แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

หลังจากที่แก้วทานอาหารเช้าเสร็จโทโมะก็พามานั่งรวมกับเพื่อนๆที่ห้องนั่งเล่นรอคำตกลงของผู้ใหญ่

"ลุ้นมั้ยวะไอ้โมะ"สะกิดแขนเพื่อนชาย

"ลุ้นดิ่ไอ้เขื่อนแกก็ถามแปลกนะ"หันไปตอบก่อนจะหันมาหาร่างบาง

"โทโมะไม่ต้องลุ้นขนาดนั้นก็ได้เว่อร์ไปรึเปล่า"ยิ้มกับท่าทีของร่างสูง

"ก็ถ้าเกิดเค้าคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วคุณหญิงไม่ยกแก้วให้โทโมะแล้วโทโมะจะทำยังไงล่ะ"

"แก้วก็ไม่ได้แต่งงานกับโทโมะไงล่ะ"หันหน้าหนีเล็กน้อย

"ต้องได้แต่งสิ่ไม่ว่าคุณหญิงจะตกลงหรือไม่ตกลงยังไงโทโมะก็จะแต่งกับแก้วให้ได้"กอดร่างบางจากด้านข้าง

"จะลักพาตัวแก้วรึไงหะ"

"ประมาณนั้นมั้งใครจะยอมให้เมียตัวเองไปแต่งกับคนอื่นเล่าจริงมั้ยโมะรักแก้วนะ"ยิ้มให้ก่อนจะหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่

"โหอายพวกชั้นบ้างดิ่ไอ้โมะชั้นฟางไอ้เขื่อนเฟย์ยังนั่งอยู่นะเว้ย"แซวเพื่อนชาย

"เอ่อ...ปล่อยแก้วก่อนโทโมะ"แก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อผลักคนข้างกายออกก่อนจะขยับออก

"ไอ้ป๊อปแกก็พูดมาก...แก้วจะอายทำไมไม่ต้องอายหรอกโมะไม่อาย"

"แก้วไม่ได้ด้านไปทั้งหน้าอย่างโทโมะนะ"หยิกแก้มชายหนุ่ม

"โอ๊ย...เจ็บนะแต่หน้าโมะไม่ได้ด้านสักหน่อยไม่เชื่อลองหอมดู"ยื่นแก้มไปใกล้ปากอวบอิ่มจนปากร่างบางชนแก้มร่างสูงอย่างจัง

"อื้อ...โทโมะเล่นอะไรอายเพื่อนบ้างสิ่"ตีแขนร่างสูงแล้วหลบตาทุกคน

"ขอโทษครับโมะไม่เล่นแล้วก็ได้"โอบเอวบางไว้แน่น

"โทโมะอย่ากอดแน่นได้มั้ยลืมไปแล้วหรอว่าแก้วมีเจ้าตัวเล็กอยู่"แกะมือร่างสูงออก

"เอ่อ...โมะขอโทษนะแก้วคือโมะไม่ได้ตั้งใจพ่อขอโทษนะลูก"ซบกับท้องร่างบางแล้วพูดกับอีกหนึ่งชีวิตในท้อง

"โมะแก้วไม่ได้ท้องหกเจ็ดเดือนนะแก้วท้องได้อาทิตย์กว่าๆเอง"ลูบหัวร่างสูงแล้วยิ้มนิดๆ

"ไม่ว่ากี่อาทิตย์โมะก็พูดกับลูกได้หมดแหละ"เงยหน้าขึ้นมาแล้วจับมือบางไว้

"หยุดพอได้แล้วความหวานพวกแกค่อยโชว์ตอนอยู่กันสองคนตอนนี้พวกชั้นจะอ้วก"

"ไอ้เขื่อนไม่ยอมหวานกับเธอใช่มั้ยล่ะเฟย์ถึงได้อิจฉาคนอื่น"แขวะเพื่อนสาว

"นี่โทโมะนายอยากตายก่อนแต่งรึไงหะใครจะไปอิจฉานายชั้นไม่ได้อิจฉาสักหน่อย"

"โทโมะก็จะไปทำเลาะกับเฟย์ทำไมโตแล้วนะทะเลาะกันเป็นเด็กๆ"ยิ้มให้กับท่าทีทั้งคู่

"หยอกเล่นน่ะแก้ว...คุณแม่ว่าไงบ้างครับ"ช่วงหันไปหาร่างบางเป็นช่วงที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายออกมาพอดีร่างสูงเลยจูงมือร่างบางเดินไปหา

"ตกลงเรียบร้อยแล้วลูกไม่มีอะไรน่ากังวลจ้ะ"ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้ทั้งลูกชายแล้วลูกสะใภ้แต่ร่างบางหลบตาไม่ได้มองหน้า

"ไม่ต้องเครียดแล้วลูกแก้วแม่ไม่โกรธหนูหรอกเพราะแม่รู้สักวันเจ้าของต้องมาเอาบริษัทเค้าคืนแม่ยกให้หนูนะถือว่าเป็นของขวัญแต่งงาน"ลูบหัวเบาๆร่างบางเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มให้

"ขอบคุณคุณแม่มากเลยนะคะแก้วขอโทษคุณแม่ด้วย"กอดแม่ร่างสูงแน่น

"จ้ะแม่ไม่โกรธหนูหรอก"ผละออกแล้วยิ้มให้

"คุณหญิงผมขอโทษคุณหญิงด้วยนะครับที่ทำอะไรไม่ดีกับคุณหญิงไว้ตอนนั้นผมกำลังโกรธผมไม่ได้ตั้งใจยกโทษให้ผมด้วยนะครับ"ยกมือไหว้แม่ร่างบาง

"ชั้นยกโทษให้นายแล้วแต่ชั้นจะไม่ยกลูกสาวให้นาย"

"อ้าวคุณน้าทำไมล่ะคะ"เฟย์ฟางรีบเดินมาหาแม่ของเพื่อนสาว

"ฟังให้จบก่อนสิ่ชั้นจะไม่ยกลูกสาวให้ถ้านายไม่เรียกชั้นว่าแม่"ยิ้มให้กับลูกเขยที่ดูจะหน้าเสียไม่น้อย

"ครับคุณแม่"ยิ้มอย่างโล่งอกโผเข้ากอดแม่ร่างบางอย่างแน่น

"ปล่อยก่อนโทโมะแม่หายใจไม่ออก"ผลักร่างสูงออกเบาๆ

"ดูคุณแม่สิ่กอดแต่โทโมะไม่เห็นกอดแก้วบ้างเลย"ทำหน้างอนิดๆ

"แก้วก็เหมือนกันกอดแม่โมะไม่ยอมให้โมะกอดแม่ไม่เป็นไรโมะกอดแก้วก็ได้"คว้าตัวร่างบางมากอดมาหอมต่อหน้าทุกคน

"โทโมะทำอะไรอายบ้างสิ่...อื้อพอได้แล้วโทโมะ"ดุชายหนุ่มที่พรมจูบไปทั่วแก้ม

"ก็มันดีใจที่จะได้แต่งงานกับแก้วไง"อุ้มร่างบางขึ้น

"โทโมะทำดีๆหน้อยสิ่ลูกเจ้าตัวเล็กในท้องยังไม่แข็งแรงดีนะแกอย่าทำอะไรหวาดเสียวแบบนี้สิ่"เข้าห้ามลูกชาย

"ผมขอโทษครับ"ค่อยปล่อยร่างบางลง

"ทีหลังห้ามเล่นแบบนี้แก้วกลัว"ตีแขนหนาอย่างแรง

"คุณแม่แก้วขอบคุณคุณแม่นะคะที่เข้าใจแก้วแก้วขอโทษ"กอดแม่ไว้แน่น

"อืมแม่ไม่โกรธแก้วหรอกลูกแม่เข้าใจส่วนเรื่องแต่งงานน่ะแม่ว่าจะจัดอาทิตย์หน้าดีมั้ยลูก"ผละกอดลูกสาวออก

"เร็วไปมั้ยคะแม่"

"ไม่เร็วหรอกแก้วมันช้ามากเลยรู้มั้ยโมะอยากแต่งวันนี้เลยด้วยซ้ำ"โอบเอวร่างบางไว้หลวมๆ

"งั้นตกลงนะลูกอาทิตย์หน้าแต่งงั้นพวกแม่ขอตัวไปเตรียมงานก่อนนะไปกันเถอะค่ะคุณหญิง"เดินออกไปพร้อมแม่แก้ว

"เฟย์ฟางเขื่อนกับไอ้ป๊อปจะไปขอนะรอเปิดประตูบ้านไว้ได้เลยแต่งพร้อมไอ้โมะแน่"

"ขอให้มันจริงเหอะเปิดรอไว้ทุกวันแน่จริงขอพ่อเฟย์กับพี่ฟางให้ได้นะ"แลบลิ้นใส่แฟนหนุ่ม

"เขื่อนผ่านได้แน่นอนแล้วพรุ่งนี้เจอกัน"ยักคิ้วให้

"เห้ยๆวันนี้จัดปาร์ตี้กันดีกว่าว่ะฉลองเว้ย"ตะโกนอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ

"โอเคบ้านแก้วมีของงั้นเราไปในครัวกันดีกว่านะ"จากนั้นทั้งหกก็พากันไปจัดเตรียมของสำหรับงานปาร์ตี้