รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

session 6 บาดแผลที่ฝังลึก
ที่ร้านขายของของวิภา
“สวัสดีค่ะ ตัวเล็กพี่ชื่อพี่แก้วนะ ส่วนนี้พี่เขื่อน”แก้วพูดพร้อมกับแนะนำเขื่อนให้รู้จัก
แต่น้องแพรวเอาแต่หลบอยู่หลังแม่ตัวเอง
“น้องแพรวค่ะ เล่าให้พี่ฟังได้มั้ย ? ว่าหลังจากที่ครูของหนูชวนเล่นแปะแข็งแล้วเป็นยังไง ?”แก้วถาม
“......................”
“ตอบมาเถอะ พี่สาวจะได้ช่วยจับคนผิดไปลงโทษไงค่ะ”แก้วพูดต่อ
“แม่...น้องแพรว...ฮึก”
“ไม่ต้องกลัวนะค่ะ พี่เขาคือคนดี”วิภาปลอบลูก
“พี่คนนั้นล่ะ ?”แพรวถามพร้อมกับชี้ไปที่เขื่อน
“กระผม สิบโทเคโรโระคับ”เขื่อนพูด
“ฮึก น้องแพรวกลัว”แพรวพูด
“สงสัยแกคงจะไม่ยอมเชื่อใจใครที่มาตีสนิทกับเธอน่ะค่ะ ยิ่งผู้ชายยิ่งกลัว
เพราะครูของเธอตีสนิทเธอ”วิภาตอบ
“ไงเขือน ไหนบอกสนิทกับเด็ก ชอบเล่นกับเด็กไม่ใช่หรอ ?
จ๋อยเลยแก”แก้วกระซิบ
“น้องแพรว ไม่ต้องกลัวนะครับ พี่ชายสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายน้องแพรวง
แค่น้องแพรวบอกพี่ชายว่าครูทำอะไร พี่ชายกับพี่สาวจะไปจัดการให้นะครับ”เขื่อนพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
แต่ก็ไม่สามารถทำให้น้องแพรวปริปากพูดอะไรเกี่ยวกับคดีได้เลย

ตกเย็น
“ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ ที่วันนี้ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย”วิภาพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ แกคงกลัวอยู่เลยไม่ค่อยเชื่อใจพวกเรา”แก้วพูด
“ขอตัวกลับก่อนนะค่ะ”แก้วพูด
“ค่ะ ขอบคุณนะค่ะคุณอัยการ”วิภาพูดพร้อมกับโค้งให้ 1 ที

ที่ห้องนอนแก้ว
“แก้ว”โทโมะเรียก
“ว่าไง ?”แก้วถาม
“ฉันลองคบกับฟางดูแล้วนะ”โทโมะพูดขึ้น
“ก็..ดีแล้ว”แก้วพูด
“แล้ววันนี้เป็นไงบ้าง ?”โทโมะถามพร้อมกับเดินขึ้นบันไดขึ้นชั้นสองพร้อมแก้ว
“ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย น้องเขายังกลัวอยู่”แก้วพูด
“พรุ่งนี้จะไปอีกมั้ย ?”โทโมะถาม
“อื้มม ต้องไปอีก แกไปด้วยกันมั้ย ?”แก้วถาม
“เอางั้นก็ได้ งั้นเจอกัน ฝันดีนะ”โทโมะพูดแล้วเดินเข้าห้องตัวเองไป

“แกทำถูกแล้วแก้ว อย่าคิดมากเลย”แก้วพูดทันทีที่ล้มตัวลงนอน
ก่อนที่เปลือกตาของเธอจะค่อยๆปิดลงอย่างช้าๆ

เช้าวันต่อมา
“ไปกันเลยมั้ย ?”โทโมะถาม
“แล้วฟางล่ะ ?”แก้วถาม
“ฉันวานให้ป็อปไปส่งให้แล้ว ขึ้นรถ”โทโมะพูด
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวขากลับจากที่ทำงานนายก็ไปรับฟางไม่ใช่หรอ ?”แก้วถาม
“เอาน่า”โทโมะพูดพร้อมกับดึงแก้วขึ้นรถ

ที่บ้านวิภา
“สวัสดีค่ะ”วิภาพูด
“สวัสดีค่ะ แก้วพาเพื่อนมาด้วยนะค่ะ นี้...”
“โทโมะ / น้าวิภา”โทโมะกับวิภาพูดพร้อมกัน
“รู้จักกันหรอ ?”แก้วถาม
“ค่ะ พอดีฉันเป็นน้องสาวต่างแม่ของแม่โทโมะน่ะค่ะ”
“ไม่เจอกันได้ประมาณ 2 ปีแล้วมั้ง”วิภาพูด
“อย่าบอกนะครับว่าน้องแพรวเค้า...”โทโมะถามถึง
“อื้ม น้องแพรว มาดูสิค่ะว่าใครมา ?”วิภาเรียก
“พี่โทโมะ””น้องแพรวพูดพร้อมกับวิ่งมากอดโทโมะ

ในบ้าน
“น้องแพรวบอกพี่สาวเขาสิค่ะ ว่าน้องแพรวโดนอะไรบ้าง ?”โทโมะพูด
“เขา....”

วันขึ้นศาล
“เชิญฟังคำให้การของผู้เคราะห์ร้ายค่ะ”แก้วพูด
“น้องแพรว...ดูพี่สาวคนนี้นะค่ะ ครูของหนูทำอะไรหนูค่ะ ?”แก้วถาม
“......................”
“บอกสิค่ะ ไม่งั้นครูจะไม่โดนลงโทษนะค่ะ”แก้วถามต่อ
น้องแพรวก็ได้แต่นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร วิภาก็ได้แต่มองลูกสาว
“งั้นดูพี่นะ พี่จะเล่นแปะแข็งนะ น้องแพรวแตะพี่แล้ว
งั้นพี่แข็งแล้วนะ”แก้วพูดพร้อมกับนิ่งอยู่กับที่

“วิ่งหนีไป วิ่งสิอย่าแข็งนะ..ฮึก ถ้าแข็งครูจะทำให้เจ็บปวดนะ
วิ่งสิ อย่าแข็งนะ ฮึก ไม่วิ่งมันจะเจ็บนะ”น้องแพรวพูดทั้งน้ำตา
“แล้วทำไมน้องแพรวไม่ขยับล่ะค่ะ”แก้วถามพร้อมกับน้ำตาที่เอ่ออยู่บริเวณขอบตาของเธอ
“ถ้า...น้องแพรวขยับครูจะไม่สอนเปียโนน้องแพรว”แพรวพูด
“คุณเสรีบอกเธอว่าจะชวนเล่นแปะแข็ง โดยที่ห้ามให้เธอขยับไปไหน
โดยอ้างว่าหากขยับจะไม่สอนเปียโนให้เธอ เด็กที่ไม่เคยมีประสบการณ์
การกระทำครั้งนั้นมันทำให้เธอเจ็บปวด และมันจะเป็นบาดแผลที่ฝังลึกสำหรับเธอ...”
“และก่อนขึ้นศาลดิฉันได้เอกสารเกี่ยวกับคุณเสรี คุณเสรีไปสอนเปียโนที่อมเริกาแต่ถูกไล่ออก
เพราะได้ล่วงละเมิดทางเพศกับเด็กนักเรียนผู้หญิงที่โรงเรียนนั้นค่ะ และเขาเองก็ไม่ได้ลาออกอย่างที่บอกด้วยค่ะ”แก้วพูดพร้อมกับชูเอกสารขึ้น

หลังจากจบการขึ้นศาล
“ขอบคุณมากนะค่ะ คุณอัยการ”วิภาพูด
“ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
“เธอจะลืมเรื่องพวกนั้นได้มั้ยค่ะ ?”วิภาถาม
“เธอจะลืมความเจ็บปวดได้แน่นอนค่ะ ถ้าหากเธอเจอคนที่รักเธอด้วยความจริงใจ
บาดแผลครั้งนั้นก็ทำอะไรเธอไม่ได้ค่ะ...”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม
“ยังไงก็ขอบคุณอีกทีนะค่ะ”วิภาพูด
“ขอตัวนะค่ะ”วิภาพูดแล้วเดินไป

ที่ร้านข้าวแกงน้องอ้อย
“แกได้เอกสารนั้นมาจากไหน แกไม่ได้สั่งให้ฉันหานิ ?”เฟย์ถาม
“นั้นสิ”เขื่อนเสริม
“ความลับจ๊ะความลับ”แก้วพูดพร้อมกับมองไปที่โทโมะ ที่ตอนนี้กำลังคุยโทรศัพท์อยู่หน้าร้าน

ย้อนกลับไปเมื่อตอนก่อนขึ้นศาล
“แก้ว อ่ะนี้!”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นเอกสารบางอย่างให้
“อะไร ?”แก้วรับมาแล้วมาอ่าน
“เอกสารการลาออก ?”แก้วทวน
“ใช่ ฉันไปสืบ..เอ้ย!เจอมาน่ะ เลยคิดว่ามันน่าจะใช้ได้
ที่อเมริกาเขาล่วงละเมิดทางเพศกับเด็กนักเรียนเลย
ถูกไล่ออก ไม่ใช่เขาลาออกเอง”โทโมะพูด
“ขอบใจมากนะโทโมะ”แก้วพูดพร้อมรอยยิ้ม

ปัจจุบัน
‘ขอบใจนะ โทโมะ’แก้วคิดในใจพร้อมรอยยิ้ม

ปิดคดี!

WRITER TALK :
ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนเลยว่า ที่หายไปไม่อัพ
เพราะอยากอัพให้เท่าเทียมกันกับเว็บบอร์ดทีเค
เลยไม่ได้อัพนะค่ะ แล้วก็จะบอกข่าวร้าย(หรือเปล่า ?)
เนื่องจากไรท์เตอร์เปิดเทอมแล้ว คงจะมาอัพให้ทุกวันไม่ได้
เนื่องจากอาจจะติดกิจกรรมของทางโรงเรียน อยู่ ม.5 แล้ว
ต้องช่วยพี่ม.6 555555 เลยจะมาอัพให้ทุกๆวันเสาร์และอาทิตย์นะค่ะ
หรือถ้าบางวันเลิกเร็วหรือกลับบ้านไวก็อาจจะมาอัพให้ได้อ่านกัน
หรือแล้วแต่อารมณ์ของปาล์ม ฮ่าๆๆๆ
แต่กำหนดตายตัวคือ วันเสาร์และอาทิตย์นะค่ะ
ยังไงก็รอหน่อยนะ แต่อย่าลืมล่ะ
เพราะฉากหลังๆของฟิคเรื่องนี้
มันหวานเว่อร์ๆ ฮ่าๆๆ เรื่องโทโมะเป็นคนดี๊คนดีจริงๆนะ
ไม่ได้แบบเหมือนเรื่องอื่นๆหรือเรื่องที่ผ่านๆมา
สปอยล์เยอะไปแล้วเรา ฮ่าๆๆ อย่าลืมเรื่องนี้แล้วกันล่ะ
แล้วก็เรื่อง ฉุดหัวใจ...นายซุป'ตาร์ด้วย
เรื่องนั้นอาจจะนานกว่านี้หน่อยเพราะคิดเนื้อเรื่องไม่ออกแล้ว มันตัน
แต่สัญญาว่าจะไม่ปิดฟิคเรื่องนั้นแน่นอนค๊าาาาา ^^ พูดเยอะเนอะ ฮ่าๆๆ 
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบนะค่ะ หุหิ ^^