My Bad Brother หล่อเหลือร้ายพี่ชายสุดที่รัก

อา~ เช้านี้เป็นเช้าที่แสนสดใสเหลือเกิน~ สดใสมาก และจะสดใสกว่านี้ ถ้า...

ไม่มีนายเขื่อนกับนายป๊อป คู่ซี้หูตูบของนายโมะมายืนระริกระรี้อยู่หน้าบ้านน่ะ -0-!!

"อ๊ะ! เธอเป็นใครอ่า ไม่เคยเห็นเลย(' ')" นายป๊อปที่หันมาเห็นฉันหันมาถาม

"นี่! จะไปเคยเห็นได้ไงเล่า ไอ้โมะมันเคยพาผู้หญิงมานอนซ้ำคนที่ไหน-*-" นายเขื่อนกระซิบ แต่ขอโทษ

ฉันได้ยิน!!

"แก! ไอ้โจรห้าร้อยออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้~!!" ฉันแกล้งโวยวายแล้วเอาลูกบอลที่วางอยู่ใกล้เตะอัดท้องของใครซักคน อย่างน้อยขอให้โดนคนนึง

"อ๊ากกกกก~" นายเขื่อนร้องโวยวาย เฮอะ! สมน้ำหน้าหาว่าฉันเป็นผู้หญิงของนายโมะ- -++

"เฮ้ยยยยยยย!! เธอเป็นใครมาทำอะไรเพื่อนฉัน เธอตายแน่" นายป๊อปเดินเข้ามาทำท่าเอาเรื่อง มีหรือแก้วใจจะยอม ไม่มีวันซะหรอก

"เจ้าค่าเอ้ย!! ช่วยหนูด้วย มีคนจะปล้ำหนู ฮืออออ~"

"ตายแล้ว หน้าตาก็ดีไม่หน้าทำแบบนี้ ใครก็ได้ช่วยแม่หนูที" เสียงป้าข้างบ้านตะโกนโวยวายตาม

โอ้ยยยย! ฉันจะกลั้นขำไม่ไหวแล้ว ><

"เอ่อ ป้าไม่ใช่นะ ผมเป็นเพื่อนเจ้าของบ้าน- -" นายป๊อปรีบตะโกนแก้ตคัว

"คิดว่าฉันจะเชื่อหรือไง หนูแก้วใจเค้าเป็นเจ้าของบ้าน จะมาตะโกนทำไม ถ้าเป็นเพื่อนแกจริงๆนะ ไอ้โรคจิต!!" คุณป้าชี้หน้า แถมเถียงเอาเป็นเอาตาย

"อะไรนะ ชื่ออะไรนะป้า" นายเขื่อนถามอีกครั้ง

"เอ้า! ก็แก้วใจน้องสาวของหนูโทโมะไงเล่า!!"

"ฮะ!?!" สองสหายประสานเสียงกัน

แหม ป้านะป้า จะไปบอกเค้าทำม้ายยย ทำไมไม่โทรหาตำรวจ = =^

"เอะอะอะไรวะ ไอ้เขื่อน ไอ้ป๊อป" เสียงอู้อี้ดังมาจากระเบียงชั้นบน

"ไอ้ห่าโมะ ลงมา ลงมาเลย มาเคลียร์กับป้าเค้าที~" นายป๊อปกวักไม้กวักมือ

"อะไรวะ ป้ามีอะไรครับ" พี่ชายสุดที่รักทำหน้ายับ

"ก็ตาหนุ่มสองตัวนี้จะมาทำมิดีมิร้ายหนูแก้วน่ะสิ หน้าตาก็ดีไม่หน้าทำอะไรต่ำๆเล้ย- -^"

"ป้าครับ นี่เพื่อนผมเอง=0="

"อ๊ะ! แล้วหนูแก้วบอกป้า..."

"คือหนูแก้วไม่ทราบจริงๆค่ะว่าเป็นเพื่อนของพี่ชาย ก็เค้าจะเข้ามาทำร้ายหนูนี่นา-v-" ฉันทำหน้าเศร้า เอาสิ ฉันเป็นเจ้าแม่ละครของชมรมที่ฉันเคยอยู่ตอน ม.ปลาย เลยนะ อิอิ><

"โถๆๆ ป้าเข้าใจลูก ไปเรียนต่อที่บ้านนอกบ้านนามานาน" คุณป้าพูดแล้วเดินกลับเข้าบ้าน

ขอโทษนะคะป้า หนูไปเรียนต่อที่เมืองนอกเมืองนา ไม่ใช่ บ้านนอกบ้านนา นะคะ = =

"เธอ ยัยแก้วร้าว เธอมันแสบ-0-!!" นายเขื่อนที่พอรู้แจ้งเห็นจริงโวยวายชี้หน้าฉัน

ท่าทางหมอนี่นี่มันน่าขำซะจริง>o<

"ใครจะไปรู้ล่ะ ฉันเพิ่งกลับจากเกาหลี แถมหน้าตานายยังขี้เหร่กว่าเดิมอีก^_^++"

"หนอย! ใครกันที่ขี้เหร่ ยัยลูกแก้วจมขี้โคลน-0-" นานป๊อปเบ้ปาก แหม มาว่าฉันขี้เหร่ ขอบอกนะ ฉันไปเรียนที่เกาหลี มีผู้ชายมาจีบฉันตั้งเยอะ แต่ฉันไม่เอาย่ะ เพราะ แก้วใจสวยเลือกได้ ^0^

"ถึงจะจมขี้โคลน แต่มันก้เป็นลูกแก้วสวยๆอยู่ดี :P"

"พอๆ เธอแกล้งเพื่อนฉันแสบมากเลยนะ ยัยน้องสาว" นายโมะยกมือห้าม

"ขอโทษนะ ฉันไปเป็นน้องสาวนายเมื่อไหร่มิทราบ- -"

"เธอไม่อยากเป็นแค่น้องสาว ก็น่าจะบอกตั้งแต่วันที่เธอกลับมานะ" นายโมะทำหน้าหื่นแล้วเอามือมาโอบเอวฉัน

กร๊าซซซซซ มันกล้า-0-!!

เปรี้ยงง~

ฉันยกมือขึ้นต่อยเข้าที่มุมปากของนายโมะหนึ่งที ก่อนที่จะรีบวิ่งเข้าบ้าน

"เธอ!! มันเจ็บนะเว้ยยย!!"

"เจ็บก็ดี เอาให้หมาในปากมันตายไปให้หมดเลย-0-++"

ครืดด~ ครืดด~

เสียงไอโฟนของฉันสั่นแหง็กๆอยู่บนเตียง ใครโทรมาอีกล่ะเนี่ย เมื่อคืนฉันก็เจอโรคจิตโทรมาพ่นภาษาอะไรก็ไม่รู้ใส่ฉันเป็นวรรคเป็นเวรเลย= =^

(สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นเลขาธิการของคุณพ่อของคุณ ใช่คุณแก้วใจหรือเปล่าคะ) โอ้ มาซะเต็มยศ- -

"ค่ะ"

(คุณท่านให้เรียนว่าคุณท่านจะไม่กลับบ้านเป็นเวลา2เดือนนะคะ)

"อ๋อ ค่ะๆ"

(ฝากเรียนคุณวิศวะด้วยนะคะ)

ตู๊ดๆๆๆ

อะไรฉันยังไม่ได้ตกลงเลยว่าจะเรียนนายโมะให้เธอน่ะ คุณเลขาธิการชั้นสูง= =

ก๊อก ก๊อก

"ใครน่ะ- -"

"พี่ชายสุดหล่อของเธอน่ะสิ"

หึ! สุดหล่อ-0-

แกร๊ก~

"ว่าไง อ้อ พ่อไม่อยู่2เดือนนะ"

"อืมๆ นี่ออกไปข้างนอกเป็นเพื่อนฉันหน่อย" นายโทะจับไหล่ฉัน

"เฮ้ยย อย่ามาจับ ไปไหน ไปทำไม" ฉันปัดมืออก หนอย กล้ามาทำมือไวใส่

"ไปห้าง ไปซื้อของให้ผู้หญิง ฉันเลือกไม่เป็น"

"ขอโทษ!! ฉันไม่ใช่ศิราณีของนายนะยะ-0-"

"ขอร้องล่ะ ฉันเลี้ยงเค้กกับไอติมเลยก็ได้"

"นี่เห็นฉันตะกละขนาดนั้นเลย?" ฉันกอดอก

"เอ่อ..."

"ก็ได้ ฉันก็ไม่ได้ตะกละหรอกนะ เพียงแต่นายมีน้ำใจ- -"

"งั้นฉันรอข้างล่างนะ"

"อ่าฮะๆ"

แกร๊ก~

ตุบๆ

อะไรอะ-0-

ตุบๆ

เฮ้ย!! ตากระตุก ข้างขวาด้วยO_O

เอาแล้วสิ รู้สึกเสียงสันหลังแปลกแล้วนะTT^TT

 _________________________________________________________________

ขอโทษนะรีดเดอร์ ไรเตอร์หายไปนาน กลับมาแล้ว ยังไงช่วยเม้นหน่อยน้า~ เดี๋ยวมาอัพให้ ขอซัก 4-5 เม้นจ้ะ:)