รักที่เป็นไป..ไม่ได้

บ้านแก้ว

 

"คุณพี่ สวัสดีค่ะ" แม่แก้วเดินออกมาต้อนรับแม่ของโทโมะ

 

"จ๊ะ แล้วหนูแก้วล่ะ?" แม่โทโมะถามเพราะไม่เห็นลูกสะใภ้เลย

 

"อยู่บนห้องนะค่ะ น่าจะให้นมน้องเมมอยู่" แม่แก้วถาม

 

"น้องเมม? แก้วตั้งชื่อเจ้าตัวเล็กแล้วหรอครับ" โทโมะถาม

 

"ใช้จ๊ะ ลูกของโทโมะชื่อเมมโมรี่นะ จำไว้ด้วย เดี๋ยวจะโดนยัยแก้วว่าเอาได้ว่าไม่เคยสนใจลูกนะ ฮะๆ" แม่แก้วว่า

 

"งั้นผมขึ้นไปหาแก้วนะครับ" โทโมะพูดแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปที่ห้องทันที

 

 

 

ห้องแก้ว

 

"หลับอีกแล้ว" โทโมะเดินเข้ามาในห้อง ก็เจอแก้วที่นอนตะแคงอยู่ มือข้างหนึ่งก็หนุนศีรษะ ส่วนข้างๆตัวของแก้ว

 

ก็คือน้องเมมที่นอนดูดนมอยู่ แก้วคงจะเผลอหลับไปนั้นแหละ^^

 

"เดี๋ยวก็โดนทับพอดี" โทโมะเดินเข้าไปอุ้มน้องเมมออกมา กลัวเดี๋ยวแก้วขยับตวแล้วจะทับน้องเมมได้

 

"อือ..นายมาได้ไง" แก้วที่รู้สึกตัวก็ตื่นขึ้นมาก็เจอโทโมะที่อุ้มลูกของตัวเองอยู่

 

"นายจะเอาน้องเมมไปไหนอะ่" แก้วลูกขึ้นมายืนแล้วก็จะเอื้อมมือมาอุ้มน้องเมมกลับไป

 

"ฉันก็จะพาลูกไปอยู่กับฉันนะสิ" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มน้องเมม แล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป

 

"ไม่นะ! ฮึก..อย่าเอาน้องเมมไปนะ" แก้วเริ่มโวยวาย เข้าใจถึงความรู้สึกของคนเป็นแม่

 

ตอนนี้รักลูกกว่าตัวเองซะอีก

 

"ถ้าไม่ให้ฉันเอาน้องเมมไป เธอก็ต้องไปอยู่ักับฉัน" โทโมะพูดต่อรอง ยังไงวันนี้ก็จะพาแก้วกับลูก

 

ไปอยู่ที่บ้านให้ได้

 

"ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกัน แล้วฮึก..น้องเมมก็เป็นลูกของฉัน นายไม่มีสิทธิ์จะพาน้องเมมไป"

 

"ตามใจเธอแล้วกัน" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกไป

 

"โทโมะ ฮือออ" แก้วร้องไห้ออกมา แล้วก็รีบวิ่งตามโทโมะไปทันที

 

 

 

ด้านล่างของบ้านแก้ว

 

"เสียงอะไรกัน" แม่แก้วพูด

 

"โทโมะ นายอย่าเอาน้องเมมไป" แก้วร้องไห้แล้วก็วิ่งตามโทโมะลงมาจากบันได

 

"โอ๊ยยย" แก้วร้องออกมาเพราะสะดุดบันได ทำให้ขาแพลง

 

"แก้ว! แม่ครับฝากน้องเมม" โทโมะเรียกชื่อแก้ว ก่อนจะเอาน้องเมมให้ผู้เป็นแม่อุ้มแทน

 

"ฮึก..ฉันยอมไปอยู่กับนายแล้ว ฉันยอม ฮืออ" แก้วจับเสื้อโทโมะไว้แน่้นไม่ยอมปล่อย หน้ามีแต่น้ำตา

 

"โอเคๆ แต่เธอไปทำแผลก่อนเถอะ" โทโมะพูดแล้วก็อุ้มแก้วที่นั่งระหว่างขั้นบันได้ขึ้นห้องของแก้วไปเพื่อทำแผล

 

ที่ข้อเ้ท้า

 

 

ฉันคิดผิดรึเปล่า?ที่ใช้วิธีนี้เพื่อที่จะให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านฉัน

 

 

 

ห้องของแก้ว

 

"เจ็บไหม?" โืทโมะถามมือก็นวดที่ข้อเท้าของแก้ว

 

"นายทำเร็วๆเถอะ ฉันอยากไปหาลูก" แก้วพูดแค่นั้นแล้วก็มองออกไปทางหน้าต่างตาลอยๆ

 

 

 

ในรถของโทโมะ

 

"แม่ครับเดี๋ยวผมจะแวะห้างก่อนนะครับ แม่ขับรถพาน้องเมมกลับบ้านก่อนก็ได้นะครับ"

 

"แล้วเรากับหนูแก้วจะกลับยังไงลูก" แม่โทโมะถาม

 

"เดี๋ยวกลับกันเองก็ได้ครับ" โทโมะตอบ

 

"งั้นเสร็จเมื่อไหร่ก็โทรมาบอกแม่นะ เดี๋ยวจะให้คนรถไปรับ" แม่โทโมะพูดแล้วก็ขับรถออกไปพร้อมกับหลานตัว

 

น้อยๆที่หลับอยู่เบาะข้างๆ

 

"ไปซื้อของใช้ให้ลูกกันเถอะ" โทโมะเดินเข้าไปจูงมือแก้ว

 

"ฉันเดินเองได้ ไม่ต้องจูง" แก้วพูดแล้วก็สะบัดมือออก

 

"แต่ฉันจะจับ" โทโมะจับมือของแก้วใหม่ แล้วก็พาเดินมาที่ชั้นเด็กอ่อน

 

 

 

ชั้นขายของเด็กอ่อน

 

"ต้องใช้อะไรบ้างเธอพอจะรู้ไหม?" โทโมะำไม่รู้ว่าต้องซื้ออะไรบ้าง เลยถามแก้วเพราะคิดว่าแก้วน่าจะรู้ดีกว่า

 

"หึ ลูกคนแรก ฉันจะไปรู้ได้ไงเล่า!" แก้วพูด แต่ก็ทำให้โทโมะยิ้มได้

 

"อยากมีอีกคนป่ะหล่ะ? ฮ่าๆ" โทโมะก้มมากระซิบข้างหูแก้ว ก่ิอนจะหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข

 

"ไอ้บ้า!" แก้วว่าโทโมะไปแล้วก็หันหลังให้โทโมะ

 

"งั้นไปหาดูเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน" โทโมะจูงมือแก้วแล้วก็เดินไป

 

+

 

+

 

+

 

"ชอบชุดนี้หรอ?" โทโมะเดินเข้ามาเพราะเห็นแก้วจ้องชุดเด็กอยู่นานสองนาน

 

"อือ น่ารักดีอ่ะ" แก้วหันไปตอบโทโมะ

 

"ไหน ฉันดูบ้าง" โทโมะหยิบชุดที่แก้ว

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้ว เม้นโหวตเป็นกำลังใจหน่อยค่า ขอโทษที่อัพช้า วันอาทิตย์ไม่ว่างเลยทำงานตั้งแต่บ่าย2-6 โมงเย็น เสร็จแล้วก็อ่านหนังสือสอบอีก หัวปั่นมาก ยังไงก็ช่วยเม้นโหวตหน่อยน๊า ช่วงนี้งานเยอะเริ่มท้อ กลัวไม่มีเวลามาอัพให้ แล้วก็กลัวมาก เสียใจด้วยถ้าเตยจะต้องปิดนิยาย

 

รักแท้ตอนที่ 49

http://www.keedkean.com/novel/KK0002624.html?page_article=49

รูมเมทตอนที่ 28

http://www.keedkean.com/novel/KK0002748.html?page_article=28

(ฝากทั้งสองเรื่องหน่อยค่า เม้นน้อยอ่า เสียใจ TT)