รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

Session 9
เช้าวันต่อมา
“วันนี้วันหยุดราชการ เธอจะไปไหน ?”โทโมะถาม
“อ้าวหรอ ? ลืมไปเลยนะเนี้ย ก็ดีเลยจะได้อยู่บ้าน”แก้วพูดแล้วเดินเข้ามาในครัว
“ปันปันล่ะ ?”แก้วถาม
“ไปต่างจังหวัดกับแม่ฉันน่ะ”โทโมะพูด
“อ้ออ แล้วใครทำข้าวต้มอ่ะ ?”แก้วถาม
“ฉันนี้แหละ”โทโมะพูด
“ว้าวว ได้กินข้าวต้มฝีมือนายอีกแล้ววว”แก้วพูดพร้อมกับหยิบถ้วยมาตักข้าวต้ม

สักพักที่ห้องรับแขก
“ทำอะไร ? นี้หยุดอยู่บ้านแท้ๆ ยังเอางานมาทำอีกหรอ ?”โทโมะถาม
“ก็ไม่มีอะไรทำนี่หน่า ถ้านายว่างก็มาช่วยกันเลย”แก้วพูด
จากนั้นโทโมะก็นั่งลงข้างๆแก้ว
“คดีนี้เป็นไง ?”โทโมะถาม
“ไหนๆ ตาถึงเหมือนกันนะนาย”แก้วพูดแล้วอ่านคดี
“ชนหวังเงินประกัน ? โห! ได้เงินประกันตั้ง 10 ล้านแหนะ”แก้วพูด
“แถมพึ่งทำประกันไปเมื่อ 3 เดือนก่อนอีกต่างหาก”โทโมะเสริม
“อย่างกับรู้แหนะ ว่าภรรยาตัวจะตาย”โทโมะแก้วพูดพร้อมกัน
“ตื่นเต้นๆๆ”แก้วพูดออกมา
เธอชอบนักแหละ คดีที่มันมีเงื่องำบางอย่างซ่อนอยู่ภายใต้คดีธรรมดาๆ
“ของโปรดเลยล่ะสิ”โทโมะถาม
“แน่นอน”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม

“นายกับฟางเป็นไงบ้าง ?”แก้วถามขึ้นหลังจากที่เงียบอยู่นาน
“ก็เรื่อยๆอ่ะ”โทโมะตอบ
“ฟางเหมือนพิมดีนะ ว่ามั้ย ?”แก้วถามโทโมะ
“ใช่ เหมือนมาก”โทโมะพูด
“...............”และแล้วความเงียบก็เข้าครอบงำ

ตกเย็น
“ปันปันไม่กลับหรอ ?”แก้วถาม
“อื้ม ไปอยู่ประมาณสัก 3 วันอ่ะ”โทโมะพูด
“อ๋อออ งั้นไปนอนแล้วนะ ฝันดี”แก้วพูดแล้ววิ่งขึ้นห้องไป

เช้าวันต่อมาที่ห้องทำงานแก้ว
“อัยการพรปวีณ์ ช่วยสืบหาประวัติผู้ตายในคดีนี้ให้หน่อยนะ”แก้วพูดพร้อมกับวางแฟ้มคดีให้เฟย์
“ค่ะ”เฟย์พูด
“คุณภัทรดนัย ช่วยสืบประวัติคนที่ชนมาให้ด้วยนะ”แก้วพูด
“ครับ”

“ขอประวัติการโทร.ของทั้งสองฝ่ายให้ด้วยนะ”แก้วพูด
“ค่ะ/ครับ”

สักพัก
“นี้เป็นประวัติคุณเจนผู้เสียชีวิตและสามีของเธอค่ะ”เฟย์พูด
“ส่วนนี้เป็นประวัติคุณพริ้งครับ”เขื่อนพูดแล้ววางเอกสารลงบอกโต๊ะแก้ว
“ส่วนนี้เป็นประวัติการโทร.ของทั้งสองคนค่ะ/ครับ”เขื่อนเฟย์พูดพร้อมกัน
“ขอบคุณมากค่ะ”แก้วพูดแล้วรับเอกสารมา

“แต่งงานกันแต่ไม่มีลูกสักคน ผู้ตายมีอาชีพเป็นแม่ค้า
ส่วนสามีมีอาชีพเป็นกรรมกรก่อสร้าง คุณพริ้งมีอาชีพเป็นพยาบาล”แก้วอ่านประวัติ

“ทำไม โทร.ไปเบอร์นี้บ่อยจัง”แก้วพูดขณะที่กำลังดูประวัติการโทร.
“แต่อยู่ๆ ก็หยุดโทร.ไปเมื่อสามเดือนก่อน ทำไมกัน ?”แก้วสงสัย
“โทร.หาคุณพริ้งให้หน่อยนะค่ะ อัยการพรปวีณ์”แก้วพูด
“ได้ค่ะ”เฟย์ตอบรับ

ผ่านไป 3 ชั่วโมง
ได้เวลาพักเที่ยง
“อัยการจริญญาค่ะ คุณพริ้งมาแล้วค่ะ”เฟย์พูด
“เชิญนั่งค่ะ”แก้วพูด
“ค่ะ”พริ้งตอบ
“อัยการจริญญา ไปทานข้าวกัน อ้าว! ขโทษครับไม่ทราบว่ากำลังทำงานอยู่”โทโมะพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ อัยการวิศวะ เชิญไปทานก่อนเถอะค่ะ”แก้วพูด
จากนั้นโทโมะก็เดินไป

“ช่วยเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหน่อยได้มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“ค่ะ พอดีว่าวันนั้นดิฉันพึ่งกลับจากทำงานตอนประมาณ ตี 5 น่ะค่ะ
พอถึงทางโค้งอยู่ดีดีผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกมาจากไหนไม่รู้ค่ะ ฉันจะเหยียบเบรกแต่ดันเหยียบผิด
ไปเหยียบคันเร่งแทน เลยไปชนเธอเข้าน่ะค่ะ คุณอัยการ”พริ้งพูด
“คุณรู้จักผู้ตายมาก่อนมั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“ไม่ค่ะ ดิฉันไม่รู้จักเธอเลย”พริ้งตอบ
“แล้วยังไงต่อค่ะ ?”แก้วถาม
“ดิฉันก็พาเธอไปโรงพยาบาล เพราะตอนนั้นเธอยังหายใจอยู่
แต่พอไปถึงโรงพยาบาลเธอก็เสียชีวิตไปแล้วน่ะค่ะ”พริ้งพูด
“ตอนเกิดเหตุเป็นเวลากี่โมงค่ะ ?”แก้วถามต่อ
“ประมาณ ตีห้าสิบนาทีค่ะ”พริ้งตอบ
“ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ”แก้วพูดจากนั้นพริ้งก็เดินออกจากห้องไป

“แก้วจะไปไหน ?”โทโมะถาม
“ไปดูที่เกิดเหตุน่ะ ไปด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม
“ได้หรอ ?ไปสิ อ่ะ! ข้าวกล่องเดี๋ยวเป็นลมไป”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นข้าวกล่องให้แก้ว
“ขอบใจนะ ไปกันเลยมั้ย ?”แก้วถาม

“ไปสิ”จากนั้นโทโมะแก้วก็ขับรถไปยังที่เกิดเหตุ