โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

" หมอนั่้นน่ะ เป็นลูกพี่ลูกน้องของโทโมะเองแหละ เมื่อก่อนเขาสนิทกับพวกเรามากเลยนะะ แถมยังมาที่เที่ยวที่บ้านของฉันเป็นประจำอีกด้วย พวกเราก็เลยรักและเคารพเขาในฐานะที่เป็นรุ่นพี่คนหนึ่ง " จองเบอธิบายเสียงเรียบ 

" แล้ววว ทำไมเขาจึงเป็นศัตรูของ K-Otic อย่างพวกนายได้ล่ะ " แก้วเอ่ยถามเขา อย่างสงสัย 

  ------------------------------------ 10 ปี ก่อน ----------------------------------------

   >>>> ่jongbae house <<<<

" เฮ้ ~ !!!! ไอ้โทโมะ ไอ้จองเบมาดูนี่เร็ว " เชนเรียกรุ่นน้องทั้งสอง ให้ไปดูอะไรบางอย่าง 

" อะไรหรอ พี่เชน " โทโมะถามพี่ชายต่างมารดาของเขา ด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

" นี่ๆ มาดูนี่สิ " เชนชี้ไปที่หนองน้ำขนาดใหญ่ ที่อยู่หลังบ้านของจองเบ

" โอ่โห้ ~ !!!! ในน้ำมีปลาเยอะแยะเต็มไปหมดเลยอ่ะ เรียกพวกผมมานี่ จะให้ทำอะไรรึเปล่าครับ " โทโมะเอ่ยถามพี่ชายของตนด้วยความสงสัย

" ha ha ha ไม่น่าถามเลยนิน้องชาย ก็ต้องจับปลาน่ะสิถามได้ " เชนบอกกับน้องชายของเขา และ เพื่อน ด้วยน้ำเสียงและแววตาที่ดุดัน จากนั้นเขาจึงถอดเสื้อออก และ กระโจนใส่หนองน้ำนั้ันอย่างไม่เกรงกลัว

" เร็วเข้า รีบๆลงมาสิ มั่วแต่ยืนรออะไรอยู่ตรงนั้นห่ะ " เชนตะโกนเรียกเด็กทั้งสองอย่างคึกคัก 

" ป่ะ ไอ้จองเบ ไปเล่นน้ำกันเถอะ " โทโมะบอกกับเพื่อนของตน พร้อมกับถอดเสื้อของเขาออก เพื่อเตรียมตัวจะเล่นน้ำ 

" ไม่เอาหรอก ฉันว่ายน้ำไม่เป็น " จองเบบอกกับเพื่อน ด้วยสีหน้าดูเป็นกังวล 

" เอา่น่า จองเบ มีพี่อยู่ทั้งคน จะกลัวไปทำไม " เชนพยายามสร้างความมั่นใจให้กับ จองเบ เพื่อที่จะได้เล่นน้ำด้วยกัน 

" แบบนั้นก็ได้ " จองเบรีบถอดเสื้อ และเดินตามโทโมะ เพื่อจะกระโจนลงน้ำเหมือนกับเชน 

" ตูมมมมม ~!!!! อ่ะ ช่วยด้วยยยย ฉันจะ...ฉันจะจมแล้ว " จองเบร้องลั่นด้วยความตกใจ เพราะทันทีที่กระโดดลงน้ำ ตัวเขาก็จมลงไปเกือบครึ่ง ประกอบกับที่ตัวเขาว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้แต่ตะเกียดตะกาย เพื่อประคองไม่ให้เขาจมไปมากกว่านี้ 

" อย่าตายนะเฮ้ย ไอ้จองเบ อดทนไว้เพื่อน " โทโมะที่เห็นเพื่อนของตนกำลังจะจม จึงรีบเข้าไปช่วยเขาอย่างรวดเร็ว ส่วนเชนนั้น ได้แต่ยิ้มเยาะด้วยความสะใจ 

" พี่เชน ช่วยพวกเราด้วยครับบบ ฉันไม่ไหวแล้ว " โทโมะที่ว่ายน้ำไม่แข็ง แต่กลับเข้าไปพยุงจองเบ ทำให้ตัวเขาเริ่มจะจมลงไปเรื่อยๆแทนจองเบซะงั้น 

" ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ แบบนี้แหละดีแล้ว จะได้ไปลงนรกด้วยกันทั้งคู่ยังไงล่ะ " เชนพูดกับทั้งสอง ด้วยสีหน้าอำมหิต 

" นี่พี่หมายถึงอะไรกันฮะ " โทโมะยังสงสัยกับคำพูดของเชน 

" ไม่น่าถามเลยนี่น้องชาย นายมันเป็นตัวถ่วงตัวซวยของฉัน แทนที่ฉันจะได้ครองสมบัติทั้งหมดแล้วแท้ๆ แต่ว่านาย นายดันเกิดมาขวางทางรวยของฉัน เพราะยังงั้น ก็สมควรที่จะไปสำนึกผิดในนรกยังไงล่ะ "

เชนบอกความจริงทั้งหมดให้กับน้องชายของเขาได้ฟัง ส่งผลให้โทโมะถึงกับอึ้งไปเลยที่เดียว เพราะไม่นึกว่าพี่ชายที่คลานตามกันมา กับทำกับเขาได้ 

" แล้วก็ นายด้วยนะ ไอ้จองเบ ใบหน้าพ่อแม่ของนายตอนกำลังถูกย่างสดเนี่ย มันช่างเป็นภาพที่น่าประทับใจจริงๆเลยนะเนี่ย " เชนบอกกับจองเบด้วยท่าทางที่เย้ยยั่น ดูเหมือนเชนคนนี้จะอยู่ในเหตุการณ์ที่พ่อกับแม่ของจองเบถูกฆ่าด้วย แต่จองเบก็ยังไม่ปรักใจเชื่อสักเท่าไหร่นัก 

" แล้วทำไม นายถึงได้รู้เรื่องนั้น " จองเบถามเชนกลับไป ด้วยแววตาที่โกรธแค้น 

" นี่นายแกล้งโง่หรือไงกัน รู้หรือเปล่า่ว่า ทำไมรัฐบาลเกาหลีจึงรู้ที่ซ่อนของตระกูลนายได้ยังไง  " เชนพยายามจะบอกบางอย่างให้จองเบรู้ 

" หมายความว่า นายคือ... " จองเบพยายามที่จะถามเชนอีกครั้ง แต่ว่า 

" เหอะ จะบอกให้รู้ก็ได้ ฉันนี่แหละ ที่บอกที่ซ่อนบ้านของนายยังไงล่ะ " เชนใช้น้ำเสียงที่ดุดัน เพื่อกระจ่างข้อสงสัยต่างๆ 

" แกนะแก กล้าทำแบบนี้ได้ยังไงกัน " โทโมะโต้เชน ด้วยความแค้นเคือง  

" ทำไมนะหรือ ... ก็เพราะอำนาจยังไงล่ะ ลูกชายของ 2 ตระกูลผู้ยิ่งใหญ่ตายลงไปเนี่ย แก๊งของฉันก็จะมีอำนาจขึ้นมาทันทียังไงล่ะ ไอ้พวกหน้าโง่ " เชนด่าทอทั้งสอง ด้วยความสะใจก่อนที่จะเดินออกจากน้ำ และปล่อยให้ทั้งสองช่วยเหลือตัวเอง 

" เป็นอย่างที่นายคิดจริงๆด้วย ไอ้จองเบ " โทโมะบอกกับเพื่อน ด้วยสีหน้าที่บ่งบอกให้รู้ว่าตัวเขา โดนหลอกมาโดยตลอด 

                     ------------------------------ ปัจจุบัน --------------------------------

" แล้วพวกนาย รอดมาได้ยังไง " แก้วถามจองเบ ด้วยความสงสัย เพราะในตอนนั้น ทั้งคู่กำลังจะจมน้ำอยู่แล้ว แต่ทำไมจึงรอดออกมาได้อย่างไม่น่าจะเป็นไปได้

" ความจริงก็คือ น้ำที่ฉันกับโทโมะเล่นนั้น มันไม่ได้ลึกหรอกนะ ฉันกับโทโมะวางแผนร่วมกันเพื่อหลอกให้ไอ้เชนมันตายใจ เลยแกล้งทำเป็นจมน้ำก็เท่าันั้น และที่สำคัญมันก็ได้ผลซะด้วย " จองเบอธิบายอย่างละเอียด 

" นายนี่เหลี่ยมจัดตั้งแต่เด็กเลยนะ " แก้วแซว จองเบเพื่อให้เขามีอารมย์ขันสักนิด แต่ดูเหมือนว่าใบหน้าที่เรียบเฉย กับไม่แตกต่างไปจากจอมมารเลยสักนิด 

" เธอก็ กลับบ้านไปได้แล้ว ฉันยังมีงานต้องทำ " จองเบรีบไล่ให้แก้วออกห่างจากเขา เพื่อที่จะไปสืบเรื่องของเชนต่อ 

" ไม่เอาหรอก ฉันก็อยากจะไปกับนายด้วย " แก้วโวยวายเสียงดัง เพราะตนก็อยากจะช่วยเขาอย่่างเต็มที่

" นี่ ถ้าตามไปด้วยมันอันตรายนะ " จองเบห้ามแก้ว ด้วยน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก 

" ถ้าเป็นฉันล่ะก็ นายไม่ต้องห่วงหรอก นายก็เห็นแล้วนี่ วิชาการต่อสู้ของฉันน่ะ " แก้วตอบออกไป ด้วยความมั่นใจ 

" ฉันรู้ ว่าเธอน่ะเก่ง แต่หมอนั่นน่ะ มันชอบใช้แผนสกปรกนะ เธอไม่มีทางสู้มันได้หรอก " จองเบเตือนแก้วอีกครั้ง 

" ก็รู้อยู่แล้วล่ะ แต่ว่า ถ้าปล่อยให้นายไปคนเดียวล่ะก็ มีหวังคืนนี้ ฉันนอนไม่หลับแน่ " แก้วอธิบายอย่างเด่นชัด 

" เอางั้้นก็ได้ แต่เธอต้องสัญญากับฉันก่อน " จองเบยื่นข้อเสนอบางอย่างให้ 

" ว่ามาเลย " แก้วเตรียมรับข้อเสนอ 

" ไม่ว่าฉันจะเป็นยังไงก็ตาม หรือ จะต้องตกอยู่ในวงล้อม ขอให้เธอรีบหนีไปได้เลย ไม่ต้องห่่วงฉัน แล้วก็ห้ามบอกเรื่องนี้กับใครเด็ดขาด เข้าใจใช่ไหม " จองเบพูดกับแก้ว อย่างหนักแน่น 

" แต่ว่า .... " แก้วพยายามที่จะค้าน กับข้อเสนอของเขา

" ไม่มีแต่ ถ้ายังงั้นเธอก็กลับบ้านไปได้เลย " จองเบยื่นคำขาด ด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม 

" เฮ้อออ ~ !!!! จ้าจ้า (ไอ้หมอนี่ เจ้ากี้เจ้าการซะมัด) " แก้วอุทานอย่างเซงๆ 

" เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว " จองเบบอกกับแก้ว และเดินนำหน้าเธอไป 

             --------------------------- To Be Continued -----------------------------

  เป็นตอนสั้นๆนะครับ ยังไงก็จะพยายามอัพให้ไวล่ะ กัน ตอนหน้าเป็นตอนที่สนุก ได้เห็นฉากผู้ของพองเพื่อนกันอย่างแน่นอน ยังไงก็ ขอบพระคุณ คุณผู้อ่านทุกๆคนด้วยนะครับ