แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

บริษัท ไทยานนท์ จำกัด

หลังจากขับรถนำร่างบางมาก็หยุดรอร่างบางจนกว่าจะมาถึงพอเห็นรถร่างบางก็หยุดรอพอร่างบางเดินมาใกล้ก็ทำเป็นเพิ่งลงจากรถแล้วเดินเข้าบริษัทไปไม่รอร่างบาง

"สวัสดีค่ะคุณโทโมะ"เลขาสาวเดินตรงมหาชายหนุ่มก่อนจะเกาะแขนแสดงความเป็นเจ้าของ

"ครับ"ยิ้มหวานให้ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไป

"ขอโทษ"เดินแทรกกลางจนทั้งคู่แยกออกจากกัน

"ไม่มีมารยาท"หญิงสาวบ่นเบาๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานร่างสูงมองร่างบางเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปในห้องทำงานหญิงสาวไม่รอช้าเดินตามไปทันที

"จะตามเฝ้าอย่างนี้ทั้งวันเลยหรือไงหะ"เห็นร่างบางนั่งรอตัวเองตั้งแต่ตอนเช้าไม่ว่าจะไปไหนก็ลุกตามไปตลอดไม่เว้นแม้แต่เข้าห้องน้ำยังไปยืนรอไม่คิดว่าจะเอาจริง

"บอกแล้วไงว่าจะเฝ้าจนกว่านายจะก้าวเท้าเข้าบ้าน"หันมาตอบชายหนุ่ม

"เธอไปชั้นก็ออกจากบ้านได้"

"ฮึ่ยนั่นมันเรื่องของนายแต่ชั้นจะไม่ให้นายเข้าใกล้กับนังเด็กนั่น"หันมากระแทกเสียงใส่

"หึหึกั้นให้ตายชั้นก็จะเข้าใกล้เค้า"

"ก็ลองดูสิ่"เดินไปก่อนจะโน้มหน้าไปใกล้ชายหนุ่มจนปลายจมูกชนกัน

"ให้ท่ากันหรือไงคนสวย"กระชากเอวร่างบางให้ข้ามโต๊ะทำงานจนคนตัวเล็กมาอยู่บนตัก

"ปล่อยชั้น"ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม

"เมื่อกี้ยังมาใกล้อยู่เลยทีนี้จะให้ปล่อยยังไงกันแน่"

"ฮึ่ย"หันหน้าหนีแล้วนั่งอยู่เฉยๆแต่ชายหนุ่มก็ไม่ยอมปล่อยลงจากตักมือหนารั้งเอวบางไว้ข้างเดียงส่วนอีกข้างก็เขียนงานหญิงสาวมองใบเอกสารที่ร่างสูงทำอยู่เป็นระยะ

"มองอะไร"หันมาถามร่างบางที่มองใบเอกสารไม่ยอมละสายตา

"ชั้นอยากเป็นหุ้นส่วนกับนาย"หันหน้ามาหาชายหนุ่ม

"พูดเป็นเล่น"หัวเราะกับท่าทีของร่างบางตรงหน้า

"ไม่ได้ล้อเล่นสักหน่อยดูหน้ากันบ้างล้อเล่นมั้ย"จับหน้าชายหนุ่มให้หันมามองหน้าตัวเอง

"หึไม่ให้อยากเป็นหุ้นส่วนต้องมีข้อแลกเปลี่ยน"รั้งเอวบางด้วยมือทั้งสองข้าง

"อะไร"

"อยู่ด้วยกันจะยกหุ้นให้ครึ่งนึง"ยิ้มนิดๆให้ร่างบาง

"ตกลงชั้นจะอยู่กับนายแต่...ในฐานะอะไร"ถามร่างสูงคิ้วเล็กขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย

"ไม่รู้ตามใจชั้นว่าอยากให้เธออยู่ในฐานะอะไร"ปล่อยเอวบางก่อนจะนั่งทำงานต่อ

"ฮึ่ยไอ้บ้า"เดินฮึดฮัดกลับไปนั่งวันนี้ทั้งวันร่างสูงไม่ยอมไปกินข้าวคนตัวเล็กหิวแทบตายแต่ก็ไม่ยอมไปไหนนั่งเฝ้าตามทุกฝีเก้าแม้แต่เกลเข้ามาส่งงานยังเป็นคนรับแล้วไปยื่นให้ชายหนุ่มจะไปประชุมร่างบางก็ตามเข้าไปนั่งประชุมด้วยกระดิกไปไหนไม่ได้โดนตัวเล็กตามตลอดเวลาจนงานเลิก

"เสร็จแล้ว"พูดกับตัวเองก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องก่อนเดินแอบมองคนตัวเล็กที่ลุกลี้ลุกลนเก็บของก่อนจะวิ่งตามออกมา

"บายค่ะคุณโทโมะ"เดินมากระซิบข้างหูร่างสูงถูกเลขาสาวหอมแก้มไปหนึ่งที

"ทำอะไรอายคนอื่นบ้างก็ได้ไม่ต้องให้คนอื่นรู้ว่าด้านกันทั้งคู่ เหอะ"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะเดินไปกดลิฟท์ร่างสูงเดินตามไปติดๆ

"หึงหรือไงหะ"ถามร่างบางที่ยืนกอดอกอยู่ในลิฟท์ไม่พูดจา

"ไม่ได้หึงและก็ไม่ได้หวงชั้นแค่จะเฝ้านาย"หันมาตะคอกใส่ชายหนุ่ม

"พรุ่งนี้จะเซ็นมอบหุ้นให้มาด้วยนะที่รักหึ"ยิ้มที่มุมปากก่อนจะกระชากเอวบางมาแนบตัว

"ปล่อยได้แล้วเดินเองได้"สะบัดตัวออกก่อนจะเดินหนีไปขึ้นรถร่างสูงจึลขึ้นรถตัวเองก่อนจะขับออกไปตอนขับก็มองกระจกหลังเห็นร่างบางขับตามมาติดๆจนถึงบ้าน

"อ้าวหนูแก้ว"เห็นหญิงสาวเดินหน้ามุ่ยตามหลังชายหนุ่มก็ทัก

"สวัสดีค่ะคุณแม่"ยกมือไหว้ก่อนจะเดินตามชายหนุ่มขึ้นไปบนห้อง

"ตามมาทำไม"หันมาถามหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียง

"ชั้นจะเฝ้านายจนกว่านายจะหลับ"

"ยัยต๊องเอ้ย"พูดจบก็หันไปถอดเสื้อผ้าจนเหลือแต่กางเกงในแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำไม่ฟังเสียงบ่นร่างบางแม้แต่น้อยไม่ได้บ่นเรื่องอะไรก็บ่นเรื่องแก้ผ้าต่อหน้าตัวเล็กนี่แหละเลยบ่นทำเหมือนไม่เคย

"นี่ชุดไปแต่งตัวซะแล้วลงไปทานข้าว"โยนชุดให้ก่อนจะยืนหันหลังให้ชายหนุ่ม

"ไม่อาบน้ำหรอ"ก่อนร่างบางจากด้านหลัง

"ไม่ปล่อยชั้น"ดิ้นจนหลุดแล้วตีแขนร่างสูงให้ไปใส่เสื้อผ้าพอใส่เสร็จก็พากันไปกินข้าว

"คุณแม่ผมจะเซ็นมอบหุ้นให้แก้ว"

"หรอเอาสิ่ให้หมดก็ยังได้ฮะฮะ"หญิงวัยกลางคนหัวเราะไม่ได้ติดใจอะไรมากแต่หัวเราะร่างบางนั่งยิ้มจนแก้มแทบปริอยากได้ทั้งหมดให้เร็วที่สุดจะได้เลิกยุ่งกับผู้ชายเลวๆอย่างนี้สักที