ปิ๊งรักกับน้องสาวของเพื่อน

 
        " ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" ชายหนุ่มดันตัวหญิงสาวออกก่อนจะใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างเบามือ
        " ค่ะ" แก้วมองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา
        " ดีมากครับ คนเก่งของพี่" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วประกบปากหญิงสาวอย่างเบาๆ ก่อนจะถอนออกมาแล้วยิ้มให้
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก
        " ขออนุญาติค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกพร้อมเข็นรถเข็นที่ใส่เด็กน้อยเข้ามา  ทำให้คุณแม่มือใหม่อย่างแก้วหันมามองเจ้าตัว
น้อยที่ถูกนำตัวอุ้มขึ้นมาก่อนที่คุณพยาบาลจะอุ้มขึ้นมาส่งให้คุณแม่มือใหม่
        " เดี๋ยวอีกสักพักจะถึงเวลาคุณแม่ให้นมน้องนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะเข้ามาใหม่นะค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกเมื่อส่งลูกชายให้คุณแม่
มือใหม่ ก่อนจะเดินออกไป
        " ลูกแม่" แก้วเอ่ยเบาๆ ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายตัวน้อย
        " ว้าว..หลานลุง" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเมื่อเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพร้อทถุงขนมและของบำรุงเต็มไม้เต็มมือ
        " พี่โมะ พี่ป๊อบ ช่วยแก้วตั้งชื่อหลานหน่อยสิ" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม
        " ชื่อว่า ทาโกะ"
        " พี่ป๊อบ ตั้งชื่อยังกับอาหารญี่ปุ่นเลย"
        " ก็ลูกชายแกตัวกลมๆ น่ากินอ่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงกับน้องสาว
        " ลูกข้านะ ไม่ใช่ขนม" โทโมะว่าก่อนจะตีหัวเพื่อนหนุ่ม
        " เอาน่า ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง อ่าอ่าอ่า"
        " พอเลย ชื่ออะไรดีอ่ะพี่โมะ"
        " ไว้รอแม่พี่มาก่อนดีกว่า ให้แม่พี่ตั้งให้"
        " พี่ว่าชื่อโมโกะดีกว่า มาจากชื่อแกกับยัยแก้วไง" ป๊อยปี้เอ่ยบอก
        " ก็ดีนะค่ะ พี่ว่าไงอ่ะ"
        " ก็ได้ครับ พี่ตามใจเรา"
        " ขออนุญาติค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม 
        " เชิญคุณทั้งสองออกไปข้างนอกก่อนนะค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกแล้วเดินไปรูดม่านให้ปิดมิดชิด  ชายหนุ่มทั้งสองจึงเดิน
ออกมารอหน้าห้อง  ส่วนคุณพยาบาลก็สอนคุณแม่มือใหม่อย่างแก้วให้นมลูกชาย  ไม่นานพยาบาลก็เข็นรถเข็นใส่เจ้าตัวน้อยที่
หลับออกไปยังห้องเด็กอ่อนทันที
         " คุณพยาบาลให้ทำอะไรครับ"
         " สอนให้แก้วให้นมลูกค่ะ แล้วพี่ป๊อบไปไหนค่ะ"
         " ไปทำงานแล้วล่ะ พอดีที่บริษัทโทรตามอ่ะ"
         " อ๋อค่ะ" แก้วพยักหน้าก่อนจะนั่งอิงกับหัวเตียง
         " น้องแก้วครับ" ชาหยนุ่มเอ่ยเรียกเสียงเบาพร้อมขึ้นานั่งบนเตียงข้างๆ หญิงสาว
         " อะไรค่ะ"
         " สอนให้ลูกินนมแล้ว อย่าลืมสอนคุณพ่อคนนี้บ้างนะครับ" ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาวอย่างเบาๆ
         " ทะลึ่ง แก้วเพิ่งคลอดลูกนะ"
         " อะไรล่ะ พี่แค่อิจฉาลูกชายอ่ะ"
         " พอเลย หยุดหื่นบ้างค่ะ"
         " พี่ก็แค่คิดถึงเราอ่ะ"
         " อดเถอะค่ะ หรือไม่ก็ไปหาสาวๆ ของพี่"
         " ให้พี่ไปจริงๆ เหรอ" โทโมะเอ่ยแหย่หญิงสาว
         " พี่ก็ลองไปดูสิ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้ชายหนุ่ม
         " เฮ้ย! พี่แหย่เล่น แก้วครับ แก้ว"ชายหนุ่มเดินอ้อมมาหาหญิงสาวทันที
         " เชิญไปหาสาวๆ ของพี่เลย" แก้วเอ่ยบอกแล้วพลิกตัวหนี
         " พี่แหย่เล่นนะครับ พี่มีลูกมีเมียแล้ว พี่ไม่สนใจคนอื่นแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วเดินอ้อมมาหาหญิงสาวพร้อมลาก
เก้าอี้มานั่งกุมมือหญิงสาวเอาไว้
         " ปล่อย แก้วจะนอน"
         " แก้วคุยกับพี่ก่อน ไม่งั้นไม่ต้องนอน" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงเข้ม
         " ค่ะ แก้วไม่ได้โกรธพี่ แก้วก็แค่..."
         " แค่อะไรครับ"
         " แค่แหย่พี่เล่นเหมือนกันค่ะ" แก้วเอยบอกด้วยรอยยิ้ม
         " กล้ามากนะที่แหย่พี่แบบนี้"
         " ก็พี่อยากแหย่แก้วก่อนทำไมล่ะค่ะ ไม่รู้แหละ หายกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงเพื่อ
พักผ่อน
         " เจ้าเล่ห์นักนะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะมานั่งมองภรรยาคนสวยที่กำลังนอนหลับอยู่
                   ผ่านไปสองวันหญิงสาวก็ออกจะโรงพยาบาลพร้อมลูกชายตัวน้อย  โดยมีโทโมะดูแลอย่างใกล้ชิด  เมื่อมาถึงบ้าน
หญิงสาวก็ได้รับการต้องรับจากมารดาและน้องสาวของสามีที่เตรียมห้องนอนและของใช้ต่างๆ สำหรับเจ้าลูกชายตัวน้อยไว้เรียบ
ร้อย
           " ว่าไงจ๊ะหลานชายของย่า" มารดาโทโมะเอ่ยบอกแล้วรับหลานชายตัวน้อยมาอุ้มไว้ด้วยรอยยิ้ม
           " น้องแก้วนั่งพักก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่เอาของขึ้นไปเก็บให้ก่อน"
           " พี่แก้วค่ะ หลานชายของป๊อบชื่อว่าอะไรค่ะ"
           " โมโกะจ๊ะ"
           " ชื่อน่ารักจังเลยค่ะพี่แก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเดินไปนั่งข้างๆ มารดาเพื่อดูเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในห่อผ้า
           " ยัยป๊อบ จะจับหลานล้างมือหรือยัง" มารดาเอ่ยถามลูกสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
           " ล้างมือเรียบร้อยแล้วค่ะ ป๊อบอยากอุ้มหลานบ้างอ่ะค่ะ"
           " ไว้รอให้หลานโตกว่านี้ก่อนนะ ตอนนี้หลานยังคออ่อนอยู่ เดี๋ยวหลุดมือไปทำไง" มารดาเอ่ยบอกลูกสาวที่จ้องมอง
เจ้าตัวน้อยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของคุณย่า
           " ผมว่าผมพาลูกไปนอนก่อนดีกว่านะครับ" โทโมะว่าแล้วก็อุ้มลูกชายเดินขึ้นไปยังห้องนอน
           " แก้วไปด้วยค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินตามสามีหนุ่มขึ้นไปยังห้องนอนของเจ้าตัวเล็ก
           " แก้วไปพักผ่อนเถอะครับ ลูกหลับแล้วไม่มีอะไรหรอก"
           " ก็ได้ค่ะ งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"         
           " ครับ เดี๋ยวพี่ตามไปนะครับ"  โทโมะบอกแล้วอุ้มลูกชายเดินไปยังห้องนอนของเจ้าตัวเล็กที่มีแม่เลี้ยงก็คือป้าแม่
บ้านที่เลี้ยงเขามาตอนเด็กนั้นดูแลต่อ
           " ผมฝากน้องโมโกะด้วยนะครับแม่นม"
           " ได้ค่ะคุณโทโมะ" แม่นมเอ่ยบอกพร้อมรับเจ้าตัวน้อยมานอนในเปล  ชายหนุ่มจึงเดินไปหาภรรยาสาวที่ห้องนอน
           " อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ พี่ว่าจะมาช่วยถูหลังซะหน่อย"
               " ไม่ร้องนะครับคนเก่ง" ชายหนุ่มดันตัวหญิงสาวออกก่อนจะใช้นิ้วเช็ดน้ำตาให้หญิงสาวอย่างเบามือ       
              " ค่ะ" แก้วมองหน้าแฟนหนุ่มก่อนจะยิ้มออกมา       
              " ดีมากครับ คนเก่งของพี่" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วประกบปากหญิงสาวอย่างเบาๆ ก่อนจะถอนออกมาแล้วยิ้มให้   
       ก๊อก ก๊อก ก๊อก       
              " ขออนุญาติค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกพร้อมเข็นรถเข็นที่ใส่เด็กน้อยเข้ามา  ทำให้คุณแม่มือใหม่อย่างแก้วหันมามองเจ้าตัวน้อยที่ถูกนำตัวอุ้มขึ้นมาก่อนที่คุณพยาบาลจะอุ้มขึ้นมาส่งให้คุณแม่มือใหม่       
             " เดี๋ยวอีกสักพักจะถึงเวลาคุณแม่ให้นมน้องนะค่ะ เดี๋ยวพี่จะเข้ามาใหม่นะค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกเมื่อส่งลูกชายให้คุณแม่มือใหม่ ก่อนจะเดินออกไป     
             " ลูกแม่" แก้วเอ่ยเบาๆ ก่อนจะก้มลงหอมแก้มเจ้าลูกชายตัวน้อย       
             " ว้าว..หลานลุง" ป๊อบปี้เอ่ยบอกเมื่อเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพร้อทถุงขนมและของบำรุงเต็มไม้เต็มมือ       
             " พี่โมะ พี่ป๊อบ ช่วยแก้วตั้งชื่อหลานหน่อยสิ" แก้วเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม     
             " ชื่อว่า ทาโกะ"       
             " พี่ป๊อบ ตั้งชื่อยังกับอาหารญี่ปุ่นเลย"     
             " ก็ลูกชายแกตัวกลมๆ น่ากินอ่ะ" ป๊อบปี้เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินมานั่งบนเตียงกับน้องสาว       
             " ลูกข้านะ ไม่ใช่ขนม" โทโมะว่าก่อนจะตีหัวเพื่อนหนุ่ม       
             " เอาน่า ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง อ่าอ่าอ่า"       
             " พอเลย ชื่ออะไรดีอ่ะพี่โมะ"       
             " ไว้รอแม่พี่มาก่อนดีกว่า ให้แม่พี่ตั้งให้"     
             " พี่ว่าชื่อโมโกะดีกว่า มาจากชื่อแกกับยัยแก้วไง" ป๊อยปี้เอ่ยบอก     
             " ก็ดีนะค่ะ พี่ว่าไงอ่ะ"       
             " ก็ได้ครับ พี่ตามใจเรา"       
             " ขออนุญาติค่ะ" พยาบาลเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม      
             " เชิญคุณทั้งสองออกไปข้างนอกก่อนนะค่ะ" พยาบาลเอ่ยบอกแล้วเดินไปรูดม่านให้ปิดมิดชิด  ชายหนุ่มทั้งสองจึงเดินออกมารอหน้าห้อง  ส่วนคุณพยาบาลก็สอนคุณแม่มือใหม่อย่างแก้วให้นมลูกชาย  ไม่นานพยาบาลก็เข็นรถเข็นใส่เจ้าตัวน้อยที่หลับออกไปยังห้องเด็กอ่อนทันที         
             " คุณพยาบาลให้ทำอะไรครับ"       
             " สอนให้แก้วให้นมลูกค่ะ แล้วพี่ป๊อบไปไหนค่ะ"     
             " ไปทำงานแล้วล่ะ พอดีที่บริษัทโทรตามอ่ะ"   
             " อ๋อค่ะ" แก้วพยักหน้าก่อนจะนั่งอิงกับหัวเตียง       
             " น้องแก้วครับ" ชาหยนุ่มเอ่ยเรียกเสียงเบาพร้อมขึ้นานั่งบนเตียงข้างๆ หญิงสาว
             " อะไรค่ะ"       
             " สอนให้ลูกินนมแล้ว อย่าลืมสอนคุณพ่อคนนี้บ้างนะครับ" ชายหนุ่มกระซิบบอกหญิงสาวอย่างเบาๆ     
             " ทะลึ่ง แก้วเพิ่งคลอดลูกนะ"     
             " อะไรล่ะ พี่แค่อิจฉาลูกชายอ่ะ"     
             " พอเลย หยุดหื่นบ้างค่ะ"         
             " พี่ก็แค่คิดถึงเราอ่ะ"     
             " อดเถอะค่ะ หรือไม่ก็ไปหาสาวๆ ของพี่"     
             " ให้พี่ไปจริงๆ เหรอ" โทโมะเอ่ยแหย่หญิงสาว       
             " พี่ก็ลองไปดูสิ แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วล้มตัวนอนหันหลังให้ชายหนุ่ม       
             " เฮ้ย! พี่แหย่เล่น แก้วครับ แก้ว"ชายหนุ่มเดินอ้อมมาหาหญิงสาวทันที       
             " เชิญไปหาสาวๆ ของพี่เลย" แก้วเอ่ยบอกแล้วพลิกตัวหนี         
             " พี่แหย่เล่นนะครับ พี่มีลูกมีเมียแล้ว พี่ไม่สนใจคนอื่นแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วเดินอ้อมมาหาหญิงสาวพร้อมลากเก้าอี้มานั่งกุมมือหญิงสาวเอาไว้       
             " ปล่อย แก้วจะนอน"     
             " แก้วคุยกับพี่ก่อน ไม่งั้นไม่ต้องนอน" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสียงเข้ม     
             " ค่ะ แก้วไม่ได้โกรธพี่ แก้วก็แค่..."       
            " แค่อะไรครับ"       
            " แค่แหย่พี่เล่นเหมือนกันค่ะ" แก้วเอยบอกด้วยรอยยิ้ม         
            " กล้ามากนะที่แหย่พี่แบบนี้"       
            " ก็พี่อยากแหย่แก้วก่อนทำไมล่ะค่ะ ไม่รู้แหละ หายกัน" แก้วเอ่ยบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มก่อนจะค่อยๆ หลับตาลงเพื่อพักผ่อน         
            " เจ้าเล่ห์นักนะ เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะมานั่งมองภรรยาคนสวยที่กำลังนอนหลับอยู่
 
             ผ่านไปสองวันหญิงสาวก็ออกจะโรงพยาบาลพร้อมลูกชายตัวน้อย  โดยมีโทโมะดูแลอย่างใกล้ชิด  เมื่อมาถึงบ้านหญิงสาวก็ได้รับการต้องรับจากมารดาและน้องสาวของสามีที่เตรียมห้องนอนและของใช้ต่างๆ สำหรับเจ้าลูกชายตัวน้อยไว้เรียบร้อย           
             " ว่าไงจ๊ะหลานชายของย่า" มารดาโทโมะเอ่ยบอกแล้วรับหลานชายตัวน้อยมาอุ้มไว้ด้วยรอยยิ้ม           
             " น้องแก้วนั่งพักก่อนนะครับ เดี๋ยวพี่เอาของขึ้นไปเก็บให้ก่อน"         
             " พี่แก้วค่ะ หลานชายของป๊อบชื่อว่าอะไรค่ะ"           
             " โมโกะจ๊ะ"       
             " ชื่อน่ารักจังเลยค่ะพี่แก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยบอกแล้วเดินไปนั่งข้างๆ มารดาเพื่อดูเจ้าตัวน้อยที่อยู่ในห่อผ้า           
             " ยัยป๊อบ จะจับหลานล้างมือหรือยัง" มารดาเอ่ยถามลูกสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ        
             " ล้างมือเรียบร้อยแล้วค่ะ ป๊อบอยากอุ้มหลานบ้างอ่ะค่ะ"         
             " ไว้รอให้หลานโตกว่านี้ก่อนนะ ตอนนี้หลานยังคออ่อนอยู่ เดี๋ยวหลุดมือไปทำไง" มารดาเอ่ยบอกลูกสาวที่จ้องมองเจ้าตัวน้อยที่นอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของคุณย่า    
             " ผมว่าผมพาลูกไปนอนก่อนดีกว่านะครับ" โทโมะว่าแล้วก็อุ้มลูกชายเดินขึ้นไปยังห้องนอน         
             " แก้วไปด้วยค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเดินตามสามีหนุ่มขึ้นไปยังห้องนอนของเจ้าตัวเล็ก         
             " แก้วไปพักผ่อนเถอะครับ ลูกหลับแล้วไม่มีอะไรหรอก"           
             " ก็ได้ค่ะ งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ"                  
             " ครับ เดี๋ยวพี่ตามไปนะครับ"  โทโมะบอกแล้วอุ้มลูกชายเดินไปยังห้องนอนของเจ้าตัวเล็กที่มีแม่เลี้ยงก็คือป้าแม่บ้านที่เลี้ยงเขามาตอนเด็กนั้นดูแลต่อ         
             " ผมฝากน้องโมโกะด้วยนะครับแม่นม"           
             " ได้ค่ะคุณโทโมะ" แม่นมเอ่ยบอกพร้อมรับเจ้าตัวน้อยมานอนในเปล  ชายหนุ่มจึงเดินไปหาภรรยาสาวที่ห้องนอน         
             " อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอครับ พี่ว่าจะมาช่วยถูหลังซะหน่อย"