โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

   >>>> K-Otic Club <<<< 

" ไอ้โทโมะ บอกฉันมาตามตรงเลยนะ " ป๊อปปี้เดินตรงเข้าไปหาเขา ก่อนที่จะกระชากคอกเสื้อของโทโมะ เพื่อที่จะสอบปากคำเขา

" .............  "  โทโมะยังคงเงียบขริบ พลางหลบสายตาของป๊อปปี้ 

" ฉันบอกนายไม่ได้หรอก " โทโมะ ตอบป๊อปปี้ ด้วยน้ำเสียงที่บางเบา แต่เขายังคงหลบหน้าของป๊ิอปปี้ ที่เอาแต่จ้องใบหน้าของเขา 

" นี่มันเรื่องอะไรกันวะ ไอ้ป๊อปปี้ ไอ้โทโมะมันไปทำอะไรให้นายวะ " เขื่อนเดินเขาไปถามป๊อปปี้อย่างสงสัย เพราะเขาเห็นว่าป๊ิอปปี้กำลังหาเรื่องโทโมะ 

" ก็เรื่องการแก้คงแค้นอะไรนั่นแหละน่า " เคนตะอธิบายแทนป๊อปปี้ พร้อมกับยืนล้วงกระเป๋าอยู่ตรงเบื้องหน้าของเขา 

" แก้แค้น แก้แค้นยังงั้นเหรอ แล้วใครจะแก้แค้นล่ะวะ ไอ้เคนตะ " เขื่อนยังไม่ค่อยเข้าใจที่เคนตะพูด เพราะตัวเองนั้นอยู่ข้างนอกมานาน จึงไม่ค่อยจะรู้เรื่อง หรือ เหตุการณ์ภายในคลับสักเท่าไหร่ 

" ก็....ไอ้จองเบไง " เคนตะย้ำคำพูดของเขาอีกที 

" แล้ว.....ไอ้จองเบมันไปเกี่ยวอะไรด้วยวะ " เขื่อนคิดหนัก พลางสงสัยอย่างมาก

" ฉันถึงต้องถามเจ้านี่ให้มันรู้เรื่องยังไงล่ะ ไอ้เขื่อน นี่ บอกฉันมาซะดีๆ นายกับไอ้จองเบมีความลับอะไรปิดบังพวกเรากันแน่ " ป๊อปปี้ยังคาดคั้นโทโมะอย่างเอาเป็นเอาตาย

" ฉันบอกไปแล้วไง ว่ายังไงๆก็บอกพวกนายไม่ได้ " โทโมะยังคงรักษาสัญญาไว้สุดชีวิต

" นี่นายกำลังจะบอกว่า ถ้าเกิดฉันโมโหแล้วอยากอัดนายให้ตายเนี่ย นายยังคงปากแข็งแบบนี้อยู่ใช้ไหม"

ป๊อปปี้ที่ทนต่อไปไม่ไหว เขาเอ่ยคำขู่ใส่โทโมะ ด้วยอากับกิริยาที่ไ่ม่พอใจอย่างมาก

" ก็แล้วแต่นายก็แล้วกัน " โทโมะยังคงปากแข็งเหมือนเดิม

" เดี๋ยวนี้นายกล้ามีความลับกับพวกเราแล้วหรอวะ ไอ้โทโมะ " เขื่อนต่อว่าเขา อย่างไม่สบอารมย์ 

" บอกมา ไม่งั้นนายเจ็บตัวแน่ ไอ้โทโมะ " ป๊อปปี้ที่ตอนนี้เขาแทบจะควบคุมสติไม่ได้ ด้วยความที่ตนเป็นลูกทหาร ดังนั้นทหารต้องไม่รู้จักคำว่าความลับอย่างแน่นอน 

" ฉันบอกว่า....ไม่ยังไงล่ะ พวกนายไม่ได้ยินรึยังไงกัน " โทโมะยังคงยืนกรานคำเดิม 

" พลั่วะ ~!!! นายสมควรที่จะโดนหมัดนี้ " ป๊อปปี้ไม่รอช้า เขาปล่อยมันออกไป สร้างความเจ็บปวดให้กับโทโมะสุดแท้จะบรรยายได้ 

" ถึงจะฆ่าฉัน ยังไงซะลูกผู้ชายก็ต้องไม่ผิดสัญญา " โทโมะที่แม้จะโดนต่อย จนเลือดไหลเยิ้มออกมุมปาก แต่เขายังคงรักษาสัญญาไว้มั่น

" นี่นาย ยังจะ.... พลั่วะ ~!!! " ป๊อปปี้ที่กำลังเอ่ยปากบอกอะไรบางอย่างกับโทโมะ แต่ว่าเขื่อนกลับต่อยเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างจัง 

" ฉันไม่สนหรอกนะ ว่าเรื่องมันจะเป็นยังไง แต่นายทำแบบนี้ เท่ากับดูถูกเพื่อนตัวเองนะโว้ย " เขื่อนต่อว่าเขาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ก่อนที่จะชี้หน้าพร้อมรบเต็มที 

" อ้าวไอ้เขื่อน ทำแบบนี้ แล้วนายคิดว่ามันถูกต้องแล้วหรอวะ ไอ้ป๊อปปี้มันกำลังเค้นความจริงจากไอ้โทโมะนะโว้ย เืพื่อนกันนะ มีความลับปิดบังกันที่ไหนกัน " เคนตะพยายามบอกเหตุผล แต่ว่าเขื่อนนั้นไม่ฟัง เขาเหวี้ยงหมัดใส่เคนตะทันที ที่หนุ่มหน้าลิงเดินเข้ามาใกล้ 

" อะ โอ้ยยย ไอ้เขื่อน วันนี้ฉันกับนายได้ขาดกัน " เคนตะโกรธจัด ทั้งๆที่ตนพยายามจะมาห้ามปราบแล้วแท้ๆ แต่กลับโดนต่อยซะงั้น เขาไม่รอช้า จึงวิ่งเข้าใส่เขื่อนทันที 

  ท่ามกลางเสียงตะลุมบอนที่ดังสนั่น ป๊อปปี้มองโทโมะอย่างไม่ละสายตา เขาคิดว่าทำไมโทโมะจึงต้องปิดบังเรื่องจองเบไม่บอกกับเขา และเพื่อนๆด้วย แต่โทโมะที่รู้ตัวดีว่าป๊อปปี้ต้องการความจริงจากเขา ดังนั้นเขาจึงก้าวเดินออกไป เพื่อหลบให้ห่างจากบุรุษที่ได้รับการขนานนามว่า ฮิตเลอร์ คนที่ 2 แต่ว่า ป๊อปปี้น่ะ 

" นายจะไปไหน ฉันยังพูดกับนายไม่จบ นายไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น " ป๊อปปี้ขู่ ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม 

" ปล่อยฉัน ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับนายหรอกนะ " โทโมะกล่างวเสียงเรียบ พร้อมก้มหน้าไม่มองป๊อปปี้

" ไอ้....โท....โมะ..... หมับ~!!!! " ป๊อปปี้เหวี่ยงหมัดอีกครั้ง แต่ว่าคราว โทโมะกับรับหมัดของเขาไว้ได้ พร้อมกับเงยหน้ามาสบตาเขา ก่อนที่จะพูดว่า 

" หมัดแรกนั้น ถือว่าฉันผิดที่โกหกนาย แต่ว่าหมัดของนายในตอนนี้ จะไม่มีทางแตะหน้าฉันได้อีกกก " 

------------------------------------ To Be Continued --------------------------------------

 จบไปอีกหนึ่งตอนแล้วนะครับ เรามาดูกันว่า โทโมะจะทำอย่างไร เขาจะเก็บซ่อนความลับนั้นไว้ได้หรือไม่ และความแตกหักของสมาชิก จะรวมกลุ่มกันได้อีกไหม ติดตามได้ใน 

                                                   [ โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า ]