ป่วนใจนักขอรักซะเลย…ยัยตัวแสบ

“ฟางๆไปกินไอติมกันนะ ^^” มินชวนฟางที่กำลังนั่งฟังเพลงอยู่

“ได้สิ ฟางชอบมากกกกก” ฟางลุกเดินตามมินไปแล้วหันมาขยิบตาให้แก้ว เป็นเชิงว่าได้ช่องว่างแล้ว

“แก้ว มาทางนี้!” โทโมะจูงแขนแก้วไปอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวโมะจะไปไหนเนี่ย!”

“ก็ไปไกลๆจากตรงนี้ไง วันนี้ทั้งวันเรายังไม่ได้จู๋จี๋กันเลยนะ -0-“ โทโมะทำหน้าเซ็งๆ

“จะบ้าหรือไงยะ”

“หรือมันไม่จริงล่ะ”

“ก็จริง วันนี้ยัยฟางเอาแต่ขัดขวางแก้วกับโมะนี่นา”

“นั่นสิ คราวนี้เราก็ได้อยู่กัน 2 คนแล้วนะ ^^”

“คร้าบบบบ” แก้วพูดยิ้มๆ

Part…[Fang]

ฉันเดินตามมินมาซื้อไอติมที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆกับสวนสาธารณะที่เรามาเดินเล่นกัน ตอนนี้ก็เกือบจะค่ำแล้วล่ะ กินไอติมเสร็จก็กลับหอดีกว่า

“ฟางเลือกไอติมไปก่อนนะ เดี๋ยวมินมา” ว่าแล้วมินก็เดินหายไป ไปเร็วชะมัด -0-

ฉันเลือกไอติมไปมาหลายรอบมากๆ อันไหนก็น่ากินไปหมด ฮ่าๆๆ

“กินเยอะ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก” นายปากหมาป๊อปปี้เดินเข้ามาพิงกำแพงมองฉันเลือกไอติม

“แล้วไงถึงฉันจะอ้วน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายยะ” -0-

“ไม่เกี่ยวหรอก แค่เตือนเฉยๆ เธอน่ะยิ่งเตี้ยๆอยู่ด้วย”

“ไอ้….” ไม่เถียงดีกว่าไอติมละ ^O^

ฉันเดินไปจ่ายตังค์ค่าไอติม แล้วก็เดินออกมานั่งกินไอติมที่ม้านั่งหน้าร้านสะดวกซื้อทันที สักพักนายปากหมาป๊อปปี้ก็ตามมานั่งด้วย

“นี่นาย! มานั่งกับฉันทำไมยะ” ฉันหันไปกัดเขา

“ที่บ้านเธอสร้างขึ้นมาหรือไง มาหวงเพื่ออะไรไม่ทราบ”

“ไม่ได้สร้างและฉันก็ไม่ได้หวง ที่มันออกจะเยอะแยะแล้วนายมานั่งม้าเดียวกับฉันทำไมยะ -0-“

“ก็ฉันอยากนั่งนี่นา อย่าพูดมากได้มั้ย?” พูดจบเขาก็ตักไอติมของเขาเข้าปาก ไปซื้อมาตอนไหนฟะเนี่ย! –“

ฉันนั่งมองนายปากหมานั่นกินไอติมแบบเงียบๆ ไม่ได้พูดอะไร แต่บรรยากาศมันเงียบไปนะ -0-

“นี่นายฉันถามอะไรหน่อยสิ” ฉันปริปากก่อนก็ได้ย่ะ ไม่ชอบเงียบๆ ><

“ว่า?”

“นายกับโทโมะอ่ะ รู้จักกันนานแล้วเหรอ?”

“ก็ตั้งแต่เกิดมาเลยล่ะ บ้านเราติดกัน” เป็นคู่เกย์กันป่าวนิ -0-

“แล้วอย่างนี้นายก็ต้องรู้ทุกอย่างของโทโมะสิ”

“แน่นอน!”

“..”

“ทำไมเธอชอบโทโมะไง?” ป๊อปปี้หรี่ตามองฉัน

“จะบ้าหรือไง ก็โทโมะเป็นแฟนแก้วนี่” เฮ้ย! พูดถึงยัยแก้ว

“ใช่ๆแฟนกัน”

“เฮ้ย! ไม่ได้การละ” ว่าแล้วฉันก็พรวดพราดลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว แต่นายป๊อปปี้จับแขนฉันไว้ก่อน

“เธอจะไปไหน!”

“ฉันจะไปหาแก้ว!!”

“ไปทำไม แก้วไปกับโทโมะแล้ว”

“ว่าไงนะ ได้ไงอ่ะ ทิ้งฉันไว้แบบนี้เหรอ?”

“ใครทิ้งเธอ แก้วเขาก็อยากจะอยู่กับแฟนบ้าง อยู่กับเธอทุกวัน อยู่กับแฟนแค่แปบเดียวปล่อยไปเถอะ”

“ไม่ได้ ไม่งั้นฉันจะโกรธยัยแก้วอีก แล้วก็โกรธมากๆด้วย”

“นี่เธอ! ใจแคบไปหรือเปล่า เปิดโอกาสให้เพื่อนบ้าง ถ้าเธอรักเพื่อนจริงเธอก็ยอมเสียสละสิ ไม่ใช่เอาใจแบบนี้”

“…” มันก็จริงแฮะ ฉันทำตัวเหมือนคุณหนูขี้เอาแต่ใจยังไงไม่รู้แฮะ ><

“เข้าใจแล้วใช่มั้ย?” นายป๊อปปี้ถามฉัน

ฉันพยักหย้ารับเบาๆ

“นายปล่อยฉันได้ยังอ่ะ” ฉันพูดแบบเขินๆ ก็นายนั่นเล่นจับแขนฉันแน่นนี่นา >////<

“ชิ! ใครจะอยากจับแขนเธอกัน” ว่าแล้วเขาก็รีบปล่อยแล้วเอามือไปเกาหัวแก้เขิน แหมๆๆ นายก็เขินเหมือนกันน่ะแหละ