My Bad Brother หล่อเหลือร้ายพี่ชายสุดที่รัก

อา~ เช้านี้เป็นเช้าที่แสนสดใสเหลือเกิน~ สดใสมาก และจะสดใสกว่านี้ ถ้า...
ไม่มีนายเขื่อนกับนายป๊อป คู่ซี้หูตูบของนายโมะมายืนระริกระรี้อยู่หน้าบ้านน่ะ -0-!!
"อ๊ะ! เธอเป็นใครอ่า ไม่เคยเห็นเลย(' ')" นายป๊อปที่หันมาเห็นฉันหันมาถาม
"นี่! จะไปเคยเห็นได้ไงเล่า ไอ้โมะมันเคยพาผู้หญิงมานอนซ้ำคนที่ไหน-*-" นายเขื่อนกระซิบ แต่ขอโทษ
ฉันได้ยิน!!
"แก! ไอ้โจรห้าร้อยออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้~!!" ฉันแกล้งโวยวายแล้วเอาลูกบอลที่วางอยู่ใกล้เตะอัดท้องของใครซักคน อย่างน้อยขอให้โดนคนนึง
"อ๊ากกกกก~" นายเขื่อนร้องโวยวาย เฮอะ! สมน้ำหน้าหาว่าฉันเป็นผู้หญิงของนายโมะ- -++
"เฮ้ยยยยยยย!! เธอเป็นใครมาทำอะไรเพื่อนฉัน เธอตายแน่" นายป๊อปเดินเข้ามาทำท่าเอาเรื่อง มีหรือแก้วใจจะยอม ไม่มีวันซะหรอก
"เจ้าค่าเอ้ย!! ช่วยหนูด้วย มีคนจะปล้ำหนู ฮืออออ~"
"ตายแล้ว หน้าตาก็ดีไม่หน้าทำแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยแม่หนูที" เสียงป้าข้างบ้านตะโกนโวยวายตาม
โอ้ยยยย! ฉันจะกลั้นขำไม่ไหวแล้ว ><
"เอ่อ ป้าไม่ใช่นะ ผมเป็นเพื่อนเจ้าของบ้าน- -" นายป๊อปรีบตะโกนแก้ตคัว
"คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง หนูแก้วใจเค้าเป็นเจ้าของบ้าน จะมาตะโกนทำไม ถ้าเป็นเพื่อนแกจริงๆนะ ไอ้โรคจิต!!" คุณป้าชี้หน้า แถมเถียงเอาเป็นเอาตาย
"อะไรนะ ชื่ออะไรนะป้า" นายเขื่อนถามอีกครั้ง
"เอ้า! ก็แก้วใจน้องสาวของหนูโทโมะไงเล่า!!"
"ฮะ!?!" สองสหายประสานเสียงกัน
แหม ป้านะป้า จะไปบอกเค้าทำม้ายยย ทำไมไม่โทรหาตำรวจ = =^
"เอะอะอะไรวะ ไอ้เขื่อน ไอ้ป๊อป" เสียงอู้อี้ดังมาจากระเบียงชั้นบน
"ไอ้ห่าโมะ ลงมา ลงมาเลย มาเคลียร์กับป้าเค้าที~" นายป๊อปกวักไม้กวักมือ
"อะไรวะ ป้ามีอะไรครับ" พี่ชายสุดที่รักทำหน้ายับ
"ก็ตาหนุ่มสองตัวนี้จะมาทำมิดีมิร้ายหนูแก้วน่ะสิ หน้าตาก็ดีไม่หน้าทำอะไรต่ำๆเล้ย- -^"
"ป้าครับ นี่เพื่อนผมเอง=0="
"อ๊ะ! แล้วหนูแก้วบอกป้า..."
"คือหนูแก้วไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเป็นเพื่อนของพี่ชาย ก็เค้าจะเข้ามาทำร้ายหนูนี่นา-v-" ฉันทำหน้าเศร้า เอาสิ ฉันเป็นเจ้าแม่ละครของชมรมที่ฉันเคยอยู่ตอน ม.ปลาย เลยนะ อิอิ><
"โถๆๆ ป้าเข้าใจลูก ไปเรียนต่อที่บ้านนอกบ้านนามานาน" คุณป้าพูดแล้วเดินกลับเข้าบ้าน
ขอโทษนะคะป้า หนูไปเรียนต่อที่เมืองนอกเมืองนา ไม่ใช่ บ้านนอกบ้านนา นะคะ = =
"เธอ ยัยแก้วร้าว เธอมันแสบ-0-!!" นายเขื่อนที่พอรู้แจ้งเห็นจริงโวยวายชี้หน้าฉัน
ท่าทางหมอนี่นี่มันน่าขำซะจริง>o<
"ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันเพิ่งกลับจากเกาหลี แถมหน้าตานายยังขี้เหร่กว่าเดิมอีก^_^++"
"หนอย! ใครกันที่ขี้เหร่ ยัยลูกแก้วจมขี้โคลน-0-" นานป๊อปเบ้ปาก แหม มาว่าฉันขี้เหร่ ขอบอกนะ ฉันไปเรียนที่เกาหลี มีผู้ชายมาจีบฉันตั้งเยอะ แต่ฉันไม่เอาย่ะ เพราะ แก้วใจสวยเลือกได้ ^0^
"ถึงจะจมขี้โคลน แต่มันก้เป็นลูกแก้วสวยๆอยู่ดี :P"
"พอๆ เธอแกล้งเพื่อนฉันแสบมากเลยนะ ยัยน้องสาว" นายโมะยกมือห้าม
"ขอโทษนะ ฉันไปเป็นน้องสาวนายเมื่อไหร่มิทราบ- -"
"เธอไม่อยากเป็นแค่น้องสาว ก็น่าจะบอกตั้งแต่วันที่เธอกลับมานะ" นายโมะทำหน้าหื่นแล้วเอามือมาโอบเอวฉัน
กร๊าซซซซซ มันกล้า-0-!!
เปรี้ยงง~
ฉันยกมือขึ้นต่อยเข้าที่มุมปากของนายโมะหนึ่งที ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าบ้าน
"เธอ!! มันเจ็บนะเว้ยยย!!"
"เจ็บก็ดี เอาให้หมาในปากมันตายไปให้หมดเลย-0-++"
ครืดด~ ครืดด~
เสียงไอโฟนของฉันสั่นแหง็กๆอยู่บนเตียง ใครโทรมาอีกล่ะเนี่ย เมื่อคืนฉันก็เจอโรคจิตโทรมาพ่นภาษาอะไรก็ไม่รู้ใส่ฉันเป็นวรรคเป็นเวรเลย= =^
(สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นเลขาธิการของคุณพ่อของคุณ ใช่คุณแก้วใจหรือเปล่าคะ) โอ้ มาซะเต็มยศ- -
"ค่ะ"
(คุณท่านให้เรียนว่าคุณท่านจะไม่กลับบ้านเป็นเวลา2เดือนนะคะ)
"อ๋อ ค่ะๆ"
(ฝากเรียนคุณวิศวะด้วยนะคะ)
ตู๊ดๆๆๆ
อะไรฉันยังไม่ได้ตกลงเลยว่าจะเรียนนายโมะให้เธอน่ะ คุณเลขาธิการชั้นสูง= =
ก๊อก ก๊อก
"ใครน่ะ- -"
"พี่ชายสุดหล่อของเธอน่ะสิ"
หึ! สุดหล่อ-0-
แกร๊ก~
"ว่าไง อ้อ พ่อไม่อยู่2เดือนนะ"
"อืมๆ นี่ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนฉันหน่อย" นายโทะจับไหล่ฉัน
"เฮ้ยย อย่ามาจับ ไปไหน ไปทำไม" ฉันปัดมืออก หนอย กล้ามาทำมือไวใส่
"ไปห้าง ไปซื้อของให้ผู้หญิง ฉันเลือกไม่เป็น"
"ขอโทษ!! ฉันไม่ใช่ศิราณีของนายนะยะ-0-"
"ขอร้องล่ะ ฉันเลี้ยงเค้กกับไอติมเลยก็ได้"
"นี่เห็นฉันตะกละขนาดนั้นเลย?" ฉันกอดอก
"เอ่อ..."
"ก็ได้ ฉันก็ไม่ได้ตะกละหรอกนะ เพียงแต่นายมีน้ำใจ- -"
"งั้นฉันรอข้างล่างนะ"
"อ่าฮะๆ"
แกร๊ก~
ตุบๆ
อะไรอะ-0-
ตุบๆ
เฮ้ย!! ตากระตุก ข้างขวาด้วยO_O
เอาแล้วสิ รู้สึกเสียงสันหลังแปลกแล้วนะTT^TT
 _________________________________________________________________
ขอโทษนะรีดเดอร์ ไรเตอร์หายไปนาน กลับมาแล้ว ยังไงช่วยเม้นหน่อยน้า~ เดี๋ยวมาอัพให้ ขอซัก 4-5 เม้นจ้ะ:)