รักเธอได้ไง...อัยการตัวแสบ

Session 5 บาดแผลที่ฝังลึก
ที่ห้องทำงาน
“เฮ้อออ!”แก้วถอนหายใจ
“เป็นอะไรค่ะ อัยการจริญญา”เฟย์ถาม
“หงุดหงิดนิดหน่อยน่ะค่ะ”แก้วตอบ
“เลิกคิดๆ มีคดีอะไรบ้างน้า ?”แก้วพูดขึ้นพร้อมกับหยิบแฟ้มคดีมาอ่าน

ทางด้านฟาง
“นี้อัยการธนันต์ธรญ์ บอกกี่ครั้งแล้ว
ว่าเรื่องทั้งหมดน่ะ ผู้ต้องสงสัยเขาให้การเท็จทั้งนั้น”ป็อปปี้พูด
“บ้าน่า ชีวิตเขา ฮึก..รันทดขนาดนั้นจะไปเป็นคนร้ายได้ยังไงกัน ?
ถึงจะเป็นก็เพราะเขามีเหตุผล ที่เขาทำก็เพื่อลูกนะอัยการภาณุ”ฟางพูดทั้งน้ำตา
“บางทีเราก็ต้องแยกแยะให้ออกนะว่าเรื่องไหนเรื่องจริง
ไม่ใช่เล่นเชื่อเขาหมดแบบนี้อ่ะ”ป็อปปี้พูด
“จริงอย่างที่ภาณุพูดนะ อัยการธนันต์ธรญ์”โทโมะเสริม
“ก็ได้ค่ะ จะพยายามให้มากกว่านี้แล้วกัน”ฟางพูดพร้อมกับปาดน้ำ
แน่ล่ะสิ เธอจิตใจอ่อนไหวเกินไป เกินกว่าจะมาเป็นอัยการได้

ห้องของแก้ว
“เด็กโดนข่มขืนโดยครูสอนเปียโน ?”แก้วที่เปิดแฟ้มคดีอยู่ๆก็พูดเสียงดังขึ้นมา
“คุณภัทรดนัยค่ะ ติดต่อแม่เด็กให้ทีนะค่ะ”แก้วพูด
“ครับ”เขื่อนพูด

สักพัก
“สวัสดีค่ะ เชิญนั่งก่อนค่ะ”แก้วพูด
“ค่ะ พอดีว่าวันนั้นที่ร้านคนเยอะมาก เลยไปรับลูกสาวช้ากว่าเวลาน่ะค่ะ”แม่ผู้เคราะห์ร้ายพูด
“แล้วพอฉันไปรับแก ฉันพาแกกลับบ้านทั้งๆที่แกยังหลับอยู่ พอวันต่อมาแกก็ไม่ยอมให้ดิฉันอาบน้ำให้เลย
บอกว่าจะอาบเอง เวลาออกจากห้องน้ำเธอก็หันหลังให้ดิฉัน”แม่ผู้เคราะห์ร้ายพูดต่อ
“ขอทราบชื่อได้มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“ค่ะ ดิฉันชื่อวิภานะค่ะ ส่วนลูกสาวชื่อน้องแพรวค่ะ”วิภาตอบ
“ค่ะ แล้วน้องแพรวเขาบอกว่ายังไงบ้างค่ะ ?”แก้วถามต่อ
“พอดิฉันถาม แกก็บอกว่า ฮึก...คุณครูชวนไปเล่นจิ๊กซอว์ที่ห้องทำงานของเขา
แล้วหลังจากนั้นก็ชวนเล่นแปะแข็ง แล้วก็...ฮึก ฮึก”วิภาพูด
“ไม่เป็นไรค่ะ แก้วทราบว่าคุณเจ็บปวดมากแค่ไหน
วันนี้พอแค่นี้แล้วกันค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ดิฉันจะไปสอบถามที่บ้านนะค่ะ”แก้วพูด
“ขอบคุณค่ะ คุณอัยการ”วิภาพูดแล้วเดินไป
“คนสมัยนี้ ทำไมเลวจริงๆ”แก้วพูดขึ้น
“ให้โทร.เรียกครูสอนเปียโนมามั้ย ?”เฟย์ถาม
“อื้ม”แก้วตอบ

สักพัก   
“ผมไม่ได้ทำนะครับ ก็แค่ชวนเธอไปเล่นจิ๊กซอว์ในห้องเท่านั้นเอง”ครสอนเปียโนพูด
“แล้วทำไม ถึงต้องพาไปเล่นที่ห้องด้วยค่ะ
ข้างนอกก็เล่นได้”แก้วถาม
“ในห้องผมมันเย็นกว่า”ครูสอนเปียโนพูดขึ้น
“แล้วคุณไม่ได้ชวนเธอเล่นแปะแข็งหรอค่ะ ?”แก้วถาม
“ก็ชวนครับ ก็แค่เล่นแปะแข็งเอง
จะอะไรนักหนา หรือว่าเขามีกฎหมายห้ามครูเล่นแปะแข็งกับนักเรียน ?”ครูสอนเปียโน
“คุณจะไม่ยอมรับ ใช่มั้ยค่ะ ?”แก้วถาม
“แน่นอน ผมไม่ได้แตะต้องตัวเธอเลยนะ”ครูสอนเปียโนพูดขึ้น
“แน่จริงคุณก็ไปถามแพรวเองสิว่าผมทำหรือป่าว ?”
“ค่ะ ฉันไปถามแน่นอน เชิญคุณกลับไปเถอะค่ะ หมดธุระแล้ว”แก้วพูดพร้อมกับจดบันทึกต่อ

“ปีศาจในร่างคนชัดๆ”แก้วพูดขึ้นในห้องกาแฟ
“คิดดูสิ ตัวเองเป็นคนทำแหงล่ะ ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนอยู่แล้ว
แต่นี้เด็ก..อายุ 7 ขวบ มันจะเป็นแผลเป็นที่ติดตัวเธอไปจนตาย
ทำไม ถึงทำกันได้ลงคอนะ”แก้วพูดต่อ
“ในโลกนี้มันก็มีคนหลายประเภทนะ อัยการจริญญา”
“อัยการวิศวะ ฉันยังพูดไม่จบอย่าพึ่งเถียง
หน้าจะต่อยสักสองที คนอะไร เลวมาก ทำแบบนี้กับเด็กได้ไง ?
ถ้าลูกตัวเองโดนแบบนี้บ้างล่ะ ? จะเป็นยังไง”แก้วถาม
“...............”
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ”แก้วถามโทโมะ
“อ้าว! แล้วฉันจะรู้มั้ย ? ว่าเธอพูดจบแล้ว”โทโมะพูด
“ช่างมันเถอะ น่ารำคาญ หงุดหงิด ยิ่งเห็นหน้าคุณยิ่งหงุดหงิด”แก้วพูดแล้วเดินไป

ตกเย็นที่บ้าน
“ยัยแสบ ทำไมไม่รอกัน ?”โทโมะถามทันทีที่ถึงบ้าน
“ก็นายต้องไปส่งฟางไม่ใช่หรอ ?”แก้วถาม
“ทำไมเธอถึงชอบจับคู่ให้ฉันกับฟางจัง ?
ตั้งแต่ที่มหาลัยแล้ว”โทโมะถาม
“ก็นายเหมาะสมกันดีนิ”แก้วตอบอึกอัก
“แต่เธอก็รุ้ว่าฉันไม่ได้ชอบฟาง”โทโมะพูดต่อ
“ฉันรู้ว่านายยังลืมพิมไม่ได้ แต่นายก็ให้โอกาสฟางหน่อยสิ ฟางเขาชอบนายนะ
ชอบก่อนพิมอีก ตอนนายกับพิมคบกัน ฟางเสียใจแทบแย่ แต่พอพิมตาย
ฟางเองก็รู้ว่านายยังลืมพิมไม่ได้เขาจึงเลือกที่จะรออยู่เงียบๆ แต่พอได้ทำงานกับนาย
ฟางก็เริ่มชอบนายมากขึ้นๆ นายให้โอกาสเขาไม่ได้หรอ ?”แก้วถาม
“เธอต้องการแบบนั้นหรอแก้ว ?”โทโมะถาม
“อื้ม”แก้วตอบ
“บังคับจิตใจฉันเนี้ยนะ ?”โทโมะพูด
“ใช่ ลองๆคบกันไปเดี๋ยวก็ชอบกันขึ้นมาเองแหละ ไปนะ”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป

“ทำไมคนที่รู้สึกแบบนั้นต้องเป็นฟาง เป็นเธอไม่ได้หรอแก้ว ?
เธอจะรู้สึกกับฉันเหมือนที่ฟางรู้สึกหรือป่าว ?”โทโมะถาม

ห้องแก้ว
“เพื่อเพื่อนๆ ท่องไว้แก้ว เพื่อฟาง เพื่อฟาง”แก้วพูดพร้อมกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้ไหล

ก๊อกๆ
“เข้ามาเลย”แก้วพูดขณะที่กำลังอ่านคดีความอยู่
“ว่าแล้วว่าเธอต้องอ่านคดีอยู่ นี้นมอุ่นๆ กินซะ”โทโมะพูดพร้อมกับยื่นนมให้
“ขอบใจนะ”แก้วพูดพร้อมกับรับนมมา

“เป็นไงบ้าง คดีเมื่อกลางวันน่ะ”โทโมะถามพร้อมกับนั่งลงที่เตียง
“ก็วันพรุ่งนี้กะว่าจะไปหาน้องเขาอ่ะ”แก้วพูด
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย ?”โทโมะถาม
“ไม่ต้อง นายไม่ใช่ผู้ช่วยฉัน ฉันจะชวนเขื่อนไป”แก้วพูด
“อืมม งั้นฉันไปล่ะ อย่านอนดึกล่ะ”โทโมะพูดแล้วเดินออกจากห้องไป

เช้าวันต่อมา
“ไปได้แล้วเขื่อน”แก้วพูด
“รู้แล้วๆ”เขื่อนพูดพร้อมกับนั่งรถไปกับแก้ว ซึ่งก็สวนทางกันกับโทโมะที่มากับฟาง

ที่ลานจอดรถ
“ฟางชอบโทโมะหรอ ?”โทโมะถามขณะที่อยู่บนรถ
“แก้วบอก...หรอ ?”ฟางถาม
“ป่าวหรอก สรุปว่าชอบหรอ ?”โทโมะถาม
“อื้มม ถ้านายไม่ชอบก็ไม่เป้นไร เราก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม”ฟางตอบ
“เราลองมาคบกันดูมั้ย ?”โทโมะถาม
“ห๊า ?”ฟางถามอย่างตกใจ