สาวห้าวปะทะหนุ่มมาเฟีย TK
21)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ " อยากได้บ้างอ่ะ แบบนั้น" โทโมะเอ่ยบอกเมื่อเข้ามานั่งเบาะหลังพร้อมหญิงสาว
" ไว้อยู่กันสองคนก่อน" แก้วเอ่ยบอกอย่างยิ้มๆ เพราะตอนนี้มีลูกน้องอีกสองคนนั่งอยู่ด้านหน้า
" ไม่ต้องอายหรอกน่ะ"
" แก้วไม่ด้านเหมือนโทโมะนะ" หญิงสาวว่าก่อนจะนั่งกอดอกมองไปนอกหน้าต่าง
" ไม่เป็นไร เดี๋ยวโมะเก็บไว้รวบยอด" โทโมะกระซิบบอกหญิงสาว
" ไม่มีทาง" แก้วเอ่ยบอก
" ไม่มีทางรอดเหรอครับ" ไม่ว่าเปล่าชายหนุ่มกดจมูกโด่งๆ ลงมาบนพวงแก้วที่แดงอมชมพูของหญิงสาว
" ทะลึ่ง"
" ยอมรับ"
" ฮึ่ย!" แก้วเชิดหน้าใส่ชายหนุ่มอย่างไม่รู้จะว่าอย่างไร
" ถึงแล้วครับ" โทโมะกระซิบบอกหญิงสาวที่ข้างหู แก้วหันมามองก่อนจะก้าวเดินลงตามชายหนุ่มมา โทโมะโอบเอวหญิงสาวเดินเข้าไปในร้านเวดดิ้ง สตูดิโอ
" เสร็จหรือยังแก้ว" โทโมะตะโกนถามหญิงสาวที่อยู่ในห้องแต่งตัว
" แปบนึงค่ะ" แก้วบอกก่อนจะจัดชุดให้เรียบร้อย หญิงสาวเดินออกมาในชุดเจ้าสาวที่เป็นเกาะอก โดยด้านหลังเป็นเชือกผูกไขว้หลังทำให้เห็นผิวเนียนขาว
" สวยมากเลยครับ" โทโมะเอ่ยชมว่าที่เจ้าสาว
" เดี๋ยวเชิญคุณผู้หญิงไปแต่งหน้าก่อนนะค่ะ" พนักงานสาวเอ่ยบอกก่อนจะพาหญิงสาวเดินไปแต่งหน้า ไม่นานหญิงสาวก็เดินออกมาหาชายหนุ่มที่นั่งรออยู่ที่สตูดิโอ
" พร้อมนะครับว่าที่เจ้าบ่าวเจ้าสาว" ช่างภาพเอ่ยถามทั้งคู่
" พร้อมค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนยิ้มให้ตากล้อง
" เดี๋ยวพี่ขอท่าโอบกอดจากด้านหลังก่อนนะครับ" โทโมะทำตามที่พี่ช่างภาพเอ่ยบอกทันที
" ดีมากครับ น้องผู้หญิงหันไปหอมแก้มน้องผู้ชายหน่อยนะครับ แชะ~"
" ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกก่อนจะทำตาม
" เดี๋ยวน้องผู้หญิงนอนอยู่บนเก้าอี้ตัวยาวนะครับ ส่วนน้องผู้ชายก็นั่งบนที่วางแขนนะครับแล้วทั้งสองก็จ้องตากันอย่าวหวานซึ้งเลยนะครับ"
" ครับ"
" นั่นแหละครับ ดีมาก แชะ~" ทั้งสองถ่ายไปกันอีกแปบนึงก่อนที่ทั้งสองจะไปเปลี่ยนชุดก่อนจะออกมาถ่ายรูปอีกครั้ง
" เดี๋ยวน้องผู้ชายนั่งลงนะครับ ส่วนน้องผู้หญิงก็นั่งลงบนตัก"
" นั้นแหละครับ แชะ~"
" มือโอบคอได้ไหมครับ" โทโมะเอ่ยถาม
" ตามสบายเลยครับ เอาหวานๆ ได้ยิ่งดีครับ" พี่ตากล้องเอ่ยบอก โทโมะจึงยกมือหญิงสาวขึ้นมาโอบรอบคอตัวเอง ทั้งสองจ้องตากันและยิ้มให้กันอย่างมีความสุข พี่ช่างภาพกดรัวชัดเตอร์เก็บเอาไว้ทุกช็อต
" โอเคครับ เดี๋ยวเปลี่ยนชุดแล้วออกไปเลือกภาพกันนะครับ" ช่างภาพเอ่ยบอกก่อนจะเดินออกไป ทั้งสองมากันก่อนจะแยกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนที่จะออกมานั่งเลือกรูป การ์ด และของชำร่วย
" แก้ว คืนนี้ไปนอนค้างบ้านโมะได้ไหม"
" ทำไมล่ะ"
" ก็วันนี้ป๊ากับม๊าของโมะกลับมาจากอเมริกานะสิ" โทโมะเอ่ยบอกหญิงสาว แก้วได้แต่พยักหน้าให้ชายหนุ่มชายหนุ่มพาหญิงสาวกลับมาที่บ้านก็พบว่าพ่อแม่เขากลับมาถึงแล้ว
" ป๊าครับ ม๊าครับ นี้แก้วว่าที่เจ้าสาวของผมครับ" ชายหนุ่มแนะนำหญิงสาวข้างกายให้พ่อแม่ของเรารู้จัก
" สวัสดีค่ะ" แก้วยกมือไหว้บิดามารดาของชายหนุ่ม
" ไหนเข้ามาใกล้ๆ หน่อยสิ" มารดาของชายหนุ่มกวักมือเลี้ยงหญิงสาว
" ค่ะ" แก้วตอบรับก่อนจะคลานเข้าไปหาผูใหญ่ทั้งสอง
" ส่วนแก จะไปไหนก็ไป" บิดาเอ่ยกับลูกชายเป็นภาษาญี่ปุ่น
" ป๊าอ่ะ แก้วเข้าฟังภาษาป๊าไม่ออกนะ ให้ผมอยู่ด้วยเถอะ" โทโมะเอ่ยพูดกับบิดาภาษาเดียวกัน
" ป๊าบอกให้ไปไง" บิดาเอ่ยบอกลูกชายอีกครั้ง ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวก่อนจะยอมเดินออกไป
" ขึ้นห้องไปเลยไอ้ลูกชายตัวแสบ" ป๊าเดินมาดูก็พบว่าเจ้าลูกชายยังยืนดูอยู่หน้าห้องรับแขก โทโมะจำเป็นต้องเดินขึ้นไปยังห้องนอน
" ว่าไงเรา ชื่ออะไร" บิดาเอ่ยถามหญิงสาวเป็นภาษาญี่ปุ่น
" คุณ" หญิงวัยกลางคนเอ่ยเรียกสามี
" หนูชื่อแก้วค่ะ" แก้วเอ่ยตอบเป็นภาษาญี่ปุ่น ทำให้ทั้งสองดูตกใจ
" หนูพูดภาษาญี่ปุ่นได้เหรอ" มารดาของโทโมะเอ่ยถามเป็นภาษาไทย
" ค่ะ หนูเคยเรียนมาค่ะ" แก้วตอบแล้วยิ้มให้พ่อแม่ของชายหนุ่ม
" เก่งนิ ไม่คิดว่าเจ้าลูกชายฉันจะเลือกคนที่ดีได้" พ่อของชายหนุ่มเอ่ยบอก แก้วจึงส่งยิ้มไปให้
" ม๊าว่าเราไปทำอาหารในครัวกันดีกว่า" มารดาเอ่ยบอกแล้วจับมือหญิงสาวเดินเข้าไปในครัว
" แก้วจ๊ะ ช่วยออกไปซื้อขนมเค้กกับขนมปังให้แม่หน่อยได้ไหม ป๊าของโทโมะเขาต้องทานเป็นประจำหลังอาหารเย็น" มารดาเอ่ยบอกคนรักของลูกชาย
" ได้สิค่ะ งั้นแก้วขอตัวก่อนนะค่ะ"
" เดี๋ยวแม่ให้ลูกน้องตาโมะพาไปนะ" มารดาเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนจะพามายังรถที่รถอยู่หน้าบ้าน
" พาหนูแก้วไปร้าน...." มารดาของโทโมะเอ่ยบอกกับลูกน้องของลูกชายก่อนจะเดินกลับไปยังในครัว
ทางด้านโทโมะที่ยืนอยู่กลางห้องก็เดินไปมาด้วยความกังวลใจ เข้าไม่รู้ว่าพ่อกับแม่จะคุยอะไรกับหญิงสาว และพ่อของเขายังพูดภาษาญี่ปุ่นอีก เขาคิดว่าหญิงสาวไม่น่าจะฟังรู้เรื่องชายหนุ่มกังวลจนเดินเป็นหนูติดจั่น
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" มีอะไรครับป๊า" โทโมะที่เห็นว่าเป็นบิดาจึงเอ่ยถาม
" เปล่า แค่จะมาตามให้ลงไปทานข้าว"
" ครับป๊า" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเดินตามหลังบิดาลงมา
" แม่ครับ แก้วไปไหนอ่ะครับ" โทโมะเอ่ยถามหาคนรัก
" ไม่รู้สิ เห็นให้ลูกน้องขับรถออกไปนะ"
~~ อัพให้แล้วนะ เม้น โหวต กันด้วยนะจ๊ะ เรื่องนี้หายไปนานเลย ไม่รู้ว่าเป็นไงบ้าง คิดถึงกันบ้างไหมเอ่ย อ่าอ่าอ่า ~~
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ