รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ตอนเช้า ณ บ้านแก้ว

 

แก้ว - แม่แก้วไปแล้วนะ

 

แม่แก้ว - ไม่กินไรก่อนหรอลูก

 

แก้ว - ไม่ค่ะ แก้วมีงานต้องเคลีย(วิ่งออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน)

 

 

KAEW TALK

 

       ไอตุ๊ดแกทำฉัน แกต้องตาย..

 

แก้ว - โอ๊ย!! (มีรถวิ่งมาเกือบชนแก้ว แก้วตกใจจึงล้มลง)

 

โทโมะ - เป็นอะไรรึป่าวคับ(ถามคนที่นั่งอยู่ที่พื้น)

 

แก้ว - เจ็บสิถามได้

 

โทโมะ - ฉันถามรถไม่ได้ถามเธอ(พอเห็นว่าเป็นแก้ว เลยหาเรื่อง)

 

แก้ว - ไอบ้า!! ฉันเจ็บนะเว้ย ไม่ใช่รถแก(พูดแล้วจะลุก แต่ก็ล้มไปอีกเพราะเจ็บข้อเท้า)

 

ไอบ้าเอ้ย มาเจ็บไรตอนนี้ว่ะเนี่ย

 

 

TOMO TALK

 

ดูยัยทอมดิ มันเจ็บขนาดนั้นเลยรึไง

 

โทโมะ - นิ ไม่ต้องสำออยหรอนะ ตอนนี้มีแค่เธอกับฉัน ไม่มีคนอื่น ไม่มีใครสงสารเธอหรอก

 

แก้ว - เออ ฉันสำออยเอง พอใจนายยังล่ะ!! (ลุกแล้วเดินกระเผลกไปพร้อมน้ำตา)

 

เฮ้ย รึว่ายัยนี่จะเจ็บจริง นี่ผมพูดอะไรไปเนี่ย ถึงแก้วจะดูแก่นๆแต่ยังไงก็ผู้หญิงนิ

 

 

KAEW TALK

 

ไอบ้าเอ้ย ขับรถจะชนฉันแล้วยังมาด่าฉันอีก ไอตุ๊ด เจ็บข้อเท้าจังเลยอ่ะ ตอนนี้ข้อเท้าฉันมันแดงมาก

 

ไม่สังเกตก็เห็น

 

 

~ปี๊ด ปิ๊ด~(เสียงแตรรถ)

 

โทโมะ - นี่ ไหวมั้ยน่ะ (ลดกระจกลงมาถามร่างบาง)

 

แก้ว - ..............(ไม่สนใจเดินกระเผลกต่อไป)

 

โทโมะ - นี่ ฉันถามไม่ได้ยินรึไง (ขับรถตาม แล้วก็ถามร่างบาง)

 

แก้ว - ...........(เดินต่อไป)

 

 

TOMO TALK

 

          ยัยนี่หูหนวกรึเปล่าเนี่ย ถามอะไรก็ไม่ตอบ เดินหนีอย่างเดียวเลย ผมเลยลงจากรถแล้วเดินมาหาแก้ว

 

โทโมะ - นี่ฉันถามเธอไม่ได้ยินรึไงห๊ะ!(ตะคอกใส่หน้าร่างบางพร้อมจับแขนแล้วบีบ)

 

แก้ว - ....(เงียบ)

 

โทโมะ - นี่ ตอบฉันมาสิ !! เงียบทำไม(บีบแขนแ้้ล้วเขย่าร่างบาง)

 

แก้ว - ฮึก ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ!! (จะร้องไห้แล้ว)

 

โทโมะ - ขอโทษ (ลดแรงบีบที่มือลงแต่ก็ยังไม่ปล่อยมีจากแขนร่างบาง) ไป ขึ้นรถ (จะลากร่างบางขึ้นรถ แต่ร่าง

 

บางยื้อตัวไว้) อย่าดื้อสิ

 

แก้ว - ไม่เอา ฉันไม่ไปกับนาย (ร้องไห้)

 

โทโมะ - ไม่ไปใช่มั้ย ได้!! (อุ้มร่างบางแล้วยัดใส่รถ)

 

แก้ว - เปิดเดี๋ยวนี่นะ ฉันจะลง

 

โทโมะ - นั่งเฉยๆเถอะนะ(อารมณ์เริ่มเย็นลง เพราะเห็นร่างบางร้องไห้)

 

แก้ว - ไม่ ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้น่ะ (หันไปทุบโทโมะ) อือ(โดนร่างสูงรวบมือแล้วกดจูบลงที่ริมฝีปากของร่างบาง)

 

โทโมะ - ไง ที่นี้จะอยู่เฉยๆได้รึยัง

 

แก้ว - อะ..

 

โทโมะ - หยุด เงียบ ถ้าพูดอีก ฉันจะจูบ(ทำหน้าโหดใส่ร่างบาง)

 

             ตลอดการเดินทางไปโรงเรียนของทั้งคู่ มีแต่ความเงียบปกคลุม ไม่มีใครพูดอะไร ร่างสูงก็ขับรถแต่ก็

 

เหลือบมองร่างบางเป็นระยะ ส่วนร่างบางก็นั่งมองไปนอกกระจกรถ มีเสียงสะอื้นออกมาเป็นระยะ

 

 

ณ โรงเรียน

 

            พอรถจอดปุ๊บ ร่างบางก็รีบเปิดประตูแล้วลงมาแต่ลืมไปว่าเจ็บข้อเท้าจึง..

 

แก้ว - โอ๊ย (ล้มลงเพราะลงน้ำหนักที่เท้ามากเกินไป)

 

โทโมะ - มา ฉันช่วย(ยื่นมือให้แต่ร่างบางปัดมือออก) ทำเป็นเก่ง

 

แก้ว - ฉันเดินของฉันเองได้

 

          โทโมะหมันไส้กับความอวดเก่งของร่างบางจึงเดินไปอุ้มร่างบางแล้วเดินไปห้องพยาบาล

 

แก้ว - ปล่อยนะ ไอบ้า ปล่อย(ตลอดทางก็ทุบตีร่างสูงไปเรื่อยจนถึงห้องพยาบาล)

 

 

ณ ห้องพยาบาล

 

ครูพยาบาล - เป็นอะไรมาจ๊ะ

 

โทโมะ - เพื่อนผมซุ่มซ่ามนะคับ เลยหกล้มข้อเท้าแผลง

 

แก้ว - นี่นาย!! ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามน้ะ (เถียงกับร่างสูงตอนนี้ครูพยาบาลเดินออกไปเอายานวด)

 

โทโมะ - หึ(พูดแล้วยิ้มพร้อมส่ายหัวกับท่าทางของร่างบาง)

 

 

หลังจากนวดข้อเท้าเสร็จ

 

ครูพยาบาล - เสร็จแล้วจ๊ะ พยายามอย่าเดินมากนะจ๊ะ

 

แก้ว - ขอบคุณค่ะ (ลุกขึ้นแล้วเดินกระเพก โดยที่ร่างสูงไม่ช่วยอะไรเลย  เพราะตอนนี้ร่างสูงเดินนำร่างบางอยู่

 

แถมยังว่าร่างบางอีก)

 

โทโมะ - เดินช้าขนาดนนี้ วันนี้จะถึงห้องเรียนมั้ยเนี่ย

 

แก้ว - นายก็ขึ้นไปก่อนสิ(ร่างสูงเดินขึ้นไปโดยที่ไม่รอร่างบางเลย)

 

 

KAEW TALK

 

          ไอ้คนบ้า ไอไม่มีน้ำใจ เดินมาเรื่อยๆ ก็ถึงบันได แต่ฉันจะขึ้นไปยังไงล่ะ

------------------------------------------------------------------------------------------------

เม้น + โหวตนะค่ะ ขอเยอะๆนะ จะกลับมาอัพอีก ยังไงก็ฝากเรื่องใหม่ด้วย รักแท้ยังมีอยู่จริงนะค่ะ รักรีดเดอร์