แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"โทโมะ"

"ไอ้ป๊อปแกมากับใครวะ"ได้ยินเสียงเพื่อนรักก็หันไปทันที

"มากับฟางเฟย์แล้วก็ไอ้กบพวกนั้นซื้อของอยู่ข้างล่างเห็นว่าเอามาบำรุงเมียแกเป็นไงบ้างวะไอ้กบบอกว่าแกจะไปขอดวงใจแกคืนหรอ"เดินเข้ามากอดคอร่างสูงไว้

"เออแล้วแกทำงานเสร็จแล้วไงถึงได้มาอ่ะ"หันมาคุยด้วยน้ำเสียงร่างเริงไม่เหมือนตอนที่นั่งโวยวายอยู่ในห้องตอนถูกเอาบริษัทไป

"เรียบร้อยแล้วเค้าบอกเอาง่ายๆชั้นก็เลยออกแบบง่ายๆไปให้เค้าเอ่อแล้วเรื่องบริษัทแก"

"บริษัทหรอชั้นจะคุยกับคุณแม่ยกให้แก้วชั้นไม่ขออะไรนอกจากดวงใจชั้นเว้ย"ยิ้มให้เพื่อนรัก

"หวานไปแล้วไอ้โมะแต่แกก็น้ำยาดีนี่หว่าคบกันไม่ถึงสามเดือนป่องซะแล้ว"

"หึของมันแน่อยู่แล้ว"ยิ้มนิดๆให้เพื่อนรักคุยกันตามภาษาผู้ชายแต่ตาก็ยังคงชำเลืองมองร่างบางเป็นระยะ

"คุยอะไรกันอยู่"เดินเข้ามาพร้อมเสียงทักทายของบำรุงในมือถูกวางไว้ที่โต๊ะสำหรับวางของ

"เปล่าแล้วฟางซื้ออะไรมาบ้าง"ปลีกตัวออกจากเพื่อนรักดูของที่วางอยู่บนโต๊ะ

"อืมฟางก็ซื้อพวกของบำรุงสำหรับแก้วส่วนของบำรุงคนเฝ้าไข้อยู่กับเฟย์นะโทโมะ"แหย่เพื่อนชาย

"โอเคงั้นเดี๋ยวชั้นเอาของไปจัดเองก็ได้ไปคุยกับไอ้ป๊อปเถอะ"หยิบของไปใส่ไว้ในตู้เย็นแต่ก็ดูเหมือนจะไม่พอตู้เย็นโรงพยาบาลนิดเดียวแต่ดูจากของแล้วไม่พอแน่นอน

"มาแล้วเฟย์ซื้อของมาเยอะเลย"เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มชูของในมือให้ทุกคนดู

"ชั้นไปซื้อมาเยอะแยะเลยว่ะมากินกันดิ่"จัดวางอย่างดี

"ไอ้โมะมากินดิ่วะนั่งจับมือเมียแล้วมันจะอิ่มมั้ยวะ"สะกิดร่างสูง

"อิ่มเว้ยอิ่มใจไงแกอย่าพูดมากไอ้ป๊อปไปกินเถอะเดี๋ยวชั้นค่อยกินยังไม่หิว"หันมาพูดกับเพื่อน

"เออๆเรื่องของแก"บอกปัดๆแล้วเดินไปกินขนมกับแฟนสาว

"อืมโทโมะ"ลืมตามาก็เรียกร่างสูงคนแรกดวงตากลมโตค่อยๆกระพริบปรับกับแสงภายในห้องพัก

"ตื่นแล้วหรอคนดี"ลุกขึ้นลูบหัวร่างบางเบาๆ

"แก้วเป็นไงบ้าง"ละจากกลุ่มเพื่อนตรงมาที่เตียงคนป่วย

"อืมฟางชั้นไม่เป็นไรหรอกแล้วพวกแกมากันนานรึยังขอโทษนะที่นอนนานไปหน่อย"ยิ้มจางๆให้กับเพื่อนสาว

"ไม่นานหรอกแหมแกจะขอโทษทำไมแกมันเป็นคนป่วยแล้วก็เป็นแม่คนด้วยพักผ่อนเยอะๆดีแล้ว"

"นอนนานมันก็ปวดหัวนะยัยฟางอืมแล้วแกกินอะไรกันเหม็น"ปิดจมูกแล้วมองที่อาหารที่วางอยู่บนโต๊ะวางถาดข้าวผู้ป่วย

"ก็พวกข้าวแล้วก็ขนมแกเหม็นหรอเดี๋ยวชั้นปิดให้ก็ได้"รีบหันไปปิดกล่องโฟม

"เปล่าพวกแกกินไปเถอะแล้วโทโมะไม่กินหรอ"ถามร่างสงที่ยังไม่ได้ไปกินอะไรกับเพื่อน

"ยังหรอกแล้วแก้วจะกินมั้ยเดี๋ยวโมะเทข้าวต้มให้"

"โทโมะกินด้วยสิ่แก้วยังไม่ค่อยหิวกินก่อนก็ได้"บอกร่างสูง

"ไม่ได้นะแก้ววันนี้แกยังไม่ได้กินอะไรเลยนะกินหน่อยสิ่เดี๋ยวก็เป็นลมไปอีกหรอก"รีบเข้ามาห้ามเพราะวันนี้อยู่ด้วยทั้งวันก็เห็นร่างบางไม่ได้แตะข้าวสักคำ

"แต่ชั้นไม่หิวจริงนะเฟย์"

"แกไม่หิวแต่ลูกแกหิวกินหน่อยดิ่โทโมะนายบอกเมียนายให้กินข้าวหน่อยสิ่ตามใจกันอยู่นั่นแหละดุยัยแก้วบางก็ได้"หันมาโวยวายกับร่างสูง

"เออขอโทษครับคุณเฟย์ แก้วกินข้าว"ก้มหัวให้เฟย์แล้วหันมาดุร่างบาง

"พวกแกก็ปัญญาอ่อนกันจริงๆแก้วนี่อ่ะข้าวต้มร้อนๆ"ดูจากท่าทางจะไปกันไม่รอดเลยเดินเอาข้าวต้มมาให้ร่างบาง

"ขอบใจนะฟาง"รับข้าวต้มจากเพื่อนรัก

"เดี๋ยวโมะถือให้นะ"ดึงถ้วยข้าวต้มออกจากมือร่างบางแล้วมาถือไว้เอง

"อืมไม่เอากินเองได้ไม่ต้องป้อน"หันหน้าหนีช้อนที่จ่อปาก

"กินเลยแก้วไม่ต้องหันหน้าหนีกินก่อนเดี๋ยวเจ้าตัวเล็กไม่แข็งแรงนะ"ดุร่างบางวางช้อนลงในถ้วยแล้วจับมือไว้

"แต่แก้วกินเองได้ไม่ต้องป้อน"หันหน้ามาหา

"นะขอป้อนหน่อยกินนะครับคนดี"ยิ้มให้ปล่อยมือแล้วค่อยๆบรรจงป้อนข้าวจนเพื่อนถึงกับเบือนหน้าหนีกับการกระทำหวานๆของร่างสูง

"เห้ยมดขึ้นแล้วเว้ย"เอ่ยแซวทั้งคู่

"มดมันน่าจะกัดปากแกนะไอ้เขื่อนพูดมาก"หันมาทำหน้าไม่พอใจใส่

"แหมแซวแค่นี้ทำเป็นเครียดนะไอ้ผีดิบเมื่อวันก่อนแกยังกินเหล้าจนเมาแอ๋อยู่เลยไม่ใช่หรอวะ"

"โทโมะกินเหล้าหรอรู้มั้ยมันไม่ดี"

"ก็มันเครียดนิ่ไม่รู้จะทำยังไงไม่มีอะไรให้ชื่นใจก็มีบ้างนิดหน่อยน่ะแก้วอย่าคิดมาก"

"นิดหน่อยอะไรวะวันนั้นแกไปคอนโดชั้นแกกินจนหมดแล้วนะเว้ย"

"ทีหลังห้ามกินอีกไม่ว่าจะมีอะไรก็ตามถ้าเกิดกินๆอยู่แล้วช็อกมาทำไงห้ามกิน"ดุชายหนุ่มร่างสูงได้แต่นั่งฟังคำบ่นร่างบางไปเรื่อย