My Bad Brother หล่อเหลือร้ายพี่ชายสุดที่รัก
Funny_Girl
1)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฮ้า~ ในที่สุดฉันก็ได้กลับมาบ้านซักที หลังจากที่ไปเรียนต่อโทที่เกาหลีมา กะว่าจะได้เจอคุณพ่อซักหน่อน แต่ดั๊นนน~ คุณพ่อไปดูงานต่างจังหวัดพอดี
วัยรุ่นเซ็งเจ้าค่ะ -*-
แกร๊ก~
ฉันเปิดประตูบ้านเข้า อ๊ะ! ไม่มีคนอยู่แฮะ ดีชะมัด ไม่เจออีตาโมะจอมหื่น ^_^ เอาล่ะ ห้องนอนของช้านนนน ฉันกลับมาแล้วววว ><!
"จะดีหรอค่ะ..." เสียงแปลกๆดังออกมาจากห้องของฉัน จนมือที่กำลังจะเอื้อมไปจับลูกบิดค้าง
ใครมาทำอะไรน่ะ...
ผีหรอ? ไม่น่าใช่...
ฉันรู้แล้ว!! ต้องเป็นนายโมะแน่ๆ
แกร๊ก~
"ออกไปจากห้องฉันซ้า~ ไอ้หื่นนนนนน!!" ฉันเปิดประตูออกแล้วตะโกนสุดเสียง ทำให้คู่ชายหญิงที่อยู่ในสภาพ 'เกือบเปลือย' หันมามอง
"ว้าย!! ฉันขอโทษค่ะ ฉันขอโทษ" ผู้หญิงคนนั้นรีบหยิบเสื้อผ้ามาใส่ แล้ววิ่งออกจากบ้านไป
"ใครเนี่ย~" นายโมะเดินออกมาเกาะขอบประตูพร้อมทำตาเจ้าชู้
"เฮอะ! จำฉันไม่ได้สินะ"
"โอ้ย! ฉันนอนกับคนอื่นอีกตั้งหลายคนนะ ฉันจำเธอไม่ได้หรอก"
ดู...ดูสิ สมควรเรียกว่า 'ไอ้หื่น' สุดๆ = =++
"ออกไปจากห้องฉันนะ!! ให้ตายสิ ที่นอนฉัน -o-"
"เธอเข้าบ้านผิดหรือเปล่าน่ะ แต่ไม่เป็นไรพักห้องฉันก่อนได้นะ^^"
อ๊ากกกกก!! อยากจะกรี๊ดเป็นภาษากรูปรีให้รู้แล้วรู้รอด นอกจะจำไม่ได้แล้ว ยังพูดจาหื่นๆใส่อีกเรอะ -o-!!
"ไปตายซะ!! ไอ้หื่นนนน" ฉันเอื้อมมือไปกระชากหัวแล้วเขย่าหัวของพี่ชายจอมปลอมด้วยอารมณ์โกรธสุดตับ
"เฮ้!! ยัยแก้ว ยัยน้องสาวตัวแสบ" เขาพยายามแงะมือฉันให้ออกจากหนังหัวตัวเอง
"ใช่ ฉันเอง ย้ากกกก! ตายซะๆๆๆๆๆ"
ฟรึ่บ!
ในขณะที่ฉันเผลอ เขาก็ดึงฉันเข้าไปชิดตัวจนฉันอึ้ง อะไรกัน! ฉันเตี้ยกว่าหมอนี่แล้วหรอเนี่ย O_O!!
"ว่าไง ยังแสบเหมือนเดิมเลยนะ ยัยน้องสาวสุดที่รัก^^"
"ฉันไปเป็นน้องนายตอนไหนฟะ!!"
"ตั้งแต่จำความได้น่ะแหละ ยัยตัวเล็ก"
"โอ๊ยยยยย!" โทโมะถึงกับร้องเสียงหลงทันทีที่ฉันหยิกท้องแล้วบิดมันขึ้นจนแดงเป็นปื้น
ตึกๆๆๆ
ฉันรีบวิ่งลงมากดโทรศัพท์หาพ่ออย่างรวดเร็ว
"พ่อ... พ่อค่ะ!!!"
(อะไรลูก พ่อตกใจนะ = =^)
"ไอ้... เอ่อ พี่โมะอยู่บ้านทำไมพ่อไม่บอกหนู"
(อ่าว... พ่อลืมน่ะ พ่อขอโทษ)
"อุ๊บ!" โทโมะร้องประมาณว่าจุกเบาๆตอนฉัยถองข้อศอกใส่ท้อง จะไม่ถองได้ไง ก็หมอนี่เล่นมายืนกอดเอวฉันจากด้านหลัง แล้วเอาแก้มตัวเองมาแนบแก้มของฉันเนี่ย
"งั้นแค่นี้นะค่ะ" ฉันกดวางสายแล้วรีบหันไปเคลียร์กับคนเจ้าเรื่อง
"นี่...อื้อ" ฉันยังไม่ทันจะพูดอะไร นายโมะก็โน้มหน้าลงมาแล้วเอาปากตัวเองมาประกบปากฉันเนี่ยยย ><!!
"นาย!!"
"ว่าไงตัวเล็ก รู้หรือยังว่าโดนคนตัวใหญ่แกล้งแล้วเอาเปรียบน่ะมันรู้สึกแย่ขนาดไหน..."
"=o=^^"
"จูบเมื่อกี๊น่ะ... ถือว่าไถ่โทษตอนเด็กๆนะ^^" เขาพูดแล้วขยี้หัวฉันเบาๆก่อนจะเดินเข้าห้อง เอ่อ... ห้องของเขาเองแหละ
ฮึ่ม! ฉันหายไปไม่กี่ปี เป็นได้ขนาดนี้ สงสัยคืนนี้ฉันต้องเตรียมแผนรับมือกับหมอนี่แล้วล่ะ หึ1 รู้จักแก้วใจน้อยไปแล้ว
จูบไถ่โทษงั้นหรอ หึ...หึ...
นายเจอฉันแน่ ^____^+++
______________________________________________________
ฝากด้วยน้า~ เห็นอย่างนี้ไม่ใช่ NC นะ ฝากด้วย ขอซัก 10-15 เม้นจ้ะ ;)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
