ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

กลับจากที่พวกเราไปเที่ยวมาก็แยกย้ายกันเข้าหอใครหอมัน วันนี้มินจะมานอนด้วยเพราะที่ห้องเธอเพื่อนที่ห้องกลับบ้าน เราเลยนอนด้วยกันสามคน
 
…ตอนเช้า…
ยัยแก้วปลุกฉันตื่นแต่เช้า -0- เช้ามากๆ จะรีบปลุกไปไหนก็ไม่รู้ พอมาที่ห้องเรียนก็ยังไม่มีใครมาด้วยซ้ำ แกจะรีบมารับถ้วยรางวัลตื่นเช้าหรือไงเนี่ย!
“แกไม่ต้องมองหน้าฉันแปลกๆเลยนะยัยฟาง” แก้วเหมือนรู้ทันว่าฉันกำลังนินทายัยนี่อยู่
“ก็แกจะรีบมาที่ห้องเรียนทำไมเร็วอ่ะ” ฉันโวย
“ก็อยู่ที่หอมันน่าเบื่ออ่ะ รีบมาที่ห้องเรียนนี่แหละ”
“ยังไงก็ไม่เข้าใจอยู่ดีอ่ะ”
“ช่างเหอะๆ”
“แก้ว!!!” เสียงบุรุษที่สามดังขึ้น
“โทโมะ! มาแล้วเหรอ?” แก้วหันไปดีใจที่โทโมะเดินเข้ามา
“ที่แกมาเช้าเพราะอย่างนี้ใช่ป่ะ” ฉันถามยัยแก้ว
“ใช่ เอ๊ย! ไม่ใช่” แก้วรับปฏิเสธทันควัน
“ไม่ต้องเลยแก…แต่ฉันไม่ว่าอะไรหรอก”
“O_o?” แก้วมองฉันแปลกๆ
“อะไรๆ”
“ก็เธอยอมให้ฉันอยู่กับโทโมะแล้วเหรอ?” แก้วถามอย่างไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่
“ใช่ไง ยอมแล้ว คนเป็นแฟนกัน ยังไงก็อยากอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ไม่เหมือนคนไม่มีแฟนอย่างฉัน จะพรีเซนต์ตัวเองทำไมเนี่ย!! ><
“น้อยใจป่าวเนี่ย!” แก้วถาม
“ไม่!”
“แน่นะ”
“แน่สิ”
“เชื่อแล้ว ขอบใจนะฟางเพื่อนเลิฟ”
“จ้า ^^” แก้วเดินไปหาโทโมะ ฉันเลยปล่อยให้เขาสองคนได้อยู่ด้วยกันเหมือนอย่างที่นายป๊อปปี้พูดใช่มั้ย? เฮ้อ! แล้วฉันไปคิดถึงคำพูดนายนั่นทำไมเนี่ย!!! โอ๊ย! บ้าไปใหญ่แล้วช้านนนน !!! >O<