แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น

แสงแดดทอดผ่านม่านสีครีมกระทบเปลือกตาร่างบางที่กำลังหลับไหลอยู่บนเตียงสีขาวนุ่ม

~เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ~

"ใครโทรมาวะ"เอ่ยอย่างอารมณ์เสียมือบางคว้าโทรศัพท์ที่อยู่ตรงหัวนอนอย่างหงุดหงิดก่อนจะดูชื่อคนที่โทรมา

"ฮัลโหลคุณแม่"เอ่ยเสียงงัวเงียให้ปลายสายได้ยิน

(ยัยแก้วอยู่ไหนทำไมไม่กลับบ้านหะ)เสียงดุดังมาตามสาย

"แก้วอยู่คอนโด"ตอบโดยไม่สะทกสะท้านกับเสียงดุ

(แล้ววันนี้แกจะกลับมั้ย)

"ไม่รู้แก้วไปเมื่อไหร่คุณแม่ก็เห็นเองนั่นแหละ"พูดจบก็ตัดสายทิ้งก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียง

"ยัยเฟย์ยัยฟาง"ตะโกนเรียกเพื่อนสาวก่อนจะเดินออกมานอกห้องนอนก็ไม่มีใคร

"กลับไปแล้วหรอ"พูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะกลับเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วหาอาหารเช้าทาน

"ทำไมวันนี้โทโมะไม่มา"มองที่หน้าประตูก็ปิดเงียบสนิทดูท่าทีวันนี้จะไม่มีใครมาหาเลยกดเบอร์แฟนหนุ่มแต่ก็ติดต่อไม่ได้ยิ่งไม่มีใครอยู่ยิ่งอารมณ์เสียโทรหาเพื่อนก็ไม่ว่างเริ่มหงุดหงิดเลยรีบเข้ารถไปบริษัทแฟนหนุ่มทันที

บริษัท ไทยานนท์ จำกัด

"สวัสดีค่ะคุณแก้ว"เดินเข้ามาในบริษัทก็มีคนยกมือสวัสดียิ้มบางๆให้ก่อนจะขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้นผู้บริหาร

"อ้าวคุณแก้วสวัสดีค่ะมาหาคุณโทโมะหรอคะ"พนักงานเดินเข้ามาทักร่างบางที่กำลังจะเดินเข้าไปในห้องทำงาน

"ค่ะแล้วโทโมะอยู่มั้ยคะ"หันไปถามพนักงานสาว

"อ๋อคุณโทโมะไม่ได้เข้าบริษัทค่ะเห็นไปธุระกับเลขาน่ะค่ะ"

"ธุระอะไรคะ"

"ดิชั้นก็ไม่ทราบเหมือนกันแต่ออกกันไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะค่ะ"

"ขอบคุณค่ะงั้นแก้วจะรอโทโมะที่ห้องทำงานนะคะ"พูดจบก็เดินเข้าไปในห้องทำงานของชายหนุ่มนั่งรอบนโซฟาสีดำกลางห้องเหมือนเคย

~เนื่องจากตอนนี้มีคนคนนึงกำลังว้าวุ่นในใจ~

"ฮัลโหลโทโมะ"เมื่อรู้ว่าเป็นใครก็รับสายแล้วกระแทกเสียงใส่อย่างหงุดหงิด

(แก้วสองสามวันนี้โมะไปหาแก้วไม่ได้นะโมะต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดกับเกลน่ะ)

"ไปทำงานหรือไปไหนกันแน่"

(ทำงานสิ่ครับเอ่อแก้วแค่นี้ก่อนนะผมจะทำงาน)พูดจบก็ตัดสายทิ้ง

"อ๊ายยัยเกลแกคิดจะเอาโทโมะไปจากชั้ันใช่มั้ยไม่มีทาง"โมโหอยู่นานก่อนจะลุกขึ้นไปที่โต๊ะทำงานหาแฟ้มประวัติแล้วดึงใบโอนหุ้นของพ่อตัวเองออกมาแล้วเก็บใส่กระเป๋าก่อนจะเดินออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด

"คุณคะโทโมะกับเลขาของเค้ามีงานต่างจังหวัดบ้างมั้ย"ทุบโต๊ะพนักงานอย่างดัง

"เอ่อไม่มีค่ะ"ก้มหน้าหลบสายตาดุดันของร่างบาง

"ฮึ่ยแล้วมีใครรู้บ้างมั้ยเค้าไปไหน"อารมณ์เริ่มเดือดโวยวายจนพนักงานคนอื่นตกใจ

"ไม่ทราบค่ะ"มีแต่คนบอกไม่ทราบเริ่มไม่พอใจก่อนจะขับรถไปที่บ้านชายหนุ่ม

ณ บ้านไทยานนท์

"อ้าวหนูแก้วว่าไงลูก"หญิงวัยกลางคนเดินมาหาร่างบางที่ยืนหน้างอ

"สวัสดีค่ะคุณแม่พี่โทโมะอยู่มั้ยคะ"ยกมือไหว้ำผู้ใหญ่ตรงหน้า

"ตาโมะไม่กลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้วลูก"

"อะไรนะคะแล้วไหนพี่เค้าบอกว่าจะกลับมาหาคุณพ่อไงคะ"เริ่มทำหน้างง

"อะไรกันพ่อตาโมะเค้ายังไม่กลับหรอกลูกอีกตั้งสองเดือน"

"พี่โทโมะมีคอนโดมั้ยคะ"

"มีจ้ะอย่าบอกว่าตาโมะบอกกลับมาหาพ่อ"

"ค่ะ"

"นี่ที่อยู่ไปตามตาโมะนะลูก"เขียนที่อยู่คอนโดชายหนุ่มกับคีย์การ์ดห้องให้ร่างบางพอได้เสร็จก็รีบขับรถไปตามที่อยู่ของคอนโด