ลวงรัก แรงแค้น

             "แก้ว!"
 
แก้วมองเขานิ่งก่อนจะหลบสายตาเย็นชาคุ่นั้นหันไปทางอื่น
 
 
           "อ้าวโทโมะแกรุ้จักกับนุ๋แก้วด้วยหรอ..ดีเลยมานั่งก่อนเร็ว"
 
 
        ชายหนุ่มสาวเท้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามแก้วดวงตาคมยังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าสวยของแก้วทั้ง
ดีใจ และงุนงง ไม่คิดว่าทำไมเค้าถึงได้เจอเธออีกครั้งหลังจากที่เขาไม่ได้เจอเทอมาเกือบ 4  ปี
 
 
            "โทโมะ..นี่คุณนวล แม่ของนู๋แก้ว ไหว้เขาสิ...โทโมะ  "
 
 
         พ่อของโทโมะเอ่ยย้ำเมื่อเห็นลูกชายไม่คิดจะสนใจคำพูดของเค้าเลย 
 แต่สายตาของโทโมะกลับจับจ้องอยุ่ที่แก้วไม่วางตา
 
 
 
               "เจ้าโทโมะ"
 
                "ครับพ่อ..มีอะไรครับ "
 
 
                 "นี่แกฟังฉันบ้างมั้ยเอาหล่ะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า..นี่คุณนวลแม่ของนู๋แก้ว  ซึ่งเขาจะเข้ามา
เป็นคุณหญิงคนใหม่ของบ้านนี้  พูดง่ายๆคือ เขาคือภรรยาคนใหม่ของพ่อ และแม่ของ
เจ้า "
 
 
               "ว่าไงน่ะ..พ่อพูดว่าไงครับพ่อจะเอาผู้หญิงที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้านี้ มาอยุบ้านหลังนี้
หรอครับ..ไม่มีทาง ผมไม่ยอมให้พวกนี้มาอยุ่ที่บ้านของผม"
 
 
โทโมะเอ่ยเสียงดังอย่างโกรธเกรี้ยว  จนคนใช้ที่นั่งอยุ่สะดุ้ง
 
 
 
               "แต่ฉันจะให้อยุ่ แกไม่มีวันมาเถียงฉันได้  แล้วตั้งแต่นี้เป็นต้นไปนู๋แก้วจะมาเป็นน้องสาว
ของแกอย่างเป็นทางการ  และทุกคนต้องรับใช้คุณนวลและนู๋แก้ว เหมือนที่รับใช้ฉัน "
 
 
              คุณโทยะเอ่ยตวามดลั่นเสียงดังไม่แพ้กัน  คนใช้ทั้ง 10 โค้งเคารพเป็นอันรับทราบ
 
 โทโมะมองอย่างไม่พอใจเดินหุนหันเข้าไปหาแก้วกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นมา จนร่างบางที่ไม่
 
ทันตั้งตัว เซไปชนกับอกแกร่ง
 
 
                "น้องสาวหรอ....หึ ไม่มีทางที่ฉันจะยอมรับเธอเป็นน้องสาวเด็ดขาด...แต่ถ้าเป็นเมี..."
 
                "นี่นาย..หยุดพูดน่ะ "
 
 
      แก้วตลาดสียงดัง สะบัดมือออกจากการเกาะกุม  มองใบหน้าหล่ออย่างโกระแค้นเมื่อ
 
อีกฝ่ายจะเอ่ยถึงอดีตของเธอ  ที่เธอไม่อยากจดจำ แต่มันตามหลอกหลอนเธอทุกวัน
 
 
                "555+...ทำไม  พูดของจริงจะอายทำไม..พ่อครับ...แก้วไม่มีวันที่จะเป็นน้องสาวผม
เพราะแก้วนั้นเป็นมากกว่าน้องสาวด้วยซ้ำ.."
 
                "คุณโทโมะพูดเรื่องอะไรค่ะ..น้าไม่เข้าใจ"
 
 
แม่ของแก้วเอ่ยอย่างฉงน     มองดูแก้วและโทโมะสลับไปมา
 
 
 
              "หึหึ...คุณและลุกของคุณมาอยุ่บ้านนี้..อย่าหวังว่าจะอยุ่อย่างสงบสุข และกอบโกย
สมบัติไปได้ จำไว้"
 
              "โอ๊ยยย"
 
 
 
            แก้วร้องลั่น เมื่อโทโมะผลักร่างเธอลงจนเธอเซไปชนขอบโซฟา ดวงตากลมโตรื้นไปด้วย
น้ำตาเงยหน้าขึ้นมองโทโมะอย่างโกรธแค้น  อีกฝ่ายยิ้มเยาะเย้ยใส่เธอก่อนเดินตึงตังขึ้นห้องไป
คุณนวลรีบเข้ามาหาลุกสาว มองดูรอยช้ำที่แขนเล็กอย่างสงสาร
 
 
 
            "แก้วเป็นอะไรบ้างลูก ...ถ้านู๋ไม่สบายใจ เรากลับบ้านเราก็ได้น่ะ"
 
            "ฮึก...นุ๋ไม่เป็นอะไรค่ะ ..ไม่ต้องหรอก่ะนู๋ทนได้ ถ้ามันทำให้แม่มีความสุข"
 
            "แต่ว่าคุณโทโมะเขา.."
 
            "ไม่เป็นไรหรอกคุณ...เด๊ยวผมจะไปพูดกับเจ้าโทโมะเอง  นุ๋แก้วเอากระเป๋าไปเก็บเถอะแล้วลงมาทานข้าวด้วยกัน"
 
           "ค่ะคุณอา.."
 
 
 
          แก้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋า  แล้วเดินขึ้นบันไดไป 
ขาเรียวก้าวเดินช้าๆ ก่อนจะหยุดชะงักท้าลง
 
 
   แก้วยืนมองร่างสูงที่ยืนพิงประตูห้องตนเอง ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด มือบางกำ
 
กระเป๋าแน่นแล้วค่อยค่อยเดินผ่านร่างนั้นไป  แต่ยังไม่ทันที่เธอจะก้าวเท้าเดินผ่านไปยังห้อง
 
ตนเอง ก็ถูกมือแกร่งฉุดแขนเรียวไปบีบแน่นซะก่อน
 
               “ปล่อย”
 
 
เสียงหวานออกห้าวเอ่ยสั้นสั้น แต่ก็ยังไม่หันหน้าไปมองอีกฝ่ายแต่อย่างใด
 
 
 
         “ฉันบอกให้ปล่อย...นายไม่มีสิทธิ์มาแตะต้อตัวฉัน  ว้ายยยยยยยย”
 
 
 
       หญิงสาวร้องกรี๊ด  เมื่อถูกคนตัวโตกว่า  ฉุดร่างเธอเข้าไปในห้องของเขาอย่างรวดเร็ว 
 
ร่างบางของแก้วถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้อง มือเรียวกดล็อคประตุ แล้วย่างสามขุมเข้ามาหาร่างบาง
 
แก้วหน้าซีด ถอยหลังหนีจนจนมุม
 
 
 
        "เธอ....ต้องการอะไรกันแน่  เธอต้องการอะไรจากฉันอีก ฮะ..แก้ว"
 
 
        โทโมะตะโกนใส่หน้าสวยอย่างโกรธกริ้ว  มือแกร่งทั้งสองข้างยกขึ้นชันผนังระกว่างร่างของ
แก้ว  เพื่อไม่ให้เธอหนีไปไหน
 
 
        " ฉันต้องการอะไร   ไม่นี่...เหอะ นายอย่าคิดว่าฉันอยากได้อะไรที่เป็นของนายสิ"
         "…."
        "ฉันบอกไว้เลยน่ะ  ..ฉันน่ะ  เกลียดที่นี่  เกลียดบ้านของนาย..ฉันขยะแขยงมัน 
รวมถึงตัวนายด้วย  จำไว้"
 
           "ไม่ต้องการงั้นเหรอ...แล้วเธอเข้ามาอยุ่ในบ้านฉันได้ยังไง  แม่ของเธอใช้มารยาอะไรให้พ่อของฉัน
ถึง ทำให้เธอและแม่ของเธอ เข้ามาอยุ่ในฐานะเมียน้อยและน้องสาวของฉันหล่ะ เธอบอกมาสิ  บอกมา "
 
             "หึ...เรื่องนี้ฉันไม่รุ้   นายก็ไปถามพ่อนายดูสิ...ว่าทำไมถึงมาติดใจแม่ของฉัน ชนิดงอหัวไม่หัวไม่ขึ้น
ถึงขนาด พาฉันและแม่เข้ามาอยุ่ในบ้านของนาย"
 
            "แก้ววววว"
 
 
 
            ชายหนุ่มตวาดลั่นอย่างโมโห  แต่ก็ไม่ได้ทำให้อีกคนเกรงกลัวแต่อย่างใด
หนำซ้ำยังยิ้มเยาะใส่เขาอีกดวงตาโตฉายแววความเกลียดชังในตัวเขาอย่างเอือมระอา
 
 
 
            "แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ....นายต้องได้รับความเจ็บปวด  ในสิ่งที่นายเคยทำไว้กับฉันโทโมะ นายต้อง
เจ็บกว่าที่ฉันเจ็บหลายเท่า นายทำลายชีวิตฉัน  ..ฉันจะทำลายชีวิตนายให้ย่อยยับเหมือนกัน...หลีกไป ฉันจะ
กลับห้อง "
 
 
             แก้วผลักร่างโทโมะออกไปสุดแรง  ก่อนจะวิ่งไปที่ประตูแล้วเปิดออกไป 
 ทิ้งให้โทโมะยืนอ้ำอึ้ง ร่างสูงค่อยค่อยอ่อนแรงนั่งลงบนเตียง 
ชายหนุ่มคิดถึงเรื่องเมื่อ 4 ปีก่อน เรื่องที่เขาไม่เคยลืม
 
 

ครบแล้ว 2 ตอน อิอิสนุกมั้ยเอ่ย
เรื่องนี้มี NC 18+ดีมั้ยค่ะ