แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

7 เดือนผ่านไป
ณ บ้านไทยานนท์
"แก้วเดินระวังหน่อยสิ่จะรีบเดินไปไหน"เข้าไปประคองร่างบางที่หน้าท้องเริ่มที่จะใหญ่ออกมาจนเด่นชัดแต่ก็ไม่ได้ใหญ่มาก
"โทโมะแก้วไม่ได้เป็นง่อยนะไม่ต้องประคองก็ได้แก้วอยากเดินนะจะให้แก้วต้องคอยมารอโมะประคองเนี่ยนะ"บ่นใส่สามีก่อนจะเดินหนีมานั่งที่โต๊ะริมสระน้ำ
"ก็คนมันเป็นห่วงแก้วท้องอยู่นะเดินไปนู่นบ้างนี่บ้างเลิกซนเหมือนลิงได้แล้วนั่งเรียบร้อยบ้างสิ่"
"ก็แก้วอยากรู้นิ่ให้นั่งเฉยๆแก้วบ้าตายพอดีเดินไปไหนไม่ได้เลยรึไงประคองอยู่ได้ไม่เอารถเข็นมาให้นั่งเลยเล่า"เอ่ยประชดประชันร่างสูง
"เอามั้ยล่ะเดี๋ยวไปซื้อมาให้เลย"ประชดร่างบางกลับ
"เออก็ลองเอามาดิ่แก้วก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าแก้วงอนแล้วโทโมะจะทำยังไง"หันหน้าหนีร่างสูงอย่างหงุดหงิด
"โธ่...แก้วครับแก้วต้องดีที่สุดอยู่แล้วอย่างอนนะโมะแค่แกล้งเล่นไม่กล้าเอามาให้แก้วจริงๆหรอกคนสวยอย่างอนนะครับ"เดินไปนั่งยองๆข้างหน้าหญิงสาวแล้วกุมมือบางไว้อย่างเอาใจ
"ไม่ต้องมายุ่งเลยโมะทีหลังไม่ต้องห่วงแก้วมากก็ได้แก้วไม่เป็นไรหรอกน่ะอย่าห่วงให้มากดิ่ปล่อนด้วยท้องน่ะจับอยู่ได้ท้องคนนะไม่ใช่ตุ๊กตา"ปัดมือร่างสูงออกจากท้อง
"อ้าวโมะอยากคุยกับลูกอยากกอดแก้วอ่ะอย่างอนโทโมะนะครับโมะยอมแล้วยอมทุกอย่างเลย"ทำหน้าอ้อนหญิงสาวก่อนจะลากเก้าอี้มานั่งข้างๆแล้วกอดร่างบางจากด้านข้าง
"งั้นพาแก้วไปเที่ยวนะ"หันหน้ามาหาร่างสูงก่อนจะฉีกยิ้ม
"มะ..."
"ไม่ต้องห้ามเลยแก้วอยากไปจริงๆนะโทโมะนะพาแก้วไปนะแก้วอยากไปนะคะที่รัก"ออกอ้อนคำหวานให้ชายหนุ่มแล้วหันตัวมาหาแล้วยกมือบางขึ้นคล้องคอคนตรงหน้าอย่างเอาใจ
"ก็ได้แต่โมะขอรางวัลหน่อยนะครับ"ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"ไม่...อุปส์"
ร่างสูงประกบปากร่างบางทันทีปากอวบอิ่มเผยอเล็กน้อยอย่างรู้หน้าที่ลิ้นร้อนค่อยๆสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากหวานไม่เปลี่ยนของร่างบางลิ้นเล็กและลิ้นหนาตวัดกันไปมาอย่างสนุกจนคนร่างบางเริ่มเคลิ้มไปกับรสจูบมือหนาลากผ่านอกอวบอิ่มมายังต้นขาขาวเรียวเล็กก่อนจะค่อยเลิกกระโปรงชุดคลุมขึ้นจนเห็นขาอ่อน
"อื้อ...พอแล้วมากเกินไปแล้ว"ดันตัวชายหนุ่มออก
"โหยังไม่ทันจะอิ่มเลยเลิกซะแล้วแค่จูบ ลูบ คลำได้มั้ยอ่ะ"
"ไม่ต้องเลยอย่ามาหื่นแถวนี้เลิกหื่นบ้างได้มั้ยเป็นพ่อคนแล้วนะตาบ้าเอ้ย"
"บ้ารักแก้วนะครับคนสวยโมะขอหอมหน่อยนะ จุ๊บๆๆ"พรมจูบไปทั่วใบหน้าสวยเจ้าของใหน้าได้แต่หันหนีและผลักหน้าหล่อแต่ร่างสูงก็ยังจะพรมจูบไม่หยุด
"หยุดพอแล้วโทโมะแก้วบอกให้พอโทโมะพอๆแก้วไม่เล่นแล้ว"จับหน้าชายหนุ่มไว้
"ก็ได้ครับแต่แก้วหอมโมะบ้างนะนะครับคนสวย"จับมือบางที่จับอยู่ที่ใบหน้าตัวเอง
"ไม่เอาแก้วเข้าบ้านดีกว่า ว๊ายโมะ"พอลุกขึ้นก็โดนร่างหนาอุ้มให้มานั่งบนตัก
"เร็วๆหอมหน่อยนะครับคนดีดวงใจของโมะหอมโมะหน่อยนะครับ"กระชับร่างบางบนตักให้แน่นกว่าเดิมเพราะกลัวคนสวยจะตกลงไปจากตักแล้วเป็นอันตรายกับลูก
"ไม่!แล้วเมื่อกี้เล่นบ้าอะไรแก้วกลัวนะถ้าลูกเป็นอะไรขึ้นมาล่ะหะแก้วจะไม่ให้อภัยตัวเองแล้วก็โมะอีกต่อไปเลย"
"โมะขอโทษครับแต่แก้วหอมโมะหน่อยนะไม่งั้นโมะไม่พาไป...แก้วโมะไม่พาไปแล้ว"ปล่อยร่างบางลงจากตักแล้วนั่งหันหน้าหนี
"อ่าโทโมะ...อย่างอนนะที่รัก"ขึ้นไปนั่งบนตักชายหนุ่มอีกครั้งแล้วยกมือคล้องคอชายหนุ่มไว้กันตกแต่คนข้างล่างกลับไม่สนใจ
"ลงไปเลยโมะงอนแก้วแล้วหอมหน่อยก็ไม่ได้โมะงอน"
"ไม่เอาอย่างอนนะที่รักแก้วยอมคุณก็ได้ จุ๊บๆๆแก้วรักโทโมะที่สุดเลยจุ๊บๆๆพาแก้วไปเที่ยวนะสุดหล่อจุ๊บๆๆๆ"พรมจูบลงใบหน้าหล่อนิ่งที่เริ่มคลี่ยิ้มออกมาไม่ยอมหยุดปากอวบอิ่มพรมจูบคนข้างล่างไปทั่วหน้า
"โอเคโมะยอมแล้วก็ได้"
"เย่..โมะของแก้วใจน่่ารักที่สุดเลย จุ๊บขอบคุณค่ะ"จูบปากคนตรงหน้าเบาๆแล้วถอนออกพร้อมรอยยิ้ม
"แก้วใจของโมะก็น่ารักเหมือนกันแก้วใจที่รักของโทโมะ"ยิ้มให้คนร่างบาง
"แก้วว่าเราไปทานอาหารดีกว่านี่ก็เย็นแล้วแม่บ้านคงจัดโต๊ะอาหารเสร็จแล้วล่ะไปเถอะโทโมะ"ลงจากตักหนาก่อนจะจูงมือร่างสูงเข้าไปในบ้าน
โต๊ะอาหาร
"อร่อยมั้ยแก้วทานอันนี้เยอะๆนะกินผักเยอะๆจะได้ดีต่อสุขภาพลูกแล้วก็ตัวเองด้วย"ตักผัดผักใส่จานร่างบางไม่ยั้ง
"โมะพอก่อนแก้วกินไม่ท้นตักให้แต่คนอื่นไม่ตักให้ตัวเองรึไงหะอ่ะนี่กินเยอะๆเลย"ตักอาหารให้ร่างสูงบ้าง
"ขอบคุณครับ"ยิ้มให้ร่างบางก่อนจะนั่งกินข้าวแล้วหยอกล้อกันอย่างมีความสุข
ห้องนอน
"อิ่มมากเลยนะว่ามั้ยโทโมะ"ถามร่างสูงที่ประคองตัวเองเข้ามาในห้อง
"ใช่อิ่มมาก"พาร่างบางนั่งลงบนเตียงก่อนจะล้มตัวนอน
"โทโมะรู้มั้ยว่าแก้วรู้สึกยังไงในตอนนี้"เอนตัวนอนตามร่างสูงแขนเรียวกอดร่างหนาไว้แน่นใบหน้าสวยซบกับอกแกร่งจนร่างบางรู้สึกอบอุ่น
"ไม่รู้สิ่แต่โมะรู้ว่าอยู่กับแก้วแล้วมันมีความสุขเห็นหน้าแก้วแล้วมีความสุขมากๆรักแก้วนะครับ"จูบไปที่กลุ่มผมหอมเบาๆ
"แก้วก็เหมือนกันอยู่กับโมะแล้วมีความสุขเห็นหน้าโฒะก็มีความสุขแก้วก็รักโมะนะคะ"แหงนหน้าขึ้นไปมอง
"ครับโมะก็รักแก้วรักที่สุดด้วยอาบน้ำดีกว่านะคนสวยจะได้สบายตัว"ประคองร่างบางให้ลุกขึ้นนั่ง
"ค่ะงั้นแก้วอาบน้ำก่อนนะ"หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าไปในห้องน้ำ
10นาทีผ่านไป
ร่างบางออกมาด้วยชุดเสื้อยืดตัวใหญ่ของโทโมะที่เมื่อหญิงสาวใส่มันก็หลายเป็นชุดคลุมได้อย่างดีแล้วก็ใส่เป็นกางเกงขาสั้นธรรมดาสบายๆ
"อาบเสร็จแล้วหรอนอนก่อนก็ได้นะครับโมะอาบน้ำก่อน"บอกร่างบางก่อนจะหยิบผ้าขนหนู
"ค่ะ"พยักหน้ารับชายหนุ่มก่อนจะไปหวีผมทาครีมที่หน้ากระจกแล้วกลับไปรอชายหนุ่มี่เตียง
"โมะอาบน้ำเสร็จแล้วแก้ว"เดินมาพร้อมผ้าขนหนูที่พันกายช่วงล่างไว้อย่างเดียว
"ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยเล่า"วาชายหนุ่มที่ยืนใส่เสื้อผ้าอยู่
"ก็มันมีแค่เราสองคนไม่ต้องกลัวหรอกนอนดีกว่าครับ"หลักจากแต่งตัวเสร็จก็ปิดไปแล้วเดินมานอนข้างๆร่างบางแล้วกอดไว้แน่น
"ฝันดีนะโทโมะ"บอกก่อนจะหลับตาลง
"ฝันดีเช่นหันครับแก้วใจสุดที่รักของโทโมะ"กระซิบข้างหูก่อนจะหอมแก้มใสเบาๆแล้วก็หลับไป