รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ตอนเช้า ณ บ้านแก้ว
 
แก้ว - แม่แก้วไปแล้วนะ
 
แม่แก้ว - ไม่กินไรก่อนหรอลูก
 
แก้ว - ไม่ค่ะ แก้วมีงานต้องเคลีย(วิ่งออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน)
 
 
KAEW TALK
 
       ไอตุ๊ดแกทำฉัน แกต้องตาย..
 
แก้ว - โอ๊ย!! (มีรถวิ่งมาเกือบชนแก้ว แก้วตกใจจึงล้มลง)
 
โทโมะ - เป็นอะไรรึป่าวคับ(ถามคนที่นั่งอยู่ที่พื้น)
 
แก้ว - เจ็บสิถามได้
 
โทโมะ - ฉันถามรถไม่ได้ถามเธอ(พอเห็นว่าเป็นแก้ว เลยหาเรื่อง)
 
แก้ว - ไอบ้า!! ฉันเจ็บนะเว้ย ไม่ใช่รถแก(พูดแล้วจะลุก แต่ก็ล้มไปอีกเพราะเจ็บข้อเท้า)
 
ไอบ้าเอ้ย มาเจ็บไรตอนนี้ว่ะเนี่ย
 
 
TOMO TALK
 
ดูยัยทอมดิ มันเจ็บขนาดนั้นเลยรึไง
 
โทโมะ - นิ ไม่ต้องสำออยหรอนะ ตอนนี้มีแค่เธอกับฉัน ไม่มีคนอื่น ไม่มีใครสงสารเธอหรอก
 
แก้ว - เออ ฉันสำออยเอง พอใจนายยังล่ะ!! (ลุกแล้วเดินกระเผลกไปพร้อมน้ำตา)
 
เฮ้ย รึว่ายัยนี่จะเจ็บจริง นี่ผมพูดอะไรไปเนี่ย ถึงแก้วจะดูแก่นๆแต่ยังไงก็ผู้หญิงนิ
 
 
KAEW TALK
 
ไอบ้าเอ้ย ขับรถจะชนฉันแล้วยังมาด่าฉันอีก ไอตุ๊ด เจ็บข้อเท้าจังเลยอ่ะ ตอนนี้ข้อเท้าฉันมันแดงมาก
 
ไม่สังเกตก็เห็น
 
 
~ปี๊ด ปิ๊ด~(เสียงแตรรถ)
 
โทโมะ - นี่ ไหวมั้ยน่ะ (ลดกระจกลงมาถามร่างบาง)
 
แก้ว - ..............(ไม่สนใจเดินกระเผลกต่อไป)
 
โทโมะ - นี่ ฉันถามไม่ได้ยินรึไง (ขับรถตาม แล้วก็ถามร่างบาง)
 
แก้ว - ...........(เดินต่อไป)
 
 
TOMO TALK
 
          ยัยนี่หูหนวกรึเปล่าเนี่ย ถามอะไรก็ไม่ตอบ เดินหนีอย่างเดียวเลย ผมเลยลงจากรถแล้วเดินมาหาแก้ว
 
โทโมะ - นี่ฉันถามเธอไม่ได้ยินรึไงห๊ะ!(ตะคอกใส่หน้าร่างบางพร้อมจับแขนแล้วบีบ)
 
แก้ว - ....(เงียบ)
 
โทโมะ - นี่ ตอบฉันมาสิ !! เงียบทำไม(บีบแขนแ้้ล้วเขย่าร่างบาง)
 
แก้ว - ฮึก ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!! (จะร้องไห้แล้ว)
 
โทโมะ - ขอโทษ (ลดแรงบีบที่มือลงแต่ก็ยังไม่ปล่อยมีจากแขนร่างบาง) ไป ขึ้นรถ (จะลากร่างบางขึ้นรถ แต่ร่าง
 
บางยื้อตัวไว้) อย่าดื้อสิ
 
แก้ว - ไม่เอา ฉันไม่ไปกับนาย (ร้องไห้)
 
โทโมะ - ไม่ไปใช่มั้ย ได้!! (อุ้มร่างบางแล้วยัดใส่รถ)
 
แก้ว - เปิดเดี๋ยวนี่นะ ฉันจะลง
 
โทโมะ - นั่งเฉยๆเถอะนะ(อารมณ์เริ่มเย็นลง เพราะเห็นร่างบางร้องไห้)
 
แก้ว - ไม่ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้น่ะ (หันไปทุบโทโมะ) อือ(โดนร่างสูงรวบมือแล้วกดจูบลงที่ริมฝีปากของร่างบาง)
 
โทโมะ - ไง ที่นี้จะอยู่เฉยๆได้รึยัง
 
แก้ว - อะ..
 
โทโมะ - หยุด เงียบ ถ้าพูดอีก ฉันจะจูบ(ทำหน้าโหดใส่ร่างบาง)
 
             ตลอดการเดินทางไปโรงเรียนของทั้งคู่ มีแต่ความเงียบปกคลุม ไม่มีใครพูดอะไร ร่างสูงก็ขับรถแต่ก็
 
เหลือบมองร่างบางเป็นระยะ ส่วนร่างบางก็นั่งมองไปนอกกระจกรถ มีเสียงสะอื้นออกมาเป็นระยะ
 
 
ณ โรงเรียน
 
            พอรถจอดปุ๊บ ร่างบางก็รีบเปิดประตูแล้วลงมาแต่ลืมไปว่าเจ็บข้อเท้าจึง..
 
แก้ว - โอ๊ย (ล้มลงเพราะลงน้ำหนักที่เท้ามากเกินไป)
 
โทโมะ - มา ฉันช่วย(ยื่นมือให้แต่ร่างบางปัดมือออก) ทำเป็นเก่ง
 
แก้ว - ฉันเดินของฉันเองได้
 
          โทโมะหมันไส้กับความอวดเก่งของร่างบางจึงเดินไปอุ้มร่างบางแล้วเดินไปห้องพยาบาล
 
แก้ว - ปล่อยนะ ไอบ้า ปล่อย(ตลอดทางก็ทุบตีร่างสูงไปเรื่อยจนถึงห้องพยาบาล)
 
 
ณ ห้องพยาบาล
 
ครูพยาบาล - เป็นอะไรมาจ๊ะ
 
โทโมะ - เพื่อนผมซุ่มซ่ามนะคับ เลยหกล้มข้อเท้าแผลง
 
แก้ว - นี่นาย!! ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามน้ะ (เถียงกับร่างสูงตอนนี้ครูพยาบาลเดินออกไปเอายานวด)
 
โทโมะ - หึ(พูดแล้วยิ้มพร้อมส่ายหัวกับท่าทางของร่างบาง)
 
 
หลังจากนวดข้อเท้าเสร็จ
 
ครูพยาบาล - เสร็จแล้วจ๊ะ พยายามอย่าเดินมากนะจ๊ะ
 
แก้ว - ขอบคุณค่ะ (ลุกขึ้นแล้วเดินกระเพก โดยที่ร่างสูงไม่ช่วยอะไรเลย  เพราะตอนนี้ร่างสูงเดินนำร่างบางอยู่
 
แถมยังว่าร่างบางอีก)
 
โทโมะ - เดินช้าขนาดนนี้ วันนี้จะถึงห้องเรียนมั้ยเนี่ย
 
แก้ว - นายก็ขึ้นไปก่อนสิ(ร่างสูงเดินขึ้นไปโดยที่ไม่รอร่างบางเลย)
 
 
KAEW TALK
 
          ไอ้คนบ้า ไอไม่มีน้ำใจ เดินมาเรื่อยๆ ก็ถึงบันได แต่ฉันจะขึ้นไปยังไงล่ะ
------------------------------------------------------------------------------------------------
เม้น + โหวตนะค่ะ ขอเยอะๆนะ จะกลับมาอัพอีก ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่ด้วย รักแท้ยังมีอยู่จริงนะค่ะ รักรีดเดอร์