แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

หลังจากที่แก้วทานอาหารเช้าเสร็จโทโมะก็พามานั่งรวมกับเพื่อนๆที่ห้องนั่งเล่นรอคำตกลงของผู้ใหญ่
"ลุ้นมั้ยวะไอ้โมะ"สะกิดแขนเพื่อนชาย
"ลุ้นดิ่ไอ้เขื่อนแกก็ถามแปลกนะ"หันไปตอบก่อนจะหันมาหาร่างบาง
"โทโมะไม่ต้องลุ้นขนาดนั้นก็ได้เว่อร์ไปรึเปล่า"ยิ้มกับท่าทีของร่างสูง
"ก็ถ้าเกิดเค้าคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วคุณหญิงไม่ยกแก้วให้โทโมะแล้วโทโมะจะทำยังไงล่ะ"
"แก้วก็ไม่ได้แต่งงานกับโทโมะไงล่ะ"หันหน้าหนีเล็กน้อย
"ต้องได้แต่งสิ่ไม่ว่าคุณหญิงจะตกลงหรือไม่ตกลงยังไงโทโมะก็จะแต่งกับแก้วให้ได้"กอดร่างบางจากด้านข้าง
"จะลักพาตัวแก้วรึไงหะ"
"ประมาณนั้นมั้งใครจะยอมให้เมียตัวเองไปแต่งกับคนอื่นเล่าจริงมั้ยโมะรักแก้วนะ"ยิ้มให้ก่อนจะหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่
"โหอายพวกชั้นบ้างดิ่ไอ้โมะชั้นฟางไอ้เขื่อนเฟย์ยังนั่งอยู่นะเว้ย"แซวเพื่อนชาย
"เอ่อ...ปล่อยแก้วก่อนโทโมะ"แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อผลักคนข้างกายออกก่อนจะขยับออก
"ไอ้ป๊อปแกก็พูดมาก...แก้วจะอายทำไมไม่ต้องอายหรอกโมะไม่อาย"
"แก้วไม่ได้ด้านไปทั้งหน้าอย่างโทโมะนะ"หยิกแก้มชายหนุ่ม
"โอ๊ย...เจ็บนะแต่หน้าโมะไม่ได้ด้านสักหน่อยไม่เชื่อลองหอมดู"ยื่นแก้มไปใกล้ปากอวบอิ่มจนปากร่างบางชนแก้มร่างสูงอย่างจัง
"อื้อ...โทโมะเล่นอะไรอายเพื่อนบ้างสิ่"ตีแขนร่างสูงแล้วหลบตาทุกคน
"ขอโทษครับโมะไม่เล่นแล้วก็ได้"โอบเอวบางไว้แน่น
"โทโมะอย่ากอดแน่นได้มั้ยลืมไปแล้วหรอว่าแก้วมีเจ้าตัวเล็กอยู่"แกะมือร่างสูงออก
"เอ่อ...โมะขอโทษนะแก้วคือโมะไม่ได้ตั้งใจพ่อขอโทษนะลูก"ซบกับท้องร่างบางแล้วพูดกับอีกหนึ่งชีวิตในท้อง
"โมะแก้วไม่ได้ท้องหกเจ็ดเดือนนะแก้วท้องได้อาทิตย์กว่าๆเอง"ลูบหัวร่างสูงแล้วยิ้มนิดๆ
"ไม่ว่ากี่อาทิตย์โมะก็พูดกับลูกได้หมดแหละ"เงยหน้าขึ้นมาแล้วจับมือบางไว้
"หยุดพอได้แล้วความหวานพวกแกค่อยโชว์ตอนอยู่กันสองคนตอนนี้พวกชั้นจะอ้วก"
"ไอ้เขื่อนไม่ยอมหวานกับเธอใช่มั้ยล่ะเฟย์ถึงได้อิจฉาคนอื่น"แขวะเพื่อนสาว
"นี่โทโมะนายอยากตายก่อนแต่งรึไงหะใครจะไปอิจฉานายชั้นไม่ได้อิจฉาสักหน่อย"
"โทโมะก็จะไปทำเลาะกับเฟย์ทำไมโตแล้วนะทะเลาะกันเป็นเด็กๆ"ยิ้มให้กับท่าทีทั้งคู่
"หยอกเล่นน่ะแก้ว...คุณแม่ว่าไงบ้างครับ"ช่วงหันไปหาร่างบางเป็นช่วงที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกมาพอดีร่างสูงเลยจูงมือร่างบางเดินไปหา
"ตกลงเรียบร้อยแล้วลูกไม่มีอะไรน่ากังวลจ้ะ"ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ทั้งลูกชายแล้วลูกสะใภ้แต่ร่างบางหลบตาไม่ได้มองหน้า
"ไม่ต้องเครียดแล้วลูกแก้วแม่ไม่โกรธหนูหรอกเพราะแม่รู้สักวันเจ้าของต้องมาเอาบริษัทเค้าคืนแม่ยกให้หนูนะถือว่าเป็นของขวัญแต่งงาน"ลูบหัวเบาๆร่างบางเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้
"ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะคะแก้วขอโทษคุณแม่ด้วย"กอดแม่ร่างสูงแน่น
"จ้ะแม่ไม่โกรธหนูหรอก"ผละออกแล้วยิ้มให้
"คุณหญิงผมขอโทษคุณหญิงด้วยนะครับที่ทำอะไรไม่ดีกับคุณหญิงไว้ตอนนั้นผมกำลังโกรธผมไม่ได้ตั้งใจยกโทษให้ผมด้วยนะครับ"ยกมือไหว้แม่ร่างบาง
"ชั้นยกโทษให้นายแล้วแต่ชั้นจะไม่ยกลูกสาวให้นาย"
"อ้าวคุณน้าทำไมล่ะคะ"เฟย์ฟางรีบเดินมาหาแม่ของเพื่อนสาว
"ฟังให้จบก่อนสิ่ชั้นจะไม่ยกลูกสาวให้ถ้านายไม่เรียกชั้นว่าแม่"ยิ้มให้กับลูกเขยที่ดูจะหน้าเสียไม่น้อย
"ครับคุณแม่"ยิ้มอย่างโล่งอกโผเข้ากอดแม่ร่างบางอย่างแน่น
"ปล่อยก่อนโทโมะแม่หายใจไม่ออก"ผลักร่างสูงออกเบาๆ
"ดูคุณแม่สิ่กอดแต่โทโมะไม่เห็นกอดแก้วบ้างเลย"ทำหน้างอนิดๆ
"แก้วก็เหมือนกันกอดแม่โมะไม่ยอมให้โมะกอดแม่ไม่เป็นไรโมะกอดแก้วก็ได้"คว้าตัวร่างบางมากอดมาหอมต่อหน้าทุกคน
"โทโมะทำอะไรอายบ้างสิ่...อื้อพอได้แล้วโทโมะ"ดุชายหนุ่มที่พรมจูบไปทั่วแก้ม
"ก็มันดีใจที่จะได้แต่งงานกับแก้วไง"อุ้มร่างบางขึ้น
"โทโมะทำดีๆหน้อยสิ่ลูกเจ้าตัวเล็กในท้องยังไม่แข็งแรงดีนะแกอย่าทำอะไรหวาดเสียวแบบนี้สิ่"เข้าห้ามลูกชาย
"ผมขอโทษครับ"ค่อยปล่อยร่างบางลง
"ทีหลังห้ามเล่นแบบนี้แก้วกลัว"ตีแขนหนาอย่างแรง
"คุณแม่แก้วขอบคุณคุณแม่นะคะที่เข้าใจแก้วแก้วขอโทษ"กอดแม่ไว้แน่น
"อืมแม่ไม่โกรธแก้วหรอกลูกแม่เข้าใจส่วนเรื่องแต่งงานน่ะแม่ว่าจะจัดอาทิตย์หน้าดีมั้ยลูก"ผละกอดลูกสาวออก
"เร็วไปมั้ยคะแม่"
"ไม่เร็วหรอกแก้วมันช้ามากเลยรู้มั้ยโมะอยากแต่งวันนี้เลยด้วยซ้ำ"โอบเอวร่างบางไว้หลวมๆ
"งั้นตกลงนะลูกอาทิตย์หน้าแต่งงั้นพวกแม่ขอตัวไปเตรียมงานก่อนนะไปกันเถอะค่ะคุณหญิง"เดินออกไปพร้อมแม่แก้ว
"เฟย์ฟางเขื่อนกับไอ้ป๊อปจะไปขอนะรอเปิดประตูบ้านไว้ได้เลยแต่งพร้อมไอ้โมะแน่"
"ขอให้มันจริงเหอะเปิดรอไว้ทุกวันแน่จริงขอพ่อเฟย์กับพี่ฟางให้ได้นะ"แลบลิ้นใส่แฟนหนุ่ม
"เขื่อนผ่านได้แน่นอนแล้วพรุ่งนี้เจอกัน"ยักคิ้วให้
"เห้ยๆวันนี้จัดปาร์ตี้กันดีกว่าว่ะฉลองเว้ย"ตะโกนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ
"โอเคบ้านแก้วมีของงั้นเราไปในครัวกันดีกว่านะ"จากนั้นทั้งหกก็พากันไปจัดเตรียมของสำหรับงานปาร์ตี้