แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

คอนโด TK_KZ
เมื่อมาถึงคอนโดของชายหนุ่มก็ตรงไปที่ชั้น9ขาเรียวยาวก้าวออกมาจากลิฟท์หยุดอยู่ที่หน้าหน้องห้อง9901มือบางหยิบคีย์การ์ดในกระเป๋าก่อนจะเสียบที่ช่องหน้าประตูทำใจอยู่นานก่อนจะบิดลูกบิดเปิดเข้าไปในห้อง
"โทโมะ"ตะโกนเรียกชายหนุ่มทำลังจูบกับเลขาสาวอยู่บนเตียงอย่างเร่าร้อน
"0_0กะ..แก้ว"รีบผละออกจากกันมองหน้าหญิงสาวที่อยู่หน้าประตูห้องนอน
"นี่มันอะไร"ตวาดลั่นชี้ไปที่เลขาสาวที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยจนต้องเอาผ้าขนหนูมาคลุม
"เอ่อ...คือ"ก้มหน้าเอ่ยเสียงเลิ่กลั่กไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
"บอกมาสิ่มันคืออะไร"เข้าไปกระชากคอเสื้อชายหนุ่มก่อนจะเขย่าตัวชายหนุ่มอย่างแรง
"ปล่อย"ตวาดหญิงสาวก่อนจะแกะมือออก
"อย่าคิดนะว่าชั้นจะยอมแกง่ายๆ"มองหน้าเลขาสาวของชายหนุ่ม
"ฮึกเกลขอโทษค่ะ"แสร้งทำเป็นร้องไห้ก้มหน้าก้มตาไม่มองหน้าใคร
"อย่ามาทำตัวเป็นนางเอก"ปรี่เข้าไปกระชากแขนอย่างแรง
"โอ๊ย...ฮึกเกลเจ็บ"จับมือหญิงสาวที่อยู่ตรงแขนพยายามแกะออก
"แก้วหยุด"ผลักหญิงสาวอย่างแรงจนล้มลงกับพื้น
"อย่าคิดนะว่าชั้นจะยอมเลิกกับคุณชั้นไม่ยอมให้คุณไปกับนังเด็กนี่แน่"ยันตัวลุกขึ้นก่อนจะชี้หน้าหญิงสาวที่อยู่ข้างแฟนหนุ่ม
"แก้วออกมาคุยกับผม"ดึงข้อมือหญิงสาวออกมาคุยนอกห้องนอน
"อะไรโทโมะปล่อย"สะบัดข้อมือออกพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
"ผมว่าเราเลิกกันเถอะ"
เพี๊ยะ มือบางฟาดที่ใบหน้าหล่ออย่างแรงจนหัน
"อย่ามาใช้คำนี้กับชั้นชั้นจะตามคุณจนกว่าคุณจะเลิกยุ่งกับนังเด็กนี่"ตวาดลั่นน้ำตาคลอเบ้า
"ฮึกเกลจะเป็นคนไปเอง"เสียงเลขาสาวดังมาจากด้านหลังร่างบางหันขวับไปตามปลายเสียงก่อนจะปรี่เข้าไปหาทันที
เพี๊ยะ เพี๊ยะ มือบางฟาดลงไปที่ใบหน้าขาวถึงสองทีจนเลขาสาวของชายหนุ่มถึงกับล้ม
"แกอย่ามาทำตัวเป็นนางเอกหน่อยเลยแกมันพวกหน้าไหว้หลังหลอกอย่าฝันว่าจะได้โทโมะไปง่ายๆ"จิกหัวหญิงสาวก่อนจะตะคอกใส่หน้า
"แก้วปล่อยเกลเดี๋ยวนี้แก้ว"ดึงตัวหญิงสาวให้ออกจากเกลที่ดูว่าจะมีรอยแดงเต็มตัว
"รักกันมากนักใช่มั้ยนายมันก็พวกบอกรักเพียงลมปากหึผู้หญิงคนอื่นนายบอกเลิกได้แต่สำหรับชั้นนายไม่มีวันที่จะบอกเลิกจำไว้เราต้องเจอกันอีกโทโมะ"กระแทกเสียงใส่ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกไปนอกห้องขาเรียวสวยวิ่งมาที่ลิฟท์น้ำตาที่ถูกเก็บอยู่นานกลับพรั่งพรูเป็นสายเมื่อลิฟท์ถึงชั้นล่างสุดร่างบางรีบเดินไปขึ้นรถทันทีน้ำตาไม่มีท่าทีจะหยุดไหลมือบางกระชากเกียร์อย่างแรงไม่มีจุดมุ่งหมายที่จะไปไม่นึกถึงใครทั้งนั้นในหัวสมองมีแต่หน้าของลูกชายศัตรูไม่รู้เป็นเพราะอะไรต้องร้องไห้ให้คนแบบนั้นทั้งที่บอกว่าไม่ได้รักขับรถไปร้องไห้ไปจนตามัวเพราะมีแต่น้ำตามือบางรีบยกปาดน้ำตาก่อนจะมุ่งตรงไปที่สุสาน
"ฮึอคุณพ่อฮือแก้วไม่ได้รักเค้าใช่มั้ย"นั่งร้องไห้อยู่หน้าหลุมศพผู้เป็นพ่อที่จากไปกว่าสิบปี
"แก้วคิดถึงคุณพ่อฮือแก้วจะเอาสมบัติของคุณพ่อมาให้ได้ฮึกแก้วจะทำให้มันตายทั้งเป็นฮึกพวกมันต้องล้มละลายอย่างที่เราเป็นฮึก"มือบางลูบชื่อหน้าศพกับรูปภาพของคุณพ่อไปมาน้ำตาหยดแล้วหยดเล่าหยดลงสู่หลุมศพจนดินชื้นไปหมดได้แต่นั่งร้องไห้พร่ำว่าไม่ได้รักเค้าแต่เหมือนยิ่งพูดน้ำตาก็ยิ่งไหล
~เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ~
"ฮึก"กลั้นเสียงสะอื้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาดูของผู้ที่โทรพอเห็นชื่อบ่อน้ำตาก็แตกอีกครั้งมือบางสั่นก่อนจะละสายตาจากมือถือมองไปที่รูปของผู้เป็นพ่อ
"แก้วควรจะรับสายเค้าดีมั้ยฮือแก้วไม่อยากยุ่งกับเค้าเลย"มือบางพยายามปาดน้ำที่มีอยู่ออกจากใบหน้านิ้วเรียวกดรับโทรศัพท์ที่ยังคงดังอย่างต่อเนื่อง
(แก้วเธออยู่ไหนไปหาที่บ้านก็ไม่มีคอนโดก็ไม่อยู่เธออยู่ไหนแก้ว)เสียงชายหนุ่มที่ไม่อยากได้ยินดังมาตามสายร่างบางได้แต่นั่งฟังอยู่เงียบๆไม่ปริปากพูดแม้แต่น้อยมือเล็กปิดปากไว้ไม่ให้เสียงสะอื้นลอดไปให้อีกผ่ายได้ยิน
(แก้วได้ยินมั้ยถามว่าอยู่ไหน)เสียงตะโกนดังเป็นระยะดูจากน้ำเสียงชายหนุ่มกำลังหงุดหงิดอย่างมาก
"ฮึก...ไม่อยู่กับเกลหรอ"ปรับน้ำเสียงให้ดูปกติแม้น้ำตายังคงไหลไม่ขาดสาย
(ชั้นอยู่แน่แต่เธอไปไหนแก้ว)
"ไม่สำคัญที่คุณต้องตามหาชั้นถึงเวลาคุณเจอชั้นแน่"ตัดสายทิ้งก่อนจะปิดเครื่องแล้วลุกขึ้นจากสุสานขับรถกลับบ้าน
***
"แก้วแก้วฮึ่ย"เมื่อถูกตัดสายก็โมโหทันทีไม่มีใครกล้าตัดสายตัวเองทิ้งแต่นี่เป็นคนแรกที่กล้าตัดสายเค้าทิ้ง
"ตาโทโมะแกเป็นอะไร"ได้ยินเสียงลูกชายโวยวายก็รีบเดินมาดู
"อย่าเพิ่งมายุ่งกับผม"หันไปตวาดผู้เป็นแม่เมื่อเห็นลุกชายเป็นแบบนี้ก็เลยเดินหนีแต่ก็ไม่ได้กลัวลูกชายแค่อยากให้สงบสติอารมณ์
"เอ่อ...นายครับมีคนมาหา"เดินมาหานายใหญ่ที่กำลังโวยวายหงุดหงิดเป็นฟืนเป็นไฟ
"ใครมาวะโว้ยชั้นยังไม่อยากเจอใครทั้งนั้นออกไปให้หมดไปไหนก็ไป!!!!!!"ยิ่งโมโหยิ่งพาลไล่ทุกคน
"โว้ยทำไมไม่รับวะ"กดเบอร์โทรหาหญิงสาวแต่ก็ปิดเครื่องยิ่งทำให้โมโห
เพล้ง~มือหนาขว้างโทรศัพท์ลงพื้นจนแตกกระจายไปหมดปัดแจกันราคาเป็นแสนแตกปัดทุกอย่างก่อนจะนั่งสงบสติอยู่บนโซฟากลางบ้านตอนนี้ไม่มีใครกล้ายุ่งกับคุณชายของบ้านแต่ดูทุกคนจะชินชากับอาการแบบนี้กันไปหมดเพราะบ่อยครั้งที่โทโมะจะอาละวาด
"โทโมะ"
"เธอ...."