมกับมองของในร้าน
“นายยังชอบฟางอยู่หรอ ?”แก้วถามเมื่อเห็นว่าป็อปปี้ทำหน้าเศร้า
“อื้มม ฉันยังชอบเขาอยู่”ป็อปปี้ตอบ

ย้อนไปเมื่อปีแรกของการทำงาน
“นายชอบฟางใช่มั้ยป็อป ?”แก้วถาม
“เธอรู้ได้ไง ?”ป็อปปี้ถามขณะที่เขาสสองคนกำลังรอเพื่อนคนอื่นๆอยู่เพื่อจะไปเที่ยวกัน
“แกก็รู้นิ ว่าฉันเป็นอัยการมือหนึ่ง มองแวบเดียวก็รู้แล้ว
ว่าใครรู้สึกยังไง ?”แก้วตอบ
“แต่ฟางเขาชอบโทโมะ”ป็อปปี้พูด
“ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยก็บอกนะ ป็อปเราเป็นเพื่อนกัน”แก้วพูดพร้อมกับตบบ่าของป็อปปี้เบาๆ เป็นเชิงให้กำลังใจ

ปัจจุบัน
“ฉันยังยืนยันคำเดิมว่า ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยแกก็บอกฉันนะ”แก้วพูดพร้อมกับมองหน้าป็อป
“เธอเองก็ชอบโทโมะ ใช่มั้ย ?”ป็อปปี้ถาม
คำถามนี้ทำให้แก้วถึงกับพูดไม่ถูก
“บ้าหรอ ? ฉันไม่ได้ชอบเขา”แก้วตอบ
“เธอน่ะ มองความรู้สึกของคนอื่นออก แต่แปลกนะที่เธอมองความรู้สึกของตัวเองไม่ออก”ป็อปปี้พูด
“.........................”แก้วเงียบ
จากนั้นทั้งคู่ก็ขึ้นรถ
สักพักก็ถึงบ้าน
“ถ้าเธอชอบไขคดีจริงๆ เธอน่าจะไขคดีหัวใจของเธอบ้างนะแก้ว”ป็อปปี้พูดขณะที่แก้วกำลังลงจากรถ

บนห้องของแก้ว
“คดีหัวใจ ? ทำไมฉันต้องไขในเมื่อ มันก็กระจ่างอยู่แล้ว”แก้วพูดขณะที่กำลังอ่านแฟ้มคดีต่างๆ