โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

     " ฟาง part "

    >>>> ม.5 ห้อง A <<<<

   วันนี้คงจะเป็นประสบการณ์ที่ดีของฉัน เพราะว่าในที่สุดฉันก็จะรู้ซะทีว่าไอ้หมอนั่นเป็นใคร และมาจากไหนกันแน่  แต่สิ่งที่ฉันรู้มาโดยตลอดก็คือความรู้สึกแปลกๆบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน ยามที่เจอหน้าไอ้หมอนี่ ที่ไรหัวใจฉันมันดูจะสั่นๆยังไงก็ไม่รู้ หรือว่าสิ่งเหล่านี้จะเรียกว่าความรักหรือ 

" ยัยฟางงงงงง ทำอารายยยย อยู่ " เสียงคุ้นๆดังมาแต่ไกล  พอฉันหันหน้าไปตามเสียงนั่น ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล เป็นยัยแก้วจอมก่อเรื่องเพื่อนสุดเลิฟของฉันนี่เอง

" ก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย น่ะ " ฉันตอบไป แต่รู้สึกเหมือนจะง่วงๆแล้วซิ ก็เมื่อคืนยัยเฟย์เล่นละเมอ เพ้อถึงแต่ไอ้หน้ายาวอยู่นั่นน่ะ  ไม่รู้จะหลงอะไรมันนักหนาเนี่ย หรือว่ายัยเฟย์กำลังจะมีความรัก แต่ว่าก็คงจะ       ไม่ใช่หรอกมั้ง ก็ทั้งยัยเฟย์กับยัยแก้ว ดูเหมือนจะรังเกียจพวกนั้นจะตายไป 

" นี่ยัยฟาง เรายังมีภารกิจที่ต้องทำต่อนะ " ยัยแก้วรีบสั่งการทันที

" วันนี้ฉันขอพักก่อนไม่ได้รึไง " ฉันบอกยัยแก้วไป ด้วยท่าทางที่อดนอน

" ไม่ได้ วันนี้ยังไงๆ เธอจะต้องทำ " ยัยใช้น้ำเสียงที่ดังมากขึ้น

" แต่ว่าฉันง่วงนี่นา เมื่อคืนยัยเฟย์เอาแต่ละเมอทั้งคืน ทำเอาฉันอดนอนไปด้วยอ่ะ " ฉันพยายามอธิบายให้ยัยแก้วเข้าใจ

" เอานี่ไปกินซะ " ยัยแก้วพูดจบ ก็ยื่นกาแฟมาใช้ฉัน

" ฉันไม่กินหรอก มันกัดสมอง " ฉันพยายามเอามือปัดกาแฟถ้วยนั้น

" แต่เธอต้องกิน ไม่งั้นฉันจะเอาเงินพ่อเธอไปเที่ยวให้หนำใจเลย " ยัยแก้ว เริ่มทำให้ฉันหมดทางเลือก

" ก็ได้ แต่ฉันมีข้อแม้อย่างหนึ่ง " ฉันตอบกลับไป

"  อะไรอีกล่ะ " ยัยแก้วถามฉัน ด้วยความสงสัย 

" ก็ถ้าพวกเราสืบข้อมูลของเจ้าพวกนั้นเสร็จแล้ว เธอก็เลิกต่อต้านพวกเขาซะทีนะ " ฉันบอกให้ยัยแก้วได้รับรู้

" ไม่มีทาง ยังไงซะฉันก็ไม่ชอบพวกหัวรุนแรง อย่างเจ้าพวกนั้นอยู่ดี " ยัยแก้ว ยืนกร้านอย่างดุดัน 

" เห้ออออ~!!! เธอนี่ล่ะน้า " ฉันถอนหายใจยาวๆ เพราะไม่รู้จะทำยังไงกับยัยนี่ดี 

" เอาล่ะ เดี่ยวพักเที่ยงค่อยไปเรียกยัยเฟย์ล่ะกัน " ยัยแก้วพูดจบ ก็อ่านหนังสือทันที ถึงจะบ้าๆบอๆ แบบเนี่ย ที่จริงยัยนี่ก็ตั้งใจเรียนเหมือนกันนะ 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

   >>>> พักกลางวัน <<<<

     " ฟาง part " 

" มานี่เลยยัยตัวแสบ เมื่อคืนทำเอาฉันอดลับอดนอนเลยนะ " ฉันต่อว่าทันที ที่เจอน้องสาวตัวแสบของฉัน  

" เรื่องอะไรล่ะพี่ฟาง ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่อง " ยัยเฟย์ทำหน้าสงสัยมาก

" ก็เธอเล่นละเมอถึงไอ้หน้ายาวนั่นทั้งคืนเลย " ฉันพูดให้ยัยเฟย์เข้าใจ

" หน้าอย่างฉันเนี่ยนะ จะละเมอถึงไอ้หมอนั่นอะ " ดูท่าทางยัยเฟย์คงไม่เชื่อ

" แล้วทำไมเธอต้องหน้าแดงด้วยละยัยเฟย์ " ฉันถามยัยเฟย์ทันที ที่พอฉันพูดถึงหน้ายาวนั่นปุ๊บ ยัยนี่ก็หน้าแดงปั๊บ

" ปะๆๆๆๆ ป่าวซะหน่อย ฉันไม่ได้คิดอะไรกับหมอนั่นเลยนะ " ยัยเฟย์รีบปฏิเสธทันที

" พี่ยังไม่ได้ถามถึงเรื่องความรู้สึกของเธอนะย่ะ " ฉันยังคงแกล้งยัยเฟย์ต่อไป

" ยังงั้นหรอ พี่ฟาง ฉันคงไม่พูดอะไรที่ไม่ดีออกไปใช่ไหม ? " ยัยเฟย์ตอบฉันอย่างสงสัย

" ไม่ผิดหรอก แต่ออกอาการมากไปหน่อยอะ ตอนนี้พี่คิดว่าเธอคงจะหลงรักไอ้หน้ายาวนั่นแล้วล่ะมั้ง "

ฉันยังแกล้งยัยน้องสาวตัวแสบนี่ไม่หยุด 

" เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด " ยัยแก้วพูดขึ้น อย่างหงุดหงิด

" นี่ยัยแก้ว กินยาผิดขวดมารึไง " ฉันถามยัยแก้วที่ ดูคุณเธอจะไม่พอใจ ที่รู้ว่ายัยเฟย์ชอบไอ้หน้ายาวนั่น 

" เธอจะไปคบกับไอ้พวกนั้นไม่ได้เด็ดขาด ตราบใดที่ฉันยังเป็นหัวหน้ากลุ่ม FFK นี่ " 

ยัยแก้วยื่นคำขาด

" ฉันก็ไม่ได้ชอบไอ้หมอนั่นซะหน่อย กลับกัน ฉันล่ะะเกลียดขี้หน้าไอ้หมอนั่นมากกว่า " ยัยเฟย์รีบปฏิเสธ

" คิดแบบนั้นได้ก็ดีแล้ว " ยัยดูจะสบายใจขึ้นมาก

" เอาล่ะ งั้นพวกเราก็ดำเนินการตามแผนได้ " ฉันรีบบอกทุกคนทันที เพราะอย่างจะรู้ข้อมูลของไอ้หน้าหมีนั่นใจจะขาดอยู่แล้ว 

    จากนั้นพวกเราก็พยายามจะหาแหล่งที่อยู่ของไอ้พวก K-Otic ให้เจอ เพราะจากที่สอบถามนักเรียนแถวนั้น ก็รู้ว่าไอ้หน้าหมีนั่นไม่ค่อยทีจะออกมาด้านนอกของคลับเลย ดังนั้นที่ๆ พวกเรามีโอกาสจะเจอมันได้ ก็คงเป็นที่คลับ K-Otic นั่นที่เดียวนี่แหละ ถึงแม้จะเดินหาทั่วโรงเรียนตั้ง 3-4 รอบ ก็ไม่ยักจะเจอที่ตั้งคลับของมันซะที ไม่รู้ว่าคลับของเจ้าพวกบ้านั่นมันอยู่ส่วนไหนของโรงเรียนแห่งนี้กันแน่ 

" นี่ยัยแก้ว ฉันเดินจนจะขาลากแล้ว ฉันว่าเลิกล้มภารกิจบ้าๆนี่ซะที่เหอะ " ฉันบอกกับยัยแก้ว ด้วยความเหน็ดเหนื่อย เพราะเดินหาคลับบ้าๆนั่นตั้งนานสองนาน 

" อย่าเพิ่งท้อสิ ยัยฟาง ฉันเชื่อ มันต้องอยู่ที่ไหนที่นึงในโรงเรียนนี่แน่ๆ " ยัยแก้วดูตั้งใจเป็นอย่างมาก

" ฉันก็เหนื่อยเหมือนกันน่ะ ยัยแก้ว แัน่ว่านั่งพักตรงนี่ก่อนเถอะ " ยัยเฟย์ที่ดูท่าทางคงจะเหนื่อยกว่าฉันอีก

" อืมมม งั้นก็พักสัก 10 นาที ก็แล้วกัน " ยัยแก้วตอบตกลง แล้วทรุดตัวนั่งลงบนโต๊ะหิน 

" พวกเธอมาทำอะไรตรงนี้น่ะ " เสียงทุ้มๆ ดังมาจากด้านข้างก็ฉัน พอหันไปดู เจ้าของเสียงนั่นก็คือไอ้หน้าหมีนั่นเอง แหม๋ตามหาไอ้หมอนี่ซะทั่ว รู้แบบนี้มานั่งรอมันตรงนี้ซะทีแรกก็คงไม่ต้องมาเหนื่อยแบบนี้

" อ้าว ไอ้หน้าหมี มาก็ดีล่ะ " ฉันถามขึ้นอย่างหงุดหงิด ทันทีที่เจอหน้าไอ้หน้าหมีนี่ 

     To Be Continued 

     >>>> เกร็ดความรู้จากโรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า <<<<

     มาถึงช่วงนี้แล้ว เอามารู้จักกับคุณชายป๊อปปี้ ผู้คุมแห่ง K-Otic กัน 

   ป๊อปปี้เป็นบุตรคนเดียวของตระกูลจิระคุณ พ่อของป๊อปปี้เป็นถึงนายพลผู้ยิ่งใหญ่ ในอดีตตระกูลของเขา   เคยผ่านการรบมานับไม่ถ้วน ทั้งสงครามโลกครั้งที่ 2 สงครามเวียดนาม และล่าสุด ก็ประสบความสำเร็จ กับการปราบปรามบินลาเดน ในสมัยเด็กป๊อปปี้เคยเข้าสู่สมรภูมิตั้งแต่อายุยังน้อย และสามารถนำเกียรติยศมาให้กับวงศ์ตระกูลได้อย่างไม่น่าเชื่อ อุปนิสัยส่วนตัวของป๊อปปี้นั้น เป็นคนที่ดูเคร่งเครียดต่อทุกๆเรื่อง เจ้าระเบียบ คอยรักษากฏต่่างๆของ K-Otic ไว้อย่างดี ถ้าเกิดใครออกนอกลู่นอกทาง เขาก็จะทำการลงโทษบุคคลนั้นทันที แต่มีคนๆหนึ่ง ที่ป๊อปปี้ไม่กล้าเข้าไปยุ่งด้วย คงไม่ต้องบอกนะครับว่าเป็นใคร ป๊อปี้มีความสามารถทางด้านต่อสู้ตั้งแต่เด็ก และยังสนใจศิลปะการต่อสู้ทุกแขนง ถึงขนาดที่ว่า ถ้าไม่ได้เรียนจะนอนไม่หลับเลยทีเดียว ป๊อปปี้เกลียดปลาร้ามาก แค่เห็นก็รู้สึกขยะแขยงแล้ว อาจเป็นเพราะในวัยเด็ก เคยไปเยี่ยมงานที่อีสาน แล้วเผลอไปกินปลาร้าเป็นไห่ๆเข้า มันจึงส่งผลกระทบมาจนโต

                และนี่แหละครับคือจอมบงการที่ทุกคนขนานนามว่า ฮิตเลอร์ แห่ง K-Otic