แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"โทโมะ"
"เธอไปไหนมาแก้วไปไหนมา"รีบปรี่เข้าไปหาร่างบางทันทีเขย่าตัวหญิงสาวตรงหน้าไปมาจนร่างบางรำคาญ
"ปล่อย!!!"ผลักอกชายหนุ่มออก
"ไปไหนมา!!!"ตะคอกใส่แต่อีกฝ่ายกลับไม่เกรงกลัว
"ไม่ใช่เรื่องของคุณแต่ตอนนี้ชั้นจะตามคุณไปทุกที่ฝันไปเถอะว่าจะได้อยู่กับนังนั่นสองต่อสอง"
"หึถ้าไม่อยากตายก็ออกไป"ชี้ไล่หญิงสาวตรงหน้า
"ฝันไปเถอะว่าจะมาสั่งคนอย่างชั้นอย่าคิดว่านายจะขู่ชั้นได้"เดินกระแทกไหล่ชายหนุ่มก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา
"ออกไปซะชั้นกับเธอเราเลิกกันแล้ว!!!"
"ใครบอกคุณล่ะโทโมะว่าชั้นเลิกกับคุณ"ลุกขั้นยืนประจันกับชายหนุ่มนิ้วเรียวไล้ไปตามใบหน้าหล่อของร่างสูง"ชั้นไม่ยอมเลิกกับคุณแน่จนกว่าจะได้ของของชั้นคืน!!!"ตวาดอย่างลืมตัว
"ของ?ของอะไรหะแก้วของอะไร"บีบแขนขาวจนเป็นรอยแดง
"ไม่จำเป็นที่ต้องรู้"ผลักชายหนุ่มอย่างแรงจนเซก่อนจะเดินหนีออกไป
"อยากอยู่กับชั้นนักไม่ใช่หรอ"มือหนาคว้าข้อมือเล็กที่กำลังจะเปิดประตูรถ
"ปล่อยชั้นถึงเวลาชั้นจะตามนายเองโอ๊ย...โทโมะปล่อย"พยายามสะบัดข้อมือแต่ก็ไม่หลุดหนำซ้ำยังถูกลากให้กลับเข้ามาในบ้านอย่างเดิมข้อเท้ากระแทกตามขั้นบันไดจนเขียวช้ำไปหมด
"ปล่อยชั้นโทโมะ"ถูกเหวี่ยงลงบนเตียงขนาดใหญ่อย่างแรงร่างบางถอยหนีคนร่างสูงที่กำลังโกรธ
"อยากอยู่ด้วยกันไม่ใช่หรอหะ"จับข้อเท้าเล็กอย่างแรง
"โอ๊ยเจ็บปล่อยชั้นจะกลับบ้าน"พยายามแกะมือหนาให้ออกจากข้อเท้าที่มันดูจะบวมขึ้นเรื่อยๆ
"อย่าสำออยเมื่อกี้ยังเถียงชั้นอยู่เลยทำไมตอนนี้มาบอกให้ชั้นปล่อยล่ะ"ขึ้นคร่อมคนตัวเล็กมือหนาจับคางของหญิงสาวให้หันมามองหน้าตัวเอง
"ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ชั้นบอกแล้วไงชั้นตามนายแน่แต่ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะอยู่กับนายปล่อย"มือเล็กกำหมัดทุบอกหนาอย่างแรงแต่ร่างสูงก็ไม่ยอมลุกออกจากตัว
"แต่ชั้นจะให้เธออยู่กับชั้น"ตวาดคนตัวเล็กที่ยังทุบอกไม่หยุด
"ไม่ชั้นจะกลับบ้านปะ อื้อ"เสียงร่างบางถูกกลบด้วยปากหนาที่กดปากลงปากบางอย่างแรงลิ้นร้อนสอดเข้าไปตวัดลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อนมือหนารวบข้อมือเล็กทั้งสองข้างขึ้นไปอยู่เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวมือที่ว่างของร่างสูงก็บีบหน้าอกของร่างบางที่อยู่ภายให้เสื้อกล้ามสีน้ำตาลอย่างแรงจนคนตัวเล็กข้างล่างรู้สึกเจ็บน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาสวยทั้งสองข้างผลักอกหนาเท่าไหร่ก็ไม่ยอมปล่อยการกระทำที่รุนแรงของชายหนุ่มไม่มีท่าทีจะหยุดเลยแม้แต่น้อย
"อื้อ.."พยายามผลักชายหนุ่มออกปากยังคงถูกปิดจนรู้สึกว่าเริ่มหายใจไม่ออก
~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป(เกลียดเขาไป)~
"ฮึ่ยใครวะ"ผละออกจากร่างเล็กกดดูเบอร์ที่โทรหาอย่างหงุดหงิดที่มาขัดจังหวะร่างเล็กเมื่อเป็นอิสระก็ถดหนีร่างสูงทันที
"ไอ้เขื่อนมีไร"
(ข้าไปทำไรเองรึเปล่าวะขัดจังหวะหรือไงหะ)
"อย่าพูดมากมีไรว่ามา"
(เออๆตอนนี้ยัยเบลล์มาอาละวาดตามหาแกที่ผับชั้นใหญ่เลยว่ะ)
"โธ่เว้ยเออๆเดี๋ยวชั้นจะไปแค่นี้แหละ"ตัดสายทิ้งก่อนจะจัดเสื้อผ้าตัวเองแล้วกระชากข้อมือคนตัวเล็กที่อยู่บนเตียงให้ลงมา
"โอ๊ย"โดนกระชากอย่างแรงจนตกเตียงข้อเท้าก็เจ็บจนบวมเขียว
"ลุกขึ้นมา"กระแทกเสียงใส่คนตัวเล็กที่นั่งจับข้อเท้าตัวเองทั้งสองข้าง
"ฮึก...ออกไปอย่ามายุ่งกับชั้นฮึอ"กัดปากตัวเองแน่นพยายามจะลุกแต่ปวดข้อเท้าไปหมดลุกทีก็ล้ม
"เป็นอะไรหะลุกขึ้นมาสิ่สำออยอยู่ได้"นั่งชันเข่ามองหน้าร่างบางที่เต็มไปด้วยน้ำตาก่อนก้มมองดูที่ข้อเท้าที่บวมช้ำ
"ฮึก...ชั้นเจ็บ"จับข้อเท้าตัวเอง
"เป็นอะไรมากมั้ย"เปลี่ยนน้ำเสียงจนเป็นน้ำเสียงอ่อนโยนก้มดูข้อเท้าของร่างบางแกะมือเล็กออกก่อนจะค่อยๆนวดที่ข้อเท้า
"โอ๊ย...ฮึกมันเจ็บปล่อย"ปัดมือชายหนุ่มออกก่อนจะยันตัวเองให้ยืนขึ้นแม้จะเจ็บจนแทบยืนไม่ได้ก็ตาม
"อย่ามาทำเป็นดื้อหน่อยเลยไปเดี๋ยวพาไปส่ง"ช้อนตัวร่างบางขึ้นไม่แสดงความเป็นห่วงแม้แต่น้อยขายาวก้าวออกจากห้องก่อนจะลงไปด้านล่าง
"นายใหญ่ไปไหนครับ"
"ไปส่งแก้วแล้วชั้นจะไปผับบอกแล้วพอใจยัง"ตะคอกใส่ก่อนจะเดินไปที่รถเปิดประตูหลังโยนร่างบางเข้าไปก่อนจะขึ้นรถแล้วพาร่างบางไปส่งที่บ้าน
"พรุ่งนี้ชั้นจะเข้าบริษัทอย่าลืมตามไปเฝ้าด้วยล่ะ"ดึงข้อมือร่างบางให้ออกมาจากรถก่อนจะปิดประตูแล้วหันมาบอกคนตรงหน้า
"ชั้นไปแน่ไม่ยอมให้นายอยู่กับนังเด็กนั่นหรอก"ตะคอกใส่ก่อนจะเดินกะเผลกกะเผลกเข้าไปในบ้านร่างสูงมองตามอย่างเป็นห่วงอยากเข้าไปช่วยแต่กลับไปทำรุนแรงไว้กับเค้าอาจเป็นเพราะอารมณ์ที่ต้องทำแบบนี้ยืนคิดอยู่นานก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นลูกน้องของหญิงสาวมาช่วยประคองพาเข้าบ้านเลยหมดห่วงก่อนเดินไปขึ้นรถแล้วมุ่งตรงไปที่ผับที่เพื่อนชายบอกว่า'กิ๊กเก่า'กำลังไปอาละวาดตามหาตัวเองอยู่ที่นั่น