แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"คุณโทโมะคะเกลเอาเอกสารมาให้ครับ"เดินเข้ามาหาชายหนุ่มที่โต๊ะทำงาน
"ครับวางไว้ก่อน"พยักหน้าแต่ก็ยังไม่ละสายตาออกจากจอคอมพิวเตอร์
"คือเกลไม่ค่อยเข้าใจตรงนี้เลยน่ะค่ะคืออธิบายให้เกลฟังหน่อยได้มั้ย"ยื่นหน้าลงไปใกล้ชายหนุ่ม
"ตรงไหน กะ...เกล"หันหน้าไปชนกับจมูกหญิงสาวพอดี
"เอ่อเกลขอโทษค่ะ"จะลุกขึ้นแต่ก็แกล้งทำเป็นข้อเท้าพลิกจนล้มทับชายหนุ่มในลักษณะนั่งตักปลายจมูกทั้งคู่ติดกันมือข้างหนึ่งของร่างสูงรวบเอวหญิงสาวไว้ส่วนอีกข้างก็จับไหล่มน
"คือเกล อื้อ"ถูกปากหนาประกบอย่างรวดเร็วตอบสนองอย่างดีโดยการคล้องคอชายหนุ่มไว้จูบตอบชายหนุ่มอย่างเร่าร้อนจนแทบละลายมือหนาละจากไหล่ลงมาคลึงสะโพกหญิงสาวไปมา
"เอ่อขะ...ขอโทษที่เข้ามาผิดเวลา"เข้ามาเจอภาพบาดตาก็เบือนหน้าหนีก่อนจะยืนหันหลังแล้วเอ่ยขอโทษ
"ออกไปก่อน"ไล่หญิงสาวก่อนจะจัดชุดให้เข้าที่แล้วนั่งมองร่างบางที่ยืนหันหลังให้
"ขอตัวก่อนนะ"บอกชายหนุ่มแต่ก็ถูกดึงไว้
"เป็นอะไรอีกหะ!ทะ...เธอร้องไห้เป็นอะไร?แต่ถ้าร้องไห้กับเรื่องเมื่อกี้อย่ามาร้องเพราะเธอเห็นภาพที่มันน่าร้องไห้มากกว่านี้ยังไม่ร้องเลยอย่ามาสำออย"ผลักหญิงสาวออก
"ฮึกในเมื่อนายไม่ได้รักชั้นชั้นจะเลิกยุ่งกับนายต่อไปนี้เราแค่ผู้ร่วมหุ้นกันดีมั้ยโทโมะ"
"ไม่แก้ว!ชั้นให้หุ้นเธอต่อจากนี้เธอต้องอยู่กับชั้น"
"ฮึกนายมันก็เป็นแบบนี้รั้งไว้ทั้งที่ไม่ได้รักต่อไปถ้าชั้นได้ของๆชั้นกลับคืนมาเมื่อไหร่ชั้นจะเลิกยุ่งกับนาย"
"ของ?เธอพูดเรื่องนี้สองครั้งแล้วของเธอมันคืออะไรหะ"เขย่าตัวหญิงสาว
"ไม่ต้องรู้ถึงเวลานายจะรู้มันเอง"ดันตัวร่างสูงออก
"ชั้นจะรอดูว่าของเธอมันคืออะไร"บอกก่อนจะกลับไปทำงานอย่างเดิมร่างบางได้แต่มองก่อนจะไปนั่งที่โซฟาแต่นั่งหันข้างไม่มองชายหนุ่มน้ำตาค่อยๆไหลออกจากตาช้าๆปาดน้ำตาจนชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวที่นั่งสะอื้นอยู่บนโซฟาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยากเข้าไปกอดแต่ในเมื่อไปบอกไว้แบบนั้นเลยต้องทำใจแข็งไว้
"ออกไป!!"ไม่อยากเห็นภาพแทงใจเอ่ยปากตวาดไล่
"ฮึกได้"คว้ากระเป๋าก่อนจะเดินออกไป
"โดนเค้าไล่หรอถึงร้องไห้แบบนี้น่ะ"เดินเข้าไปมองร่างบางด้วยสายตาเหยียด
"ฮึก"ปาดน้ำตาก่อนจะเดินออกไปแต่กลับถูกกระชากไว้
"อย่ามาสำออยได้มั้ยตอนนั้นยังว่าชั้นอยู่เลยว่าสิ่!"ตะคอกใส่ร่างบางพนักงานหันมามองก่อนจะซุบซิบกัน
"ปล่อยชั้น"ผลักหญิงสาวอย่างแรงจนเกลถึงกับล้มมือของหญิงสาวปัดแก้วกาแฟจนแตกกระจายเต็มพื้นตอนที่ล้มหญิงสาวมือโดนเศษแก้วบาดจนเป็นแผลลึก
"เกลเป็นอะไรมั้ยชั้นขอโทษ"ร่างบางรีบวิ่งเข้าไปช่วย
"โอ๊ยแก้ว"จับมือร่างบางให้จับที่แผลตัวเองอย่างแรงจนเลือดไหลเพิ่มขึ้น
"มีอะไรกัน"ได้ยินเสียงโวยวายก็รีบออกมาดู
"เอ่อไม่มีอะไรค่ะฮึก"ลุกขึ้นร่างบางมองที่แผลก่อนจะงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า
"แล้วเธอเป็นอะไรเกล"เข้ามาดึงมือหญิงสาวไปดู
"เอ่อไม่เป็นไรค่ะ"ชักมือกลับแต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อยหันไปยิ้มเยาะหญิงสาวที่ยืนน้ำตาคลอมองทั้งคู่
"ทำอะไรของเธอแก้วเธอโมโหชั้นแล้วมาพาลเกลแบบนี้หรอแย่ที่สุด"หันมาตวาดลั่นก่อนจะพาเกลเดินไปทำแผลที่ห้องพยาบาล
"โทโมะฟังชั้นก่อนชั้นไม่ได้ทำ"วิ่งตามชายหนุ่มไปข้างล่าง
"แผลลึกขนาดนี้ไปโรงบาลดีกว่านะเกล"ไม่ฟังเสียงร่างบางที่วิ่งตามมาสักนิด
"เกลเชิญครับ"เดินไปเปิดประตูให้หญิงสาว
"ฮึกโทโมะฟังแก้วก่อนนะ"เข้าไปขวางชายหนุ่มที่กำลังจะขึ้นรถ
"ถอยไปชั้นจะพาเกลไปหาหมอ"ผลักหญิงสาวจนล้ม
"โทโมะฟังก่อนโทโมะ"วิ่งตามรถจนรถร่างสูงเลี้ยวออกนอกบริษัทก่อนจะล้มลงด้วยความเจ็บเพราะข้อเท้าพลิกตอนที่วิ่งตามพยายามอธิบายตั้งแต่อยู่ในบริษัทแต่กลับไม่ยอมฟัง
"ถ้าเป็นแบบนี้ชั้นจะไม่มายุ่งกับนาย"หลังจากลุกจากตรงนั้นก็เดินกลับมาที่รถ
"ฮึกจะไม่พูดไม่คุยแต่ชั้นจะมาหานายเพื่อหุ้นฮึกต่อไปนี้ชั้นจะไม่แคร์นายอะไรที่เป็นของชั้นต้องได้คืนต่อไปเราคือศัตรูกันอย่างเต็มตัวโทโมะ"สะอื้นครั้งสุดท้ายก่อนจะเผยแววเสียงน่ากลัวออกมาก่อนจะขับรถออกไปจากบริษัท
***
"ขอบคุณมากป๊อปที่ช่วยฟางทำยอดพวกนี้ไม่งั้นมึนตายแน่เลย"
"ไม่เป็นไรหรอกฟางป๊อปเต็มใจ"
"แน่ะแอบมาสวีทอะไรกันตรงนี้"
"อะไรยัยเฟย์สวีทอะไรของแกแล้วไปคุยกับเขื่อนสนุกมั้ย"
"สนุกมากเขื่อนตลกชะมัดเลย"
"ฮะ ฮะไอ้เขื่อนมันตลกน่ะแต่บางครั้งมันก็ฮาไม่ดูสถานะการณ์"
"เฟย์ว่างั้นแหละ"
"เม้าท์อะไรเขื่อนกัน"
"เปล่าเฟย์จะพูดให้เขื่อนได้ยินเลย"
"หรอแล้วเรื่องอะไร"
"เรื่องที่แกพูดมากไงไอ้กบ"
"โธ่นั่นมันเรียกนินทา"
"ฮะ ฮะกบงอน"
"ยัยเป็ด ก้าบ ก้าบหัวฟู"
"นี่เดี๋ยวโดนต่อยปากแหก"
"ยัยฟาง"เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากที่ประตูร้านช่วงนี้เย็นแล้วร้านกำลังจะปิดเลยเฮฮาได้เต็มที่
"แก้วมือแกเปอะอะไรมาอ่ะ"จับมือเพื่อนสาวที่มีเลือดติดอยู่
"เลือดน่ะ"
"แกโดนอะไรมา"
"เปล่าเลือดนังเด็กมาร"
"แล้วแกไปทำอย่างนั้นโทโมะไม่ว่าหรอ"
"เค้าไม่ฟังที่ชั้นอธิบายชั้นไม่ได้ทำนังเด็กนั่นนังนั่นมทันใส่ร้ายชั้น"
"เกลร้ายไม่เบานะเนี่ย"
"อย่างนั้นไม่ได้เรียกว่าไม่เบาและล่ะเขื่อนเรียกว่าหนักเลยดีกว่า
"เขื่อนว่างั้นเหมือนกันแก้ว"
"เอ่องั้นวันนี้พวกเรากลับกันก่อนนะพรุ่งนี้จะมาใหม่"ดึงเสื้อเพื่อนหนุ่มหน้ายาวออกจากร้านไป
"ตกลงแกจะแก้แค้นเค้าจริงหรอ"นั่งลงบนโต๊ะ
"อืมแน่นอนนายนั่นยอมยกหุ้นให้ชั้นครึ่งนึง"
"หะอะไรนะแกทำได้ตั้งแผนนึงและยัยแก้วตีสนิทแล้วอ้อนขอให้มอบหุ้นให้"
"ชั้นไม่ได้อ้อนชั้นขอตรงๆนายนั่นก็ให้"
"โทโมะนี่หลงผู้หญิงจริงๆเลย"
"หึหลงจนมั่วน่ะสิ่ไม่ว่า"
"หมายความว่าไง"
"เจ้าชู้ ปากดี ด่าแม้กระทั่งผู้หญิง ชอบตะคอกไม่พอใจก็ไล่ฮึก"พูดถึงเรื่องตะคอกกับเรื่องไล่ก็น้ำตาตกภาพแล่นเข้าสู่สมองตอนที่ถูกไล่และถูกตะคอก
"แก้วไม่เอาน่า"
"เห็นมั้ยชั้นบอกแล้วสักวันแกต้องรักเค้า"
"ต่อไปนี้คำว่ารักมันจะไม่มีในหัวสมองชั้นแล้วเฟย์มันจะมีแต่คำว่าแก้แค้นที่มันต้องจบเมื่ออีกฝ่ายทรมาณเหมือนตายทั้งเป็น"มือบางกำแน่นนึกถึงภาพวันที่พ่อต้องจากไปวันที่รู้เรื่องการโกงและอะไรอีกหลายอย่างที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตจนแทบรับไม่ไหวแต่ก็ยังอดทนเพราะหวังว่าสักวันต้องล้างแค้นไทยานนท์จนสุดท้ายก็ได้ทำและมันกำลังจะเริ่ม'การแก้แค้น'ที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่วันนี้พรุ่งนี้ไม่มีความปราณีให้กันอีกต่อไป!!!!