I love the evil demons. รักครั้งนี้เดิมพันด้วยหัวใจ

2

I  HATE  YOU  !!!!!
 
 
 
“ แก้วแกเป็นไรรึเปล่า ” 
 
ยัยเฟย์พูดขึ้นพร้อมท่าทีที่ตกใจ ไม่แปลกหรอกก็ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนนิ  ฉันกับเฟย์เราพึ่งรู้จักกันตอน ขึ้น ม. 6 เอง ถึงแม้เราจะดูสนิทกันแต่บ้างเรื่องฉันก็ไม่ได้เล่าให้ฟังจนหมดหรอก รวมถึงเรื่องที่เกี่ยวกับพวกเขาด้วย
 
“ เปล่า   ขอโทษนะค่ะพี่ฟาง ”
 
ฉันพูดแล้วหันไปยิ้มและโค้งหัวนิดหน่อยเพื่อเป็นการขอโทษ ฉันหันไปยิ้มให้พวกเขาทุกๆคนเหมือนคนที่พึงเคยรู้จักกันเป็นครั้งแรก
 
“ ไม่เป็นไรหรอกแก้ว  อ๊ะ!! แล้วนี้พวกเพื่อนๆของพี่  เคนตะ  จองเบ  เขื่อน  ป๊อปปี๊  และก็คนสุดท้ายนี้โทโมะ  จ๊ะ ”  พี่ฟางพูด  แต่ที่ดูๆจากสีหน้าของแต่ละคนแล้วก็ดูตกใจไม่แพ้กันที่มาเจอฉันที่นี้   หึ!!!! คงนึกได้แล้วหล่ะซิว่าเคยทำอะไรเลวๆกับใครไว้
 
“ ฟางแนะนำผิดคนรึเปล่า  คนสุดท้ายเนี๊ยะสุดที่รักไม่ใช่หรอ ” เขื่อนพูดเหมือนแซวๆ
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักพี่ทุกๆคนนะค่ะ  ฉันชื่อเฟย์  ส่วนนี้เพื่อนฉันชื่อแก้วค่ะ ”  
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักคับ”  เคนตะ  เขื่อน จองเบ  พูด
 
“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ”
 
 
  พวกเขายังเหมือนเดิม  ยังดูดีกันทุกคน  แต่ที่ฉันเชื่อและมั่นใจสุดๆก็คงความเลวของพวกเขานั้นแหละที่มันจะไม่มีวันเปลี่ยน
 
 
 
19.30 น.  @  ร้าน ICE  DREAM
“ แก้ว..”
“....... .”
“ แก้ววว..”
“ .........”
“  ยัยแก้วไฟไหม้ ”
“ ........”
“ เอ่อ!!!!!  น้องเฟย์พี่ว่าปล่อยให้หลับไปเถอะ ”
“ไม่ได้หรอกค่ะพี่ฟาง  เดี๋ยวติดเป็นนิสัยอีก ”
“ ยัยแก้วกระเป๋าตังค์แกหาย ”
“ ห๊ะ!!!!!! (@___@)  หายที่ไหน ”
“ เห็นไหมคะว่าวิธีนี้ได้ผลดีจริงๆ  555+++ ”   ไอ้เฟย์บ้าแกล้งกันอย่างนี้เลยหรอ  ฉันทำแก้มป่องใส่ เพื่อให้รู้ว่ากำลังงอลอยู่ แต่ยัยนี้กลับหัวเราะฉันซะงั้น เดี๋ยวจะเอาคืนให้สาสม
“ แก้วเรากลับกันเถอะ ”
“ อืม ”  ฉันมองหน้ายัยเฟย์แล้วพยักหน้าให้
“ พี่ฟางค่ะพวกเราขอตัวกลับก่อนนะค่ะ ไว้ว่างๆจะแวะมาเที่ยวอีก
“ จร้ากลับบ้านกันดีหล่ะ ”
“ แล้วเจอกันใหม่ค่ะ  บาย ”  ฉันเดินตามยัยเฟย์มาโดยที่ไม่ทักทาย หรือกล่าวลาใครเลยด้วยท่าทีที่ง้วงสุดขีดเลยตอนเนี๊ย  จากนั้นฉันกับยัยเฟย์ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน  พอมาถึงบ้านปุ๊ปบ้านก็มืด  วังเวงโครตๆเลยก็พวกพี่ๆตัวแสบคงไปเที่ยวพับกันนะสิ  ปล่อยให้ฉันอยู่บ้านคนเดียวใจร้ายที่สุดทำไม่ถึงไม่รอแล้วชวนฉันปายยยยยยยยยยยยย  ใจร้ายกันที่สุด  พอเดินเข้ามาในบ้าน  ฉันก็ขึ้นห้องและก็เข้าไปอาบน้ำ  พอแต่งตัวเสร็จก็เข้านอนเลย แต่..................
 
คลุกกกกกก!!!!!!!!!  คลักกกกกก!!!!!!!
เสียงรัยอ่ะ ฮือๆ  หรือว่า  ผะ...ผีหลอก  ฉันรีบเอาผ้าห่มมาคลุมหัวเอาไว้  เอาหล่ะแก้วสิ่งที่แกต้องทำต่อไปคือมีสติแล้ว  พนมมือ   นะโมตะส......สะ.......
 
 
ตุ๊บ!!!!!!
 
 
ฮือๆ!!!!!!!!! ใครก็ได้ช่วยด้วยอยู่ดีๆก็เหมือนมีคนมาดึงผ้าห่มอ่ะ  ตายๆๆๆแก้วใจอยากตายยยยย   เฮีย   โทรศัพท์  เบอร์เฮียอยู่หนัยอ่ะ  นี้ๆไง   สาธุขอให้รับที
 
พรึบ!!!!!!   พาห่มตอนนี้ถูกดึงออกไปแล้ว  ฉันหลับตาปี๋พร้อมกับพนมมือสวดมนต์อยู่
 
“  น....นะ...โม....ตะ.....สะ  .....  ฮือๆ  อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ ”
 
“ หึ ”  อ๊ายยยยยยยมันหัวเราะฉัน แกกล้าดียังไงไอ้ผีบ้า   ด้วยความเหลืออดฉันหยิบหมอนแล้วก็กระหนำตีเข้าไป  ( ไม่รูว่าผีจะเจ็บรึเปล่า )
 
“ โอ๊ย!!!!หยุดนะฉันบอกให้หยุด ”   แล้วไอ้ผีตัวนี้ก็รวบฉันให้ไปอยู่ในอ้อมแขน  แต่เอะ!!!!เสียงมันคุ้นนะ  พอฉันได้สติลืมตาขึ้นมาก็พบว่า
 
“  โทโมะ ”
 
“  ไง ”
 
เขามาทำอะไรที่นี้  ฉันพยายามดิ้นให้หลุดออกจากพันธนาการของเค้า   เขาไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน
 
“ ปล่อยนะ ”
 
“ ทำไม่กลัวฉันหรอ ”  เขาทำหน้ายิ้มกวนๆให้
 
“ หึ !!!!  กลัวหรอ   ฉันขยะแขยงนายต่างหากล่ะไม่รู้หรอ ”ฉันพูดบางพร้อมทำน้ำเสียงแบบเยาะเย้ย
 
“ แก้ว !!!!!”  เขาพูดพร้อมกับบีบต้นแขนฉันแรงขึ้น  แต่แค่เนี๊ยมันยังไม่พอหรอก
 
“ ทำไมรับไม่ได้รึไง ”
 
 
 
พลั่ก!!!!
 
 
โทโมะเหวี่ยงฉันไปที่เตียงอย่างแรง  จนฉันรู้สึกเจ็บไปหมด ฉันพยามหาทางหนี       แต่โทโมะก็ขึ้นคร่อมร่างฉันแล้วจับมือฉันไปกดไว้เหนือศีรษะ  ฉันพยายามดิ้นแต่มันก็ไร้ผล  โทโมะซุกหน้ามาที่ซอกคอของฉัน..
 
“  ปล่อย  ปล่อยฉันนะ  ช่วยด้วย!!!!”
 
“  กลัวขึ้นมารึไง  นึกว่าจะเก่งแค่ไหนกันเชียว ”
 
“  ปล่อย ฉันเกลียดนาย  ได้ยินไหมว่าฉันเกียดนาย  ออกไปนะไอ้บ้า  ปล่อย!!!!!” 
 
ฉันได้ยินเสียงคนพูดมาทางโทรศัพท์ต้องป็นเฮียแน่ๆเลย  ฉันพยายามดิ้นละใช้เขากระทุ้งเข้าไปที่ท้องของโทโมะ และเหมือนว่าโทโมะจะรู้แล้วว่าฉันคิดจะทำอะไร
 
“  เฮีย  ช่วยแก้วด้วย  เฮียยยยย.....”  โทโมะใช้มืออีกข้างที่เหลือหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดวางสาย
 
“  ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก ”  โทโมะก้มหน้าเข้ามาจูบฉันเพื่อไม่ให้ฉันพูดมาก   ฉันต้องถ่วงเวลาเอาไว้เผื่อเฮียจะมาช่วย
 
“  หยุดนะ!!!นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน ”
 
“ เธอคิดว่างั้นหรอ   แต่ฉันคิดว่าฉันมีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มๆเลยนะ  ฉันจำได้ว่าเราไม่เคยบอกเลิกกัน”
 
“  นายยังกล้าพูดอีกหรอ  งั้นฉันจะบอกให้ก็ได้  เราเลิกกันเถอะ  นายจะไปลงนรกขุมไหนก็เชิญ   แต่ก็น่าสงสารนะ เพราะว่าคนเลวๆถึงเป็นนรกก็อาจจะไม่รับนายก็ได้  หึ ”
 
“ ไม่ต้องห่วงหรอกถ้าฉันจะไปจริงๆฉันจะฉุดเธอลงไปอยู่ด้วย ”
 
“ เลว!!!!! ”
 
“  อย่างฉันไม่เรียกว่าเลวเฉยๆหรอก   ฉันนะมันสารเลวเลยต่างหาก  “
 
“  นาย...........”     โทโมะจูบ แล้วก็ซุกหน้ามาที่ลำคอฉันต่อเนื่องอย่างไม่รู้จัก         เหน็ดเหนือย แล้วมืออีกข้างหนึ่งของเขาก็ปลดกระดุมเสื้อของฉันจนครบแล้ว
 
“ ปล่อยนะปล่อย ”  ฉันเริ่มร้องไห้ทำไมเขาต้องกลับมาทำเรื่องแย่ๆแบบนี้กับฉันด้วย  ฉันจะไม่มีวันให้อภัยเขาแน่
 
“ หึ  วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน  ไว้ค่อยเจอกันใหม่นะ ”
 
“  ไม่ต้องหรอก เพราะฉันไม่อยากเจอหน้าคนเลวๆอย่างนาย และจำเอาไว้ นะ  
  ฉัน   -   เกลียด   -  นาย !!!!!!