รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ตอนดึก ประมาณ 23.00 น.

 

            ฉันนอนไม่หลับเลย ทำยังไงก็นอนไม่หลับ พลิกซ้ายพลิกขวาเกือบจะร้อยรอบแล้ว นับแกะจนถึงตัวที่

 

127 ก็ยังไม่ยอมหลับ สงสัยฉันต้องคิดมากเรื่องที่โทโมะบอกจะพาไปจดทะเบียนแน่เลยอ่า

 

 

ไม่ได้แล้ว ต้องถามให้รู้เรื่อง

 

 

"นี่นาย ตื่นๆๆๆ ตื่นด้วยนี้เลยนะ" ฉันหันไปเขย่าคนข้างๆที่หลับอยู่

 

"อะไรอ่า~ จะนอน" โทโมะงัวเงียถึงจะบอกว่าจะนอนแต่ก็ยอมลุกขึ้นมานั่ง พอนั่งได้ปุ๊บก็เอามือขยี้ตา

 

"นายหมายความว่าไงที่บอกว่าจะพาฉันไปจดทะเบียน?" ฉันเริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา

 

"ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหละ เข้าใจอะไรยากจังนะ" โทโมะำพูด

 

"นายบ้า! พูดแบบนี้ฉันไม่จดกับนายเล่า!" ดีได้ไม่กี่วันก็ชวนฉันทะเลาะอีกแล้ว

 

"ไม่ยอม ฉันไม่ยอม ยังไงเธอก็ต้องจด!" โทโมะพูด

 

"ทำไม? ทำไมฉันต้องจดกับนายด้วย" ฉันหันไปหาโทโมะที่นั่งอยู่บนเตียง ถ้าพูดอะไรไม่เข้าหูฉันอีกล่ะก็ จะตบ

 

ให้สัก 3 ที

 

"ก็เพราะฉันระ.." โทโมะกำลังจะพูดแต่..

 

 

"แอ๋ แอ๋ แอ๋!~"เสียงน้องเมมร้องไห้อย่างลั่นจนเสียงนั้นดังมาถึงที่ห้อง ทั้งๆที่ตัวน้องเมมนอนอยู่ที่ห้องของตัวเอง

 

"ตายแล้ว! ลืมไปเลยว่าไม่มีคนเฝ้านอนเมม" พอฉันคิดได้ปุ๊บก็รีบลุกแล้วก็วิ่งไปห้องน้องเมมทันที  ปกติฉันกับคุณ

 

แม่จะพลัดกันเฝ้า แต่วันนี้คุณแม่ไม่อยู่ฉันลืมสนิทเลย

 

"โธ่~ จะพูดออกไปได้อยู่แล้วเชียว" ผมเอามือขยี้หัวตัวเอง เสียดายโอกาสจริงๆเลย ผมลุกแล้วก็เดินตามแก้ว

 

ไปเพื่อที่จะดูน้องเมมเหมือนกัน

 

 

 

MEMORY'S ROOM

 

"คนเก่งไม่ร้องนะค่ะ" ภาพตามปกติ เวลาที่น้องเมมร้องไห้ผมก็จะเห็นแก้วนั้นอุ้มน้องเมมแล้วก็พาเดินรอบห้อง ผม

 

ก็ได้แต่ยืนพิงประตูดูแม่มือใหม่ปลอบลูกสาวของตัวเอง

 

"แอ๋ แอ๋~" น้องเมมยังร้องไห้ไม่หยุด

 

"หิวนมรึเปล่า หืม~" โทโมะเดินเข้ามาหาแก้วที่กำลังอุ้มน้องเมม

 

"บ้าหรอไง!  นี่จะเที่ยงคืนอยูาแล้ว น้องเมมไม่หิวตอนนี้หรอก นายไปนอนก่อนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหว

 

เอาแล้วจะแย่" แก้วพูด

 

"แล้วแต่เธอแล้วกัน" ผมพูดแล้วก็เดินออกไปจากห้อง

 

 

ใช่สิ! เห็นน้องเมมดีกว่าอยู่แล้วนิ! ไม่สนใจฉันเลยนะ น้อยใจเป็นนะโว้ยย

 

 

ตอนเช้าของวัน

 

           ผมตื่นขึ้นมาอย่างว่างเปล่า ใช่สิ! แก้วไม่กลับมานอนที่ห้อง คงจะนอนอยู่ที่ห้องของน้องเมม ไม่สนใจฉัน

 

จริงๆด้วย ไม่รู้รึไงว่าฉันขี้น้อยใจ(?)  ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียวได้ไง เกิดอาการน้อยใจเมีย --

 

(นายก็เคยทิ้งแก้วให้อยู่คนเดียวเหมือนกันแหละ : TOEY)

 

 

 

ด้านล่างของบ้าน

 

"นาย เอ่อ..คุณทานข้าวก่อนสิ" ฉันเดินเข้ามาหาโทโมะที่เดินหน้ามุ๋ยลงข้างล่าง

 

"เธอทานเถอะ ฉันไม่ค่อยหิว" โทโมะพูดปฏิเสธ แล้วเตรียมจะเดินออกไป

 

"ไหนบอกว่าจะพาฉันไปจดทะเบียนไงเล่า!"  นายลืมไปแล้วรึไง บอกให้ฉันตื่นแต่เช้า ฉันก็ตื่นมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่

 

สว่าง แต่เขากลับตื่นที่หลัง แล้วก็ทำมาเป็นเย็นชากับฉันอีก

 

"ฉันขอโทษ วันนี้ฉันไม่ว่าง" โทโมะำพูดแค่นั้น รู้จักไหม?คำว่างอนนะ งอน!

 

"นายใจร้าย! สรุปนายจะเอายังไง ฮึก..จะจดหรือไม่จดกันแน่ ถ้าไม่อยากจดก็อย่ามาให้ความหวังกันสิ ฮึก" ตะรู้

 

บ้างมั้ย? ที่นายบอกว่าจะจดทะเบียนกับฉัน มันทำฉันนอนไม่หลับ กล่อมน้องเมมเสร็จก็ยังไม่ได้หลับ แค่หลับตา

 

ยังทำไม่ได้  ว่าจะไปคุยกับนายให้รู้เรื่อง แต่ก็ไปไม่ได้เพราะต้องดูน้องเมม

 

"ฉันผิดเอง ผิดที่คิดไปเองว่านายอยากจดฮึก..ทะเบียนกับฉัน ผิดที่นึกไปว่า ฮือ..นายรักฉัน ทั้งที่มันไม่ใช่!" ฉัน

 

พูดพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างมากมาย จะห้ามให้หยุดไหลคงยาก

 

"ฉันรักเธอ!" โทโมะพูดออกมาทำให้แก้วต้องมอง

 

"นะ..นายว่าไงนะ"

 

"ถ้าไม่รักจะำพาไปจดทะเบียนทำไม?"

 

"แต่มันเป็นไป ฮึก..ไม่ได้ นาย..ฮึก.." ฉันพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา

 

 

หมับ~

 

"ฉันรักเธอที่สุดรักเธอคนเดียวแล้วก็รักใครไม่ได้อีกแล้ว ขอโทษที่เย็นชา ขอโทษที่ทำให้เธอเสียใจ" โทโมะพูด

 

แล้วก็กระชับกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นไปอีก

 

"ฉันคิดว่ารักครั้งนี้ ฮึก..ของฉันจะเป็นไปไม่ได้แล้วซะอีก" ฉันพูดไปแล้วก็กอดตอบ

 

 

กอดนี้ทำไมมันช่างอุ่นแบบนี้นะ ><

 

 

"พูดเหมือนแอบรักฉันงั้นแหละ" โทโมะพูด

 

"ฮึก..ฉันรักนาย รักนาย รักนาย! ได้ยินไหม?" ฉันพูดออกไป เขินเหมือนกันนะที่ต้องพูดอะไรแบบนี้

 

"ได้ยินแล้ว ถึงเธอไม่พูดฉันก็รู้ว่าเธอรักฉัน แล้วก็แอบรักฉันมานานแล้วด้วย ^^" โทโมะพูดแล้วก็ยิ้มมือก็กอดไม่

 

ปล่อย กลัวปล่อยแล้วจะไม่ได้กอดอีก

 

"รู้ได้ไงว่าฉันแิอบรักนาย?" ฉันถามอย่างสงสัย

 

"ฟางบอกนะ ฮ่าๆ ขอบคุณที่รักฉัน" โทโมะพูดแล้วก็หัวเราะลั่นจนฉันหน้าแดง

 

"นายบ้า ปล่อยเลย!" ฉันพยายามผลักตานั้นออกแต่ไม่ออก

 

"รักครั้งนี้ของเธอ ฉันจะทำให้มันเป็นไปได้เอง" โทโมะพูด

 

 

THE END

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

จบแล้วค่า ฮ่าๆ เรื่องนี้แต่งนานมากเลย เปิดตั้งแต่วันที่ 7 มกราคม 2555   ตอนนี้วันที่  21 กรกฎาคม 2555  นานมาเลยเนอะว่ามั้ย?(จะไม่นานได้ไงก็แกเล่นอัพอาทิตย์ละตอน) ขอโทษทุกคนที่บ้างทีก็อัพช้า บางทีก็ไม่อัพเลยด้วย ขอโทษนะค่ะ อาจจะเห็นไรเตอร์บางคนจะอัพให้บ่อยๆ แต่เตยไม่ค่อยอัพเลย ไรเตอร์บางคนจะบอกว่าเดี๋ยวอัพตอนเย็นให้อีกตอน แต่เตยไม่เคยบอกแบบนี้เลย เพราะกลัวถ้าเตยมาอัพให้ไม่ได้ ไม่อยากจะสัญญาอะไรไว้นะค่ะ แต่มันก็จบแล้วเนอะ มีใครแอบไหวหวั่นมั้ย?ว่าเตยจะแต่งไม่จบ (เยอะ!) ขอบคุณทุกคนที่ติดตามาจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณที่อ่าน ขอบคุณที่เม้น ขอบคุณที่โหวตนะค่ะ ยังไงก็อย่าพึ่งทิ้งน๊า ติดตามเค้าต่อน๊า ขอร้องเลยนะค่ะ เหลือนิืยายที่ยังไม่จบอีกเยอะ(ก็แกชอบเปิดเรื่องใหม่ --+)~ 

ฝากติดตามทุกเรื่องเลยนะค่ะ  รักทุกคนมากๆ

 

บอกกันหน่อยสิ อ่านนิยายเรื่องนี้่แล้วเป็นไงกันมั่งอ่า? สนุกไม่สนุก เศร้าเกินเจ็บแทน แต่งได้ห่วยแตก ไม่ได้เรื่อง บอกกันหน่อยนะ แบบว่าอยากรู้ค่า ฮ่าๆ

FACEBOOK : Eno' ToEy 

ทวิตมีแต่เล่นไม่เป็น(จะบอกทำไม)

สุดท้ายแค่จะบอกว่าจะสอบแล้วนะค่ะ วันที่ 24-26 อาทิตย์หน้า แฮ่ๆ อ่านหนังสือเต็มทีนะค่ะ อาจจะไม่ค่อยได้อัพก็เลยมาบอกล่วงหน้าไว้ก่อน รอกันนะ รักทุกคนค่า