รักที่เป็นไป..ไม่ได้

"คุณโทโมะคงงานยุ่งนะค่ะ เดี๋ยวก็กลับมาทานคุณแก้วอย่าเททิ้งเลยค่ะ" ป้าพูดแล้วก็หยิบถ้วยแกงจืดแล้วก็เอา

 

เข้าไปเก็บในครัว สงสัยกลัวฉันจะเททิ้งอีกละสิ พอป้าเอาเข้าไปเก็บเสร็จก็เดินออกมา

 

"ป้าคิดแบบนั้นหรอค่ะ?" ฉันหันไปถามป้า

 

"ค่ะ เดี๋ยวตอนเที่ยงคุณโทโมะก็กลับมาเดี๋ยวป้าจะจัดขึ้นโต๊ะให้เลยนะค่ะ" ป้าพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม

 

"ป้าแน่ใจหรอค่ะ?ว่าเขาอยากกิน" ฉันถามไป ถ้าเขาอยากกินคงต้องกินตอนเช้าแล้วสิ

 

"คุณแก้วอย่าคิดมากนะค่ะ คุณโทโมะรักคุณแก้วจะตาย ถ้ารู้ว่าคุณแก้วตื่นมาทำอาหารให้ รับรอบคุณโทโมะต้อง

 

ทานแน่ๆค่ะ " ป้าพูด

 

"ขอบคุณมากนะค่ะ แก้วไปดูน้องเมมก่อนนะค่ะ" ฉันพูดแล้วก็เดินขึ้นข้างบนไปเลย

 

     รู้สึกไม่มีแรง โดนตัดกำลังทางใจรึไงเนี่ย TT

 

 

 

ห้องนอน

 

         น้องเมมยังหลับอยู่เลย ดีแล้วล่ะ ไม่งั้นคงร้องไห้แงแน่ๆเลย

 

"แอ๋็~" พูดไม่ทันขาดคำ เจ้าตัวน้อยก็ตื่นขึ้นมาทัืนที  ตาโตพริ้มเชียว น่ารักซะไม่มี >< เหมือนใครเนี่ย ฮ่าๆ

 

"ทานนมดีกว่าเน๊อะๆ" ขึ้นน้องเมมขึ้นมาให้นมแล้วก็เดินทั่วห้อง จนน้องเมมอิ่มแล้วหลับไป เป็นเด็กแบบนี้ อะไรๆก็

 

นอน สบายชะมัดเลย อยากกลับไปเป็นเด็ก~

 

             

รู้สึกดีที่อย่างน้องเมมก็ช่วยให้ฉันไม่ต้องคิดมากเรื่องตาโทโมะ ฮึ้ย! ยิ่งคิดยิ่งน้อยใจ

 

 

"แอบหลับซะหน่อยดีกว่า เหนื๊อยเหนื่อย" พูดกับตัวเองแล้วก็ล้มตัวนอนหลับ

 

 

 

ตอนกลางวัน

 

              เวลานี้เป็นเวลาที่โทโมะต้องกลับมาที่บ้านเพื่อที่จะทานข้าวกลางวัน หรือวันไหนถ้างานเขายุ่งจริงๆก็จะ

 

ไม่กลับบ้าน เจอกันอีกทีก็ตอนเย็น  หลังจากที่ฉันตื่นขึ้นมาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก เห็นว่าน้องเมมหลัีบอยู่จึงฝากให้

 

แม่ของโทโมะดูมห้ก่อน ส่วนฉันก็ขอลงมารอโทโมะอยู่ที่สวนหน้าบ้าน

 

 

ปี๊ดๆ~

 

            ง่า~ รถโทโมะมาแล้ว ดีใจจัง

 

"โทโมะ^^" ฉันลองมาคิดอีกทีน้อยใจไปเครียดเปล่าๆ เขาอาจจะยุ่งจริงๆก็ได้

 

"มาก็ดีแล้ว ช่วยถือของหน่อยสิ" โทโมะพูดมาแบบนี้แล้วก็เอาเอกสารยัดใส่มือฉันเป็นกองๆแล้วก็เดินนำฉันเข้า

 

บ้านไปเลย ฉันจะมาชวนนายกินข้าวนะ ทำไมมาใช่กันแบบนี้เล่า!  ฉันทำหน้าบึ้งแล้วก็เดินตามหลังโทโมะเข้าบ้าน

 

"คุณโทโมะค่ะทานข้าวเลยมั้ยค่ะ?" คุณป้าเดินเข้ามาถาม

 

"ผมขอทำงานแปปนึงนะครับ" โืทโมะพูดทำให้ความหวังของฉันที่เขาจะทานแกงจืดมันหดหายไปเลย

 

"แก้วไม่กินนะค่ะ ขอตัว!" เน้นคำสุดท้ายแรงๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องไปทันที

 

"แก้วเป็นอะไรครับ?" โืทโมะงงเลยถามคุณป้า

 

"คุณโทโมะลองทานข้าวก่อนนะค่ะ" ป้าพูดแล้วก็เดินไปจัดโต๊ะตั้งโต๊ะ แล้วก็ตักข้าว พร้อมวางแกงจืดไว้ใกล้ๆมือ

 

ของโทโมะ เพื่อที่โทโมะจะได้กินได้

 

"ใครทำแกงจืดครับ? หั่นแครอทซะสวยเชียว" โทโมะถามพร้อมตักแครอท

 

"คุณแก้วเธอทำไว้ตั่งแต่เช้าแล้วค่ะจะให้คุณทานแต่คุณบอกงานเยอะคุณแก้วจะเททิ้งอยู่แล้ว" ป้าร่ายยาว

 

"แค่กๆ" พอได้ยินเท่านั้นทำเอาโทโมะสำลักข้าวทันที   "แก้วทำหรอครับ?" โทโมะถาม

 

"ใช่ค่ะ ปานนี้คงน้อยใจคุณโทโมะ รอคุณกลับมาทานข้า่วไม่ยอมทานทั้งข้าวเช้าแล้วก็ข้าวเที่ยงเลยนะค่ะ" ป้าพูด

 

"ผมขอตัวไปจัดการก่อนนะครับ ป้าช่วยเตรียมอาหารให้ผมอีกชุดหนึ่งด้วย" โทโมะพูด พอป้าเตรียมเสร็จปุ๊บ

 

โทโมะก็ยกถาดข้าวขึ้นไปข้างบนบ้าน

 

 

 

ห้องนอนของโทโมะ

 

"ไอ้บ้าเฮ้ย! อุตส่าห์ทำให้กินดันไม่ยอมทาน!" ฉันเหวี่ยงหมอนไปกระแทกกับประตู

(น้องเมมไม่อยู่ แม่โทโมะอุ้มไปอยู่ที่ห้้องของน้องเมม)

 

"มาทานข้าว" โทโมะเปิดประตูเข้ามาพร้อมถาด แถมพูดเสียงดุๆใส่อีก

 

"ไม่กิน นายกินไปสิ" ฉันพูดแล้วก็นั่งลงบนเตียง

 

"กินเดี๋ยวนี้เลย" โทโมะพูดแล้วก็ตักข้าวมาจ่อปากฉัน

 

"คิดว่าบังคับฉันได้รึไงห๊ะ!" เริ่มอารมณ์เสียแล้วนะ ฮึ้ย!

 

"บังคับเธอบนเตียงได้แล้วกัน กินเร็วๆอย่าให้ฉันต้องบังคับ" โทโมะพูดทำเอาฉันเงียบ พูดอะไรไม่คิด!   ฉันรับ

 

จานข้าวมานั่งทานเพื่อตัดปัญหา ไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ ไม่กลัวเล๊ย เพียงแต่ไม่อยากมีปัญหา

 

"พรุ่งนี้ตื่นเช้าๆล่ะ" โทโมะกระซิบข้างหูฉัน

 

"ทำไม?" ฉันหันไปถามทำให้จมูกฉันกับจมูกเขาชนกัน ><

 

"จะพาไปจดทะเบียน ฟอด~" พูดอย่างเดียวไม่พอ ขโมยหอมแก้มแล้วตานั้นก็ออกไปเลย >///<

 

 

จดทะเบียน หมายความว่าไง?

 

------------------------------------------------------------------------------------------------ล

อัพแล้ว อยากให้จบกันแล้วเนอะ เพราะมันหลายตอนแล้ว กำลังจะจบในอีกไม่ช้า (มั้ง) ฮ่าๆ ฝากเม้น+โหวตหน่อยค่า ขอกำลังใจด้วย จะสอบแล้วฮ่าๆ

ฝากเรื่องใหม่หน่อยจ้า ลองเช้าไปอ่านกันดูน๊า

จ้างให้มา..รักกัน(แม่ของลูก)
http://www.keedkean.com/novel/KK0003857.html?page_article=introduce
ฝากเรื่องใหม่หน่อยค่า ลองอ่านดูหน่อยน๊า ไม่รู้ว่าจะชอบกันรึเปล่า ฝากด้วยค่า