แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"แก้ว"สาวตัวเล็กเดินเข้ามาในห้องทำงานของแก้วด้วยหน้าตาบูดบึ้ง

"ฟางฮึก"วิ่งเข้าไปกอดเพื่อนสาวแน่นก่อนจะปล่อยโฮออกมา

"แก้วชั้นบอกแกแล้วใช่มั้ยสักวันแกจะต้องเสียใจ"เฟย์เดินเข้ามาลูบหลังเพื่อนสาวอย่างเห็นใจ

"ฮึกชั้นไม่รู้ฮึกชั้นคิดอะไรไม่ออก"ส่ายหน้าก่อนจะทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเดิม

"แก้วแกคิดใหม่นะแกต้องการที่จะแก้แค้นแล้วเอาของแกคืนหรือแกต้องการความรักจากเค้า"ฟางนั่งลงปลอบเพื่อนสาว

"ฮึกชั้นไม่รู้แต่ตอนนี้ชั้ันเสียเค้าไปแล้วเค้าไปแล้วเฟย์ฟางเค้าเกลียดชั้นแล้วฮือชั้นเป็นผู้หญิงที่มันน่ารังเกียจฮึกเค้าเกลียดชั้น"พูดทั้งน้ำตา

"แก้วแกใจเย็นก่อนนะค่อยๆคิดนะชั้นเข้าใจแกเฮ้อแต่ถ้าแกเลือกการแก้แค้นแล้วแกก็ต้องบริหารมันต่อไปอะไรที่ผ่านมาแล้วอย่าไปสนใจมันนะ"เฟย์บอกแล้วลูบกลุ่มผมเพื่อนรักอย่างห่วงใย

"ฮึกอือชั้นจะต้องเข้มแข็งฮึกขอบใจพวกแกมากนะ"ปาดน้ำตาก่อนจะเดินไปที่โต๊ะทำงานก่อนจะนั่งเปิดเอกสารที่วางอยู่บนโต๊ะ

"นังแก้ว"เสียงเลขาสาวเดินเหวี่ยงเข้ามาอย่างหงุดหงิด

"นี่เธอกล้าดียังไงมาเรียกเพื่อนชั้นว่านังแก้วหะ"เฟย์เดินปรี่เข้าไปกระบีบแขนเกลอย่างแรง

"ปล่อยแล้วเพื่อนแกกล้าดียังไงมาโกงบริษัทคุณโทโมะจนย่อยยับล่ะหะ"ปัดมือออกก่อนจะเดินเข้าไปกระชากแก้วให้ลุกขึ้น

"แกทำแบบนี้เพื่ออะไรหะแกมันนังงูพิษชัดๆแกทำให้เค้าหลงแล้วแกหวังจะเอาสมบัติของเค้าใช่มั้ย"บีบแขนขาวอย่างแรง

"ถ้าตอบว่าใช่แล้วจะทำไมล่ะในเมื่อครอบครัวนายนั่นโกงครอบครัวชั้นก่อนและอีกอย่างชั้นไม่ได้โกงนายโทโมะยินยอมเซ็นให้ชั้นเอง"ผลักเกลออก

"แก้ว"เสียงผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง

"คุณแม่"หันมามองก่อนจะเดินเข้าไปหา

"นี่บริษัทเราใช่มั้ยลูกเราได้มันคืนมาแล้วใช่มั้ย"ยิ้มก่อนจะมองไปรอบๆ

"ฮึกค่ะแม่แก้วเอามันมาคืนให้ตระกูลเราแล้วค่ะ"ยิ้มก่อนจะเข้าไปกอดผู้เป็นแม่

"แล้วยัยนี่เป็นใคร"ชี้ไปที่เกล

"เกลเลขาคนเก่าของโทโมะน่ะค่ะ"แนะนำหญิงสาวให้แม่รู้จัก

"หึเลวกันทั้งแม่ทั้งลูกโกงคนอื่นเพื่อที่จะได้อยู่อย่างสบาย"เชิดหน้าใส่

"นังเด็กเมื่อวานซืนอย่ามาทำเป็นรู้ดีที่สามีของชั้นตายไปก็เพราะตระกูลนี้มันโกงทุกอย่างไปหมดจนชั้นไม่เหลืออะไรแล้ววันนี้ชั้นก็จะเอาของชั้นคืน"เดินเข้าไปจิกหัวเลขาสาวไว้

"โอ๊ยนี่นังแก่แกมาจิกหัวชั้นหรอหะ"ผลักหญิงวัยกลางคนออกจนล้ม

"คุณแม่/คุณน้า"รีบเข้าไปประคองหญิงวัยกลางคนขึ้นมา

"เกลมันจะมากไปแล้วนะทำชั้นชั้นยังไม่โกรธเท่าไหร่แต่นี่เธอผลักแม่ชั้นชั้นไม่ยอมหรอกนะ"เข้าไปกระชากข้อมือหญิงสาวก่อนจะผลักจนล้ม

"โอ๊ยแก"ชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง

"ถ้าไม่อยากตายออกไป!!"ไล่หญิงสาวเกลลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไป

"คุณแม่เป็นไงบ้างคะ"เข้าไปหาแม่ที่นั่งอยู่บนโซฟา

"ไม่เป็นไรหรอกลูกวันนี้แม่กลับก่อนพรุ่งนี้จะมาใหม่ทำเรื่องใหม่ให้หมด"ยิ้มก่อนจะเดินออกไป

"ชั้นไม่แน่ใจในสิ่งที่ตัวเองกำลังทำเลยเฟย์ฟาง"หันไปหาเพื่อนสาว

"แกเลือกมันแล้วแก้ว"ฟางบอก

"ใช่ชั้นเลือกมันแล้วงั้นคืนนี้ไปผับกันนะชั้นอยากไปปลดปล่อยให้มันลืมเรื่องเก่าๆ"นัดเพื่อนสนิททั้งคน

"อืมงั้นชัั้นกับพีฟางกลับบ้านก่อนนะแล้วตอนทุ่มนึงเจอกันที่ผับเขื่อนบาย"โบกมือลาก่อนจะเดินออกไปร่างบางค่อยๆเอนตัวลงนอนบนโซฟาก่อนจะหลับตานึกถึงภาพวันเก่าจนร้องไห้ออกมาอีกครั้งก่อนจะเพลียจนหลับไป

***

"เห้ยไอ้โมะใจเย็นเหล้าจะหมดบ้านชั้นแล้วนะเว้ย"เข้าไปห้ามร่างสูงที่กำลังจะยกเหล้าราคาแพงเข้าปาก

"ฮือ แก้วชั้นเกลียดเธอเลวชั้นเกลียดเธอฮือ"ปากพร่ำบอกว่าเกลียดก่อนจะกระดกแก้วเหล้าขวดไวน์คอกเทลทุกอย่างเข้าไปในปากอย่างไม่ขาด

"แกนั่งอย่างนี้แล้วได้อะไรขึ้นมาวะ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะแย่งเหล้าออกมาจากมือร่างสูง

"แก้วทำร้ายชั้นฮึกชั้นเกลียดเธอแก้วโว้ยชัั้นเกลียดเธอ"โวยวายอย่างคลั่งสติหลุดลอยหน้าตาแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์พูดจาไม่รู้เรื่องพร่ำอยู่แต่เรื่องร่างบางที่รัก

"เห้ยๆไอ้โมะขวดนี้มันแพงนะเว้ยห้ามทิ้ง"แย่งขวดไวน์จากอังกฤษในมือร่างสูงมาถือไว้เอง

"ไอ้เขื่อนแกก็ยังจะหวงนะเห็นใจมันบ้างดิ่วะ"ป๊อปปี้บอก

"เออๆเอ้ากินไปเลยไอ้โมะเต็มที่ถือว่าวันนี้ดวงแกตกละกัน"ยื่นขวดไวน์ให้

"ไอ้เขื่อนแกนี่มันรู้ว่ามันเมาจนไม่รู้อะไรแล้วแกก็ยังจะไปให้มันกินอีกนะเหล้าเนี่ย"แย่งออกมาจากมือเขื่อนก่อนจะเอาไปไว้ข้างหลัง

"เอามาดิ่วะไอ้ป๊อป เอิ้กชั้นอยากลืมแก้วฮึกไม่จำแล้วชั้นไม่จำแล้ว"นั่งร้องไห้ก่อนจะฟุบหลับไป

"แกนี่มันจริงๆเลยว่ะไอ้โมะเฮ้อไอ้กบช่วยกันหน่อย"

"ครับผม"รับคำก่อนจะช่วยพยุงร่างสูงไปนอนที่เตียง

"'งั้นวันนี้เอาไอ้โมะไว้ที่ห้องแกละกันเดี๋ยวชั้นไปทำงานก่อน"ฝากร่างสูงไว้กับเขื่อน

"แกมีงานทำด้วยหรอวะไอ้ป๊อป"

"มีชั้นไม่ได้เหมือนแกนิ่เกาะพ่อแม่กินไปวันๆ"บอกพร้อมกับเอาผ้ามาเช็ดหน้าโทโมะ

"ชั้นไม่ได้เกาะแล้วงานชั้นก็เปิดผับไงงานบริการไงวะ"ช่วยป๊อปปี้เช็ดตัวให้โทโมะ

"เหอะแกก็คิดได้แค่นี้แหละไอ้เสือผู้หญิงมั่วไม่เลือกหน้า"

"อย่าพูดแบบนี้นะเว้ยชั้นมีแฟนแล้วห้ามพูดชั้นไม่มีใครแล้ว"ปฏิเสธ

"เออๆ"พยักหน้ารับ

"แก้วชั้นรักเธอ...เธอโกงชั้นชั้นเกลียดเธอ"ร่างสูงละเมอออกมาเขื่อนกับป๊อปปี้ได้แต่นั่งมองหน้ากัน

"เฮ้อ"ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเช็ดตัวให้ร่างสูงแล้วป๊อปปี้ก็แยกไปทำงานส่วนเขื่อนก็ไปดูแลผับโทโมะก็ยังคงนอนเพ้อละเมอถึงร่างบางพร่ำบอกคำว่ารักคำว่าเกลียดจนหลับสนิทไป