แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

หลังจากงานเสร็จเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็ถูกส่งตัวเข้าหอ

ห้องหอ

"โทโมะลูกเป็นสามีแล้วก็พ่อแล้วนะลูกทำตัวดีๆอย่าให้น้องเสียใจ"

"ครับคุณแม่"พยักหน้ารับ

"แก้วเราต้องเป็นภรรยาที่ดีนะลูกอย่ามัวแต่นอนตื่นสายเบื่อก็ไปเที่ยวทำไม่ได้นะลูกเราเป็นแม่คนแล้วนะ"ลูบหัวลูกสาว

"ค่ะคุณแม่"พยักหน้ารับเช่นเดียวกับร่างสูง

"การใช้ชีวิตคู่ใช่ว่าจะมีแต่ความสุขนะลูกมันต้องมีเรื่องให้เราสองคนกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ก็ช่วยกันประคับประคองไปมีอะไรหันหน้าคุยกันนะลูกไม่ใช่พอโกรธกันตาโทโมะก็หนีน้องไปเที่ยวผับปล่อยให้น้องอยู่บ้านคนเดียวไม่ได้นะลูก"

"ครับคุณแม่ผมจะอยู่กับแก้วตลอดผมจะประคับประคองครอบครัวผมให้ดีที่สุด"

"แก้วลูกก็เหมือนกันอย่าเอานิสัยขี้เอาแต่ใจอยากได้อะไรก็ต้องได้มาดื้อกับพี่เค้านะลูกเราโตแล้วนะมีเหตุผลนะลูก"

"ค่ะแม่แก้วจะทำตามที่แม่บอกทุกอย่างแก้วรักแม่นะคะ"กอดแม่ตัวเอง

"ผมก็รักแม่นะครับ"สวมกอดมารดาตัวเอง

"จ้ะแม่ไม่รบกวนแล้วนะลูกแม่ขอให้รักกันไปจนแก่เฒ่าถือไม้เท้ายอดถองกระบองยอดเพชรนะลูก"

"ขอบคุณครับคุณแม่ยาย"กอดแม่ร่างบางพร้อมกับร่างบาง

"จ้ะคุณลูกเขยอย่าให้รู้นะทำลูกสาวชั้นเสียใจชั้นเอาแกตายแน่"

"โหคุณแม่ขู่ผมไว้ขนาดนี้ผมคงไม่กล้าหรอกครับ"

"ไม่ต้องถึงมือคุณแม่หรอกแก้วจะเอาโมะให้ตายเลยคอยดู"หันไปดุร่างสูง

"โหทั้งเมียทั้งแม่ยายดุอย่างนี้โทโมะคงไม่กล้าหรอกครับ"

"ใครบอกว่าแค่เมียกับแม่ยายแม่แกก็ดุนะตาโทโมะ"

"อย่างนี้ก็รุมผมเลยน่ะสิ่ผมไม่กล้าทำให้แก้วเสียใจไม่กล้าไปมีกิ๊กหรอกครับ"

"ไม่ใช่ไม่กล้าแกต้องทำด้วย"

"ครับคุณแม่ผมทำได้แน่นอนแต่คุณแม่กับคุณแม่ยายกลับได้แล้วนะครับเดี๋ยวผมจะได้อยู่กับเมียผม"

"แหมตาโมะอย่ารุนแรงกับน้องล่ะน้องกำลังท้องกำลังไส้อยู่"ยิ้มให้ก่อนจะเดินออกไปกับแม่ร่างบาง

"แก้วจ๋า"หลังจากปิดประตูล๊อคห้องเรียบร้อยก็ตรงเข้าไปสวมกอดร่างบางจากด้านหลัง

"มีอะไรโทโมะปล่อยแก้วได้แล้วแก้วจะไปอาบน้ำเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเหนียวตัวด้วย"

"มีสิ่มีแน่โมะขอกินแก้วได้มั้ยครับ"หมุนตัวร่างบางให้หันหน้ามาหา

"ไม่เอาโทโมะแก้วเหนื่อยแล้วอีกอย่างแก้วก็กำลังท้องอยู่นะไม่เอา"ผลักอกชายหนุ่มออก

"โมะสัญญาไม่รุนแรงแน่นอนโมะรู้ครับนะแก้วนะ"

"ไม่เอาโทโมะหยุดเดี๋ยวนี้อย่าขัดใจแก้วสิ่แก้วไม่เต็มใจนะถ้าโทโมะทำอะไรโดนข้อหาข่มขืนนะ"เดินหนีชายหนุ่ม

"เอาสิ่ถ้าจะติดคุกก็ยอมติดคุกเพราะข่มขืนเมียตัวเองโมะยอมก็ได้"รวบเอวร่างบางก่อนจะอุ้มขึ้นแล้วพาร่างบางมาที่เตียง

"โมะปล่อยแก้วนะลุกออกไปด้วยแก้วจะไปอาบน้ำ"

"ไม่ปล่อยบอกแล้วว่าไม่ยอมให้ไปไหนขอกินหน่อยนะโมะหิว"ยื่นหน้าลงไปใกล้ใบหน้าสวย

"ไม่เอาโท...อื้อ"ชายหนุ่มไม่รอฟังคำต่อไปจัดการปิดปากร่างบางทันทีมือหนาเอื้อมไปข้างหลังค่อยๆรูดซิปชุดเจ้าสาวจนสุดก่อนจะถอดมันออกจากตัวร่างบาง

"หอมตลอดเลยนะแก้วใจ"ละจากปากอวบอิ่มจมูกโด่งก็ฝังลงคอขาวสูดดมกายสาวทันทีก่อนจะทิ้งรอยความเป็นเจ้าของประปรายเต็มคอขาวไปหมดลิ้นร้อนลากลงมาที่อกงามอวบอิ่มเนื่องจากหญิงสาวกำลังท้องทำให้ร่างบางอวบอิ่มไปทั้งตัวโทโมะไม่รอช้ากระชากบราสีชมพูออกจากร่างบางจนขาดวิ่นทันที

"อะ...อืมโทโมะพอแล้วอ่า"ปากบอกให้หยุดแต่ร่างกายกลับสวนทางกับคำพูดมือบางกดหัวของโทโมะลงไปจนแนบกับอกงาม

"พอแน่หรอแก้วใจ"เงยหน้ามานิดๆแล้วก้มลงไปดูดยอดปทุมถันทั้งสองข้างมือหนาก็ค่อยๆถอดกางเกงซับในและกางเกงในร่างบางออกก่อนจะจัดการกับชุดตัวเอง

"พร้อมรึยังโมะจะเข้าไปแล้วนะ"กระซิบข้างหูร่างบางแต่มือก้ยังคงคลึงเล่นกับอกงาม

"มะ..ไม่แก้วกลัวพอแล้วโทโมะ"ลืมตามองชายหนุ่มทันที

"ไม่ต้องกลัวโมะไม่รุนแรงกับแก้วแน่นอนสัญญาครับ"จูบปากอวบอิ่มก่อนที่จะค่อยๆสอดแกนกลางตัวเองเข้าไปในทางรักร่างบางทีละนิดจนสุดและค่อยขยับกายช้าๆ

"อ๊ะ...อิ๊โทโมะเบาๆ"ปรามชายหนุ่มที่เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

"ฮื่อ..โมะขอโทษครับโมะจะทำเบาๆก็ได้"ลดความเร็วลงก่อนจะค่อยๆขยับเข้าออกอย่างเบาๆ

"อิ๊อ๊ะ...ฮื่อโมะแก้วไม่ไหวแล้ว"เสียงหวานครางออกมาจนร่างสูงยิ้มก่อนจะก้มลงไปขบเม้มอกงามอย่างสนุก

"อีกนิดเดียวแล้วที่รักอีกฮื่อ...นิดเดียว"ตอนนี้ไฟในร่างกายระอุจนเครื่องปรับอากาศในห้องก็ไม่สามารถดับมันได้

"โมะเบาๆ...อ๊ะอ๊ะฮื่ออิ๊"ดุชายหนุ่มแต่ร่างสูงกลับไม่ฟังยิ่งเร่งจนรู้สึกร้าวไปหมดทั้งตัว

"โมะไม่ไหวแล้วแก้วฮื่อ...อ่าส์"น้ำรักสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปในกายสาวจนทะลักออกมาข้างนอกใบหน้าหวานก้มลงไปซุกไซรฺกับอกงามอีกรอบ

"พอแล้วโทโมะแก้วไม่ยอมโมะแล้วโมะทำรุนแรงเดินไป"ดันหน้าชายหนุ่มออก

"ไม่เอาแก้วโมะยังไม่อิ่มขอนะ"กระแทกเข้าไปในร่างบางอีกครั้ง

"อ๊ะโมะ...พอแล้วแก้วอ๊ะอ๊ะ"กัดปากแนน่นถึงความเสียวซ่านในร่างกายดวงตากลมโตปิดแน่นมือบางจิกผ้าปูที่นอนจนยับ

"กอดคอโมะไว้สิ่คนดีอื้ม"ยกมือบางขึ้นคล้องคอปากหนาดูดดุนยอดอกร่างบางจนชุ่มไปด้วยน้ำลาย

"อื้ม...อ๊ะอ๊ะ"

"เสียงอย่างนี้ให้โมะฟังคนเดียวนะครับ"กระซิบข้างหูเล็กก่อนจะกระแทกกายเข้าไปจนถึงจุดสุดยอด

"อ่าส์"ทั้งคู่ครางพร้อมกันก่อนที่โทโมะจะปลดปล่อยน้ำรักตัวเองอีกรอบแต่ก็ยังไม่ยอมถอนกายออก

"ออกไปได้แล้วโมะแก้วหนัก"ดันไหล่หนา

"ครับ"พยักหน้าก่อนจะถอนกายออกแล้วนอนลงข้างๆ

"โมะขอโทษนะแต่รับรองลูกไม่เป็นอะไรหรอกที่รัก"หอมแก้มร่างบางฟอดใหญ่

"ค่ะ...แก้วง่วงแล้วนอนเถอะ"พลิกตัวมากอดร่างหนาไว้ร่างสูงเอาผ้าห่มหนามาคลุมกายตัวเองและร่างบางก่อนจะหลับกันในที่สุด