แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

"สวัสดีค่ะคุณน้า"เดินเข้ามาสวัสดีหญิงวัยกลางคน

"อ้าวเฟย์ฟางสวัสดีจ้ะแก้วอยู่ข้างบนน่ะ"บอกก่อนจะหันไปดูเครื่องเพชรต่อ

"ขอบคุณค่ะ"เอ่ยขอบคุณพร้อมกันก่อนจะวิ่งขึ้นไปหาเพื่อนสาวบนห้อง

"ยัยแก้ว"เดินเข้าไปหาร่างบางในห้องที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่หน้ากระจก

"อ้าวยัยเฟย์ยัยฟางไหนบอกเจอกันที่ร้านเขื่อนไงล่ะ"หันมาหาเพื่อนสาวทั้งคู่

"ก็ชั้นอยากรอแกนิ่เออแกชุดนี้มันดูคับสำหรับแกไปหน่อยมั้ยอ่ะแก้ว"บอกร่างบางก่อนจะลองขยับชุดรัดรูปสีม่วงให้เพื่อนสาว

"ชั้นก็ว่างั้นอ่ะเฟย์มันดูจะเทอะอะมากเลยเฮ้อชั้นกินเยอะมากขนาดอ้วนเลยหรอเนี่ย"ยืนหมุดมองตัวเองหน้ากระจก

"แกแค่อวบน่าแก้วอย่าคิดมากไม่ได้อ้วนหรอกหุ่นขนาดนี้พอดีแล้ว"ยิ้มให้ร่างบาง

"จริงหรอฟางแต่แก้วว่ามันดูคับๆไปหน่อยนะงั้นพรุ่งนี้ไปซื้อชุดใหม่กันดีกว่ามั้ยแก้วใส่พวกนี้ไม่ไหวแล้วมันคับ"บอกเพื่อนทั้งสอง

"โอเคแต่วันตอนนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่าเนาะ"จับมือเพื่อนสาวกับพี่สาวออกไปจากห้องแล้วพากันไปข้างล่าง

"ไปไหนกันจ้ะสามสาว"หันมาทักลูกและเพื่อนลูกสาว

"แก้วจะไปผับหน่อยน่ะค่ะคุณแม่ไม่ต้องห่วงนะถ้าแก้วไม่กลับแก้วนอนคอนโดแน่นอน"ยิ้มให้ก่อนจะเข้าไปกอด

"อืมแม่รู้ว่าแกต้องนอนขอให้สนุก"เอ่ยบอกก่อนจะเก็บเครื่องเพชรแล้วเดินขึ้นไปข้างบน

"ไปยัยแก้วผับเปิดป่านนี้คนเต็มร้านแล้ว"ดึงมือสามสาวพากันขึ้นรถเฟอรารี่สีดำเงาของร่างบางไปที่ผับ

ผับ K_Club

"แก้วแล้วถ้าแกเจอโทโมะล่ะ"ถามร่างบางที่กำลังเดินเข้าไปในร้านเล่นเอาร่างบางหยุดกึก

"ไม่เป็นไรหรอกน่าแก้วกับเค้าไม่รู้จักกันแล้วอย่าคิดมากไปกันเถอะฟางยัยเฟย์แกรอด้วยดิ่"ดึงมือฟางก่อนจะเดินตามเฟย์ที่เดินนำลิ่วเข้าไปในร้าน

"ไปนั่งกับเขื่อนกันแก้ว"สะกิดร่างบาง

"แกไปเถอะนั่นแฟนแกนะไม่ไปเฝ้าเดี๋ยวก็หลีสาวหรอก"ยิ้มให้นิดๆ

"ไปเถอะพี่ฟางไปกันแกด้วยยัยแก้วโทโมะไม่อยู่ชั้นดูแล้วเชื่อชั้นดิ่นั่งกันแค่สองคน"ชี้ไปเพื่อสร้างความมั่นใจให้ร่างบาง

"อืม"พยักหน้าก่อนจะพากันไปที่โต๊ะของเขื่อน

"เฟย์ที่รัก"พอเห็นหญิงสาวแก้มบุ๋มก็ยิ้มจนแก้มแทบปริ

"แก้ว"ป๊อปปี้เรียกชื่อร่างบางก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

"แก้วทำให้ป๊อปกับเขื่อนลำบากใจรึเปล่าถ้าเกิดแย่ขนาดนั้นแก้วไปก็ได้"กำลังจะลุกขึ้น

"เปล่าป๊อปกับเขื่อนแค่อยากคุยกับแก้ว"หันมาคุยกับร่างบาง

"แล้วป๊อปมีเรื่องอะไรจะคุยกับแก้ว"นั่งลงฟังที่แฟนเพื่อนกำลังจะพูด

"คือเรื่องไอ้โมะ"ตัดสินใจพูดก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าที่ดูจะไม่ค่อยสนใจ

"แก้วว่าคุยเรื่องอื่นดีกว่าเออเมื่อไหร่ที่บริษัท..."

"แก้วอย่าเปลี่ยนเรื่องได้มั้ยแก้วรู้มั้ยว่าบริษัทนั้นโมะมันรักแค่ไหน"บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

"และโมะมันก็ตั้งใจจะบริหารแทนพ่อมันให้ได้มันมุ่งมั่นมากกับบริษัทอันนี้"ถึงจะดูขี้เล่นแต่ก็เป็นคนจริงใจ

"จะบอกให้ชั้นยกบริษัทกลับคืนให้โทโมะงั้นหรอทั้งๆที่เค้าเป็นคนโกงพ่อแก้วเอาของพ่อแก้วไปหมดแล้วให้แก้วคืนไม่ถือสารู้มั้ยว่าสมบัติพวกนั้นทำให้พ่อแก้วตายรู้มั้ยพ่อแก้วตายเพราะตระกูลไทยายนนท์นะเขื่อนนะป๊อปปี้"

"แต่นั้นมันเป็นเรื่องอดีตที่ผู้ใหญ่แก้ไขกันเองไม่ใช่หรอแก้ว"

"แล้วป๊อปจะให้แก้วทำไงถ้าป๊อปต้องเสียพ่อไปเพราะเพื่อนที่พ่อรักโกงพ่อแล้วให้แก้วที่รู้ทุกเรื่องนั่งนิ่งๆไม่ทำอะไรเลยหรอป๊อป"

"ใจเย็นก่อนนะชั้นว่าเรามาหาความสนุกดีกว่าเนาะ"ฟางพูดเพื่อระงับการคุยกันที่ดูจะเริ่มกลายเป็นการทะเลาะ

"ป๊อปก็ไม่รู้แต่แก้วก็ควรเห็นใจไอ้โมะบ้างนะมันคลั่งจะตายอยู่แล้ว"

"เห็นใจหึแล้วพ่อนายนั่นเคยเห็นใจพ่อแก้วบ้างมั้ยพ่อแก้วตายเพราะเรื่องการโกงแต่พอแก้วทำครอบครัวโทโมะกลับกลับมาบอกว่าแก้วผิดฝ่ายเดียวหรออีกอย่างแก้วไม่ได้โกงด้วยโทโมะเต็มใจเซ็น"

"แต่แก้วมอมเหล้ามันไงไอ้โมะมันเมาเมื่อไหร่มันก็ไปหมดแล้วสงสารมันบ้างมั้ย"เขื่อนบอก

"สงสารหรอแก้วว่าน่าสมเพชมากกว่านะจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของการตายทั้งเป็นทรมานแทบขาดใจเหมือนที่แก้วเป็นมาตลอดสิบปีแค้นนี้มันฝังใจแก้วตั้งแต่สิบขวบยังไงแก้วก็ไม่ยอมให้คนอื่นทำร้ายแก้วฝ่ายเดียวหรอก"

"แล้วแก้วเคยรักไอ้โมะบ้างมั้ย"ยิงคำถามตรงๆไม่อ้อมค้อมทุกคนนั่งฟังคำตอบของคำถามที่เขื่อนยิงมาให้แก้วอย่างใจจดใจจ่อ

"เอ่อ...ไม่แก้วไม่รักเค้านายนั่นก็แค่ทางผ่านในการที่แก้วจะไปเอาทุกอย่างคืนไม่ต้องคิดว่าแก้วรักเค้า"หันหน้าไปทางอื่น

"อย่าพึ่งพูดอะไรเลยป๊อปคือแก้วมันเป็นคนดื้อไม่ฟังใครอย่าถือสาแก้วนะ"กระซิบแฟนหนุ่ม

"ก็ได้ฟางเพราะป๊อปก็คิดว่าคำพูดป๊อปจะโน้มน้าวใจแก้วไม่ได้เลยเหมือนกัน"กระซิบตอบแฟนสาว