Awesome for you!

ปล.อยากอัพ จะทำไม?
____________________________________________________________________
 
เคล้ง

เสียงช้อนกระแทกเข้ากับจานข้าวที่กินไปไม่กี่คำ ทั้งที่บอกว่าหิวแทบตาย
เรียกให้สายตาคนแทบทั้งโรงอาหารหันมามอง
 
    “ไหนบอกหิว อิ่มแล้วไง?” จบคำพูดของป๊อปปี้ ฟางก็วางค้อนวงโตใส่เขาทันที
มันใช่เวลาไหมล่ะ
 
    “ยุ่ง!! คบกันได้ไง ผู้ชายก็มากเรื่อง ผู้หญิงก็ประสาท!!” พูดจบฟางก็เดินขึ้นห้องไป
ทันที(วันนี้วันแรกไม่ใช่หรอ ไปถูกได้ไง) ฉันเรียนที่นี่มาสามปีแล้วนะ ! (ค่ะ!)
 
    “เอ่อ...ฟางพูดถึงใครหรอคะ” จินนี่ทำหน้าตาใสซื่อ(หรอ)เออ!!
หันหน้าไปถามป๊อปปี้
 
    “ป๊อปก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ไอโมะฟางว่าใครอ่ะ”
 
    “ไม่รู้ว่ะ ว่าใครว๊ะไอเขื่อน”
 
    “ไม่รู้ดิ แล้วฟางว่าใครล้ะเฟย์”
 
    “เอ่อ...ถามแก้วนะ เฟย์เอ่อ...เฟย์ไปหาฟางนะ บายเจอกันบนห้อง”
พูดจบก็รีบวิ่งตามฟางไปทันที โยนขี้(?)ไว้ให้แก้วใจอีกแล้ว ยัยเฟย์เอ้ย
 
    “อ่อ! ฟางมันว่าพวกที่ หน้าตาดีไปวันๆ ต่อหน้าผู้ชายล้ะเป็นคุณหนู
พอลับหลังล่ะยังกะหมาบ้า!ไม่ได้ฉีดยา ชอบกัดจิกผู้คนทางสายตา และคำพูด
ส่วนเรื่องผู้ชายมากเรื่องน่ะ คงเพราะไม่เข้าหู ฟางเลยบ่นน่ะ แก้วไปนะ
บายๆเลิกเรียนเจอกันที่เดิมนะโทโมะ โทโมะ เฮ้!! มองขนาดนั้นไม่เดินตามไปเลยล้ะ ”
แก้วแอบกัดจินนี่เล็ก(เล็กแล้ว?)ค่ะเล็กแล้ว และหันไปตกลงกับเพื่อน
แต่พ่อแฟนตัวดี ดันมองตามเฟรชชี่นิเทศน์อีกคนซะตาไม่กระพริบน่ะสิ
 
    “ได้หรอ” ไอโมะบ้า
 
    “เฮ้ย ไอโมะพูดอะไรไม่นึกถึงแก้วบ้างว๊ะ เดินไปนู่นแล้ว” เรื่องนี้เขื่อนเป็นคนดีแหะ
 
    “เออ...ป๊อปคะ จินนี่รู้สึกหน้าชาๆยังไงไม่รู้ ขอตัวก่อนนะ แล้วเย็นนี้จะโทรหา
บายค่ะ จินรักป๊อปนะ ฟอด--”
บอกลาและหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่จากนั้นก็เดินออกไปที่ตึกนิเทศน์ทันที
ป๊อปปี้มองตามแฟนสาวที่พึ่งคบกันได้สอง(เดือนหรอ) เปล่าแค่สองวัน แอบคิดในใจ
จีบก็ง่าย แค่สองวันหอมแก้ม แล้ววันต่อๆไปไม่เสนอตัวให้เขาถึงที่เลยหรอ
เฮ้อ...ผู้หญิงสมัยนี่นิ(มันก็ไม่ใช่ทุกคนนี่นา)ทราบแล้วคร้าบบบบบ
 
    “หอมแก้มเลยอ่อ”
 
    “ทำไม ทีแกกับเฟย์ถึงไหนแล้วห๊ะ”
 
    “เอ้า ชั้นสองคนหมั้นกันแล้ว แต่แกน่ะสองวันได้ขนาดนี้เลย เนี้ยนะแม่ของลูก”
 
    “ไม่ใช่คนนี้แน่ ไม่ต้องห่วง ว่าแต่ไอโมะเป็นไรว๊ะ ซึมๆนะมึง”
 
    “แก้วน่ะ มึงว่าแก้วรักกูจริงป่ะว๊ะ หึงให้เห็นหน่อยก็ไม่ได้ ยิ่งคบยิ่งเหนื่อยว่ะ”
 
    “อย่าคิดมากดิว๊ะ ป่ะๆขึ้นเรียนเหอะ” สามหนุ่มเป็นเด็กสร้างบ้าน
เออ...พูดให้ดูดีก็เรียนสถาปัตย์น่ะ ส่วนสามสาวดีไซน์น่ะ ปีนี้ก็อยู่ปีสามแล้วแหละ
เรียนจนเป็นป้า เป็นลุงรหัสให้พวกเด็กปีหนึ่งซะแล้ว เฮ้อ...ยิ่งพูดยิ่งดูแก่เนอะ
 
ตกเย็น
 
หน้าคณะของสามสาว
 
   “แก้ว แกเป็นไรเนี้ยวันนี้ดูไม่มีสมาธิเลยนะ”
 
    “ใช่ๆฟางพูดถูก แก้วมีไรปรึกษาเราสิ”
 
    “แก้วว่า...จะเลิกกับโทโมะนะ ยิ่งคบยิ่งเหนื่อย ตลอดเวลาที่รู้จักมา
และสามปีที่อยู่ในสถานะแฟน แก้วไม่เห็นว่าโทโมะจะรู้จักพอเลย
แก้วอาจไม่ใช่สำหรับเขาก็ได้จริงไหมล่ะ ” แม้ใบหน้าจะเปื้อนยิ้ม
แต่เพื่อนสองคนกลับดูออกอย่างเห็นได้ชัด ว่าในแววตานั้นเศร้าเพียงไหน
เฟย์ฟาง คงไม่ขอออกความคิดเห็น เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคน
 
    “ถ้าอะไรที่มันเกินจะรับจริงๆ อย่าฝืนมันเลยแก้ว”
เฟย์พูดและตบไหล่ให้กำลังใจเพื่อนเบาๆ
 
    “แก้วต้องร้องไห้หรอ” แก้วเงยหน้าขึ้นมาถามเฟย์ฟาง น้ำตาคลออยู่
แต่ไม่มีทีท่าว่าจะไหลเลย
 
    “ฟางรู้ว่าแก้วน่ะ เป็นพวกน้ำตาตกใน ซึ่งมันจะเก็บกดมากกว่าที่จะร้องออก
อีกนะ เชื่อฟางสิ” ฟางพูดและยิ้มให้แก้วบางๆ จากนั้นสองคนก็กำลังจะเดินไปที่
โต๊ะตัวที่นัดเจอกันเมื่อเช้า
 
    “หาข้อแก้ตัวให้ด้วยนะ” แก้วตะโกนบอกเพื่อนสองคนและเดินอออกไปที่ทางออก
อีกด้านของมหาลัย ฟางและเฟย์พยักหน้ารับบางๆ เขาเข้าใจว่าเรื่องแบบนี้
คนส่วนใหญ่อยากอยู่กับตัวเองมากกว่าที่จะปรึกษาใคร พอเดินมาถึงก็เจอแต่เขื่อน
ที่นั่งรอเฟย์อยู่ แค่ได้สบตากันก็รู้แล้วว่าน่าจะเจอแบบเดียวกัน
เลยได้แค่ยิ้มแหยๆให้กัน และเดินไปที่รถ
 
    “เฟย์ เขื่อนกลับบ้านดีๆนะ”
 
    “ไม่ไปด้วยกันหรอฟาง”
 
    “ไม่ล่ะเฟย์ไปเถอะ ฟางมีนัด” ขยิบตาให้เพื่อนทั้งสองอย่างรู้กันและเดินออกไปทันที
ตอนที่เดินกลับไปที่ตึกคณะก็เห็นรถป๊อปปี้ขับออกไป พร้อมตุ๊กตาหน้ารถคนใหม่
เธอทำได้แค่หันหลังให้เท่านั้น คนในรถก็ไม่ได้มีทีทาว่าจะสนใจอะไร และขับออกไปทันที
 
    “น้องฟาง ไปกันเถอะครับ”
 
    “ค่ะ พี่แบงค์” ฟางหันไปยิ้มให้กับผู้ชายอีกคน และเดินขึ้นรถไปทันที
ใช่ว่าป๊อปปี้จะไม่สน ถึงรถจะออกไปไกลแต่ก็เห็นจากกระจกหลังว่าฟางน่ะ
ขึ้นรถไปกับผู้ชาย หันกลับมายิ้มๆให้จินนี่และขับรถต่อไป...
 
_____________________________________________________
เรื่องนี้ช่วงตอนนี้้รู้สึกบรรยายแบบห้วนๆอ่ะ ชั่งมัน จะอัพเรื่อยๆละกัน
#primprame