แค้นนี้สั่งใจให้รักเธอ

ณ บ้านไทยานนท์

โทโมะ Part

ตอนนี้ผมกลับมาบ้านแล้วหลังจากไปส่งแก้วผมว่าแก้วเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมดูแลดีที่สุดมั้งไม่รู้สิ่แต่ผมว่าเธออาจจะไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นแต่ยังไงถึงเวลาเมื่อไหร่ผมก็ต้องทิ้งเธอไปเหมือนผู้หญิงคนอื่นอยู่ดีเสือผู้หญิงอย่างผมมันไม่หยุดอยู่ที่ใครง่ายๆหรอกนอกจากเธอคนนั้นจะเป็นคนที่ใช่สำหรับผม

~ทิ้งเขาซะ ทิ้งเขาซะ ถ้าไม่รักก็เกลียดเขาไป(เกลียดเขาไป)~

(เห้ยไอ้โมะวันนี้มาที่ผับเปล่าวะ)ไอ้เขื่อนตะโกนเข้ามาในโทรศัพท์

"ไม่รู้เว้ยดูก่อนว่าแก้วไปหรือเปล่า"

(แหมติดแฟนเลยนะมึงเมื่อคืนไปส่งเค้าถึงไหนวะสวรรค์หรือคอนโด)

"อย่างชั้นระดับไหนแล้วหึไม่ปล่อยเสือสาวอยู่แล้วเว้ย"

(งั้นก็ไม่ใช่แฟนแล้วสิ่วะอย่างนี้มันเมียเลยนี่หว่า)

"เออๆถ้าไม่มีอะไรแค่นี้นะเว้ย"แล้วผมก็ตัดสายมันทิ้งไม่มีอะไรทำโทรหาแก้วดีกว่าผมเม็มเบอร์แก้วไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วล่ะ

"ฮัลโหลแก้ว"

(อืมใคร)เสียงอย่างนี้นอนอยู่แน่เลยที่รักผม

"โทโมะเองครับทำอะไรอยู่"

(อืมโทโมะหรอแก้วนอนอยู่แล้วโมะล่ะทำอะไรอยู่หรืออยู่กับสาว)

"เปล่าไม่ได้อยู่กับสาวนอนอยู่เหมือนกันแต่มันไม่หลับคิดถึงแก้ว"ผมพูดแล้วอมยิ้มผมบ้าไปแล้วแน่เลย

(เลี่ยนน่าโทโมะแล้ววันนี้ไม่ไปที่ผับหรอ)

"ไม่หรอกแต่ถ้าแก้วไปโมะก็ไป"

(แก้วไม่ไปหรอกวันนี้แก้วเพลียไปเที่ยวกับโมะทั้งวันเลยเหนื่อย)เธอบอกเสียงเอื่อยๆ

"ครับผมแต่โมะคิดถึงแก้วอ่ะ"

(คุยกันอยู่นี่ไงยังไม่หายคิดถึงอีกหรอ)

"ไม่หายหรอกมันต้องได้เห็นหน้าได้กอดได้หอมถึงจะหายคิดถึง"

(ไปกอดสาวที่อื่นก่อนสิ่แก้วง่วง)

"ไม่เอาไปกอดสาวอื่นเดี๋ยวเมียหึง"

(ฮะ ฮะแก้วไม่หึงหรอกแค่หวง)เธอบอกด้วยน้ำเสียงติดตลกมคงชอบเธอตรงนี้แหละมั้งเธอไม่จุ้นจ้านจู้จี้จุกจิกเหมือนคนอื่น

"มาหาโมะที่คอนโดได้มั้ยคิดถึงจริงๆ"

(คอนโดหรออืมงั้นแก้วจะไปหาโมะที่คอนโดนะ)

"ครับผมหนึ่งทุ่มเจอกันนะที่รักพักผ่อนนะครับบาย"

(ค่ะบาย)แล้วเธอก็วางสายไป

ก๊อก ก๊อก

"โทโมะ"ใครมันชอบขัดความสุขผมวะแล้วผมก็เดินไปเปิดประตู

"เบลล์"นี่ก็กิ๊กผมอีกคนแหละและผมก็เริ่มเบื่อแล้วด้วย

"โทโมะเบลล์คิดถึงคุณจังค่ะ"แล้วเธอก็ดันผมเข้าไปในห้องแล้วปิดประตูก่อนจะลูบหน้าอกผม

"ออกไปเบลล์"ผมผลักเธอจนล้มไปกองกับพื้น

"ทำไมคะหรือมันไม่เร้าใจเหมือนนังเด็กนั่น"

"เด็กไหนหะ"ผมบีบแขนเธอจนเป็นรอยแดง

"ก็ที่คุณไปส่งเมื่อเช้าไงคะจูบกันไม่อายฟ้าดินต่ำที่สุด"

"หยุดว่าแก้วสักที"

"ทำไมจะว่ามันไม่ได้เบลล์เป็นเมียคุณส่วนมันก็แค่นางบำเรอที่ทำตัวต่ำๆเพื่อแลกกับเงิน!!"

เพี๊ยะ ผมตบเข้าที่หน้าเธออย่างจังจนล้มเธอค่อยๆเอามือมากุมที่หน้าหน้าเธอบวมอย่างเห็นได้ชัด

"ฮึกโทโมะคุณตบเบลล์"น้ำตาเธอคลอเบ้าก่อนจะลุกขึ้นมายืนจ้องหน้าผม

"ออกไปซะถ้าไม่อยากโดนแค่ตบถ้าเธอยังดื้อล่ะก็ชั้นจะฆ่าเธอทิ้ง"

"ได้ในเมื่อคุณทำให้เบลล์เจ็บนังแก้วนั่นมันต้องเจ็บกว่าเบลล์คอยดู"แล้วเธอก็เดินออกไปผมอารมณ์เสียอีกแล้วถ้าผมรู้ว่าใครปล่อยเบลล์เข้ามานะผมจะฆ่ามัน

"จะไปไหนครับนายใหญ่"

"ใครปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามา"ผมตวาดลั่นอย่างโมโห

"เอ่อคือเธอบอกว่านัดนายไว้ครับ"

"นัดบ้านป้าแกสิ่ทีหลังห้ามให้ใครมาหาชั้นบนห้องนอกจากแก้วผู้หญิงที่ชั้นพามาเมื่อเช้าเข้าใจมั้ย"

"ครับผม"แล้วผมก็เดินไปขึ้นรถน่าเบื่อที่สุดผมว่าผมจะไปผับไอ้เขื่อนไปดื่มนิดหน่อยเดี๋ยวค่อยไปคอนโดแก้ว