แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"o_o"
"สวัสดีโทโมะสวัสดีแก้ว"หญิงสาวที่คุ้นเคยอย่างดีสำหรับโทโมะเดินมาในชุดราตรีสีเขียวฟ้าทะเล
"เบลล์"โทโมะเอ่ยเรียกผู้หญิงด้านล่างเวทีอย่างแผ่วเบาก่อนจะมองช่อดอกไม้ในมือ
"ไม่ต้องตกใจชั้นแค่มาร่วมแสดงความยินดี"ยิ้มให้บางๆก่อนจะยกแก้วไวน์ในมือขึ้น
"ฉลองต่อดีกว่าค่ะ"ตะโกนลั่นฮอลล์ทุกอย่างกลับเข้าสู่ปกติส่วนเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็เดินเยี่ยมแขกในงาน
"เบลล์"เดินไปหาหญิงสาวพร้อมกับแก้ว
"อ้าวโทโมะวันนี้คุณหล่อมากเลยนะคะแก้วด้วยสวยมากเลยคุณเหมาะสมกันดีนะคะชั้นอยากมีวันนี้บ้างจัง...ฮึก"มองทั้งคู่ก่อนจะยิ้มให้น้ำตาร้อนหยดลงเปื้อนแก้มสวย
"เบลล์ผมขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ทำไปนะขอให้คุณเจอคนที่ดีกว่าผม"แตะไหล่เนียนเบาๆ
"ฮึก...เบลล์ไม่โกรธคุณค่ะคุณทำเบลล์รู้จักความรักขอบคุณโทโมะ"ยิ้มให้นิดๆก่อนจะหันหลังให้ทั้งคู่
"เบลล์เดี๋ยวก่อน"คว้ามือบางไว้
"คะโทโมะ...ฮึกเบลล์ขอคุยกับคุณเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย"หันหน้ามาหาชายหนุ่ม
"เอ่อ..."หันหน้าไปหาแก้ว
"ค่ะโมะไปเถอะคุณเบลล์เค้าอยากคุยกับโมะ"พยักหน้าอย่างเข้าใจ
"คุณแก้วไปด้วยนะคะจะได้ไม่กังวลเชิญค่ะ"เดินนำทั้งคู่ไป
"เบลล์ขอโทษที่ต้องทำให้คุณออกมาจากงานแต่เบลล์มีเรื่องอยากคุย"หยุดเดินแล้วหันหน้าไปหาทั้งคู่
"ไม่เป็นไรค่ะแก้วเข้าใจ"ยิ้มให้
"ค่ะขอบคุณนะคะคุณแก้ว"
"แก้วไปนั่งก่อนนะเดี๋ยวจะเมื่อย"ประคองร่างบางไปนั่ง
"เบลล์คุณมีเรื่องอะไรจะคุยกับผม"เดินห่างออกมาจากร่างบางพอสมควรแต่ก็ยังคงเห็นแก้วอยู่
"โทโมะคุณหล่อมากเลยนะคุณหล่อมากชั้นอยากเป็นคุณแก้วจังได้เป็นคนที่คุณรักที่สุกอยู่กับคุณไปจนช่วงสุดท้ายของชีวิตเบลล์รักคุณนะคะ"สวมกอดชายหนุ่มใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาซบเข้าที่อกแกร่ง
"เอ่อ...ครับขอบคุณ"เลื่อนมือมากอดหญิงสาวไว้หลวมๆก่อนจะลูบหัวเบาๆ
"ฮึก...เบลล์ขอให้คุณกับแก้วมีความสุขมากๆนะคะเบลล์รักคุณนะแล้วก็จะรักคุณตลอดไป"
"อย่าดีกว่าเบลล์คุณต้องไม่รักผมคนเดียวสิ่คุณต้องเจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอนเชื่อผมนะครับผมก็รักคุณนะเบลล์แต่คำว่ารักของผมกับคุณมันคือเพื่อนนะ"
"ค่ะเบลล์เข้าใจแต่เบลล์ขอกอดคุณอย่างนี้สักพักได้มั้ย"เงยหน้าขึ้นมาหาชายหนุ่ม
"...ก็ได้ครับผมยินดี"ยิ้มนิดๆก่อนที่จะกอดหญิงสาวในอ้อมกอดแน่นขึ้นทั้งคู่กอดกันอยู่นานจนสายตาของเจ้าสาวแห่งค่ำคืนเริ่มเอ่อไปด้วยน้ำตาเธออยู่ไกลเกินไปที่จะได้ยินการสนทนาของทั้งคู่ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาให้เธอมาดูภาพบาดตารึไงกัน
"ขอบคุณนะคะโทโมะคุณคือคนที่ดีที่สุดของเบลล์"ผละออกจากชายหนุ่มด้วยรอยยิ้ม
"ไม่เป็นไรครับคุณก็คือเพื่อนที่ดีที่สุดสำหรับผมรักเบลล์นะครับเพื่อนรัก"เกลี่ยผมที่ปรกหน้าผากหญิงสาวออกอย่างอ่อนโยน
"ค่ะแต่คุณรู้มั้ยวันที่คุณตบเบลล์เบลล์เจ็บแค่ไหน"จับมือชายหนุ่ม
"ผม...คือวันนั้นผมโมโหผมขอโทษเจ็บมากมั้ย"แตะแก้มเนียนอย่างเบา
"เจ็บค่ะแต่ก็ไม่เจ็บเท่าใจ...ฮือที่วันนั้นคุณไล่เบลล์คุณขู่เบลล์มันเจ็บกว่าโดนตบซะอีก"
"ขอโทษจริงๆนะเบลล์ผมทำไปเพราะอารมณ์ผมขอโทษนะเบลล์"
"ไม่เป็นไรค่ะเบลล์เข้าใจใครโกรธก็มักห้ามอารมณ์ไม่อยู่เบลล์ขอโทษสำหรับทุกอย่างนะคะที่เคยไปโวยวายใส่คุณเคยไปอาละวาดที่ร่านเขื่อนจนคุณต้องเดือดร้อนขอ..."
"ไม่ต้องขอโทษแล้วเบลล์คนผิดคือผมที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้อย่างร้องนะครับคนสวยเดี๋ยวไม่สวยเอานะ"
"ค่ะเบลล์ไม่ร้องแล้ว...คุณแก้วคะคุณแก้ว"ระหว่างยืนคุยกับชายหนุ่มก็แอบลอบมองแก้วเป็นระยะเพราะกลัวจะเข้าใจผิดแต่พอเริ่มคุยนานก็เห็นแก้วลุกเดินออกไป
"แก้วแก้วคุณจะไปไหน"ตะโกนเรียกร่างบางลั่น
"ไปตามเถอะค่ะเบลล์จะไปรอคุณในงาน"บอกร่างสูงก่อนจะเดินเข้าไปในงาน
"แก้วหยุดก่อนแก้วจะไปไหนหยุด!"ตะคอกเสียงดังลั่นจนคนที่กำลังเดินหนีหยุดกึกเพราะความกลัว
"ไปไหนคนสวย"เดินเข้าไปก่อนจะสวมกอดร่างบางไว้
"ไปให้พ้นจากที่นี่ไงคุณไม่ไปกับเบลล์หรอคะ"
"ไหนบอกว่าเข้าใจไงครับแล้วทำไมถึงงอนแบบนี้ล่ะคนสวย"หมุนตัวร่างบางให้มามองหน้า
"เอ่อ..."
"ฮ่าๆคุณงอนผมที่ผมไปกอดกับเค้าไปเช็ดน้ำตาให้เค้าเกลี่ยผมเค้าบอกรักเค้าแบบเพื่อนใช่มั้ยครับ"มองหน้าหญิงสาว
"ปะ...เปล่าแก้วไม่ได้งอนสักหน่อย"หันหน้าหนีชายหนุ่ม
"โกหกไม่เนียนเลยนะคนเก่งถ้างอนถ้าหึงถ้าหวงถ้าห่วงบอกกันตรงๆนะครับโมะจะได้ทำตัวถูกไม่ต้องกลัวเค้ากับผมเพื่อนกันนะครับ"
"แก้วไม่ได้ถามสักหน่อย"อมยิ้มเล็กๆอย่างดีใจที่ชายหนุ่มบอกตรงๆ
"แต่โมะจะบอก...แก้วคุณคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรักผู้หญิงคนเดียวที่ผมยอมทุกอย่างผู้หญิงคนเดียวที่ผมยอมตายแทนคุณและจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้เป็นแม่ของลูกผมและก็เป็นคนเดียวที่ยอมให้หมดทั้งหัวใจ"จับใบหน้าสวยเบาๆให้ร่างบางมาสบตากับตัวเองแล้วยิ้มให้
"คุณก็จะเป็นคนเดียวเหมือนกันที่แก้วจะรักเป้นคนสุดท้ายของชีวิตเป็นคนที่แก้วยอมทุกอย่างเป็นคนที่ได้เป็นพ่อของลูกแก้วแก้วยอมตายแทนคุณได้เหมือนกันและคุณก็เหมือนกันที่จะได้หัวใจแก้วไปทั้งใจแก้วรักคุณนะโทโมะ"สวมกอดชายหนุ่ม
"คุณไม่จำเป็นที่คุณต้องตายแทนผมคุณไม่ต้องยอมผมทุกอย่างขอแค่คุณอยู่ข้างๆผมจนลมหายใจสุดท้ายอยู่ข้างผมในวันที่ผมไม่เหลือใครก็พอผมต้องการเห็นหน้าคุณเป็นคนสุดท้ายของชีวิตแก้วใจผมรักคุณหมดหัวใจผมให้คุณได้ทั้งตัวทั้งหัวใจผมรักคุณ"
"ค่ะแก้วจะอยู่กับคุณจนกว่าเราจะลาลับโลกนี้แก้วรักคุณ"
"เราลืมเจ้าตัวเล็กไปหรือเปล่า"คลายกอดร่างบางก่อนจะลูบที่ท้องนูนนิดๆของหญิงสาว
"พ่อก็รักเรานะตัวเล็กพ่อรักเรารีบออกมาหากันนะครับพ่อรอหนูอยู่นะอย่าให้พ่อรอนานนะเดี๋ยวพ่อจะขาดใจตายไปซะก่อนออกมาเร็วๆนะเจ้าลูกมาเฟียน้อย"
"ใครบอกว่าโมะรอตัวเล็กคนเดียว...ตัวเล็กครับแม่ก้รอตัวเล็กอยู่นะลูกออกมาให้แม่เห็นหน้าเร็วๆนะส่วนลูกมาเฟียตัวเล็กก็คงจะใช่แต่แม่ไม่ยอมให้ตัวเล็กเป็นมาเฟียหรอกแม่รักตัวเล็กนะครับ"จับท้องตัวเองเบาๆ
"โอเคครับลูกไม่เป็นมาเฟียแน่นอนเข้าไปในงานก่อนดีกว่านะทุกคนคงตามหาเราแย่แล้ว"กุมมือบางพาเดินเข้าไปในงาน