รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ตอนเช้า
 
"อือ.."ร่างบางครางออกมาแล้วก็ตื่นขึ้นมา แต่ก็ไม่เห็นโืทโมะ
 
"หึ" ร่างบางยิ้มออกมา เมื่อเห็นโทโมะที่นอนหลับแต่ไม่ได้หนุนหมอนที่หัว หน้าของโทโมะก็อยู่ระดับหน้าท้อง
 
ของร่างบาง มือของโทโมะก็ยังค้างอยู่ที่ท้องของแก้วอยู่ ภาพนี้ทำให้เธอยิ้มออกมา อย่างน้อยเขาก็ยังใส่ใจยัง
 
ดูแลเธออยู่เสมอ
 
"ตื่นแล้วหรอ?" โทโมะลืมตาขึ้นมาก็เห็นแก้วลืมตาแป๋ว
 
"นอนตรงนี้ทั้งคืนเลยหรอ?" ถามขึ้นเพราะเขานอนไม่ได้หนุนหมอน ไม่ปวดคอรึไง
 
"อุตส่าห์กล่อมเจ้าตัวเล็กให้นะเนี่ย" โทโมะยันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง แล้วก็จะเดินเข้าห้องน้ำ
 
"ขอบใจนายนะ" เอ่ยออกตามหลังร่างสูงแล้วก็แกล้งล้มตัวนอนเอาผ้าห่มคลุมโปงทันที โทโมะก็ได้แต่หันไปมอง
 
แล้วก็ระบายยิ้มออกมา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
 
              สักพักใหญ่โทโมะก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เดินตรงมาหาแก้วที่แกล้งจะหลับแต่ตอนนี้หลับจริงไปแล้ว
 
โทโมะดึงผ้าห่มออก แล้วก็แทรกตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่มผืนด้วยกัน แล้วก็กอดแก้วเอาไว้
 
"อือ..ปล่อย" แก้วที่รู้สึกว่ามีคนกอดก็ค่อยๆตื่นขึ้นมา
 
"ยังเช้าอยู่เลย ขอกอดก่อน" โทโฒะพูดแล้วก็กอดแก้ว แล้วก็หอมแก้มไปฟอดใหญ่ๆหนึ่งที
 
"หายใจไม่ออก ปล่อย หิวข้าว" แก้วเริ่มจะโวยวายก่อนจะค่อยๆขยับตัวแต่ก็ลำบากอยู่ดีเพราะติดท้อง
 
"อย่าทำหน้ามุ๋ยสิ เดี๋ยวลูกออกมาหน้ามุ๋ยแบบเธอจะทำยังไง?" โทโมะพูด
 
"ปล่อยซิ! ฉันจะกินข้าว " พูดแล้วก็ค่อยๆผลักโทโมะ โทโมะก็ปล่อยแต่โดยดี ไม่อยากแกล้งให้คนท้องอารมณ์
 
เสีย เดี๋ยวร้องไห้ เดี๋ยวโกรธอีก มันจะเป็นเรื่องนะสิ
 
"ว๊ายย" โทโมะเดินเข้ามาอุ้มแก้วตัวลอยแล้วก็เดินลงมาข้างล่าง
 
 
ด้านล่างของบ้าน
 
"อ้าวๆ ระวังลูก" แม่แก้วเดินเข้ามาหาแก้วที่โดนอุ้มลงมา
 
"แม่โทโมะแกล้งแก้ว" พูดแล้วทำหน้าบึ้งแล้วก็เดินไปกอดแขนแม่ตัวเอง
 
"ผฝไม่ได้แกล้งนะครับ แค่ไม่อยากให้เดินลงมาเอง ลูกคุณแม่ซุ่มซ่ามจะตาย" โทโมะฟ้องกลับ
 
"ฉันไม่ได้ซุ่มซ่ามซะหน่อย!" แก้วโวยวายใส่โทโมะกลับ
 
"พอแล้วลูก เดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก"แม่แก้วห้ามศึกเอาไว้
 
               หลังจากทานข้าวเสร็จ โทโมะก็อุ้มแก้วขึ้นมาบนห้องนอน
 
 
ห้องของแก้ว
 
"ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว" โทโมะพูด
 
"จะแต่งไปไหน? ฉันจะนอน" แก้วยังโกรธโทโมะไม่หายที่บอกว่าเธอซุ่มซ่ามเลยตอบหวนๆไป
 
"อาทิตย์หน้าฟางกับป๊อปจะหมั้นกัน" โทโมะพูดแล้วก็นั่งลงบนเตียง
 
"ทำไมฉันไม่รู้เลยอ่ะ" แก้วพูด
 
"ก็บอกอยู่นี่ไง" โทโมะย้อนกลับ
 
"ฉันจะถามเธอว่าจะไปไหม?"
 
"ไปสิ ยังไงก็ต้องไปเพื่อนฉันทั้งคนนะ"
 
"แต่ฉันไม่อยากให้เธอไป ใกล้จะคลอดแล้วนะ" โทโมะเป็นห่วงเลยพูดออกไป
 
"ยังไงฉันก็จะไป นายห้ามฉันไม่ได้หรอก แบร่~" หันมาแลบลิ้นใส่โทโมะแล้วก็คลุมโปง
 
"ถ้าจะไป ฉันก็จะพาเธอไปตัดชุด ลุกขึ้นมาเร็วๆ" โทโมะเริ่มจะดึงแขนแก้ว แก้วก็ดื้อจริงๆ
 
"อือ..เป็นวันอื่นได้ไหม?จะนอนอ่า" พูดแล้วก็สะบัดแขนออกล้มตัวนอนไปเหมือนเดิม
 
"ฉันตามใจเธอก็ได้" โทโมะพูดแล้วก็เดินออกไปข้างนอก
 
 
 
4 วันผ่านไป
 
                โทโมะก็จับแก้วขึ้นมาแต่งตัวเพราะจะพาไปตัดชุดเพื่อที่จะไปงานของป๊อปปี๊กับฟาง หลังจากที่แก้ว
 
ผลัดวันไปจนเลยมาหลายวัน
 
"มานี่ม่ะ เดี๋ยวฉันผูกให้" โทโมะที่ยืนดูอยู่นานพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าแก้วผูกเชือกรัดด้านหลังของชุดคลุมท้องไม่ได้สัก
 
ที เลยต้องยื่นมือเข้าช่วย
 
"อย่ารัดแน่นนะ ฉันหายใจไม่ออก" พูดบอกร่างสูง
 
------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแล้ว เม้นหน่อยน๊า อาทิตย์หน้าสอบแล้วค่ะ แค่จะถามว่าจะให้ปิดนิยายไหมอ่า ถ้าไม่อยากให้่ปิดก็ช่วยเม้นช่วย
โหวตหน่อยนะ มันเป็นกำลังใจสำคัญมากๆ ฝากเรื่องรักแท้ด้วย ไม่มีคนอ่านเลย TT