แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

"สวยจังเลยโทโมะ"เดินเข้าไปดูดอกกุหลาบที่บานสวย

"ชอบมั้ยแก้วใจ"กอดเอวบางจากด้านหลัง

"ชอบสิ่แก้วว่าดอกไม้ที่บ้านโทโมะสวยมากๆเลยนะ"จับมือชายหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา

"งั้นก็มาอยู่กับโมะสิ่จะได้เห็นมันทุกวัน"เอาคางเกยไว้ที่ไหล่มน

"รอก่อนสิ่แก้วยังอยู่กับคุณตอนนี้ไม่ได้แก้วว่าคุณพาแก้วกลับดีกว่า"แกะมือชายหนุ่มออกแล้วหันหน้ามาหา

"แต่แก้วอยู่กับโมะแป๊ปเดียวเองนะ"ทำหน้างอก่อนหันไปทางอื่น

"อย่างอนสิ่ที่รักแก้วแค่อยากกลับบ้านแก้วสัญญาว่าจะมาหาคุณ"บอกก่อนจะหอมแก้มชายหนุ่มหนึ่งที

"โอเคครับที่รักงั้นเดี๋ยวไปเอารถแก้วกันนะ"ยิ้มก่อนจะพาหญิงสาวเดินมาหาลูกน้อง

"สวัสดีครับนายใหญ่"เห็นชายหนุ่มก็ก้มหัวให้ทันที

"ไปเอารถของแก้วมา"สั่งเสียงแข็งลูกน้องรีบไปเอารถออกมาให้ทันที

"กลับดีๆนะที่รักหรือจะให้ผมขับรถตาม"พอรถมาจอดก็รั้งเอวเอาไว้

"ค่ะแก้วกลับดีแน่นอนแต่ถ้าคุณจะตามแก้วไปก็ตามใจ"ยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะขึ้นรถจองตัวเองก่อนจะขับออกไปชายหนุ่มรีบขึ้นรถตัวเองแล้วขับตามทันที

"เดี๋ยวก่อนสิ่คนสวย"เห็นหญิงสาวกำลังจะเข้าบ้านก็ขับรถไปขวางไว้

"ตามแก้วมาด้วยหรอคะ"ลงมากจากรถแล้วเดินมาหาชายหนุ่มที่รถ

"แน่นอนใครจะให้เมียตัวเองกลับบ้านเองจริงมั้ยลงมาจากรถแล้วรั้งเอวไว้

"ค่ะแก้วเข้าบ้านก่อนนะ"

"เดี๋ยวสิ่แก้วโมะยังไม่ได้รางวัลที่มาส่งเลย"ยื่นหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกชนกัน

"แล้วโมะอยากได้อะไรล่ะคะ"ยิ้มให้ก่อนจะเอามือคล้องคอชายหนุ่มไว้

"แล้วแต่แก้วละกัน"ยิ้มที่มุมปากก่อนจะเอาตัวหญิงสาวให้มาแนบกับอกแกร่ง

จุ๊บ จูบปากเบาๆก่อนจะผละออกจากชายหนุ่มแล้วเดินไปขึ้นรถตัวเอง

"ค้างนะที่รัก"เดินไปหาให้หญิงสาวเอากระจกลงแล้วกระซิบข้างหู

"อายคนอื่นบ้างนี่มันหน้าบ้านแก้วกลับบ้านได้แล้วนะคนดีบายค่ะ"ปิดกระจกก่อนจะเลี้ยวรถเข้าบ้านชายหนุ่มจึงขับรถกลับบ้านตัวเอง

ณ บ้านศิริมงคลสกุล

"แก้วนั่นใคร"ลูกสาวเข้าบ้านมาก็เอ่ยถามว่าชายหนุ่มคนเมื่อกี้เป็นใคร

"แฟนแก้ว"ตอบอย่างเรียบๆก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟา

"เค้าเป็นใครมาจากไหน"หันมาถามลูกสาวของตัวเอง

"ลูกชายคนเดียวของตระกูล ไทยานนท์"หันหน้าไปทางอื่น

"อะไรนะ!!..เอ่อหรออืมไม่ถามอะไรแล้วไปพักผ่อนเถอะแล้วเมื่อคืนไปไหนมา"เบี่ยงประเด็นถามเรื่องอื่นแต่ก็ตกใจไม่น้อยเมื่อได้ยินนามสกุล

"แม่คะแม่มีอะไรปิดบังแก้วรึเปล่าคะ"หันมาถามผู่เป็นแม่

"เปล่าลูกทำไมถึงคิดอย่างนั้นล่ะ"ยิ้มก่อนจะลูบหัวลูกสาว

"แม่มีเรื่องปิดบังแก้วแม่ปิดบังแก้วเรื่องคุณพ่อ!"ตวาดลั่นน้ำตาเม็ดโตไหลออกจากดวงตาคู่สวย

"ชั้นปิดบังอะไรแกแม่เคยปิดบังอะไร!"ตวาดกลับ

"แก้วรู้เรื่องพ่อแก้วรู้ว่าพ่อตายเพราะอะไรแล้วใครเป็นคนทำให้ครอบครัวเราล้มละลาย"ตะโกนลั่นเล่นเอาคนเป็นแม่ถึงกับสะดุ้งเฮือกที่ลูกสาวรู้เรื่องที่ไม่ควรรู้

"แกรู้หรอแก้ว"ถามลูกสาวด้วยน้ำเสียงสั่นน้ำตาคลอเบ้า

"ฮือใช่แก้วรู้ตระกูลไทยานนท์ฮึกทำแบบนี้"กอดผู้เป็นแม่ก่อนจะร้องไห้ออกมา

"แก้วรู้แล้วทำไมแก้วถึงไปยุ่งกับเค้าอีกล่ะลูก"ลูบหัวลูกสาวด้วยความรักถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"หึแก้วนี่แหละจะเอาของๆพ่อกลับคืนมา"ผละออกจากผู้เป็นแม่ก่อนจะเอ่ยเสียงแข็ง

"แต่มันอันตรายนะลูก"เอ่ยบอกขนาดตัวเองที่เคยคิดจะเอาคืนยังไม่กล้า

"จะกลัวมันทำไมไอ้พวกคนเลวแบบนั้นแม่ไม่ต้องห่วงแก้วจะเอาทุกอย่างของมันมาเป็นของเราให้ได้"ประกาศกร้าวก่อนจะเดินขึ้นห้องไปปล่อยให้คนเป็นแม่ได้แต่นั่งถอนหายใจกับความเป็นห่วงลูกสาว