รักสลับยัยน้องรหัส

             อาทิตย์ต่อมาหลังจากที่พวกเราเรียนกันหนัก เมื่อถึงเวลาเลิกเรียนก็มารวมตัวกันที่โต๊ะประจำ  คือโต๊ะของคณะการโรงแรมและการท่องเที่ยว  ตอนนี้มีฉัน เฟย์ เขื่อน พี่โทโมะ พี่เคนตะ และก็พี่จงเบ  วันนี้เราทั้งหมดนัดกันไปร้องคาราโอเกะกัน  พวกเราทั้งหมดนั่งรอฟางกับพี่ป๊อบปี้อยู่
   เสียงมือถือเฟย์ดังขึ้น
       " ว่าไงฟาง ทำไมยังไม่มาอีก" เฟย์ถามเพื่อนสาวทันทีที่กดรับสาย
       ( ติดงานแปบนึงอ่ะ พวกแกไปก่อนเลย เดี๋ยวฟางกับพี่ป๊อบตามไป) ฟางบอกเพื่อนสาวก่อนจะวางสายไป
       " ว่าไงเฟย์" เขื่อนถามแฟนสาว
       " ฟางให้ไปก่อน เดี๋ยวจะตามไปกับพี่ป๊อบ" เฟย์บอกแล้วลุกขึ้นยืน  พวกเราทั้งหมดก็เดินมายังรถที่จอดอยู่เขื่อนไปกับเฟย์ พี่เคนตะไปรถพี่จงเบ ส่วนฉันก็เดินตามพี่โทโมะมาขึ้นรถ  ไม่นานพวกเราทั้งหมดมาถึงห้าง      เฟย์รีบเดินนำไปย้งห้องคาราโอเกะทันที
       " ขอห้องใหญ่ค่ะ ทั้งหมดแปดคน" เฟย์บอกพนักงานหนุ่มที่อยู่ในเคาเตอร์
       " ครับ เซ็นชื่อตรงนี้ด้วยครับ" พนักงานบอกแล้วยื่นกระดาษให้หญิงสาวเซ็นต์
       " ค่ะ เขื่อนจร้า จ่ายเงินด้วยจ๊ะ" เฟย์หันไปเรียแฟนหนุ่มมาจ่ายเงิน
       " ครับผม เท่าไหร่ครับ"
       " สองชั่วโมง สามร้อยบาทครับ" เขื่อนยื่นเงินให้พนักงานหนุ่มก่อนจะเดินมายังห้องเบอร์แปด  ทุกคนร้องแล้วเต้นกันอย่างสนุกสนาน ไม่นานมือถือของแก้วก็ดังขึ้น
       " ว่าไงฟาง"
       ( แก้วออกมาหาฟางหน่อยสิ) ฟางบอกเสียงสั่นๆ
       " เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม แล้วตอนนี้อยู่ไหน" ฉันถามกลับไปทันที
       ( เดี๋ยวเล่าให้ฟัง ตอนนี้ฟางอยู่ร้านKFCอ่ะ แก้วมาหาฟางหน่อยนะ) ฟางบอกแล้ววางสายไป
       " เดี๋ยวแก้วมาแปบนึงนะ" ฉันบอกแล้วคว้ากระเป๋าก่อนจะวิ่งออกมาทันที  พี่โทโมะเหมือนกำลังจะตามออกมาแต่พี่เคนตะกับเขื่อนรั้งเอาไว้  เลยได้แต่มองตามไปด้วยความเป็นห่วง
 
 
        " ฟาง" แก้วเรียกเพื่อนสาว เมื่อเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้วกวาดสายตามองไปรอบๆ ก่อนจะเดินมาหา
        " แก้วอื้อๆ ๆ" ฟางร้องไห้แล้วโผเข้ากอดเพื่อนสาว
        " เป็นอะไรฟาง ทำไมร้องไห้แบบนี้"
        " พี่ป๊อบนะสิเข้าไม่เชื่อใจฟางอ่ะ" ฟางเล่าเรื่องที่ทะเลาะกับรุ่นพี่ให้ฟัง  ตอนเย็นที่วางสายจากเฟย์ไปแล้ว ฟางก็ทำงานต่อ เมื่อเสร็จก็เดินมารอพี่ป๊อบปี้ที่คณะ  แล้วมีรุ่นพี่เดินเข้ามาคุยด้วยนิดหน่อย พี่ป๊อปก็โทชมโหฟางใหญ่เลยอ่ะ 
        " แล้วแกว่าไงล่ะ"
        " ตอนนั้นฉันโมโหที่พี่ป๊อบไม่เชื่อใจฉัน ฉันก็เลยบอกว่า เราหายกันสักพักเถอะ"
        " แล้วพี่ป๊อบล่ะ ว่าไง"
        " เขาไม่ยอม เราก็เลยทะเลาะกันจนฉันหนีมาก่อน  ฉันไม่อยากทะเลาะด้วย" ฟางบอกแล้วร้องไห้ออกมา  แล้วมือถือฟางก็ดังขึ้น  ฉันจึงหยิบมาดูก็เป็นชื่อพี่ป๊อบปี้โทรเข้ามา
         " เอาไง" ฟางส่ายหน้าเป็นคำตอบ ฉันจึงกดรับแทน
         ( ฟางอยู่ไหนนะ คุยกันให้รู้เรื่องก่อนนะ) ป๊อบปี้บอกมาตามสายด้วยเสียงที่หงุดหงิด
         " แก้วเองค่ะพี่ป๊อบ" ฉันบอกออกไป
         ( ฟางล่ะแก้ว พี่จะคุยกับฟาง)
         " พี่ป๊อบ แก้วว่าให้พี่หายโมโหแล้วค่อยมาคุยกันไหมค่ะ"
         ( ไม่ พี่จะคุยตอนนี้)
         " พี่ป๊อบ แก้วจะบอกอะไรให้นะ ฟางมันไม่เคยนอกใจพี่เลย แก้วว่าพี่ควรจะเชื่อใจคนที่พี่รัก ไว้พี่หายโมโหแล้วค่อยคุยกัน ส่วนยัยฟางเดี๋ยวแก้วดูแลให้เอง ไม่ต้องเป็นห่วง" ฉันบอกออกมาอย่างยาวเลย
         ( โอเค ตอนนี้อยู่ไหน พี่จะไปหา พี่หายโมโหแล้ว พี่ขอโทษ) ป๊อบปี้ถามเมื่อใจเริ่มเย็นลงจากคำบอกเล่าของรุ่นน้อง
         " KFC ค่ะ" ฉันบอกแล้วพี่ป๊อบก็วางสายลง ไม่ถึงห้านาทีพี่ป๊อบก็วิ่งที่ถึงที่โต๊ะที่พวกเรานั่งอยู่
         " งั้นฉันไปก่อนนะ แล้วคุยกันดีๆ ด้วยนะจ๊ะ" ฉันบอกแล้วยิ้มให้รุ่นพี่
         " นั่งอยู่ด้วยก็ได้นะครับน้องแก้ว" ป๊อบปี้บอกฉัน พร้อมกันฟางที่ดึงมือฉันให้นั่งลงข้างๆ
         " มีอะไรค่ะพี่ป๊อบ" ฟางถามออกไปโดยไม่มองหน้า
         " พี่ขอโทษ พี่โมโหไปหน่อยนะ ก็ฟางสวยอย่างนี้พี่ก็กลัวเป็นเหมือนกันะครับ" ป๊อบปี้บอกเสียงอ่อน
         " อย่าทำอีกนะค่ะ ฟางก็น้อยใจเป็นเหมือนกัน" ฟางหันไปบอกคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า
         " ครับ พี่สัญญา น้องแก้วเป็นพยานด้วยนะครับ" ป๊อบปี้บอกแล้วเอื้อมมือมากุมฟางที่นั่งอยู่ตรงข้าม
         " งั้นแก้วขอตัวนะค่ะ " ฉันบอกแล้วเดินออกมาทันที
 
 
               ฉันเดินออกมาจากร้านอาหารโดยลืมเพื่อนที่อยู่ห้องคาราโอเกะไปซะสนิทเลย  ฉันเดินผ่านร้านขายเครื่องเงินอยู่  ฉันเดินเข้าไปดูทันที ในร้านมีของน่ารักมากๆ เลย  ฉันชอบสร้อมข้อมืออยู่สองเส้น
         " พี่ค่ะขอดูสร้อยข้อมือสองเส้นนี้หน่อยค่ะ" ฉันบอกแล้วชี้ไปที่สร้อยข้อมมือเส้นแรกที่เป็นรูปมิกกี้เมาส์อยู่รอบๆ กับเส้นที่สองเป็นรูปหัวใจ
          " ค่ะ เพิ่งมาใหม่เลยนะค่ะ" ฉันหยิบทั้งสองเส้นมาดู ก่อที่พี่พนักงานจะลองใส่ที่ข้อมือฉัน
          " หนูซื้อเส้นนี้ค่ะ เท่าไรค่ะ" ฉันบอกแล้วชี้ไปที่สร้อยลายมิกกี้เมาส์พร้มถามราคา
          " 350 บาทค่ะ" ฉันส่งแบงค์ห้าร้อยให้พนักงานสาว ก่อนจะเอาสร้อยมาสวมไว้
  โครม
          " ขอโทษค่ะ" ฉันเงยหน้าบอกคนที่ฉันเดินชน
          " ไม่เป็นไร อ้าวแก้ว ไปไหนมาพี่ตามหาตั้งนาน" พี่โทโมะนั่นเองที่เดินชนฉัน
          " พอดีไปทำธุระมานะค่ะ แล้วเดินผ่านร้านนี้ก็เลยแวะเข้ามาดู" ฉันบอกแล้วชี้ไปที่ร้านเครื่องเงิน
          " แล้วได้อะไรมาล่ะ" ผมถามหญิงสาว
          " สร้อยข้อมือนะ"  ฉันบอกแล้วชูข้อมือให้พี่โทโมะดู " สวยไหม"
          " สวย น้องแก้วใส่อะไรก็สวยไปหมดแหละ" พี่โทโมะบอกกับฉัน
          " ไม่คุยด้วยแล้ว แก้วหิวข้าว ไปหาอะไรกินกันเถอะ" ฉันบอกดด้วยใบหน้าที่เริ่มแดงระเรื่อ
 
      +++ เม้นให้ด้วยนะค่ะ เดี๋ยวจะมาอัพใหม่ ขอบคุณสำหรับเม้นที่ๆ คน  บ๊ายบาย+++