โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า
เขียนโดย prince_ice
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 19.34 น.
แก้ไขเมื่อ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2556 14.21 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
43) ไม่มีค่าสำหรับสายตาเธอ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโรงพยาบาล
" ทำใจดีๆไว้นะดว้ย ไอ้จองเบ นายถึงมือหมอแล้วนะ " เคนตะพยายามเรียกสติของจองเบ แต่้เขายังคงไม่รู้สึกตัว จนหมอเข็นรถเข้าห้องฉุกเฉินไป
" ฉันผิดเอง ฉันไม่น่าพูดแบบนั้นไปเลย " แก้วยังคงโทษตัวเอง ที่เข้าใจผิดจองเบมาโดยตลอด
" เธอไม่ผิดหรอก ฉันตั้งหาก ที่ปล่อยให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ " โทโมะเข้ามาปลอบแก้วที่ร้องไห้ฟุมฟาย พลางบอกให้เธอรู้ว่า คนที่ผิดจริงๆคือเขาตั้งหาก
" ฉันว่าเขาคงไม่เป็นอะไรมากหรอก อย่ากังวลไปเลย " เฟย์พยายามทำให้ทุกคนรู้สึกดีขึ้น
" ฉันเห็นด้วยกับยัยซาลาเปานะ ขืนไอ้จองเบมันรู้ว่าเราไม่สบายใจแบบนี้ล่ะก็ มันคงโกรธจน แม่ไล่ออกจากบ้านอีกแน่ " เขื่อนพูดขึ้น พลางอมยิ้มออกมา ท่ามกลางเพื่อนๆที่มีใบหน้าอมทุกข์กันทุกคน
" เวลานี้ยังจะมาพูดเล่นอีก " ป๊อปปี้หันไปดูเขื่อนทันที
" ญาติของคุณ จองเบใช่ไหมครับ " จากนั้นหมอที่ทำการผ่าตัด ก็เปิดประตูออกมา
" จองเบ จองเบเพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ " โทโมะรีบถามคุณหมอคนนั้นอย่างไว
" ตอนนี้เขาเสียเลือดมาก ไม่ทราบว่าพวกคุณมีเลือดกรุ๊ป AB บ้างครับ " หมอคนนั้นรีบบอกอาการของจองเบ ซึ่งดูเหมือนว่า เขากำลังต้องการเลือดปริมาณมหาศาล
" ฉันเลือดกรุ๊ป A " เขื่อนบอกทุกคน
" ส่วนฉันกรุ๊ป B " เคนตะก็บอกด้วยเช่นกัน
" ไม่มีใครมีเลือดกรุ๊ป AB เลยเหรอเนี่ย " ป๊อปปี้โหโมเป็นอย่างมาก ที่เพื่อนๆของเขาต่างมีเลือดไม่ตรงกับความต้องการของหมอเลยสักคน
" ฉัน ... ฉันมีเลือดกรุ๊ปเดียวกับเขา " ทันใดนั้นแก้ว ก็เสนอตัวออกมา
" แต่ว่า ร่างกายของเธอน่ะ " โทโมะยังคงเป็นห่วงแก้ว เรื่องสุขภาพของเธอเป็นอย่างมาก
" แต่คนที่กำลังจะไม่รอดคือเพื่อนของนายนะ " คำพูดของแก้วทำเอาโทโมะนิ่งไปสักพัก
" นี่เธอ .. (ชอบไอ้จองเบยังงั้นเหรอ ? แล้วความรู้สึกของฉันล่ะ) " โทโมะกำลังจะพูดบางอย่าง แต่ทว่าแก้วกลับเข้าห้องไปก่อนที่จะได้ฟังคำพูดของเขา
10 นาที ต่อมา
" เป็นยังไงบ้าง " ฟางเอ่ยถามแก้วทันทีที่เธอเดินออกมา
" ไอ้แว่นนั่น เขา ... เขารอดแล้วล่ะ " แก้วบอกกับทุกคน ด้วยสีหน้าซีดเซียว
" ไชโย !!! งั้นเราก็เตรียมฉลองกันได้เลย " เขื่อนกระโดดโลดเต้น พลางหัวเราะร่าด้วยความดีใจ
" แต่ว่า ... " แก้วพยายามจะบอกอะไรบางอย่าง
" มีอะไรอีกล่ะยัยทอมเน่า " โทโมะถามแก้วอย่างสงสัย
" หมอบอกว่า กระสุนเจาะเข้าที่เส้นประสาทพอดี เลยทำให้ไอ้แว่นอาจจะเดินไม่ได้น่ะสิ " แก้วที่พูดจบก็ร้องไห้ทันที
" ว่าไงนะ ถึงขั้นเดินไม่ได้เลยยังงั้นเหรอ " ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน ด้วยความตกใจ
" ไอ้จองเบ " โทโมะยังคงเสียใจกับเหตการณ์ที่เกิดขึ้น ตอนนี้น้ำตาลูกผู้ชาย เริ่มไหลออกมาเป็นสาย
" แต่ว่า จะเราให้กำลังใจเขา บางที เขาอาจกลับมาเป็นปกติได้นะ " เฟย์รีบพยายามทำให้ทุกคนรู้สึกดีขึ้น
" ฉันก็หวังว่าจะเป็นแบบนี้นะ " ป๊อปปี้ยังคงเชื่อมั่นในความหวัง ว่าจองเบเพื่อนของเขา อาจจะหายกลับมาเป็นปกติได้
" เอาเถอะ วันนี้ก็เหนื่อยมามากแล้ว ฉันว่าพวกเราควรจะกลับบ้านกันก่อนเถอะ " เคนตะบอกกับทุกคน
" แต่ฉันจะอยู่ดูแลไอ้แว่น " แก้วยังคงไม่อยากไปไหน
" งั้นฉันจะอยู่ด้วย ยังไงซะ ถึงจะกลับบ้านไปก็ไม่มีใครอยู่ด้วย " โทโมะก็อยู่ดูแลจองเบกับแก้วด้วย
" ถ้างั้น ก็ฝากด้วยล่ะกัน " จากนั้นพวกป๊อปปี้ก็ขอตัวกลับไปก่อน ทิ้งให้โทโมะอยู่กับแก้วตามลำพัง
" ยัยทอม เธอชอบไอ้จองเบมันหรอ (เอาแล้วไง ดันเผลอพูดไปจนได้) " จู่ๆโทโมะก็พูดในสิ่งที่ไม่ควรจะพูดขึ้นมา
" จะว่ายังไงดีล่ะ บางทีฉันก็รู้สึกแปลกๆล่ะนะ " แก้วตอบโทโมะไป ด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย
" เธอคงจะไม่คิดที่จะชอบมันใช่ไหม ? " โทโมะยังคงค้นหาคำตอบในใจของแก้วต่อไป
" นี่นายต้องการอะไรกันแน่ห่ะ ไอ้หน้าติ๋ม " แก้วสงสัยกับท่าทีของโทโมะเป็นอย่างมาก
" ก็ไม่ต้องการอะไรหรอก แค่อยากจะรู้ว่า เธอคิดยังไงกับไอ้จองเบกันแน่ " โทโมะพยายามสุดฤทธิ์ ที่จะรู้คำตอบนั่นให้ได้
" ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ ถ้าบอกว่าชอบ แล้วนายจะทำไม " แก้วพูดออกไปด้วยความโมโห แต่คำพูดที่ออกมานั้นมันชั่งทำเอาโทโมะเจ็บปวดเป็นอย่างมาก
" ยังงั้นหรอกเหรอ งั้นก็ขอให้เธอสมหวังล่ะ " โทโมะอวยพรต่อเธอ ก่อนจะหันหน้า และเดินจากไป ทำเอาแก้วอดสงสัยกับท่าทางของเขาไม่ได้
" (ฉันคงไม่มีค่าสำหรับเธอเลยสินะยัยทอมเน่า) " โทโมะพูดกับตัวเอง แล้วเดินจากไปอย่างเงียบๆ
เอ๊ะ แก้วดันเผลอทำร้ายจิตใจของโทโมะ ทั้งๆที่เธอก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อย แล้วความรักของทั้งคู่จะจบลงอย่างไร ติดตามได้ในตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ