รักที่เป็นไป..ไม่ได้

ขมับ~

 

              ผมดึงแก้วเข้ามากอด รับรู้ได้ถึงแรงสะอื้นของคนในอ้อมกอด

 

"ฉันรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจาก..." โทโมะพูดแล้วก็หยุดไป

 

"นอกจากอะไรพูดให้จบสิ" แก้วโวยวายคิดมาหลังจากรอฟังแต่อยู่ๆ โทโมะก็ไม่พูด

 

"ฉันก็เขินเป็นเหมือนกันนะ ขอทำสมาธิก่อนสิ" โทโมะพูดเผลอหลุดหน้าแดงออกมา

 

"ไม่ต้องพูดแ้ล้ว! บอกว่าไม่ใช่ฉันก็จบ!" พูดแล้วก็ผลักก่อนออกทันที

 

"ถ้าเธอเดินออกไปแล้วจะรู้ได้ไงว่าฉันรักใคร ไม่อยากรู้แล้วหรอ?"

 

โทโมะพูดขึ้นมาก่อนที่แก้วจะเดินออกจากห้องไป

 

"ฉันรักใครไม่ได้อีกแล้วนอกจาก..ยัยห้อยท้องป่องคนนี้ไง" โทโมะแล้วก็เอามือเกาหัวแก้เขิน

 

"ยัยห้อยท้องป่องคือใคร? นายแอบมีคนอื่นหรอ?!" ถามโทโมะัแล้วก็จะวิ่งเข้ามาตันหน้าโทโมะั

 

"ก็เธอไงล่ะ!" โทโมะต้องพูดตรงๆ พูดอ้อมๆแล้วแก้วไม่เคลียร์

 

"นายเรียกฉันแบบนี้ได้ไงอ่ะ!" เรียกดีๆหน่อยก็ไม่่ได้ ฉันมีชื่อนะ! เริ่มฉุนอีกแล้ว

 

"โอ๋ๆ มาม่ะๆ กอดๆ" โทโมะเดินเข้ามาอ้าแขน

 

"O_o" งงสิค่ะ อยู่ก็ก็มาโหมดน่ารักซะงั้น

 

 

 

 

หมับ~

 

           โทโมะดึงแก้วเข้ามากอดอีกรอบ

 

"รู้รึยังว่าฉันรักใคร" โทโมะกระซิบข้างหู

 

"อื้อ ><"

 

"ตาเธอบอกฉันมั่งแล้ว" โทโมะผลักกอดออกแล้วก็มองหน้าแก้ว

 

"งั้นนายต้องพูดอีกรอบก่อน เมื่อกี้นายพูดไม่ดี" แก้วต่อรอง

 

"ฉันรักเธอไง" โทโมะพูดไม่อ้อมค้อม สายตาของเขาก็จดจ้องไปที่แววตาคู่สวยที่มองหน้าเขาอยู่

 

"ฉันก็..เอ่อ" จะพูดอ่ะ แต่ปากไม่ไป

 

 

 

 

แอ๊ด~

 

"เด็กๆทานข้าวได้แล้วลูก" แม่แก้วเปิดประตูเข้ามาเรียกทั้งสองคนแต่พอเปิดเข้ามาก็เจอสองคนกอดกันอยู่ก็ยิ้ม

 

กรุ่มกริ่มมีความสุขตามลูกสาวไปเลย จากนั้นแม่แก้วก็ออกไปเพราะไม่อยากกวนเวลา

 

"ปล่อยก่อน ไม่อายแม่ฉันรึไงกัน" แก้วพยายามแกะมีของโทโมะออก เป็นโอกาสดีที่เธอจะไม่ได้บอกเขา เป็นวิธี

 

หาทางรอดนั้นเอง ฮะๆ

 

"บอกรักฉันก่อนสิ เร็วๆ" โทโมะจับแก้วไว้แน่นขึ้น กลัวแก้วจะเบี้ยว พร้อมให้เขาบอกว่ารักคนเดียว ไม่แฟร์ๆ

 

"อ๊ะ โอ๊ย" แก้วร้องออกมามือก็กุมท้องตัวเอง

 

"เป็นอะไร?" โทโมะถามเมื่อเห็นว่าแก้วร้องออกมา

 

"เปล่า..อ๊ะอีกแล้ว" แก้วพูโแล้วก็จับท้องตัวเอง

 

"ไปโรงพยาบาลดีกว่าอาจจะคลอดก็ได้" โทโมะทำท่าจะอุ้มแก้ว ดูแล้วรีบร้อนยังไงไ่รู้

 

"นายจะบ้ารึไง ลูกดิ้นเองไม่ได้จะคลอด" โทโมะเองสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย ยังไม่ครบกำหนดเลยจะคลอดได้ไง

 

"จับหน่อยสิ ลูกดิ้นเป็นยังไงหรอ?" โทโมะพูดด้วยหน้าตายิ้มแย้ม เขาเดินตรงเข้ามาเพื่อที่จะสัมผัสหน้าท้อง

 

"ไม่เอา ไม่ให้จับ แบร่~" พูดแล้วก็แลบลิ้นใส่โทโมะแล้วก็เดินออกไปจากห้องเลย

'ขอบคุณมากนะครับตัวเล็กที่ทำให้แม่ไม่ต้องบอกรักพ่อ' มือของแก้วสัมผัสกับหน้าท้องของตัวเอง

 

 

 

 

 

ผ่านไป 2 เดือน

 

             ตอนนี้ผมก็มาอยู่กับแก้วที่บ้านของแก้ว แทบจะไม่ได้กลับไปที่บ้านของผมเลย บอกให้แก้วกลับไปอยู่

 

ที่บ้านของผม แก้วก็ไม่ยอมกลับ มีแต่แม่ผมเนี่ยแหละ ที่บ่นว่าคิดถึงแก้วคิดถึงหลาน ตอนนี้แก้วก็ 8 เดือนแล้ว

 

อุ้ยอ้ายเต็มที ผมไม่ยอมให้ไปไหนเลย ให้นอนอยู่บนเตียงอย่างเดียว เธอยิ่งซุ่มซ่ามอยู่

 

"ดื่มนมก่อนสิ" โทโมะเดินเข้ามายื่นแก้วนมให้แก้ว

 

"ขอบคุณ" รับมาแล้วก็ค่อยๆลุกโดยมีโทโมะช่วยประคอง

 

 

 

ตกดึก

 

"นอนได้แล้วนะ ดึกแล้ว" โทโมะอาบน้ำเสร็จก็มานอนลงข้างๆแก้วแล้วก็ดิ้นแก้วเข้ามากอด

 

"อ๊ะ โอ๊ยย" แก้วร้ิงออกมาเพราะลูกดิ้นอีกแล้ว

 

"ลูกดิ้นหรอ?" โทโมะถาม

 

"อือ โอ๊ยย" นับวันลูกในท้องยิ่งดิ้นทุกวัน ดิ้นหรือถีบท้องก็ไม่รู้ ดิ้นแรงจนนอนไม่หลับเลย

 

"เจ็บหรอ?" โทโมะถามเพราะเห็นสีหน้าแก้ว

 

"อือ ลูกดิ้นแรงมากเลย" แก้วพูดให้โทโมะฟัง

 

"ดิ้นเบาๆนะครับตัวเล็ก แม่เขาเจ็บรู้ไหม" โทโมะลดตัวลงมานอน ระดับหน้าของโทโมะอยู่ระดับเดียวกับท้องของ

 

แก้ว มือของโทโมะก็ลูบหน้าืท้องของแก้วไปเรื่อยๆ เหมือนเป็นการกล่อมตัวเล็กในท้อง แก้วที่รู้สึกว่าตักเล็กดิ้น

 

น้อยลง  แล้วก็เพลินที่โทโมะลูบท้องให้ก็เผลอหลับไป

 

------------------------------------------------------------------------------------------------

 

อัพแล้วน๊า เม้นกันหน่อยสิ เรื่องอื่นเม้นก็ไม่ค่อยขึ้นเลย เหนื่อยแล้วน๊า ช่วงวันหยุดกะจะอัพให้ พออัพแล้วไม่มีคน

เม้นเริ่มเซ็งเดี๋ยวเค้าจะหายไปสักเดือนหนึ่ง จะไม่อัพเลยด้วย งอนๆ T^T

 

รักแท้ตอนที่ 45

http://www.keedkean.com/novel/KK0002624.html?page_article=45

รูมเมทตอนที่ 27

http://www.keedkean.com/novel/KK0002748.html?page_article=27

ตำรวจตอนที่ 6

http://www.keedkean.com/novel/KK0003295.html?page_article=6

วงเวียนแห่งรักตอนที่ 31

http://www.keedkean.com/novel/KK0002832.html?page_article=31

 

ฝากหน่อย ฮืออออ จะร้องไห้แล้ววว